[mati68]

[grzegorz_]

Zbłąkana Owieczko (choć raczej r.męski owcy to baran)

Jestem chyba trochę z innego pokolenia i pewnych rzeczy nie rozumiem.
Chodziliście ze sobą 8 lat dopiero po 8 latach do ołtarza....
Teoretycznie jeśli ludzie się kochają to chcą zalegalizować związek i razem tworzyć rodzinę ?

Inaczej do tego podchodząc, jeśli ktoś po roku pędzi do ołtarza to jest ryzyko, że "nie trafi",
ale jak się chodzi 8 lat to już okres namiętności ma się za sobą, różowe okulary się zdejmuje
i człowiek patrzy trzeźwo na świat i na partnera.

Zbłąkana Owieczko (choć raczej r.męski owcy to baran)

Jestem chyba trochę z innego pokolenia i pewnych rzeczy nie rozumiem.
Chodziliście ze sobą 8 lat dopiero po 8 latach do ołtarza....
Teoretycznie jeśli ludzie się kochają to chcą zalegalizować związek i razem tworzyć rodzinę ?

Inaczej do tego podchodząc, jeśli ktoś po roku pędzi do ołtarza to jest ryzyko, że "nie trafi",
ale jak się chodzi 8 lat to już okres namiętności ma się za sobą, różowe okulary się zdejmuje
i człowiek patrzy trzeźwo na świat i na partnera.

[sheenaz]

[Sinner]

[kenya]

piszesz TheWorst:

Cytat:

Problemy dnia codziennego spowodowały że przestałem sobie radzić z nimi na codzień i poszedłem na psychoterapię na której bardzo dużo sobie uzmysłowiłem co trwało prawie rok: 1.-Uzmysłowiłem sobie że wybudowałem wokół siebie wielki mur, którym odgrodziłem się od ludzi, którym nie ufałem i każdy był zły. 2.-Nie kochałem siebie i wiadomo - nie potrafiłem okazać żonie miłości. 3.-U psychologa uzmysłowiłem sobie również jak bardzo człowiek potrafi zachowywać się podświadomie nie zdając sobie z tego sprawy, jak bardzo jest zależny od wzorców zachowań wyniesionych z domu o czym nie miałem wcześniej pojęcia. 4.-Wiekszośc moich zachowań była podświadoma i oczywiście nie widziałem w tym nic nieprawidłowego. Oczywiście przebłyski tego że takie zachowanie jest nie nieprawidłowe były ale umysł szybko to racjonalizował. 5.- Dotarło do mnie że mieszkanie w tym domu było dla mnie niemiłosiernie toksyczne.

TheWorst, wykonałeś już kawał dobrej roboty, mam na myśli pójście na terapię, trwanie w niej prawie rok oraz dojście do powyższych wniosków.

Natomiast wnioski to jedna część zadania, lecz konkretne działania wynikające z tych wniosków to jego naistotniejsze dopełnienie. Pewien etap za Tobą, co nie znaczy że proces jest ukończony.
Moje pytania dotyczą powyższych zdań oznaczonych od 1-5.

ad.1.
-czy teraz jesteś już wobec innych otwarty? Czy złość minęła? Czy pojawiło się zaufanie do innych ludzi?

ad. 2
- czy teraz mógłbyś powiedzieć że JUŻ kochasz siebie? Jeśli tak, to jak tę zmianę postrzegasz?

ad. 3
-Czy dokładnie dostrzegasz gdzie/w jakich sytuacjach, Twoje zachowania czy reakcje były powielaniem nieuświadomionych wzorców z domu rodzinnego?

ad. 4
Czy wciąż łapiesz się na tym że Twój umysł chce racjonalizować to co niekoniecznie jest racjonalnym zachowaniem?
Jednym słowem, czy dokładnie rozpoznajesz te stany?

ad. 5
Co zrobiłeś w tym kierunku by toksyczną relację (Twoją część relacji) z Twoim ojcem naprawić?

