[GregAN]

[Ania65]

Sanolia i mój mąż wrócił do mnie po burzliwym rozstaniu. Rozumiem cię w niektórych kwestiach, bo wiem, jak trudno jest pielęgnować na co dzień małżeństwo zwłaszcza z osobą, która jest na zupełnie innym poziomie dojrzałości. Mój mąż w wielu zachowaniach przypomina twojego, choć muszę przyznać, że Pan Bóg bardzo go przemienia i pomaga stawać się dorosłym człowiekiem. I choć po prawie dwóch latach od naszego pojednania mój mąż to rzeczywiście dużo dojrzalszy mężczyzna, to jest jeszcze wiele kwestii, w których zachowuje się jak nastolatek, czasem trudno nam się porozumieć i oboje zachowujemy się niedojrzale, a nawet egoistycznie. Chciałam ci jednak zwrócić uwagę na jedną sprawę, która brzmi dla mnie niepokojąco w tym co napisałaś. Nie rozumiem dlaczego twój mąż stawiał warunki, kiedy chciał wrócić do domu??? Przecież to on dopuścił się zdrady? Nie ma dla tego faktu żadnego usprawiedliwienia. Owszem pewnie oboje popełniliście błędy w małżeństwie, które doprowadziły do kryzysu, ale zdrada jest tylko i wyłącznie decyzją i błędem twojego męża. Sanolia przyjrzyj się dokładniej sobie, dlaczego tak naprawdę przyjęłaś męża? Nie jestem zwolennikiem teorii, że mąż musi wrócić nawrócony i ukorzony, jednak przyjęcie męża kiedy ma on jeszcze czelność stawiać warunki poddałabym głębszemu rozeznaniu.

Sanolia i mój mąż wrócił do mnie po burzliwym rozstaniu. Rozumiem cię w niektórych kwestiach, bo wiem, jak trudno jest pielęgnować na co dzień małżeństwo zwłaszcza z osobą, która jest na zupełnie innym poziomie dojrzałości. Mój mąż w wielu zachowaniach przypomina twojego, choć muszę przyznać, że Pan Bóg bardzo go przemienia i pomaga stawać się dorosłym człowiekiem. I choć po prawie dwóch latach od naszego pojednania mój mąż to rzeczywiście dużo dojrzalszy mężczyzna, to jest jeszcze wiele kwestii, w których zachowuje się jak nastolatek, czasem trudno nam się porozumieć i oboje zachowujemy się niedojrzale, a nawet egoistycznie. Chciałam ci jednak zwrócić uwagę na jedną sprawę, która brzmi dla mnie niepokojąco w tym co napisałaś. Nie rozumiem dlaczego twój mąż stawiał warunki, kiedy chciał wrócić do domu??? Przecież to on dopuścił się zdrady? Nie ma dla tego faktu żadnego usprawiedliwienia. Owszem pewnie oboje popełniliście błędy w małżeństwie, które doprowadziły do kryzysu, ale zdrada jest tylko i wyłącznie decyzją i błędem twojego męża. Sanolia przyjrzyj się dokładniej sobie, dlaczego tak naprawdę przyjęłaś męża? Nie jestem zwolennikiem teorii, że mąż musi wrócić nawrócony i ukorzony, jednak przyjęcie męża kiedy ma on jeszcze czelność stawiać warunki poddałabym głębszemu rozeznaniu.

[kenya]

piszesz sanolio,

Cytat:

uświadamiam sobie, że wcale nie przerobiłam w sobie odejścia męża. Stłumiłam w sobie uczucia, żeby tylko wrócił. Wykorzystałam sytuację ze strachu, że będę sama. A może wierzyłam, że jestem w stanie wziąć to na klatę

Zrobiłaś to, co na tamten czas wydawało Ci się najsłuszniejsze. Teraz już wiesz, że samej siebie oszukać się nie da, a taką podświadomą próbą było przystanie na mężowskie warunki.
Poza tym, czytam że jesteś głównie sama i samotna z problemem dotyczącym Waszego syna.
Mąż z racji charakteru pracy jaką wykonuje większość czasu jest nieobecny a kiedy fizycznie przybywa to mentalnie zwykle jest gdzieś indziej. Wobec tego przytłoczenie sytuacją jakie czujesz jest całkowicie uzasadnione.

