[katalotka72]

brałam udział w podobnej telenoweli, z kochanką w tle, prostytucją małżeńską, była to jedna z większych tragedii w moim życiu oprócz zdrady i odejścia męża
po latach został niesmak, obrzydzenie na myśl o tamtym czasie, o mojej roli w układzie 2+1
korzystaj z rad i doświadczeń żebyś za parę lat nie była w miejscu niektórych z nas

brałam udział w podobnej telenoweli, z kochanką w tle, prostytucją małżeńską, była to jedna z większych tragedii w moim życiu oprócz zdrady i odejścia męża
po latach został niesmak, obrzydzenie na myśl o tamtym czasie, o mojej roli w układzie 2+1
korzystaj z rad i doświadczeń żebyś za parę lat nie była w miejscu niektórych z nas

[Pavel]

Witaj Alda,
Na poczatku chcialbym napisac, ze ciesze sie, ze wrocilas na to forum. O powodach za chwile.
Przeczytalem Twoj pierwszy wpis zaraz po jego akceptacji, zdecydowalem sie jednak odczekac, aby moj wpis byl mozliwie lagodny.
Nie bede ukrywac, bardzo mnie ten watek zasmucil, tak jak dzisiejsze wpisy grzegorza i pachury. Nie odbieram nikomu prawa do wlasnych opinii, ale niektore z napisanych rzeczy byly wrecz kuriozalne.
Odniose sie do nich w tym przydlugim wpisie.

Powodem mojej radosci z Twegu powrotu jest przede wszystkim to, ze najwyrazniej nie wyciagnelas z tego forum tego wszystkiego, co mogloby spowodowac, ze juz dawno bylabys w innym (lepszym) polozeniu.
Fajnie o tyle, ze masz szanse to nadrobic i porzadnie przepracowac sama siebie.

Osobiscie polecilbym Ci zglebienie z czego wynika Twoje zachowanie, wspomniane przez TheWorst "Miłość potrzebuje stanowczości" autorstwa James Dobson (ale i inne ksiazki oraz konferencje).

Wydaje mi sie, ze mozliwie jak najszybciej powinnas udac sie na terapie. Sporo widze do odkrycia i przepracowania.

Teraz zas bede cytowal to, co mnie szczegolnie "ruszalo". Sporo tego bedzie.

Witaj Alda,
Na poczatku chcialbym napisac, ze ciesze sie, ze wrocilas na to forum. O powodach za chwile.
Przeczytalem Twoj pierwszy wpis zaraz po jego akceptacji, zdecydowalem sie jednak odczekac, aby moj wpis byl mozliwie lagodny.
Nie bede ukrywac, bardzo mnie ten watek zasmucil, tak jak dzisiejsze wpisy grzegorza i pachury. Nie odbieram nikomu prawa do wlasnych opinii, ale niektore z napisanych rzeczy byly wrecz kuriozalne.
Odniose sie do nich w tym przydlugim wpisie.

Powodem mojej radosci z Twegu powrotu jest przede wszystkim to, ze najwyrazniej nie wyciagnelas z tego forum tego wszystkiego, co mogloby spowodowac, ze juz dawno bylabys w innym (lepszym) polozeniu.
Fajnie o tyle, ze masz szanse to nadrobic i porzadnie przepracowac sama siebie.

Osobiscie polecilbym Ci zglebienie z czego wynika Twoje zachowanie, wspomniane przez TheWorst "Miłość potrzebuje stanowczości" autorstwa James Dobson (ale i inne ksiazki oraz konferencje).

Wydaje mi sie, ze mozliwie jak najszybciej powinnas udac sie na terapie. Sporo widze do odkrycia i przepracowania.

Teraz zas bede cytowal to, co mnie szczegolnie "ruszalo". Sporo tego bedzie.

