[zenia1780]

[zenia1780]

[zenia1780]

[zenia1780]

[zenia1780]

mare myślę sobie, ze pierwszą i podstawową odpowiedzią na Twoje pytania i wątpliwości zarówno własne jak i te dotyczące gimnazjalistów, jest jedno: KERYGMAT (tutaj ogólnie omówiony https://www.youtube.com/watch?v=-K4POKw68yY ).
Poznany i przyjęty w każdym swoim elemencie. Bez tego Biblia jest archaiczna, a lamenty czy rap nie na miejscu.
Czy nie jesteś przypadkiem bardziej przywiązany do postrzegania li tylko zewnętrznych form w Kościele i bycia z Bogiem niż samej istoty tego bycia?

Moja siostra powiedział mi kiedyś, ze nie chodzi do swojego kościoła parafialnego, tylko jeździ gdzieś daleko, bo dla niej w przezywaniu Mszy Św. ważne jest to jak ta Msza jest odprawiana, ze jej człowiek (w znaczeniu ksiądz) może zepsuć jakość tego przeżycia.
Zaczęłam się zastanawiać, czy mnie również. I tak, kiedyś tak było. Teraz nie. Nie ma znaczenia jak i przez kogo Msza czy nabożeństwo jest odprawiana/e, bo każde z nich jest okazją do spotkania z Bogiem i bycia z Nim.

mare myślę sobie, ze pierwszą i podstawową odpowiedzią na Twoje pytania i wątpliwości zarówno własne jak i te dotyczące gimnazjalistów, jest jedno: KERYGMAT (tutaj ogólnie omówiony https://www.youtube.com/watch?v=-K4POKw68yY ).
Poznany i przyjęty w każdym swoim elemencie. Bez tego Biblia jest archaiczna, a lamenty czy rap nie na miejscu.
Czy nie jesteś przypadkiem bardziej przywiązany do postrzegania li tylko zewnętrznych form w Kościele i bycia z Bogiem niż samej istoty tego bycia?

Moja siostra powiedział mi kiedyś, ze nie chodzi do swojego kościoła parafialnego, tylko jeździ gdzieś daleko, bo dla niej w przezywaniu Mszy Św. ważne jest to jak ta Msza jest odprawiana, ze jej człowiek (w znaczeniu ksiądz) może zepsuć jakość tego przeżycia.
Zaczęłam się zastanawiać, czy mnie również. I tak, kiedyś tak było. Teraz nie. Nie ma znaczenia jak i przez kogo Msza czy nabożeństwo jest odprawiana/e, bo każde z nich jest okazją do spotkania z Bogiem i bycia z Nim.

[zenia1780]

[mare1966]

Strasznie dużo napisałyście .
Trudno się odnieść .
Trudno sprostać dwóm kobietom naraz
jednemu facetowi .

Rozdział II. Lud Boży 16.

16. Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus wedle ciała (por. Rz 9,4-5), lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11,28-29). Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów, oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny. Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko (por. Dz 17,25-28), a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (por. 1 Tm 2,4). Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie. Nieraz jednak ludzie, zwiedzeni przez Złego, znikczemnieli w myślach swoich i prawdę Bożą zamienili w kłamstwo, służąc raczej stworzeniu niż Stworzycielowi (por. Rz 1,21 i 25), albo też żyjąc i umierając na tym świecie bez Boga, narażeni są na rozpacz ostateczną. Toteż, aby przyczynić się do chwały Bożej i do zbawienia tych wszystkich, Kościół mając w pamięci słowa Pana, który powiedział: "Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16,16), pilnie troszczy się o wspieranie misji.



Licencja na zbawienie


Tak sobie myślę , że przeciętny świecki człowiek
to nie za wiele czasu ma i możliwości
na takie wgłębianie się w zawiłości teologiczne
i dość specyficzny język .
( podobny do języka prawników czy speców od IT )
I tak sobie też myślę , że i Bóg
wcale nie tego oczekuje od przeciętnego człowieka .
Myślę też , że ludzie na Sycharze
do przeciętnych raczej nie należą .
Czasem się czuję , jakbym wstąpił do jakiegoś zakonu .

Strasznie dużo napisałyście .
Trudno się odnieść .
Trudno sprostać dwóm kobietom naraz
jednemu facetowi .

Rozdział II. Lud Boży 16.

16. Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus wedle ciała (por. Rz 9,4-5), lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11,28-29). Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów, oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny. Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko (por. Dz 17,25-28), a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (por. 1 Tm 2,4). Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie. Nieraz jednak ludzie, zwiedzeni przez Złego, znikczemnieli w myślach swoich i prawdę Bożą zamienili w kłamstwo, służąc raczej stworzeniu niż Stworzycielowi (por. Rz 1,21 i 25), albo też żyjąc i umierając na tym świecie bez Boga, narażeni są na rozpacz ostateczną. Toteż, aby przyczynić się do chwały Bożej i do zbawienia tych wszystkich, Kościół mając w pamięci słowa Pana, który powiedział: "Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16,16), pilnie troszczy się o wspieranie misji.



Licencja na zbawienie


Tak sobie myślę , że przeciętny świecki człowiek
to nie za wiele czasu ma i możliwości
na takie wgłębianie się w zawiłości teologiczne
i dość specyficzny język .
( podobny do języka prawników czy speców od IT )
I tak sobie też myślę , że i Bóg
wcale nie tego oczekuje od przeciętnego człowieka .
Myślę też , że ludzie na Sycharze
do przeciętnych raczej nie należą .
Czasem się czuję , jakbym wstąpił do jakiegoś zakonu .