Wspominasz o swojej depresji którą przeszłaś. Czy w czasie choroby korzystałaś tylko z farmakologii?
Czy też miałaś równolegle jakieś wsparcie psychologiczne?

Sanolio, o jakiej Twojej wegetacji oraz powodzie do życia który miałaś dostać od męża i syna, wspomina wg Ciebie terapeutka? Wiesz co miała na myśli?

piszesz sanolio,

Cytat:

uświadamiam sobie, że wcale nie przerobiłam w sobie odejścia męża. Stłumiłam w sobie uczucia, żeby tylko wrócił. Wykorzystałam sytuację ze strachu, że będę sama. A może wierzyłam, że jestem w stanie wziąć to na klatę

Zrobiłaś to, co na tamten czas wydawało Ci się najsłuszniejsze. Teraz już wiesz, że samej siebie oszukać się nie da, a taką podświadomą próbą było przystanie na mężowskie warunki.
Poza tym, czytam że jesteś głównie sama i samotna z problemem dotyczącym Waszego syna.
Mąż z racji charakteru pracy jaką wykonuje większość czasu jest nieobecny a kiedy fizycznie przybywa to mentalnie zwykle jest gdzieś indziej. Wobec tego przytłoczenie sytuacją jakie czujesz jest całkowicie uzasadnione.

Wspominasz o swojej depresji którą przeszłaś. Czy w czasie choroby korzystałaś tylko z farmakologii?
Czy też miałaś równolegle jakieś wsparcie psychologiczne?

Sanolio, o jakiej Twojej wegetacji oraz powodzie do życia który miałaś dostać od męża i syna, wspomina wg Ciebie terapeutka? Wiesz co miała na myśli?

[Nirwanna]

Cytat:

nawet na moment nie spuściła ze mnie wzroku i uśmiechała się. Ja też mówiłam spokojnie i uznałam za stosowne odwzajemnić uśmiech, co skwitowała, że widzi, że się cieszę z całej sytuacji, bo się uśmiecham. Potem wyciągnęła tezę, że mąż i syn zrobili to, co zrobili z miłości do mnie, bo dzięki temu mam o co walczyć i wreszcie żyć, a nie wegetować z dnia na dzień. Dali mi powód do życia

Sanolia, bardzio new-age'owsko ta pani brzmi, dobrze że do niej już nie poszłaś.

Cytat:

nawet na moment nie spuściła ze mnie wzroku i uśmiechała się. Ja też mówiłam spokojnie i uznałam za stosowne odwzajemnić uśmiech, co skwitowała, że widzi, że się cieszę z całej sytuacji, bo się uśmiecham. Potem wyciągnęła tezę, że mąż i syn zrobili to, co zrobili z miłości do mnie, bo dzięki temu mam o co walczyć i wreszcie żyć, a nie wegetować z dnia na dzień. Dali mi powód do życia

Sanolia, bardzio new-age'owsko ta pani brzmi, dobrze że do niej już nie poszłaś.

[sanolia]

[sanolia]

[sanolia]

[sanolia]

[sanolia]

