[bosa]

Może zapytać tych tatusiów, czy chcieliby aby ich córki w przyszłości prowadzały się z żonatymi facetami? Bo takim przykładem nasiąkną?

Może zapytać tych tatusiów, czy chcieliby aby ich córki w przyszłości prowadzały się z żonatymi facetami? Bo takim przykładem nasiąkną?

[kenya]

Kari piszesz:

Cytat:

Kenya, czuję się przez Ciebie atakowana ( jak zwykle zresztą), gdy staję w obronie wartości.

Odpowiadam tylko i wyłącznie za swoje intencje, na Twoje odczucia nie mam wpływu.

Cytat:

Rozumiem, że wg Ciebie obrona wartości nie powinna być "tematem naczelnym" ?

O ile dobrze zrozumiałam, autorkę wątku zajmują głównie uczucia i potrzeby jej dzieci...choć z drugiej strony nader jasno pisze o swoich rozterkach oraz wartościach.

Lecz jej wybór jest z kategorii "o ile to możliwe".
Dla niej widać nie jest możliwym pozbawiać dzieci kontaktu z ich ojcem w imię wartości.
Ich dobro stoi PONAD wszystkim.

Trudno to zrozumieć tym wszystkim, którzy o takim poziomie altruizmu nie mają pojęcia nawet w przebłyskach.

Tak, wg mnie wartości są absolutnie tematem drugorzędnym wobec konieczności zaspokojenia emocjonalnych potrzeb dzieci.

Kari piszesz:

Cytat:

Kenya, czuję się przez Ciebie atakowana ( jak zwykle zresztą), gdy staję w obronie wartości.

Odpowiadam tylko i wyłącznie za swoje intencje, na Twoje odczucia nie mam wpływu.

Cytat:

Rozumiem, że wg Ciebie obrona wartości nie powinna być "tematem naczelnym" ?

O ile dobrze zrozumiałam, autorkę wątku zajmują głównie uczucia i potrzeby jej dzieci...choć z drugiej strony nader jasno pisze o swoich rozterkach oraz wartościach.

Lecz jej wybór jest z kategorii "o ile to możliwe".
Dla niej widać nie jest możliwym pozbawiać dzieci kontaktu z ich ojcem w imię wartości.
Ich dobro stoi PONAD wszystkim.

Trudno to zrozumieć tym wszystkim, którzy o takim poziomie altruizmu nie mają pojęcia nawet w przebłyskach.

Tak, wg mnie wartości są absolutnie tematem drugorzędnym wobec konieczności zaspokojenia emocjonalnych potrzeb dzieci.

[katalotka72]

kenya LUBIĘ TO!!!!

kenya LUBIĘ TO!!!!

[JolantaElżbieta]

Moim zdaniem kenyo, to nie jest altruizm, tylko naiwność. Pozorne dobro, bo ja nie sądzę, aby potrzeby emocjonalne dzieci zostały w ten sposób zaspokojone. Dzieci potrzebują, żeby tata z mamą byli razem. W tej sytuacji Parvati wybiera tylko mniejsze zło - choć potem może się okazać, że ono wcale nie jest mniejsze.

Naprawdę wydaje Ci się, że dzieci będą szczęśliwe, a ich potrzeby emocjonalne zostaną w ten spsób zaspokojone, gdy będą z tatą w jego domu z konkubiną?? To na początku wydaje się dobrym rozwiązaniem, ale ja sądzę, że Parvati sama sobie na głowę ściąga problemy, które potem ona będzie musiała rozwiązywać, bo tata oczywiście nie będzie miał na to ani siły, ani ochoty. On tylko tych problemów narobi - właśnie emocjonalnych i wychowawczych, większych niż gdyby przychodził do nich do domu


A dzieci będą miały mętlik w głowie. Kontakty z ojcem można zapewnić bez prowadzania ich do cudzego domu. A gdyby mężowi Parvati zależało naprawdę na dobru dzieci, to by ich tam nie ciągał. NIe znam go, ale nie oceniam tego posunięcia pozytywnie.

Nikt tutaj nie mówi, żeby zabronić mu kontaktów z dziećmi. Ale nie na takich warunkach. No ale decyzja należy do Parvati.