[zenia1780]

[sheenaz]

Ładnie Pavel zebrałeś wszystko do przysłowiowej koopy :)

Ja od siebie poruszę jeszcze jedną kwestie: zemsty. Już o tym pisałam, na samym początku wątku. Właśnie to najbardziej rzuciło mi się w oczy w pierwszym wpisie.

Alda, jest to chyba jeden z powodów trwania przez Ciebie w tej sytuacji. Inaczej, nie pisałabyś o tym. To co nas nie zajmuje, nie obchodzi - nie jest raczej tematem rozmów. Nie zaprzątamy sobie tym głowy.

Ona "odebrała" Ci męża, więc teraz Ty odbierasz go jej - choćby tylko w tej sferze. Czy czujesz się przez to lepiej? Mniej skrzywdzona?

Z boku ja patrzę na to tak - on ma braki (lub bardzo duże potrzeby) w tamtym związku w tej sferze, ale inne potrzeby ma chyba zaspokojone (nie samym seksem człowiek żyje, przecież), bo przecież jest "tam", a nie "tu" z Tobą. Jakby nie było - to tamta kobieta ma go przy sobie.
Teraz ona jest oszukiwana, tak jak może Ty byłaś w trakcie oficjalnego funkcjonowania tego małżeństwa. Jak się z tym czujesz? Co mówi na ten temat Twoja wiara? Odgrywasz się na niej (ona pewnie sobie z tego nic nie robi - nie wie przecież o tym), niszcząc siebie.
Po co Ci taka frustracja i destrukcja. Chęć zemsty jest uczuciem niszczącym przede wszystkim tego, kto je odczuwa. Toczy jak robak od środka, niszczy i zostawia pustkę.
Po co Ci to?
A czemu, w imię ratowania małżeństwa, nie zadenuncjuszesz męża do kochanki? Przecież byłaby szans na to, ze go wykopsa z domu, a on - jak to wcześniej napisałaś, nie miałaby dokąd pójść i może wróciłby do Ciebie. Przecież powiedziałabyś prawdę, co chyba jest bardziej zgodne z nauką KK, w przeciwieństwie do tego co robisz obecnie.

Moje przypuszczenie - nie robisz tego, bo nie chcesz krzywdzić JEGO. Bo może byłby "zły", i nie powiedział więcej ( po 8 latach) "dziękuję". Celowo przytoczyłam to "dziękuję", bo Twój wpis o tym że je powiedział też świadczy o Twoim niskim poczuciu własnej wartości, i o tym jak uzależniasz swój nastrój od osoby męża.
Dobrze wychowujesz syna? Sama powinnaś to czuć. To, że mąż tak powiedział nie znaczy, że tak myśli, a także nie znaczy, ze tak jest. Jakby powiedział, ze masz 3 ręce, też byłoby to powodem przemyśleń i zmartwienia?
Jeśli mogę doradzić, przyjrzyj się prawdziwym pobudkom, dla których godzisz się na ten układ.

Ładnie Pavel zebrałeś wszystko do przysłowiowej koopy :)

Ja od siebie poruszę jeszcze jedną kwestie: zemsty. Już o tym pisałam, na samym początku wątku. Właśnie to najbardziej rzuciło mi się w oczy w pierwszym wpisie.

Alda, jest to chyba jeden z powodów trwania przez Ciebie w tej sytuacji. Inaczej, nie pisałabyś o tym. To co nas nie zajmuje, nie obchodzi - nie jest raczej tematem rozmów. Nie zaprzątamy sobie tym głowy.

Ona "odebrała" Ci męża, więc teraz Ty odbierasz go jej - choćby tylko w tej sferze. Czy czujesz się przez to lepiej? Mniej skrzywdzona?