Przepraszam wszystkich, że tak na raty piszę, ale nie potrafię w jednym poście umieścić cytatów z kilku różnych postów.
Ja doskonale znam swoje wady i powód odejścia męża. Jednak ja odkąd wrócił, staram się nie popełniać moich błędów. On tak rzadko jest, że daję radę. Problem w tym, że to mąż szuka wrażeń, nie chce iść na terapię, nie chce sytuacji wyprostować. I jeszcze ma do mnie pretensje , że ja się czepiam.
A czy żona nie ma prawa się czepiać, gdy mąż zdrajca spędza niedzielę z koleżanką zamiast z żoną i dziećmi ? Mąż uważa , że to nie powód do robienia afery, skoro koleżanki mąż nie miał nic przeciwko. Ale czy mnie ktoś o to pytał? Idziemy do znajomych, RAZEM, ale jak ja wychodzę, bo wypada juz iść, to mąż zostaje. Umawiamy się na piwo, kończy się 10- ma. Spędzamy razem 6 dni w miesiącu, zazwyczaj w środku tygodnia, rzadko w weekendy. Czy naprawdę ja się czepiam, jeśli chcę spędzić ten czas rodzinnie ?
Dlatego tu wróciłam, chcę mieć szczęśliwe małżeństwo, nie chcę odejścia męża, sama do żadnej poradni i na żadną terapie nie pójdę, a mąż ... nawet nie ma szansy żeby się zgodził. Zapisałam sie na 12 kroków przez internet, ewentualnie jak będzie w moim ognisku sycharowskim, to skorzystam. Tyle jestem w stanie zrobić.
Czy według Was mam na to szansę, czy może nie zawracać sobie i Wam głowy i nie marnować czasu?

Przepraszam wszystkich, że tak na raty piszę, ale nie potrafię w jednym poście umieścić cytatów z kilku różnych postów.
Ja doskonale znam swoje wady i powód odejścia męża. Jednak ja odkąd wrócił, staram się nie popełniać moich błędów. On tak rzadko jest, że daję radę. Problem w tym, że to mąż szuka wrażeń, nie chce iść na terapię, nie chce sytuacji wyprostować. I jeszcze ma do mnie pretensje , że ja się czepiam.
A czy żona nie ma prawa się czepiać, gdy mąż zdrajca spędza niedzielę z koleżanką zamiast z żoną i dziećmi ? Mąż uważa , że to nie powód do robienia afery, skoro koleżanki mąż nie miał nic przeciwko. Ale czy mnie ktoś o to pytał? Idziemy do znajomych, RAZEM, ale jak ja wychodzę, bo wypada juz iść, to mąż zostaje. Umawiamy się na piwo, kończy się 10- ma. Spędzamy razem 6 dni w miesiącu, zazwyczaj w środku tygodnia, rzadko w weekendy. Czy naprawdę ja się czepiam, jeśli chcę spędzić ten czas rodzinnie ?
Dlatego tu wróciłam, chcę mieć szczęśliwe małżeństwo, nie chcę odejścia męża, sama do żadnej poradni i na żadną terapie nie pójdę, a mąż ... nawet nie ma szansy żeby się zgodził. Zapisałam sie na 12 kroków przez internet, ewentualnie jak będzie w moim ognisku sycharowskim, to skorzystam. Tyle jestem w stanie zrobić.
Czy według Was mam na to szansę, czy może nie zawracać sobie i Wam głowy i nie marnować czasu?

[kenya]

[Ania65]

Sanolio jesteś niewątpliwie w trudnej sytuacji. Twój mąż absolutnie nie poczuwa się do pracy nad sobą i co gorsza nie uświadamia sobie tego że poprzednie trudności wynikały w dużej mierze z jego podejścia do życia. A co w tym najgorsze zupełnie nie widzi że cię rani. Sanolio zachęcam cię do poświęcenia dłuższej chwili na rozeznanie tej sytuacji. Pytaj Boga jaka jest Jego wola, czytaj Biblię i wsłuchuj się w nią. Pytaj też szczerze siebie czego chcesz?I nie bój się mówić o swoich potrzebach i o tym co ci się nie podoba mężowi, duszenie w sobie to nie jest dobra metoda na dobre małżeństwo. Oczywiście warto robić to kiedy jesteś na to przygotowana i względnie spokojna, a nie w sytuacji ogniowej, kiedy trudno panować nad emocjami. Niestety mam wrażenie że kompletnie nie dbasz o swoje potrzeby, trzesiesz się nad mężem i synem, a ciebie nie ma. Dobrze że zapisałaś się na kroki, ale podobnie jak kenya zachęcam do poszukania sprawdzonego terapeuty, który pomoże ci poukładać swoje życie i wypracować zdrową hierarchię wartości.

