[Dorota 6]

Tak, to byłoby wspaniale, jakbyś się tym podzieliła. Jeśli zechcesz oczywiście.

Tak, to byłoby wspaniale, jakbyś się tym podzieliła. Jeśli zechcesz oczywiście.

[utka2]

[STOPka]

uteczko czy może podpowiesz mi jak znaleźć dobrego kierownika duchowego?

uteczko czy może podpowiesz mi jak znaleźć dobrego kierownika duchowego?

[utka2]

Dzien dobry


Sytuacja przybiera coraz "ciekawszy" obrót.

Teściowie wiedza o całej naszej sytuacji. Co prawda znają opis tylko ze strony męża, więc niepełny, ale jakby niewiele mnie to interesuje. Nie zamierzam sie wybraniac na siłę, udowadniac, ze nie jestem wielbłądem.

Teściowa jako niesamowicie mądra kobieta powiedziała mi m.in. że będzie sie modlić, zeby mąz mi wybaczył. Podziękowałam.


To, ze teściowa sie dowiedziała było chyba znakiem Bożym. Byłam po rozmowie z mężem - a właściwie po jego odpowiedzi na moje kolejne błaganie, zeby wróciła między nami bliskość, ciepło. Mąż wydarł sie na mnie tak, jak jeszcze nigdy nie wrzeszczał. Szedł po ulicy i przez telefon wyzywał mi, że zrobiłam z niego rogacza, że poszłam z kimś, kto mu (mężowi) nie dorasta do pięt, że i tak mam dobrze, bo dzieci mają rodzinę, usłyszałam, ze ma mnie tak dośc, ze najchętniej nie wróciłby do domu. Rozłączyłam sie i nie dowierzałam.

Stałam i prosiłam Boga żeby mi pomógł. I za minutę zadzwoniła teściowa. nie dałam rady i rozpłakałam sie. Pokrótce opowiedziałam o co chodzi. Później najprawdopodobniej zadzwoniła do meża i ściągnęła go na rozmowę. I tak jak wspomniałam - znają sytuację jednostronnie. Może kiedyś poznają i moją.

W każdym razie odetchnęłam z ulgą. Ze wiedza, ze nie musze juz udawać szczęśliwego małżeństwa.


Od ostatniego wpisu miałam jeszcze jedną rozmowe z moim Kierownikiem Duchowym, dwie spowiedzi u niego - dociera do mnie coraz bardziej podstawowa prawda - zmienić możemy tylko SIEBIE. Pracować możemy tylko nad SOBĄ. Nie ma co sie obwiniać, oczerniać, pokutować całe życie, starać sie przypodobać drugiej osobie. Nie o to chodzi.


Każdego dnia jest ciężko, raz bardziej, raz mniej. Ale - każdy dzień zaczynam od Słowa Bożego - wsiadam do auta, słuchawki na uszy i "Modlitwa w drodze" z telefonu. I każdego dnia jakaś maleńka czesc tego Słowa do mnie dociera. Każdego dnia w natłoku złych mysli, takich wręcz mściwych, podstępnych, zastanawiam sie co by Jezus zrobił na moim miejscu. I staram sie (różnie mi to wychodzi) robić podobnie.


Póki co chciałam jechac z mężem na rekolekcje do Lublina - jadę sama. On po raz kolejny nie jedzie.

Póki co zapowiedział ze musimy wychować dzieci w wierze katolickiej, bo tak przysięgalismy na slubie. Od propozycji w piątek nie podjął tematu ... Jak zapytałam co z tym dalej - usłyszałam, ze tylko rzucił taką propozycje do przemyślenia (ręce opadają ...)

Póki co w piątek za pomocą soli i wody egzorcyzmowanej omodliłam mieszkanie, w którym wszyscy czuli szatana ... Może faktycznie cos w tym było, bo mi jakby troszeczkę milej tam przebywać. Przede wszystkim dzieci mniej sie szarpią

Najbardziej chciałabym, zeby mąz wygonił szatana ze swojego serca - nie da sie naprawiać małżeństwa i wychowywać dzieci w wierze katolickiej kiedy daje sie antyświadectwo swoim postępowaniem. kiedy na każdym kroku czyha sie na moje potknięcie, komentuje każde moje wyjście, obrzuca błotem i bluźni na żonę,. Nie da sie wychowywać dzieci w wierze i zaufaniu do Boga bez modlitwy i sakramentów.