Z boku ja patrzę na to tak - on ma braki (lub bardzo duże potrzeby) w tamtym związku w tej sferze, ale inne potrzeby ma chyba zaspokojone (nie samym seksem człowiek żyje, przecież), bo przecież jest "tam", a nie "tu" z Tobą. Jakby nie było - to tamta kobieta ma go przy sobie.
Teraz ona jest oszukiwana, tak jak może Ty byłaś w trakcie oficjalnego funkcjonowania tego małżeństwa. Jak się z tym czujesz? Co mówi na ten temat Twoja wiara? Odgrywasz się na niej (ona pewnie sobie z tego nic nie robi - nie wie przecież o tym), niszcząc siebie.
Po co Ci taka frustracja i destrukcja. Chęć zemsty jest uczuciem niszczącym przede wszystkim tego, kto je odczuwa. Toczy jak robak od środka, niszczy i zostawia pustkę.
Po co Ci to?
A czemu, w imię ratowania małżeństwa, nie zadenuncjuszesz męża do kochanki? Przecież byłaby szans na to, ze go wykopsa z domu, a on - jak to wcześniej napisałaś, nie miałaby dokąd pójść i może wróciłby do Ciebie. Przecież powiedziałabyś prawdę, co chyba jest bardziej zgodne z nauką KK, w przeciwieństwie do tego co robisz obecnie.

Moje przypuszczenie - nie robisz tego, bo nie chcesz krzywdzić JEGO. Bo może byłby "zły", i nie powiedział więcej ( po 8 latach) "dziękuję". Celowo przytoczyłam to "dziękuję", bo Twój wpis o tym że je powiedział też świadczy o Twoim niskim poczuciu własnej wartości, i o tym jak uzależniasz swój nastrój od osoby męża.
Dobrze wychowujesz syna? Sama powinnaś to czuć. To, że mąż tak powiedział nie znaczy, że tak myśli, a także nie znaczy, ze tak jest. Jakby powiedział, ze masz 3 ręce, też byłoby to powodem przemyśleń i zmartwienia?
Jeśli mogę doradzić, przyjrzyj się prawdziwym pobudkom, dla których godzisz się na ten układ.

[Alda]

Pavel dziękuje Ci za to że podzieliłeś się swoimi doświadczeniami w tak obszernym wpisie.
Pytacie o powód mojego powrotu na forum?
Po raz pierwszy pojawiłam się tu zaraz po odejściu męża. Głownie czytałam historie innych i to mi pomogło, bo uświadomiłam sobie, że nie tylko ja jestem w takiej sytuacji. Później bywałam, bo musiałam się zmierzyć z pozwem, sprawą rozwodową. Słuchałam rad, że nie wolna zgadzać się na rozwód, tak tez zrobiłam. Sąd rozwodu nie orzekł.
Później na forum podnosiłam tez temat seksu. Wszyscy odradzali. Więc się na to nie zdecydowałam.
A teraz pojawiam się tu bo znalazłam się w zupełnie innym położeniu. Nie występuję aktualnie w roli ofiary. Może bardziej w roli sprawcy.
Na przestrzeni tych lat stałam się naprawdę silną kobietą, niezależną. Znam swoją wartość. Żyłam w myśl zasady "co cię nie zabije to cię wzmocni". I wzmocniło mnie. Wzmocniło mnie na tyle, że stałam się twarda jak głaz.
I nie zgodzę się, że jestem uzależniona od męża. Absolutnie nie. To w jakim jestem teraz położeniu to wyłącznie mój wybór. To nie jest tak, że robię wszystko aby go zatrzymać. Już dawno puściłam go wolno. A ta wolność jak widać wcale mu nie służy.
To ja decyduje czy pozwolę mu się do siebie zbliżyć czy nie.
Wiem, to są gierki z mojej strony. Tak są. Może to łagodna forma zemsty.

Wasze wpisy spowodowały, że głębiej się zastanowiłam nad tym co robię.
Widzę, że mój mąż to łajdak. I powiem szczerze, że żałuję że nie zgodziłam się wtedy na ten rozwód.

