[lustro]

[Dorota 6]

Agata1980,
syn marnotrawny wrócił do domu, nie dlatego, że zrozumiał, że kocha ojca, ale dlatego, że dosięgnął totalnego dna, nie miał gdzie mieszkać i co jeść. Ojciec o tym wiedział, ale mimo to przyjął go do siebie, bo go kochał.

Agata1980,
syn marnotrawny wrócił do domu, nie dlatego, że zrozumiał, że kocha ojca, ale dlatego, że dosięgnął totalnego dna, nie miał gdzie mieszkać i co jeść. Ojciec o tym wiedział, ale mimo to przyjął go do siebie, bo go kochał.

[lustro]

Parvati...wiesz, że jak czytam, co napisałaś, to po protu serce rosnie.
I usmiecham się...to piekne.

Buntowniczka ciesze się, że choć tyle moge pomóc.

I powiem wam, choc ja nie facet zdradzający zonę, ale moze to nie ma wiekszego znaczenia... że kiedy mój mąż zaczął dostrzegac swój wklad w to, że chciałam uciekac przed siebie, ze bliżej mi było do kowalskiego...i ja zobaczyłam, że on nie ma do mnie wściekłych pretensji tylko żal, i że w sumie ma żal do siebie, że sporo zrozumiał i po prostu chce się dogadać...to wtedy zaczął do mnie docierać mój wklad.
Przyszła refleksja, że przeciez ja tez nie jestem bez winy.
Nawet samo to, że latami godziłam się na zycie w trudnym dla mnie dyskomforcie, tez było moją winą, bo to ja dawałam na to zgodę...
I wtedy zaczęłam myśleć...widziec więcej i wyraźniej...
Gdyby mój mąż tylko trwał w postawie poszkodowanego i ofiary, nie obudziła bym się. A na pewno nie tak szybko... (szbko...4 lata...haha - czas jest pojęciem względnym).

Bardzo bym chciała, żeby to na każdego podziałało tak samo.
Niestety nie mam na to wpływu.
Ale nadal bede sie upierać - dobrem można więcej.

Parvati...wiesz, że jak czytam, co napisałaś, to po protu serce rosnie.
I usmiecham się...to piekne.

Buntowniczka ciesze się, że choć tyle moge pomóc.

I powiem wam, choc ja nie facet zdradzający zonę, ale moze to nie ma wiekszego znaczenia... że kiedy mój mąż zaczął dostrzegac swój wklad w to, że chciałam uciekac przed siebie, ze bliżej mi było do kowalskiego...i ja zobaczyłam, że on nie ma do mnie wściekłych pretensji tylko żal, i że w sumie ma żal do siebie, że sporo zrozumiał i po prostu chce się dogadać...to wtedy zaczął do mnie docierać mój wklad.
Przyszła refleksja, że przeciez ja tez nie jestem bez winy.
Nawet samo to, że latami godziłam się na zycie w trudnym dla mnie dyskomforcie, tez było moją winą, bo to ja dawałam na to zgodę...
I wtedy zaczęłam myśleć...widziec więcej i wyraźniej...
Gdyby mój mąż tylko trwał w postawie poszkodowanego i ofiary, nie obudziła bym się. A na pewno nie tak szybko... (szbko...4 lata...haha - czas jest pojęciem względnym).

Bardzo bym chciała, żeby to na każdego podziałało tak samo.
Niestety nie mam na to wpływu.
Ale nadal bede sie upierać - dobrem można więcej.

[parvati]

Agato,
w przypowieści o synu marnotrawnym ojciec jest dobry. Ojciec nie jest niczemu winny.
Nie krzywdził syna.

Moim zdaniem to przypowieść o Bogu i cżłowieku, nie o dwojgu małżonków. Bo nikt nie jest dobrym ojcem - wszyscy małżonkowie w kryzysie mają coś za uszami.
Ta sytuacja to do znęcania się fizycznego i psychicznego pasuje, alkoholizmu, narkomanii, ale nie do sytuacji kryzysu małżeńskiego (nawet ze zdradą w tle), gdzie obie strony na to zapracowały.

A w kwestii przyjmowania zdradzających małżonków bez żadnych konsekwencji.
Oczywiście, że konsekwencje powinny być -w postaci zmiany postępowania i wysiłku budowania relacji - o dwóch stronach. Powrót do pierowotnego stanu rzeczy, bez pracy nad sobą, odbije się czkawką.
Natomiast nie mylmy konsekwencji z karami - zdradzający małżonek nie ma się ukorzyć, poniżyć i błagać o przebaczenie. Jak ktoś wychodzi z takiego założenia, to nie zbuduje dojrzałego związku.
Na mojego męża twarda miłość nie działa. Działa właśnie ta marchewka, a nie kij.

Agato,
w przypowieści o synu marnotrawnym ojciec jest dobry. Ojciec nie jest niczemu winny.
Nie krzywdził syna.

Moim zdaniem to przypowieść o Bogu i cżłowieku, nie o dwojgu małżonków. Bo nikt nie jest dobrym ojcem - wszyscy małżonkowie w kryzysie mają coś za uszami.
Ta sytuacja to do znęcania się fizycznego i psychicznego pasuje, alkoholizmu, narkomanii, ale nie do sytuacji kryzysu małżeńskiego (nawet ze zdradą w tle), gdzie obie strony na to zapracowały.

A w kwestii przyjmowania zdradzających małżonków bez żadnych konsekwencji.
Oczywiście, że konsekwencje powinny być -w postaci zmiany postępowania i wysiłku budowania relacji - o dwóch stronach. Powrót do pierowotnego stanu rzeczy, bez pracy nad sobą, odbije się czkawką.
Natomiast nie mylmy konsekwencji z karami - zdradzający małżonek nie ma się ukorzyć, poniżyć i błagać o przebaczenie. Jak ktoś wychodzi z takiego założenia, to nie zbuduje dojrzałego związku.
Na mojego męża twarda miłość nie działa. Działa właśnie ta marchewka, a nie kij.

[Jacek-sychar]

[Dorota 6]

Oj tam, oj tam Jacku, każdy za uszami musi trochę mieć.

Oj tam, oj tam Jacku, każdy za uszami musi trochę mieć.

[JolantaElżbieta]

[Dorota 6]

[Jacek-sychar]

[JolantaElżbieta]

[lustro]

Jolu

a konkretnie o jaką postawe Ci chodzi?

Jolu

a konkretnie o jaką postawe Ci chodzi?

[JolantaElżbieta]

[lustro]

[Jacek-sychar]