Nie wiem czy w ogóle da sie coś poskładać.

Rozpoczał sie Wielki Post. Cieszyłam sie na niego bo na końcu jest Zwycięstwo. Jak to powiedział mój spowiednik - to szczególny czas, czas wielu łask i czas wielu przemian.

Dzien dobry


Sytuacja przybiera coraz "ciekawszy" obrót.

Teściowie wiedza o całej naszej sytuacji. Co prawda znają opis tylko ze strony męża, więc niepełny, ale jakby niewiele mnie to interesuje. Nie zamierzam sie wybraniac na siłę, udowadniac, ze nie jestem wielbłądem.

Teściowa jako niesamowicie mądra kobieta powiedziała mi m.in. że będzie sie modlić, zeby mąz mi wybaczył. Podziękowałam.


To, ze teściowa sie dowiedziała było chyba znakiem Bożym. Byłam po rozmowie z mężem - a właściwie po jego odpowiedzi na moje kolejne błaganie, zeby wróciła między nami bliskość, ciepło. Mąż wydarł sie na mnie tak, jak jeszcze nigdy nie wrzeszczał. Szedł po ulicy i przez telefon wyzywał mi, że zrobiłam z niego rogacza, że poszłam z kimś, kto mu (mężowi) nie dorasta do pięt, że i tak mam dobrze, bo dzieci mają rodzinę, usłyszałam, ze ma mnie tak dośc, ze najchętniej nie wróciłby do domu. Rozłączyłam sie i nie dowierzałam.

Stałam i prosiłam Boga żeby mi pomógł. I za minutę zadzwoniła teściowa. nie dałam rady i rozpłakałam sie. Pokrótce opowiedziałam o co chodzi. Później najprawdopodobniej zadzwoniła do meża i ściągnęła go na rozmowę. I tak jak wspomniałam - znają sytuację jednostronnie. Może kiedyś poznają i moją.

W każdym razie odetchnęłam z ulgą. Ze wiedza, ze nie musze juz udawać szczęśliwego małżeństwa.


Od ostatniego wpisu miałam jeszcze jedną rozmowe z moim Kierownikiem Duchowym, dwie spowiedzi u niego - dociera do mnie coraz bardziej podstawowa prawda - zmienić możemy tylko SIEBIE. Pracować możemy tylko nad SOBĄ. Nie ma co sie obwiniać, oczerniać, pokutować całe życie, starać sie przypodobać drugiej osobie. Nie o to chodzi.


Każdego dnia jest ciężko, raz bardziej, raz mniej. Ale - każdy dzień zaczynam od Słowa Bożego - wsiadam do auta, słuchawki na uszy i "Modlitwa w drodze" z telefonu. I każdego dnia jakaś maleńka czesc tego Słowa do mnie dociera. Każdego dnia w natłoku złych mysli, takich wręcz mściwych, podstępnych, zastanawiam sie co by Jezus zrobił na moim miejscu. I staram sie (różnie mi to wychodzi) robić podobnie.


Póki co chciałam jechac z mężem na rekolekcje do Lublina - jadę sama. On po raz kolejny nie jedzie.

Póki co zapowiedział ze musimy wychować dzieci w wierze katolickiej, bo tak przysięgalismy na slubie. Od propozycji w piątek nie podjął tematu ... Jak zapytałam co z tym dalej - usłyszałam, ze tylko rzucił taką propozycje do przemyślenia (ręce opadają ...)

Póki co w piątek za pomocą soli i wody egzorcyzmowanej omodliłam mieszkanie, w którym wszyscy czuli szatana ... Może faktycznie cos w tym było, bo mi jakby troszeczkę milej tam przebywać. Przede wszystkim dzieci mniej sie szarpią

Najbardziej chciałabym, zeby mąz wygonił szatana ze swojego serca - nie da sie naprawiać małżeństwa i wychowywać dzieci w wierze katolickiej kiedy daje sie antyświadectwo swoim postępowaniem. kiedy na każdym kroku czyha sie na moje potknięcie, komentuje każde moje wyjście, obrzuca błotem i bluźni na żonę,. Nie da sie wychowywać dzieci w wierze i zaufaniu do Boga bez modlitwy i sakramentów.

Nie wiem czy w ogóle da sie coś poskładać.

