[lillka85]

Witajcie,
Jestem tu nowa ale od jakiegoś czasu śledzę forum i historię ludzi którzy przeżywają kryzys, szukając nadziei że małżeństwo da się uratować.
nie wiem co robić nie radzę sobie z tym co się stało, opiszę w skrócie moją historię (mam 31 lat). opis jest trochę chaotyczny ale ciężko mi uporządkować myśli...
jestem po ślubie dopiero 1,5 roku a mojego męża znam łącznie 6 lat (jak się poznaliśmy byłam w bardzo trudnej sytuacji i on wtedy bardzo mi pomógł) potem przyszła wielka miłość, byłam z nim bardzo szczęśliwa, on także (przynajmniej tak mówił).
byliśmy normalnym małżeństwem czasem się kłóciliśmy były lepsze i gorsze momenty...
ale zawsze byliśmy razem wiedziałam że mogę mu w pełni ufać a on mi, nie było żadnych tajemnic.
Wprowadziliśmy się do nowego (swojego mieszkania) bardzo się nim cieszyliśmy a miesiąc później usłyszałam od męża że nasze małżeństwo nie mam sensu… że oddaliliśmy się od siebie że nie ma już nic…, tak nagle wcześniej mówił że kocha mnie i jestem dla niego najważniejszą osobą a tu taki cios, totalne zaskoczenie dla mnie…
potem prosiłam by powiedział co się stało ale tylko stwierdził że mnie nie kocha, że wypaliła się jego uczucie do mnie, że nie chce mnie w sowim życiu, że miałam być tą jedyną którą sobie wymarzył a nie jestem,
strasznie bolały te słowa...
potem zachowywał się jakby miał depresję, łzy w oczach i całkowity bark kontaktu... próbowałam go na wizytę u lekarza namówić ale nic to nie dało cały czas słyszałam że nic już nie ma sensu... cierpiałam bo nie mogłam nic na to poradzić odtrącał każdą wyciągniętą rękę...
przez 3 tyg. próbowałam z nim rozmawiać, prosić, błagać o szansę, by tego nie skreślał by walczył i przypomniał sobie dlaczego się pobraliśmy co nas łączyło ale usłyszałam tylko że to był błąd,
nie jestem w stanie tego zrozumieć... gdy próbowałam pytać straszył że się wyprowadzi stał się okrutny...po 3 tygodniach wyjechaliśmy na weekend myślałam że przemyślał i będzie chciał ratować nasz związek ale on powiedział że owszem przemyślał i jest pewien że chce rozwodu.... poczułam się jakby ktoś mnie czymś w głowę uderzył od tego czasu nie mogę dojść do siebie, nie rozumiem tego co się stało, jak można było tak ważną decyzję odjąć od tak po prostu...
wykrzyczał mi że dusił się w tym małżeństwie i nigdy nie chciał dzieci...
w listopadzie zmienił się nie do poznania wychodził z domu, nie wracał, każda próba rozmowy kończyła się niepowodzeniem. Podzielił szybko majątek, mieszkanie postanowił zatrzymać (stwierdził że mnie i tak na nie stać) a ja musiałam się wyprowadzić...
nic nie pomagało ani prośby, chciałam abyśmy na terapię poszli ale to nic nie dało...
on nie jest tym człowiekiem którego poznałam i za którego wyszłam. w dwa tyg. po mojej wyprowadzce umówił prawnika i zaczął realizować swoje postanowienie

mój mąż jest osobą która nie okazuje za dużo uczuć i emocji ale w ostatnich tygodniach robi wszystko by mnie do siebie zrazić.
na początku gdy mi powiedział że chce odejść myślałam że ma kogoś ale teraz na 100% jestem pewna że nie.
Raz przed wyprowadzką moją udało nam się szczerze porozmawiać i przyznał że zniszczył wszystko i że nie radzi sobie z tym, jednak zdania o rozwodzie nie zmienił, bo wszystko zaszło tak daleko że tylko rozwód to zakończy… (a przecież to nie rozwiąże naszych problemów! Których i tak za dużo nie były)….
Nic więcej się nie powiedział...

po mojej wyprowadzce w ciągu 2 tyg. załatwił spotkanie u prawnika (wcześniej spotkał się ze mną, znów go zapytałam czy jest tego pewien bo ja nie chcę rozwodu ale stwierdził że tylko tak może zamknąć nasze problemy).