A co do dziecka pozamałżeńskiego mojego męża i kochanki. To chwała Panu, że mąż się przed nami z tym nie obnosi i nasz syn na razie o tym nie wie. I oby jak najdłużej mąż mu nie fundował tej wiadomości. Będzie starszy to lepiej poradzi sobie z tą wiadomością, jeżeli nadejdzie czas że jednak będzie musiał się z tym zmierzyć.

Pavel dziękuje Ci za to że podzieliłeś się swoimi doświadczeniami w tak obszernym wpisie.
Pytacie o powód mojego powrotu na forum?
Po raz pierwszy pojawiłam się tu zaraz po odejściu męża. Głownie czytałam historie innych i to mi pomogło, bo uświadomiłam sobie, że nie tylko ja jestem w takiej sytuacji. Później bywałam, bo musiałam się zmierzyć z pozwem, sprawą rozwodową. Słuchałam rad, że nie wolna zgadzać się na rozwód, tak tez zrobiłam. Sąd rozwodu nie orzekł.
Później na forum podnosiłam tez temat seksu. Wszyscy odradzali. Więc się na to nie zdecydowałam.
A teraz pojawiam się tu bo znalazłam się w zupełnie innym położeniu. Nie występuję aktualnie w roli ofiary. Może bardziej w roli sprawcy.
Na przestrzeni tych lat stałam się naprawdę silną kobietą, niezależną. Znam swoją wartość. Żyłam w myśl zasady "co cię nie zabije to cię wzmocni". I wzmocniło mnie. Wzmocniło mnie na tyle, że stałam się twarda jak głaz.
I nie zgodzę się, że jestem uzależniona od męża. Absolutnie nie. To w jakim jestem teraz położeniu to wyłącznie mój wybór. To nie jest tak, że robię wszystko aby go zatrzymać. Już dawno puściłam go wolno. A ta wolność jak widać wcale mu nie służy.
To ja decyduje czy pozwolę mu się do siebie zbliżyć czy nie.
Wiem, to są gierki z mojej strony. Tak są. Może to łagodna forma zemsty.

Wasze wpisy spowodowały, że głębiej się zastanowiłam nad tym co robię.
Widzę, że mój mąż to łajdak. I powiem szczerze, że żałuję że nie zgodziłam się wtedy na ten rozwód.

A co do dziecka pozamałżeńskiego mojego męża i kochanki. To chwała Panu, że mąż się przed nami z tym nie obnosi i nasz syn na razie o tym nie wie. I oby jak najdłużej mąż mu nie fundował tej wiadomości. Będzie starszy to lepiej poradzi sobie z tą wiadomością, jeżeli nadejdzie czas że jednak będzie musiał się z tym zmierzyć.

[kenya]

[sheenaz]

Alda,
pewnie nie czytałaś mojego postu, gdy pisałaś swój.
Poruszyłam temat zemsty.

Twarda jak głaz? To nie brzmi imponująco, wbrew temu co się powszechnie na ten temat sądzi.
Ja przez to rozumiem wyparcie emocji, które są nam potrzebne. Poznanie ich i nauczenie się ich rozpoznawania jest bardzo ważne.

Teraz napisałaś z pozycji tej, która dyryguje tym schematem. A czy tak jest w rzeczywistości? Wcześniejsze posty wskazywały bardziej na to, ze tkwisz w tym układzie jakby mimowolnie.
Odkryłaś, ze mąż jest łajdakiem dopiero teraz? Czy niezależna i twarda osoba, może nieświadomie tak dawać się wykorzystywać?
Zmieniasz powoli front, ale nie mnie to oceniać.