TheWorst, jeśli nie chcesz, nie musisz odpowiadać tutaj na forum. Powyższe pytanie postawiłam głównie pod rozwagę dla Ciebie.
Wiedzieć co się robi źle to naprawdę duży postęp, natomiast dokonać przekształcenia swoich zachowań czy reakcji na podstawie tej wiedzy to już wyższy poziom .
Zadaj sobie pytanie, w którym dokładnie momencie jesteś.
Nie pytam o relację z żoną, lecz o relację z samym sobą.
Ta druga jest absolutnie kluczowa, gdyż wpływa dokładnie na wszystko czego się w życiu dotkniesz,
na każdą relację którą zapragniesz przetransformować a także na tę którą zechcesz utworzyć na nowo.
TheWorst, czas najwyższy na rzetelną autoanalizę.

piszesz TheWorst:

Cytat:

Problemy dnia codziennego spowodowały że przestałem sobie radzić z nimi na codzień i poszedłem na psychoterapię na której bardzo dużo sobie uzmysłowiłem co trwało prawie rok: 1.-Uzmysłowiłem sobie że wybudowałem wokół siebie wielki mur, którym odgrodziłem się od ludzi, którym nie ufałem i każdy był zły. 2.-Nie kochałem siebie i wiadomo - nie potrafiłem okazać żonie miłości. 3.-U psychologa uzmysłowiłem sobie również jak bardzo człowiek potrafi zachowywać się podświadomie nie zdając sobie z tego sprawy, jak bardzo jest zależny od wzorców zachowań wyniesionych z domu o czym nie miałem wcześniej pojęcia. 4.-Wiekszośc moich zachowań była podświadoma i oczywiście nie widziałem w tym nic nieprawidłowego. Oczywiście przebłyski tego że takie zachowanie jest nie nieprawidłowe były ale umysł szybko to racjonalizował. 5.- Dotarło do mnie że mieszkanie w tym domu było dla mnie niemiłosiernie toksyczne.

TheWorst, wykonałeś już kawał dobrej roboty, mam na myśli pójście na terapię, trwanie w niej prawie rok oraz dojście do powyższych wniosków.

Natomiast wnioski to jedna część zadania, lecz konkretne działania wynikające z tych wniosków to jego naistotniejsze dopełnienie. Pewien etap za Tobą, co nie znaczy że proces jest ukończony.
Moje pytania dotyczą powyższych zdań oznaczonych od 1-5.

ad.1.
-czy teraz jesteś już wobec innych otwarty? Czy złość minęła? Czy pojawiło się zaufanie do innych ludzi?

ad. 2
- czy teraz mógłbyś powiedzieć że JUŻ kochasz siebie? Jeśli tak, to jak tę zmianę postrzegasz?

ad. 3
-Czy dokładnie dostrzegasz gdzie/w jakich sytuacjach, Twoje zachowania czy reakcje były powielaniem nieuświadomionych wzorców z domu rodzinnego?

ad. 4
Czy wciąż łapiesz się na tym że Twój umysł chce racjonalizować to co niekoniecznie jest racjonalnym zachowaniem?
Jednym słowem, czy dokładnie rozpoznajesz te stany?

ad. 5
Co zrobiłeś w tym kierunku by toksyczną relację (Twoją część relacji) z Twoim ojcem naprawić?

TheWorst, jeśli nie chcesz, nie musisz odpowiadać tutaj na forum. Powyższe pytanie postawiłam głównie pod rozwagę dla Ciebie.
Wiedzieć co się robi źle to naprawdę duży postęp, natomiast dokonać przekształcenia swoich zachowań czy reakcji na podstawie tej wiedzy to już wyższy poziom .
Zadaj sobie pytanie, w którym dokładnie momencie jesteś.
Nie pytam o relację z żoną, lecz o relację z samym sobą.
Ta druga jest absolutnie kluczowa, gdyż wpływa dokładnie na wszystko czego się w życiu dotkniesz,
na każdą relację którą zapragniesz przetransformować a także na tę którą zechcesz utworzyć na nowo.
TheWorst, czas najwyższy na rzetelną autoanalizę.

[Sinner]

[Pavel]

[Sinner]

[sheenaz]

TheWorst - jakie forum możesz mi polecić?