Święta mimo że takie radosne z rodziną były dla mnie bardzo ciężkie....,
mimo że mieszkam sama to nie mogę się z tym pogodzić, to tak boli nie rozumiem nic z tego co się dzieje .
jestem wierzącą osobą i nie chcę rozwodu, nie mogę uwierzyć że coś takiego po prostu się kończy. Wiem dlaczego wyszłam za mojego męża i Kocham go bardzo, ale wiem że sama nie dam rady nic zrobić jeśli on tak bardzo nie chce…
Nie wiem co robić brak mi sił, ciągle płaczę i nigdzie nie mogę znaleźć sobie miejsca, czuję straszną pustkę i tęsknie….
Proszę poradźcie jak sobie z tym radzić...
nie mam już sił...

Witajcie,
Jestem tu nowa ale od jakiegoś czasu śledzę forum i historię ludzi którzy przeżywają kryzys, szukając nadziei że małżeństwo da się uratować.
nie wiem co robić nie radzę sobie z tym co się stało, opiszę w skrócie moją historię (mam 31 lat). opis jest trochę chaotyczny ale ciężko mi uporządkować myśli...
jestem po ślubie dopiero 1,5 roku a mojego męża znam łącznie 6 lat (jak się poznaliśmy byłam w bardzo trudnej sytuacji i on wtedy bardzo mi pomógł) potem przyszła wielka miłość, byłam z nim bardzo szczęśliwa, on także (przynajmniej tak mówił).
byliśmy normalnym małżeństwem czasem się kłóciliśmy były lepsze i gorsze momenty...
ale zawsze byliśmy razem wiedziałam że mogę mu w pełni ufać a on mi, nie było żadnych tajemnic.
Wprowadziliśmy się do nowego (swojego mieszkania) bardzo się nim cieszyliśmy a miesiąc później usłyszałam od męża że nasze małżeństwo nie mam sensu… że oddaliliśmy się od siebie że nie ma już nic…, tak nagle wcześniej mówił że kocha mnie i jestem dla niego najważniejszą osobą a tu taki cios, totalne zaskoczenie dla mnie…
potem prosiłam by powiedział co się stało ale tylko stwierdził że mnie nie kocha, że wypaliła się jego uczucie do mnie, że nie chce mnie w sowim życiu, że miałam być tą jedyną którą sobie wymarzył a nie jestem,
strasznie bolały te słowa...
potem zachowywał się jakby miał depresję, łzy w oczach i całkowity bark kontaktu... próbowałam go na wizytę u lekarza namówić ale nic to nie dało cały czas słyszałam że nic już nie ma sensu... cierpiałam bo nie mogłam nic na to poradzić odtrącał każdą wyciągniętą rękę...
przez 3 tyg. próbowałam z nim rozmawiać, prosić, błagać o szansę, by tego nie skreślał by walczył i przypomniał sobie dlaczego się pobraliśmy co nas łączyło ale usłyszałam tylko że to był błąd,
nie jestem w stanie tego zrozumieć... gdy próbowałam pytać straszył że się wyprowadzi stał się okrutny...po 3 tygodniach wyjechaliśmy na weekend myślałam że przemyślał i będzie chciał ratować nasz związek ale on powiedział że owszem przemyślał i jest pewien że chce rozwodu.... poczułam się jakby ktoś mnie czymś w głowę uderzył od tego czasu nie mogę dojść do siebie, nie rozumiem tego co się stało, jak można było tak ważną decyzję odjąć od tak po prostu...
wykrzyczał mi że dusił się w tym małżeństwie i nigdy nie chciał dzieci...
w listopadzie zmienił się nie do poznania wychodził z domu, nie wracał, każda próba rozmowy kończyła się niepowodzeniem. Podzielił szybko majątek, mieszkanie postanowił zatrzymać (stwierdził że mnie i tak na nie stać) a ja musiałam się wyprowadzić...
nic nie pomagało ani prośby, chciałam abyśmy na terapię poszli ale to nic nie dało...
on nie jest tym człowiekiem którego poznałam i za którego wyszłam. w dwa tyg. po mojej wyprowadzce umówił prawnika i zaczął realizować swoje postanowienie