Rozpoczał sie Wielki Post. Cieszyłam sie na niego bo na końcu jest Zwycięstwo. Jak to powiedział mój spowiednik - to szczególny czas, czas wielu łask i czas wielu przemian.

[STOPka]

utka2, a co na to Twoi rodzice?
utka czytam Ciebie,a jakbym czytała siebie, trudne to wszystko.Tak myślę, że Ty nie możesz się poddać, bo Twoje dzieci Ciebie potrzebują.
Ja czasami mam takie wrażenie, że im bardziej się modlę za swojego męża, tym bardziej czuję Jego złe nastawienie do kościoła, księży, wiary... a jak to jest u Ciebie?

utka2, a co na to Twoi rodzice?
utka czytam Ciebie,a jakbym czytała siebie, trudne to wszystko.Tak myślę, że Ty nie możesz się poddać, bo Twoje dzieci Ciebie potrzebują.
Ja czasami mam takie wrażenie, że im bardziej się modlę za swojego męża, tym bardziej czuję Jego złe nastawienie do kościoła, księży, wiary... a jak to jest u Ciebie?

[utka2]

STOPka, mam podobne wrażenie co do modlitwy...

Ale mam świadomość że to zły nie daje za.wygraną. Modlitwa przecież niesie.ukojenie a nie.dodatkowe trudności.

STOPka, mam podobne wrażenie co do modlitwy...

Ale mam świadomość że to zły nie daje za.wygraną. Modlitwa przecież niesie.ukojenie a nie.dodatkowe trudności.

[utka2]

Po weekendzie na szalonym i niechcianym rollercosterze dochodzę do wniosku ze nie dam rady naprawiać i ratować tego małżeństwa.

To nie jest walka o małżeństwo tylko nieustanna walka z diabłem, który tylko czycha na jakiekolwiek moje potknięcie, na jakiekolwiek słówko pretensji - choćby dotyczyło niewyniesionych śmieci ...a jak dostanie to wytacza cały arsenał obelg związanych z romansem ...

mam namiary na prawnika, musze sie z nim spotkac porozmawiac o separacji ..
mąż mnie szantażuje dobrem dzieci, teściowa za największą zaletę tej sytuacji uważa ze ludzie sie nie śmieją, że sie rozstajemy, tylko nam zazdroszczą ...


Ktoś tu jest nienormalny - ja, on, czy oboje?

Po weekendzie na szalonym i niechcianym rollercosterze dochodzę do wniosku ze nie dam rady naprawiać i ratować tego małżeństwa.

To nie jest walka o małżeństwo tylko nieustanna walka z diabłem, który tylko czycha na jakiekolwiek moje potknięcie, na jakiekolwiek słówko pretensji - choćby dotyczyło niewyniesionych śmieci ...a jak dostanie to wytacza cały arsenał obelg związanych z romansem ...

mam namiary na prawnika, musze sie z nim spotkac porozmawiac o separacji ..
mąż mnie szantażuje dobrem dzieci, teściowa za największą zaletę tej sytuacji uważa ze ludzie sie nie śmieją, że sie rozstajemy, tylko nam zazdroszczą ...


Ktoś tu jest nienormalny - ja, on, czy oboje?

[grzegorz_]

[kinga2]

[utka2]

[utka2]

[1_Bożena_2]

Utka, a jak znalazłaś przewodnika duchowego?

Utka, a jak znalazłaś przewodnika duchowego?

[utka2]

Mi mojego spowiednika poleciła przyjaciółka. Zna mnie dobrze więc było duże prawdopodoboenstwo ze będzie mi się dobrze z nim rozmawiało. Dodatkowo zajmuje się on rodzinami i al anon. Wiec dla takiego "wykolejeňca" jak ja pasuje idealnie nadaje idealnie.
Poszukaj może wśród wspolnpt rodzinnych- z tegp co wiem tacy kapłani są zaprawieni w bojach

Mi mojego spowiednika poleciła przyjaciółka. Zna mnie dobrze więc było duże prawdopodoboenstwo ze będzie mi się dobrze z nim rozmawiało. Dodatkowo zajmuje się on rodzinami i al anon. Wiec dla takiego "wykolejeňca" jak ja pasuje idealnie nadaje idealnie.
Poszukaj może wśród wspolnpt rodzinnych- z tegp co wiem tacy kapłani są zaprawieni w bojach

[balwanek1]