[zenia1780]

Ciekawy wywiad.
Przeczytałam.
Do końca

Oto fragment

Cytat:

Z tego, co ojciec mówi, wynika, że w naszym życiu, w naszych wyborach chodzi przede wszystkim o Chrystusa. Więc może lepiej byłoby zastąpić hasło "Poza Kościołem nie ma zbawienia" zdaniem "Poza Chrystusem nie ma zbawienia"? To zabrzmi może jak herezja, ale nie chodzi o Chrystusa, tylko o człowieka. Bóg nie posłał swojego Syna na świat po to, żeby… Żeby się wylansować? Właśnie! Ale żeby uratować człowieka. Misja Chrystusa to jest taka operacja ratunkowa, mówiąc językiem C.S. Lewisa, bo szatan wdarł się na teren należący do Boga i Bóg odbija ten teren przy pomocy swojego Syna. Chrystus i Kościół to dwa organizmy nierozdzielne. Kościół to Ciało Chrystusa, a poszczególnymi członkami tego Ciała jesteśmy my. Gdybyśmy oderwali Chrystusa od Kościoła, to przedstawilibyśmy Go jako Buddę, mistrza oświecenia, wspaniałego filozofa, ale nie Boga, który jest jednością z człowiekiem, który solidaryzuje się z nim do granic możliwości.

mare1966 napisał/a:

Rozdział II. Lud Boży 16. 16. Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus wedle ciała (por. Rz 9,4-5), lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11,28-29). Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów, oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny. Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko (por. Dz 17,25-28), a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (por. 1 Tm 2,4). Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie. Nieraz jednak ludzie, zwiedzeni przez Złego, znikczemnieli w myślach swoich i prawdę Bożą zamienili w kłamstwo, służąc raczej stworzeniu niż Stworzycielowi (por. Rz 1,21 i 25), albo też żyjąc i umierając na tym świecie bez Boga, narażeni są na rozpacz ostateczną. Toteż, aby przyczynić się do chwały Bożej i do zbawienia tych wszystkich, Kościół mając w pamięci słowa Pana, który powiedział: "Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16,16), pilnie troszczy się o wspieranie misji.

Dla mnie jest to dowód, na to że i jak bardzo Kościół (będący Ciałem Chrystusa) poszerza swoje granice, aby spełnić pragnienie Chrystusa o zbawieniu wszystkich ludzi nie odmawiając tego nikomu i uznając za lud Boży również tych, którzy nie z własnej winy nie mieli okazji, bądź możliwości poznania i przyjęcia Boga

Ciekawy wywiad.
Przeczytałam.
Do końca

Oto fragment

Cytat:

Z tego, co ojciec mówi, wynika, że w naszym życiu, w naszych wyborach chodzi przede wszystkim o Chrystusa. Więc może lepiej byłoby zastąpić hasło "Poza Kościołem nie ma zbawienia" zdaniem "Poza Chrystusem nie ma zbawienia"? To zabrzmi może jak herezja, ale nie chodzi o Chrystusa, tylko o człowieka. Bóg nie posłał swojego Syna na świat po to, żeby… Żeby się wylansować? Właśnie! Ale żeby uratować człowieka. Misja Chrystusa to jest taka operacja ratunkowa, mówiąc językiem C.S. Lewisa, bo szatan wdarł się na teren należący do Boga i Bóg odbija ten teren przy pomocy swojego Syna. Chrystus i Kościół to dwa organizmy nierozdzielne. Kościół to Ciało Chrystusa, a poszczególnymi członkami tego Ciała jesteśmy my. Gdybyśmy oderwali Chrystusa od Kościoła, to przedstawilibyśmy Go jako Buddę, mistrza oświecenia, wspaniałego filozofa, ale nie Boga, który jest jednością z człowiekiem, który solidaryzuje się z nim do granic możliwości.

mare1966 napisał/a:

Rozdział II. Lud Boży 16. 16. Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus wedle ciała (por. Rz 9,4-5), lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11,28-29). Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów, oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny. Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko (por. Dz 17,25-28), a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (por. 1 Tm 2,4). Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie. Nieraz jednak ludzie, zwiedzeni przez Złego, znikczemnieli w myślach swoich i prawdę Bożą zamienili w kłamstwo, służąc raczej stworzeniu niż Stworzycielowi (por. Rz 1,21 i 25), albo też żyjąc i umierając na tym świecie bez Boga, narażeni są na rozpacz ostateczną. Toteż, aby przyczynić się do chwały Bożej i do zbawienia tych wszystkich, Kościół mając w pamięci słowa Pana, który powiedział: "Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu" (Mk 16,16), pilnie troszczy się o wspieranie misji.

Dla mnie jest to dowód, na to że i jak bardzo Kościół (będący Ciałem Chrystusa) poszerza swoje granice, aby spełnić pragnienie Chrystusa o zbawieniu wszystkich ludzi nie odmawiając tego nikomu i uznając za lud Boży również tych, którzy nie z własnej winy nie mieli okazji, bądź możliwości poznania i przyjęcia Boga

[zenia1780]

[zenia1780]

[mare1966]

[Metanoja1]

Chyba Zenię zamurowało

Chyba Zenię zamurowało

[zenia1780]

[mare1966]