mój mąż jest osobą która nie okazuje za dużo uczuć i emocji ale w ostatnich tygodniach robi wszystko by mnie do siebie zrazić.
na początku gdy mi powiedział że chce odejść myślałam że ma kogoś ale teraz na 100% jestem pewna że nie.
Raz przed wyprowadzką moją udało nam się szczerze porozmawiać i przyznał że zniszczył wszystko i że nie radzi sobie z tym, jednak zdania o rozwodzie nie zmienił, bo wszystko zaszło tak daleko że tylko rozwód to zakończy… (a przecież to nie rozwiąże naszych problemów! Których i tak za dużo nie były)….
Nic więcej się nie powiedział...

po mojej wyprowadzce w ciągu 2 tyg. załatwił spotkanie u prawnika (wcześniej spotkał się ze mną, znów go zapytałam czy jest tego pewien bo ja nie chcę rozwodu ale stwierdził że tylko tak może zamknąć nasze problemy).

Święta mimo że takie radosne z rodziną były dla mnie bardzo ciężkie....,
mimo że mieszkam sama to nie mogę się z tym pogodzić, to tak boli nie rozumiem nic z tego co się dzieje .
jestem wierzącą osobą i nie chcę rozwodu, nie mogę uwierzyć że coś takiego po prostu się kończy. Wiem dlaczego wyszłam za mojego męża i Kocham go bardzo, ale wiem że sama nie dam rady nic zrobić jeśli on tak bardzo nie chce…
Nie wiem co robić brak mi sił, ciągle płaczę i nigdzie nie mogę znaleźć sobie miejsca, czuję straszną pustkę i tęsknie….
Proszę poradźcie jak sobie z tym radzić...
nie mam już sił...

[Jacek-sychar]

Witaj Lilka85 na naszym forum

Na początek chciałbym tylko Ci przypomnieć, że pisząc staraj się nie podawać szczegółów, które umożliwiłyby identyfikację Ciebie.

Czytałem Twoją historie i myślałem: kolejny standard.

Piszesz:

Witaj Lilka85 na naszym forum

Na początek chciałbym tylko Ci przypomnieć, że pisząc staraj się nie podawać szczegółów, które umożliwiłyby identyfikację Ciebie.

Czytałem Twoją historie i myślałem: kolejny standard.

Piszesz:

[STOPka]

lillka85, bardzo Ci współczuję sytuacji, w której się znalazłaś.Dwie rzeczy przychodzą mi do głowy - po pierwsze albo jest jakaś Kowalska, która bardzo namieszała w Waszym życiu albo po drugie mąż wpadł w jakieś tarapaty np.finansowe, nie wiem, wiem jedno jesteście dopiero co po ślubie i dla mnie coś tu śmierdzi (przepraszam za dosadność).lillka85, a czego Ty chcesz? co Ci mówi mąż? postaraj się poskładać Jego słowa, gesty w całość może zobaczysz szersze pole jego myślenia.lillka85, a co na to Twoja i Jego rodzina, może Oni coś wiedzą o czym nie wiesz Ty??

lillka85, bardzo Ci współczuję sytuacji, w której się znalazłaś.Dwie rzeczy przychodzą mi do głowy - po pierwsze albo jest jakaś Kowalska, która bardzo namieszała w Waszym życiu albo po drugie mąż wpadł w jakieś tarapaty np.finansowe, nie wiem, wiem jedno jesteście dopiero co po ślubie i dla mnie coś tu śmierdzi (przepraszam za dosadność).lillka85, a czego Ty chcesz? co Ci mówi mąż? postaraj się poskładać Jego słowa, gesty w całość może zobaczysz szersze pole jego myślenia.lillka85, a co na to Twoja i Jego rodzina, może Oni coś wiedzą o czym nie wiesz Ty??