Poruszył mnie wpis o dziecku. Twój mąż przyjeżdża po syna. Gdzie spędzają czas? Nigdy syn nie bywa w jego obecnym domu? A może mąż nie mieszka ani z Tobą ani z tamtą kobietą? Może coś mi umknęło.
Jeśli tak jest to gość może dobrze się ustawił. Tam na obiad, tu na seks Wszędzie gość bez zobowiązań.
Naprawdę tak długo udaje Wam się utrzymać tę sprawę w tajemnicy? Chcesz synowi zaoszczędzić stresu? A nie bierzesz pod uwagę, że on może kiedyś mieć do Ciebie o to pretensje? To jego przyrodnie rodzeństwo. Jesli obaj chłopcy sa jedynakami, kiedyś mogą mieć tylko siebie - gdzie czas na wytworzenie jakiejś więzi między nimi. To sa niczemu winne dzieci, Wasze decyzje i Wasze wybory nie powinny determinować ich późniejszego życia.
Powinnaś może w tej kwestii zasięgnąć jakiejś porady psychologa dziecięcego. Lub dla młodzieży. Zakładam, ze Twój syn ma więcej niż 9 lat. To już młodzian, który dużo rozumie. Niekoniecznie zrozumie czemu Twoja mściwość i urażona duma odebrała mu prawo posiadania brata.

Jeszcze raz napiszę, jeśli trzymacie to w tajemnicy, a Ty do końca nawet nie wiesz czy mąż ma to dziecko i jakiej jest płci, a uprawiasz z nim seks - to uważam to za niepojęte dla mnie.
Taka twarda i silna kobieta nie może się z tym zmierzyć?

Alda,
pewnie nie czytałaś mojego postu, gdy pisałaś swój.
Poruszyłam temat zemsty.

Twarda jak głaz? To nie brzmi imponująco, wbrew temu co się powszechnie na ten temat sądzi.
Ja przez to rozumiem wyparcie emocji, które są nam potrzebne. Poznanie ich i nauczenie się ich rozpoznawania jest bardzo ważne.

Teraz napisałaś z pozycji tej, która dyryguje tym schematem. A czy tak jest w rzeczywistości? Wcześniejsze posty wskazywały bardziej na to, ze tkwisz w tym układzie jakby mimowolnie.
Odkryłaś, ze mąż jest łajdakiem dopiero teraz? Czy niezależna i twarda osoba, może nieświadomie tak dawać się wykorzystywać?
Zmieniasz powoli front, ale nie mnie to oceniać.

Poruszył mnie wpis o dziecku. Twój mąż przyjeżdża po syna. Gdzie spędzają czas? Nigdy syn nie bywa w jego obecnym domu? A może mąż nie mieszka ani z Tobą ani z tamtą kobietą? Może coś mi umknęło.
Jeśli tak jest to gość może dobrze się ustawił. Tam na obiad, tu na seks Wszędzie gość bez zobowiązań.
Naprawdę tak długo udaje Wam się utrzymać tę sprawę w tajemnicy? Chcesz synowi zaoszczędzić stresu? A nie bierzesz pod uwagę, że on może kiedyś mieć do Ciebie o to pretensje? To jego przyrodnie rodzeństwo. Jesli obaj chłopcy sa jedynakami, kiedyś mogą mieć tylko siebie - gdzie czas na wytworzenie jakiejś więzi między nimi. To sa niczemu winne dzieci, Wasze decyzje i Wasze wybory nie powinny determinować ich późniejszego życia.
Powinnaś może w tej kwestii zasięgnąć jakiejś porady psychologa dziecięcego. Lub dla młodzieży. Zakładam, ze Twój syn ma więcej niż 9 lat. To już młodzian, który dużo rozumie. Niekoniecznie zrozumie czemu Twoja mściwość i urażona duma odebrała mu prawo posiadania brata.

Jeszcze raz napiszę, jeśli trzymacie to w tajemnicy, a Ty do końca nawet nie wiesz czy mąż ma to dziecko i jakiej jest płci, a uprawiasz z nim seks - to uważam to za niepojęte dla mnie.
Taka twarda i silna kobieta nie może się z tym zmierzyć?