Moim zdaniem kenyo, to nie jest altruizm, tylko naiwność. Pozorne dobro, bo ja nie sądzę, aby potrzeby emocjonalne dzieci zostały w ten sposób zaspokojone. Dzieci potrzebują, żeby tata z mamą byli razem. W tej sytuacji Parvati wybiera tylko mniejsze zło - choć potem może się okazać, że ono wcale nie jest mniejsze.

Naprawdę wydaje Ci się, że dzieci będą szczęśliwe, a ich potrzeby emocjonalne zostaną w ten spsób zaspokojone, gdy będą z tatą w jego domu z konkubiną?? To na początku wydaje się dobrym rozwiązaniem, ale ja sądzę, że Parvati sama sobie na głowę ściąga problemy, które potem ona będzie musiała rozwiązywać, bo tata oczywiście nie będzie miał na to ani siły, ani ochoty. On tylko tych problemów narobi - właśnie emocjonalnych i wychowawczych, większych niż gdyby przychodził do nich do domu


A dzieci będą miały mętlik w głowie. Kontakty z ojcem można zapewnić bez prowadzania ich do cudzego domu. A gdyby mężowi Parvati zależało naprawdę na dobru dzieci, to by ich tam nie ciągał. NIe znam go, ale nie oceniam tego posunięcia pozytywnie.

Nikt tutaj nie mówi, żeby zabronić mu kontaktów z dziećmi. Ale nie na takich warunkach. No ale decyzja należy do Parvati.

[parvati]

Dziękuję, kochani, za opinie Mam o czym myśleć....
Decyzja jeszcze nie zapadła, rozważam wszystkie za i przeciw. Przyglądam się sobie - swoim lękom i swoim przekonaniom; szukam rozwiązań. W planach mam spotkanie z psychologiem dziecięcym; wybieram się też do parafii, gdzie posługują ojcowie zajmujący się tematyką rodzin, również trudnych małżeństw. Staram się podejść do tego na chłodno. Mężowi na razie jeszcze nic nie mówię, ale zapytam o jego wizję kontaktów z dziećmi i powiem, że się muszę zastanowić, aż podejmę decyzję.

Dużo racji mają Kari i Jolanta E. - pisząc o wartościach, które mam obowiązek przekazać dziecku. Być może jestem naiwna, sądząc, że uda mi sie to zrobić, podczas gdy dzieci będą nasiąkać atmosferą domu kowalskiej... Tak, to mocny argument, który zasiał we mnie wątpliwości. Być może to rozwiązanie pozorne, które w przyszłości odbije się czkawką - a rację ma JE, że jak ta czkawka się pojawi, to przecież mąż jej nie zaradzi i sama będę się musiała z nią borykać.....
Ale też i Kenya mądrze pisze o emocjonalnych potrzebach dzieci, które na tym etapie nie pozostają i nie pozostaną zaspokojone - i dlaczego? w imię wartości.....

Dziś rozmawiałam na ten temat z teściami, którzy mnie wspierają - oni są zdania, że nie powinnam na te kontakty pozwalać, przynajmniej nie teraz, gdy jeszcze jesteśmy małżeństwem i żadnych spraw nie mamy prawnie i sądownie uregulowanych. Sądzą, że jeszcze nie powinnam się z tym spieszyć, bo może być tak, że ich syn, gdy opadnie mu amok zakochania w końcu zatęskni za dziećmi.... (a miewał okresy - "pseudopowroty", gdy był sobą i przychodził do dzieci i do mnie, okazując uczucia - więc potrafi ) Myślą, że teraz tylko ułatwiłabym mu sprawę, pozwalając na pseudorodzinną sielankę z kowalska. A jak tak bardzo kocha dzieci, to niech zrobi krok w ich kierunku i do nich przychodzi, a jak mu nie pasuje forma, to niech się wysili i załatwia przez sąd.

Wartości czy potrzeby emocjonalne?
Myślę, myślę... Pytam Boga, ale mam mało spokoju ostatnio i ciężko usłyszeć Jego głos

Dziękuję, kochani, za opinie Mam o czym myśleć....
Decyzja jeszcze nie zapadła, rozważam wszystkie za i przeciw. Przyglądam się sobie - swoim lękom i swoim przekonaniom; szukam rozwiązań. W planach mam spotkanie z psychologiem dziecięcym; wybieram się też do parafii, gdzie posługują ojcowie zajmujący się tematyką rodzin, również trudnych małżeństw. Staram się podejść do tego na chłodno. Mężowi na razie jeszcze nic nie mówię, ale zapytam o jego wizję kontaktów z dziećmi i powiem, że się muszę zastanowić, aż podejmę decyzję.