Sanolio jesteś niewątpliwie w trudnej sytuacji. Twój mąż absolutnie nie poczuwa się do pracy nad sobą i co gorsza nie uświadamia sobie tego że poprzednie trudności wynikały w dużej mierze z jego podejścia do życia. A co w tym najgorsze zupełnie nie widzi że cię rani. Sanolio zachęcam cię do poświęcenia dłuższej chwili na rozeznanie tej sytuacji. Pytaj Boga jaka jest Jego wola, czytaj Biblię i wsłuchuj się w nią. Pytaj też szczerze siebie czego chcesz?I nie bój się mówić o swoich potrzebach i o tym co ci się nie podoba mężowi, duszenie w sobie to nie jest dobra metoda na dobre małżeństwo. Oczywiście warto robić to kiedy jesteś na to przygotowana i względnie spokojna, a nie w sytuacji ogniowej, kiedy trudno panować nad emocjami. Niestety mam wrażenie że kompletnie nie dbasz o swoje potrzeby, trzesiesz się nad mężem i synem, a ciebie nie ma. Dobrze że zapisałaś się na kroki, ale podobnie jak kenya zachęcam do poszukania sprawdzonego terapeuty, który pomoże ci poukładać swoje życie i wypracować zdrową hierarchię wartości.

[sanolia]

Kenya , Ania, czy naprawdę psycholog jest nieunikniony? Rozumiem, że gdybyśmy razem z mężem mieli do niego chodzić. Mój mąż nawet na terapię rodzinną w celu pomocy synowi, się nie zgodził. A dla mnie mówienie obcemu człowiekowi o problemach i to tylko z mojej perspektywy, nie ma sensu.0rzez 12 lat pracowałam z kilkunastoma psyvhologami, psychiatrami. pedagogami i terapeutami i zupełnie nic to nie dało. Stąd moja niechęć do kolejnego szukania, otwierania się i wydawania pieniędzy na to.
A mężowi mówię, co mi się nie podoba i czego sobie nie życzę. Ale to tylko moje słowa, które on traktuje jako czepianie się i szukanie powodu do kłótni. On nawet jak wie, że powinien mnie przeprosić, to mi na FB emotikony wysyła. Jak ja mam z nim rozmawiać. Mam mu Sms pisać albo na czacie?
Dlatego poszukuję pomocy i wierzę, że przy dobrych chęciach i wskazówkami, materiałami dam radę sama. Kiedyś nie było psychologów, terapii i ludzie żyli. Jeśli uważacie, że nie podolam bez psychologa i terapii, to też rozumiem.

Kenya , Ania, czy naprawdę psycholog jest nieunikniony? Rozumiem, że gdybyśmy razem z mężem mieli do niego chodzić. Mój mąż nawet na terapię rodzinną w celu pomocy synowi, się nie zgodził. A dla mnie mówienie obcemu człowiekowi o problemach i to tylko z mojej perspektywy, nie ma sensu.0rzez 12 lat pracowałam z kilkunastoma psyvhologami, psychiatrami. pedagogami i terapeutami i zupełnie nic to nie dało. Stąd moja niechęć do kolejnego szukania, otwierania się i wydawania pieniędzy na to.
A mężowi mówię, co mi się nie podoba i czego sobie nie życzę. Ale to tylko moje słowa, które on traktuje jako czepianie się i szukanie powodu do kłótni. On nawet jak wie, że powinien mnie przeprosić, to mi na FB emotikony wysyła. Jak ja mam z nim rozmawiać. Mam mu Sms pisać albo na czacie?
Dlatego poszukuję pomocy i wierzę, że przy dobrych chęciach i wskazówkami, materiałami dam radę sama. Kiedyś nie było psychologów, terapii i ludzie żyli. Jeśli uważacie, że nie podolam bez psychologa i terapii, to też rozumiem.

[kenya]

Sanolio, pw.

Sanolio, pw.