[Alda]

[kinia]

Przeczytałam te przydługie posty i tyle w nich teorii i dobrych rad, no a życie życiem.
Nikt oprócz Aldy tak naprawdę nie wie co się czuje w takiej sytuacji.
Ja ją podziwiam za szczerość i odwagę , że podzieliła się z nami tym co się u niej naprawdę dzieje.
Masz rację , że Twój mąż jest łajdakiem , ale takimi samymi są inni panowie ,którzy zostawiają rodziny dla własnej przyjemności i wygody.
Co do osądu odnośnie seksu to nie byłabym taka zasadnicza, to w końcu jej życie i jej
sakramentalny mąż i małżeństwo jest nadal ważne.
Natomiast kochanka musiała sobie zdawać sprawę z kim się wiąże więc o jaką zemstę tu chodzi.
A argumenty , że ów pan łajdak krzywdzi kochankę i sam jest b.skrzywdzony , bo się miota są dla mnie śmieszne.
Przecież naprawdę skrzywdzona jest Alda i jej dziecko.

Przeczytałam te przydługie posty i tyle w nich teorii i dobrych rad, no a życie życiem.
Nikt oprócz Aldy tak naprawdę nie wie co się czuje w takiej sytuacji.
Ja ją podziwiam za szczerość i odwagę , że podzieliła się z nami tym co się u niej naprawdę dzieje.
Masz rację , że Twój mąż jest łajdakiem , ale takimi samymi są inni panowie ,którzy zostawiają rodziny dla własnej przyjemności i wygody.
Co do osądu odnośnie seksu to nie byłabym taka zasadnicza, to w końcu jej życie i jej
sakramentalny mąż i małżeństwo jest nadal ważne.
Natomiast kochanka musiała sobie zdawać sprawę z kim się wiąże więc o jaką zemstę tu chodzi.
A argumenty , że ów pan łajdak krzywdzi kochankę i sam jest b.skrzywdzony , bo się miota są dla mnie śmieszne.
Przecież naprawdę skrzywdzona jest Alda i jej dziecko.

[mati68]

[sheenaz]

kinia, przeczytaj proszę 3 pierwsze posty Aldy. Ze szczególnym uwzglednieniem przedostatniego zdania z postu pierwszego ( (piszę z telefonu - ciężko mi podejrzeć w tej chwili). Ma na co zasłużyła. ... Dla mnie to wyrażenie msciwej satysfakcji.
Stanęlas w obronie Aldy- nie rozumiem dlaczego. Nikt jej tu nie atakuje. Wręcz przeciwnie - wielu piszących wskazuje na toksyczny wplyw tego układu. Nie jesteśmy w "to" zaangażowani osobiście i to daje nam możliwość napisać jak to wygląda z zewnątrz.
Na pierwszej stronie wątku zapytałam czy chciała się tylko wyglądać czy oczekuje jakichś informacji zwrotnych. Nie otrzymałam odpowiedzi.
Również jestem zdania, że Alda wykazała się odwagą pisząc swoją historię. Jednakże to nie ma wpływu na to co wyczytalam.
Rozumiem nawet to, że teraz zmieniła front i postawę. Na postawę obronną. Czy został dotknięty czuły punkt?
Nie musisz kiniu bronić Aldy- tu nie ma wrogów.
Pozdrawiam[/b]

kinia, przeczytaj proszę 3 pierwsze posty Aldy. Ze szczególnym uwzglednieniem przedostatniego zdania z postu pierwszego ( (piszę z telefonu - ciężko mi podejrzeć w tej chwili). Ma na co zasłużyła. ... Dla mnie to wyrażenie msciwej satysfakcji.
Stanęlas w obronie Aldy- nie rozumiem dlaczego. Nikt jej tu nie atakuje. Wręcz przeciwnie - wielu piszących wskazuje na toksyczny wplyw tego układu. Nie jesteśmy w "to" zaangażowani osobiście i to daje nam możliwość napisać jak to wygląda z zewnątrz.
Na pierwszej stronie wątku zapytałam czy chciała się tylko wyglądać czy oczekuje jakichś informacji zwrotnych. Nie otrzymałam odpowiedzi.
Również jestem zdania, że Alda wykazała się odwagą pisząc swoją historię. Jednakże to nie ma wpływu na to co wyczytalam.
Rozumiem nawet to, że teraz zmieniła front i postawę. Na postawę obronną. Czy został dotknięty czuły punkt?
Nie musisz kiniu bronić Aldy- tu nie ma wrogów.
Pozdrawiam[/b]