Dużo racji mają Kari i Jolanta E. - pisząc o wartościach, które mam obowiązek przekazać dziecku. Być może jestem naiwna, sądząc, że uda mi sie to zrobić, podczas gdy dzieci będą nasiąkać atmosferą domu kowalskiej... Tak, to mocny argument, który zasiał we mnie wątpliwości. Być może to rozwiązanie pozorne, które w przyszłości odbije się czkawką - a rację ma JE, że jak ta czkawka się pojawi, to przecież mąż jej nie zaradzi i sama będę się musiała z nią borykać.....
Ale też i Kenya mądrze pisze o emocjonalnych potrzebach dzieci, które na tym etapie nie pozostają i nie pozostaną zaspokojone - i dlaczego? w imię wartości.....

Dziś rozmawiałam na ten temat z teściami, którzy mnie wspierają - oni są zdania, że nie powinnam na te kontakty pozwalać, przynajmniej nie teraz, gdy jeszcze jesteśmy małżeństwem i żadnych spraw nie mamy prawnie i sądownie uregulowanych. Sądzą, że jeszcze nie powinnam się z tym spieszyć, bo może być tak, że ich syn, gdy opadnie mu amok zakochania w końcu zatęskni za dziećmi.... (a miewał okresy - "pseudopowroty", gdy był sobą i przychodził do dzieci i do mnie, okazując uczucia - więc potrafi ) Myślą, że teraz tylko ułatwiłabym mu sprawę, pozwalając na pseudorodzinną sielankę z kowalska. A jak tak bardzo kocha dzieci, to niech zrobi krok w ich kierunku i do nich przychodzi, a jak mu nie pasuje forma, to niech się wysili i załatwia przez sąd.

Wartości czy potrzeby emocjonalne?
Myślę, myślę... Pytam Boga, ale mam mało spokoju ostatnio i ciężko usłyszeć Jego głos

[Jacek-sychar]

[parvati]

[landis85]

kenya czy byłaś kiedyś w TAKIEJ sytuacji jak autorka, jak ja czy inne które tutaj się wypowiedziały? piszesz coś z WŁASNEGO doświadczenia ? czy tylko teoretycznie wg swoich teorii?

kenya czy byłaś kiedyś w TAKIEJ sytuacji jak autorka, jak ja czy inne które tutaj się wypowiedziały? piszesz coś z WŁASNEGO doświadczenia ? czy tylko teoretycznie wg swoich teorii?

[parvati]

[Jacek-sychar]

Parvati
Chodziło mi o pokazanie, że masz trudną decyzję przed sobą. Nasze rozważania tutaj na forum mogą być dla Ciebie pomocą przy rozważeniu wszystkich za i przeciw, ale ostateczna decyzja musi być niestety Twoja.

Parvati
Chodziło mi o pokazanie, że masz trudną decyzję przed sobą. Nasze rozważania tutaj na forum mogą być dla Ciebie pomocą przy rozważeniu wszystkich za i przeciw, ale ostateczna decyzja musi być niestety Twoja.

[mgła1]

[hiacynta]

[Ania65]

Parvati niech Duch Święty pomoże dokonać ci właściwej decyzji. Zachęcam cię do szukania odpowiedzi również w Biblii. Możesz zaobserwować tam postawy, które prezentują jej bohaterowie w zderzeniu z różnymi okolicznościami i ich konsekwencje bliższe i ostateczne. Dla mnie Biblia jest zawsze pomocnym wzorcem postaw. Powodzenia.

Parvati niech Duch Święty pomoże dokonać ci właściwej decyzji. Zachęcam cię do szukania odpowiedzi również w Biblii. Możesz zaobserwować tam postawy, które prezentują jej bohaterowie w zderzeniu z różnymi okolicznościami i ich konsekwencje bliższe i ostateczne. Dla mnie Biblia jest zawsze pomocnym wzorcem postaw. Powodzenia.