A tak na poważnie. Miałeś do czynienia z terapią. Nie wiem czy grupową (forum działa analogicznie w pewnym sensie).
Przedstawiles swój problem. Otrzymałeś różne odpowiedzi - są to tzw. informacje zwrotne. Ktoś pochyla się nad Twoim tematem, zastanawia się, pisze.
Podczas terapii można się nauczyć że informacja zwrotna to pewnego rodzaju "prezent", za który wypada podziękować. Czy przyjmiesz jego treść, czy nie - Twoja sprawa. Zakładam, że jednak miło Ci jest, gdy wątek "żyje".
Zaczynając wątek liczyles na pewno na odzew, jednakże nie określiłeś czego przeczytać nie chcesz.
Widząc Twoją reakcję obronną wnioskuję, że nie bardzo umiesz przyjąć te mniej pozytywne informacje. Terapia uczy tego. Więcej - dobra terapia najpierw rozwala człowieka, rozwala cały jego pogląd na swój temat, każe słuchać informacji zwrotnych jak inni widzą jego zachowanie. Oczywiście - nie są to prawdy objawione. Są to bodźce do przemyśleń i zastanowienia się, wejrzenia w siebie. Uwierz mi - ja miałam duże kłopoty z przyjęciem wielu "prezentów". Do dziś wiele z nich pamiętam i uśmiecham się do siebie :)
Do dzis jestem wdzięczna osobom, od których je otrzymałam. Wtedy traktowalam je jako bezpodstawne oceny, a nadawców jak wrogów. Teraz inaczej patrzę dzięki tym doświadczeniom moje życie wygląda inaczej. Przestałam sama siebie oszukiwać. Moje relacje z ludźmi weszły na inny poziom. Umiem teraz ocenić co mi daje każda relacja, i czy chcę ją kontynuować.
Wyczytałam, że Ty i otoczenie Twojego Rodzica, chcecie go zmienić. Wpłynąć na niego, uzmysłowić mu ...
Może to jeden z Twoich problemów - mimo, że piszesz iż zmiany należy zacząć od siebie.
Nikt sam z siebie się nie zmieni, jeśli wszyscy dookoła dają mu komfort bycia takim a nie innym.
Jeśli otoczenie zmienia podejście, komfort się kończy. I wtedy "obiekt", tracąc pewne przywileje i korzyści sam musi zdecydować, czy chce tak dalej żyć czy może jednak warto zmodyfikować swoje postępowanie, aby nie tracić relacji.

Napisałeś, że chciałeś aby żona się zmienila. Ja, gdy słyszałam takie słowa, pytałam: w co mam się zmienić? W żabę?
Jestem w kryzysie małżeńskim. Bardzo poważnym. Jednakże nigdy nie mówię mężowi, że ma się zmienić. Ja zmieniam swoje zachowanie, swój sposób myślenia, podejścia do relacji. A wybór należy do partnera - godzi się na to lub nie. Stopniowo i on ewoluuje, modyfikuje swoje reakcje. I to jest zmiana. Gdy nie będzie akceptowal mojej zmiany, gdy nie przyjmie do siebie że ja już nie toleruje pewnych zachowań - relacja się zakończy. Twoja żona jest osobą, która zmieniła swój światopogląd. Swój. Pośrednio modyfikuje Twoje zachowanie. Zmusiła Cię do zastanowienia i szukania sposobów na odbudowę. Napisalam Ci wcześniej - daj jej od siebie odpocząć. Zajmij się sobą. Jeśli Cię kocha - będzie widzieć drobne zmiany. Będzie obserwować i myśleć. Jeśli naprawdę ma dosyć ' niczym nie zmusisz do powrotu. Znamiennym jest to co wyczytałam. Żona powiedziała, że nie wierzy w trwałe zmiany. Wnioskuję więc, że jakieś epizody zmiany pewnych zachowań już miały miejsce. Jeśli były krótkotrwałe, znaczy że nie wynikały ze zmiany Twojego sposobu myślenia, a raczej ze strachu przed utratą jakichś dóbr - taki lek na objawy, a nie na przyczynę
To moja ostatnia informacja zwrotna dla Ciebie. Przeanalizowalam Twoje wpisy, wyciągnęłam jakieś wnioski- i okazało się, że dotknęłam wrażliwych punktów, co odebrales jako "pastwienie sie".
Tak jak w życiu - gdy zaproponuję komuś kawę lub pomoc, ktoś odmówi - nigdy nie proponuję drugi raz. W końcu szanując osobę, przyjmuję że wie co mówi/robi. Czemu miałabym podważać czyjeś decyzje. Dlatego Ciebie na siłę też nie zamierzam obdarować.
Życzę, aby wszystko ułożyło się tak, aby każde z Was było szczęśliwe.

Przepraszam za błędy - piszę z telefonu :)

TheWorst - jakie forum możesz mi polecić?