[sheenaz]

Wiesz mati, nie bardzo wiem czemu poświęcasz tyle uwagi moim postom. I czynisz takie sugestie co do mojej obecności na tym forum.
Wciągasz tu inny wątek, a przecież tam kwestię intencji mamy wyjaśnioną. I nie Ty byłeś Stroną.
Poza tym publicznie przyznałam, że popelnilam pewne nietakty. Po co to wyciągasz? Taka jest idea miłości do bliźniego? Łapanie za słowa i jakieś wypominki? Gratuluję takiej hipokryzji (i dewocji).
Wracając do meritum. Możesz rozwinąć myśl na temat dzieci? Rozumiem swoją wtopę na temat nowego związku, ale w kwestii dzieci- nijak.
Czy ja gdzieś napisałam, że posiadanie nieslubnych dzieci to coś godnego pochwały? Mam te dzieci potępić? A czemu one są winne?
Może i moje posty są pisane nieco z innej strony - bardziej pochylam się nad psychologicznym analizowaniem problemu, ale póki nie łamią regulaminu - będę wyrażać swoje stanowisko, jeśli poczuję taką potrzebę.
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i nie widzę konieczności kontynuowania tematu moich postów. Jeśli uważasz inaczej - zapraszam na priv lub do mojego wątku, który założył kol. twardy.

Wiesz mati, nie bardzo wiem czemu poświęcasz tyle uwagi moim postom. I czynisz takie sugestie co do mojej obecności na tym forum.
Wciągasz tu inny wątek, a przecież tam kwestię intencji mamy wyjaśnioną. I nie Ty byłeś Stroną.
Poza tym publicznie przyznałam, że popelnilam pewne nietakty. Po co to wyciągasz? Taka jest idea miłości do bliźniego? Łapanie za słowa i jakieś wypominki? Gratuluję takiej hipokryzji (i dewocji).
Wracając do meritum. Możesz rozwinąć myśl na temat dzieci? Rozumiem swoją wtopę na temat nowego związku, ale w kwestii dzieci- nijak.
Czy ja gdzieś napisałam, że posiadanie nieslubnych dzieci to coś godnego pochwały? Mam te dzieci potępić? A czemu one są winne?
Może i moje posty są pisane nieco z innej strony - bardziej pochylam się nad psychologicznym analizowaniem problemu, ale póki nie łamią regulaminu - będę wyrażać swoje stanowisko, jeśli poczuję taką potrzebę.
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i nie widzę konieczności kontynuowania tematu moich postów. Jeśli uważasz inaczej - zapraszam na priv lub do mojego wątku, który założył kol. twardy.

[kenya]

mati jesteś w bardzo trudnej sytuacji osobistej, zatem rozumiem Twoją frustrację...ALE, to nie powód by walić na oślep byle tylko pozbyć się niechcianych emocji. Może należałoby się przyjrzeć sobie i zlokalizować gdzie dokładnie leży źródło Twojej frustracji a potem spróbować ją oswoić.

mati jesteś w bardzo trudnej sytuacji osobistej, zatem rozumiem Twoją frustrację...ALE, to nie powód by walić na oślep byle tylko pozbyć się niechcianych emocji. Może należałoby się przyjrzeć sobie i zlokalizować gdzie dokładnie leży źródło Twojej frustracji a potem spróbować ją oswoić.

[kenya]