[lillka85]

Wiem że nie ma innej kobiety, bo w jedynej szczerej rozmowie jaką udało na się odbyć w ostatnim czasie powiedział że bardzo chciał zdradzić aby mu było łatwiej, bo mógłby mi powiedzieć że zdradził i sytuacja byłaby wg. niego prostsza do wytłumaczenia... ale nie i nie zrobił tego.

Wiem że nie ma innej kobiety, bo w jedynej szczerej rozmowie jaką udało na się odbyć w ostatnim czasie powiedział że bardzo chciał zdradzić aby mu było łatwiej, bo mógłby mi powiedzieć że zdradził i sytuacja byłaby wg. niego prostsza do wytłumaczenia... ale nie i nie zrobił tego.

[lillka85]

[lillka85]

[kenya]

[lillka85]

kenya, dziękuję za odpowiedź
masz rację wszystko dzieje się tak niesamowicie szybko...
ja cały czas słyszę że n nagle 'otworzył oczy' i zobaczył że nic nas nie łączy
wiem że nie byłam idealną żoną ale nigdy nic nie mówił (w ogóle nie wiele mówił)...
pierw nakłaniał mnie do wyprowadzki a potem powiedział że dumą się uniosłam i wyprowadziłam a przecież mogłam na spokojnie poszukać mieszkania innego a nie brać pierwsze lepsze
przeraża mnie jego konsekwentne realizowanie planu i to tępo...
nigdy nie okazywał emocji
decyzja o rozwodzie jest JEGO pierwszą decyzją którą podjął sam tak przynajmniej twierdzi, bał się że zwlekając ze ślubem będę chciała odejść więc go wziął (nigdy na ślub nie naciskałam) teraz mówi że zrobił to wbrew sobie.

Jakiś czas temu miałam problemy w pracy on mnie wtedy mocno wspierał a teraz mówi że miał tego dość bo ileż można chodzić zdołowanym pracą i marudzić...
w ogóle mówił że mam mnie dość i w końcu chce być szczęśliwy sam nie kocha mnie i nic do mnie nie czuje. Na koniec stwierdził że on nigdy nie powinien brać ślubu. Z żalem wspomina czas narzeczeństwa i twierdzi że małżeństwo to zniszczyło. wydaje mi się że on nie radzi sobie ze zwykłą codziennością.
kiedyś powiedział że chciał inaczej spędzać dnie być spontaniczny, robić, realizować swoje plany, rozwijać się a tego nie ma dużo pracuje i nie ma na nic innego czasu...
jak się wyprowadzałam to miał ze 100 planów co zrobić jak już zniknę z jego życia a nie zrobił z tego nic...

Ja nie wiem co robić nie mam sił... mąż zawsze był przy mnie teraz jestem sama, nie mam sił wstać z łóżka iść do pracy, normalnie funkcjonować, strasznie schudłam, nie mogę jeść i spać...

Modlę się o siłę ale mam jej coraz mniej....

kenya, dziękuję za odpowiedź
masz rację wszystko dzieje się tak niesamowicie szybko...
ja cały czas słyszę że n nagle 'otworzył oczy' i zobaczył że nic nas nie łączy
wiem że nie byłam idealną żoną ale nigdy nic nie mówił (w ogóle nie wiele mówił)...
pierw nakłaniał mnie do wyprowadzki a potem powiedział że dumą się uniosłam i wyprowadziłam a przecież mogłam na spokojnie poszukać mieszkania innego a nie brać pierwsze lepsze
przeraża mnie jego konsekwentne realizowanie planu i to tępo...
nigdy nie okazywał emocji
decyzja o rozwodzie jest JEGO pierwszą decyzją którą podjął sam tak przynajmniej twierdzi, bał się że zwlekając ze ślubem będę chciała odejść więc go wziął (nigdy na ślub nie naciskałam) teraz mówi że zrobił to wbrew sobie.

Jakiś czas temu miałam problemy w pracy on mnie wtedy mocno wspierał a teraz mówi że miał tego dość bo ileż można chodzić zdołowanym pracą i marudzić...
w ogóle mówił że mam mnie dość i w końcu chce być szczęśliwy sam nie kocha mnie i nic do mnie nie czuje. Na koniec stwierdził że on nigdy nie powinien brać ślubu. Z żalem wspomina czas narzeczeństwa i twierdzi że małżeństwo to zniszczyło. wydaje mi się że on nie radzi sobie ze zwykłą codziennością.
kiedyś powiedział że chciał inaczej spędzać dnie być spontaniczny, robić, realizować swoje plany, rozwijać się a tego nie ma dużo pracuje i nie ma na nic innego czasu...
jak się wyprowadzałam to miał ze 100 planów co zrobić jak już zniknę z jego życia a nie zrobił z tego nic...