A tak na poważnie. Miałeś do czynienia z terapią. Nie wiem czy grupową (forum działa analogicznie w pewnym sensie).
Przedstawiles swój problem. Otrzymałeś różne odpowiedzi - są to tzw. informacje zwrotne. Ktoś pochyla się nad Twoim tematem, zastanawia się, pisze.
Podczas terapii można się nauczyć że informacja zwrotna to pewnego rodzaju "prezent", za który wypada podziękować. Czy przyjmiesz jego treść, czy nie - Twoja sprawa. Zakładam, że jednak miło Ci jest, gdy wątek "żyje".
Zaczynając wątek liczyles na pewno na odzew, jednakże nie określiłeś czego przeczytać nie chcesz.
Widząc Twoją reakcję obronną wnioskuję, że nie bardzo umiesz przyjąć te mniej pozytywne informacje. Terapia uczy tego. Więcej - dobra terapia najpierw rozwala człowieka, rozwala cały jego pogląd na swój temat, każe słuchać informacji zwrotnych jak inni widzą jego zachowanie. Oczywiście - nie są to prawdy objawione. Są to bodźce do przemyśleń i zastanowienia się, wejrzenia w siebie. Uwierz mi - ja miałam duże kłopoty z przyjęciem wielu "prezentów". Do dziś wiele z nich pamiętam i uśmiecham się do siebie :)
Do dzis jestem wdzięczna osobom, od których je otrzymałam. Wtedy traktowalam je jako bezpodstawne oceny, a nadawców jak wrogów. Teraz inaczej patrzę dzięki tym doświadczeniom moje życie wygląda inaczej. Przestałam sama siebie oszukiwać. Moje relacje z ludźmi weszły na inny poziom. Umiem teraz ocenić co mi daje każda relacja, i czy chcę ją kontynuować.
Wyczytałam, że Ty i otoczenie Twojego Rodzica, chcecie go zmienić. Wpłynąć na niego, uzmysłowić mu ...
Może to jeden z Twoich problemów - mimo, że piszesz iż zmiany należy zacząć od siebie.
Nikt sam z siebie się nie zmieni, jeśli wszyscy dookoła dają mu komfort bycia takim a nie innym.
Jeśli otoczenie zmienia podejście, komfort się kończy. I wtedy "obiekt", tracąc pewne przywileje i korzyści sam musi zdecydować, czy chce tak dalej żyć czy może jednak warto zmodyfikować swoje postępowanie, aby nie tracić relacji.

Napisałeś, że chciałeś aby żona się zmienila. Ja, gdy słyszałam takie słowa, pytałam: w co mam się zmienić? W żabę?
Jestem w kryzysie małżeńskim. Bardzo poważnym. Jednakże nigdy nie mówię mężowi, że ma się zmienić. Ja zmieniam swoje zachowanie, swój sposób myślenia, podejścia do relacji. A wybór należy do partnera - godzi się na to lub nie. Stopniowo i on ewoluuje, modyfikuje swoje reakcje. I to jest zmiana. Gdy nie będzie akceptowal mojej zmiany, gdy nie przyjmie do siebie że ja już nie toleruje pewnych zachowań - relacja się zakończy. Twoja żona jest osobą, która zmieniła swój światopogląd. Swój. Pośrednio modyfikuje Twoje zachowanie. Zmusiła Cię do zastanowienia i szukania sposobów na odbudowę. Napisalam Ci wcześniej - daj jej od siebie odpocząć. Zajmij się sobą. Jeśli Cię kocha - będzie widzieć drobne zmiany. Będzie obserwować i myśleć. Jeśli naprawdę ma dosyć ' niczym nie zmusisz do powrotu. Znamiennym jest to co wyczytałam. Żona powiedziała, że nie wierzy w trwałe zmiany. Wnioskuję więc, że jakieś epizody zmiany pewnych zachowań już miały miejsce. Jeśli były krótkotrwałe, znaczy że nie wynikały ze zmiany Twojego sposobu myślenia, a raczej ze strachu przed utratą jakichś dóbr - taki lek na objawy, a nie na przyczynę
To moja ostatnia informacja zwrotna dla Ciebie. Przeanalizowalam Twoje wpisy, wyciągnęłam jakieś wnioski- i okazało się, że dotknęłam wrażliwych punktów, co odebrales jako "pastwienie sie".
Tak jak w życiu - gdy zaproponuję komuś kawę lub pomoc, ktoś odmówi - nigdy nie proponuję drugi raz. W końcu szanując osobę, przyjmuję że wie co mówi/robi. Czemu miałabym podważać czyjeś decyzje. Dlatego Ciebie na siłę też nie zamierzam obdarować.
Życzę, aby wszystko ułożyło się tak, aby każde z Was było szczęśliwe.

Przepraszam za błędy - piszę z telefonu :)

[Bety]

ja zostałam przez Twoje posty obdarowana
dziękuję Seenaz

ja zostałam przez Twoje posty obdarowana
dziękuję Seenaz

[Sinner]

[kenya]

TheWorst, pięknie! Prawda sheenaz?

TheWorst, pięknie! Prawda sheenaz?

[Pavel]

[sheenaz]