[parvati]

Hiacynto, też o tym myślałam, ale wiesz.... na dwoje babka wróżyła. Może jej zacząć przeszkadzać, a może nie (bo się zajmowała jednak wraz z moim mężem przez kilka weekendów, i pomagała im chętnie jej córka). Poza tym - gdyby zaczęło jej przeszkadzać, a mąż dostrzegłby, że to niesie konsekwencje dla jego związku, to wcale nie jestem przekonana, że wybrałby dzieci. Skoro teraz zaniedbuje kontakt z nimi, skoro wieczorami nie odbiera telefonów (a przecież mogłoby chodzić o ich zdrowie np.), to znaczy, że kontakt z kochanką na razie przesłania mu wszystko - dobro dzieci też. Więc myślę, że chyba lepiej nie grać w ten sposób dziećmi - bo efektów nie znam, a dzieci swoje widzą i czują.

Aniu, cały czas próbuję to rozeznać. Próbuję - bo w głowie dużo myśłi; nie wiadomo, które ode mnie, które od Boga, które od złego. Brakuje mi wyciszenia, znowu mam trudności z modlitwą.... Brakuje mi spokoju... Nie mam kiedy iść szukać kierownika duchowego ani na adorację, bo albo pracuję, albo mam dzieci pod opieką....
Tyle mam ostatnio spraw duchowych, psychologicznych, a nawet praktycznych do przerobienia, że jedyne, co jestem w stanie zrobić, to załatwiać powoli te praktyczne, a potem zasnąć z myślą: Panie, Ty to poukładasz, bo nie wiem, od czego zacząć....
Coś tam się powoli klaruje, zmieniam nastawienie do siebie, innych osób i świata, moje samopoczucie się poprawiło, więc chyba do przodu powoli lezę w porównaniu z tym, co było kiedyś ale i tak głowa mała

W kwestii dzieci - myślę, myślę..... Co nagle to po diable..... Przechylam się powoli na stronę kontynuowania braku kontaktu z kowalską; liczę, że znajdę postawę pośrednią. Spróbuję najpierw popracować, aby o obu skrajnych postawach (brak kontraktu/zgoda na kontakty), myśleć ze spokojem. I przyjrzę się, który spokój lepszy i od kogo pochodzi....
A poza tym teściowie są za brakiem kontaktów - skoro mnie w tym wspierają, to może warto to podtrzymać.

Hiacynto, też o tym myślałam, ale wiesz.... na dwoje babka wróżyła. Może jej zacząć przeszkadzać, a może nie (bo się zajmowała jednak wraz z moim mężem przez kilka weekendów, i pomagała im chętnie jej córka). Poza tym - gdyby zaczęło jej przeszkadzać, a mąż dostrzegłby, że to niesie konsekwencje dla jego związku, to wcale nie jestem przekonana, że wybrałby dzieci. Skoro teraz zaniedbuje kontakt z nimi, skoro wieczorami nie odbiera telefonów (a przecież mogłoby chodzić o ich zdrowie np.), to znaczy, że kontakt z kochanką na razie przesłania mu wszystko - dobro dzieci też. Więc myślę, że chyba lepiej nie grać w ten sposób dziećmi - bo efektów nie znam, a dzieci swoje widzą i czują.

Aniu, cały czas próbuję to rozeznać. Próbuję - bo w głowie dużo myśłi; nie wiadomo, które ode mnie, które od Boga, które od złego. Brakuje mi wyciszenia, znowu mam trudności z modlitwą.... Brakuje mi spokoju... Nie mam kiedy iść szukać kierownika duchowego ani na adorację, bo albo pracuję, albo mam dzieci pod opieką....
Tyle mam ostatnio spraw duchowych, psychologicznych, a nawet praktycznych do przerobienia, że jedyne, co jestem w stanie zrobić, to załatwiać powoli te praktyczne, a potem zasnąć z myślą: Panie, Ty to poukładasz, bo nie wiem, od czego zacząć....
Coś tam się powoli klaruje, zmieniam nastawienie do siebie, innych osób i świata, moje samopoczucie się poprawiło, więc chyba do przodu powoli lezę w porównaniu z tym, co było kiedyś ale i tak głowa mała

W kwestii dzieci - myślę, myślę..... Co nagle to po diable..... Przechylam się powoli na stronę kontynuowania braku kontaktu z kowalską; liczę, że znajdę postawę pośrednią. Spróbuję najpierw popracować, aby o obu skrajnych postawach (brak kontraktu/zgoda na kontakty), myśleć ze spokojem. I przyjrzę się, który spokój lepszy i od kogo pochodzi....
A poza tym teściowie są za brakiem kontaktów - skoro mnie w tym wspierają, to może warto to podtrzymać.