Ja nie wiem co robić nie mam sił... mąż zawsze był przy mnie teraz jestem sama, nie mam sił wstać z łóżka iść do pracy, normalnie funkcjonować, strasznie schudłam, nie mogę jeść i spać...

Modlę się o siłę ale mam jej coraz mniej....

[JolantaElżbieta]

[kenya]

[lillka85]

Nie napisałam jeszcze jednej rzeczy:
przed Świętami spotkałam się z mężem i jeszcze raz go zapytałam czy on jest tego pewien bo ja nie chcę rozwodu. Spokojnie rozmawialiśmy powiedział tylko że nie jest niczego pewien dlatego jak najszybciej chce się rozwieść by nie dłużej nie zastanawiać się nad tym... Stwierdził że pewne decyzje już zapadły i teraz tylko trzeba je zacząć realizować... niestety decyzja raz podjęta dla niego jest nie do cofnięcia...
udało nam się nie pokłócić za bardzo, ale stwierdził że boi się że im dłużej będzie odkładać rozwód tym mniejsza szansa by potem nawiązać jakąś relację (że rozmowy na temat rozstania nas niszczą....)
jestem totalnie skołowana... jak proszę by jeszcze to przemyślał to reaguje agresją
nie wiem co robić, czekać, działać (jeżeli tak to jak)...
dla niego rozwód nie oznacza końca... a ja jestem w rozpaczy

Nie napisałam jeszcze jednej rzeczy:
przed Świętami spotkałam się z mężem i jeszcze raz go zapytałam czy on jest tego pewien bo ja nie chcę rozwodu. Spokojnie rozmawialiśmy powiedział tylko że nie jest niczego pewien dlatego jak najszybciej chce się rozwieść by nie dłużej nie zastanawiać się nad tym... Stwierdził że pewne decyzje już zapadły i teraz tylko trzeba je zacząć realizować... niestety decyzja raz podjęta dla niego jest nie do cofnięcia...
udało nam się nie pokłócić za bardzo, ale stwierdził że boi się że im dłużej będzie odkładać rozwód tym mniejsza szansa by potem nawiązać jakąś relację (że rozmowy na temat rozstania nas niszczą....)
jestem totalnie skołowana... jak proszę by jeszcze to przemyślał to reaguje agresją
nie wiem co robić, czekać, działać (jeżeli tak to jak)...
dla niego rozwód nie oznacza końca... a ja jestem w rozpaczy

[mare1966]

Oczywiście podpisuję się pod Kenya .

Niestety także pod tym , co tu jedni jawnie , a inni mniej sugerują .
Bardzo wątpliwe aby nie było osoby "trzeciej" .
Zwykle to "koleżanka z pracy" .

Oczywiste jest także , że osoba zdradzana , zdradzona
dowiaduje się i przyjmuje do możliwości ten fakt OSTATNIA .
Wiem , ze to na dziś jeszcze trudne ,
ale zacznij analizować słowa męża , a jeszcze bardziej ZACHOWANIE i FAKTY .

Oczywiście podpisuję się pod Kenya .

Niestety także pod tym , co tu jedni jawnie , a inni mniej sugerują .
Bardzo wątpliwe aby nie było osoby "trzeciej" .
Zwykle to "koleżanka z pracy" .

Oczywiste jest także , że osoba zdradzana , zdradzona
dowiaduje się i przyjmuje do możliwości ten fakt OSTATNIA .
Wiem , ze to na dziś jeszcze trudne ,
ale zacznij analizować słowa męża , a jeszcze bardziej ZACHOWANIE i FAKTY .

[mare1966]

[lillka85]

mare dziękuję za odpowiedź napiszę po kolei:

mare dziękuję za odpowiedź napiszę po kolei: