[P.]

[Tusia1987]

Jolu.... Staram się, ale to chyba jeszcze etap wypierania rzeczywistości...

Jolu.... Staram się, ale to chyba jeszcze etap wypierania rzeczywistości...

[JolantaElżbieta]

[Tusia1987]

P. powiem Ci, że czytałam Twój ostatni wątek... Ogromnie Ci współczuje...

Twoja historia pokazuje jakie życie jest kruche...
I czasami jest tak, że umiera osoba, która próbowała uratować małżeństwo. Mój znajomy, który służy powiedział mi, że był na nie jednym pogrzebie gdzie wiarołomny małżonek aż krzyczał z rozpaczy nad trumną swojego współmałżonka...

Myślę, że ból którego nie idzie wygasić w żaden sposób to ból kiedy nie można przeprosić kogoś za swoje czyny, bo tej osoby już nie ma... Ja znam to z własnego doświadczenia. Owszem, można iść na cmentarz, pomodlić się, zapalić znicz... Ale ta niepewność czy moje uczynki wobec tej osoby nie sprawiły, że odeszła z tego świata z żalem i bez przebaczenia mi? Bo kto na te pytanie odpowie?

Ta cholerna cisza...
Dlatego Ty P. dziękuj Bogu, że zrobiłeś wszystko by mieć czyste sumienie....
Ja staram się każdego dnia błogosławić i mojego męża w myślach, a nawet Kowalską...
Przebaczyłam jej. I powierzyłam ją Sercu Maryi.

P. powiem Ci, że czytałam Twój ostatni wątek... Ogromnie Ci współczuje...

Twoja historia pokazuje jakie życie jest kruche...
I czasami jest tak, że umiera osoba, która próbowała uratować małżeństwo. Mój znajomy, który służy powiedział mi, że był na nie jednym pogrzebie gdzie wiarołomny małżonek aż krzyczał z rozpaczy nad trumną swojego współmałżonka...

Myślę, że ból którego nie idzie wygasić w żaden sposób to ból kiedy nie można przeprosić kogoś za swoje czyny, bo tej osoby już nie ma... Ja znam to z własnego doświadczenia. Owszem, można iść na cmentarz, pomodlić się, zapalić znicz... Ale ta niepewność czy moje uczynki wobec tej osoby nie sprawiły, że odeszła z tego świata z żalem i bez przebaczenia mi? Bo kto na te pytanie odpowie?

Ta cholerna cisza...
Dlatego Ty P. dziękuj Bogu, że zrobiłeś wszystko by mieć czyste sumienie....
Ja staram się każdego dnia błogosławić i mojego męża w myślach, a nawet Kowalską...
Przebaczyłam jej. I powierzyłam ją Sercu Maryi.

[Kinga11]

P., jednak niestety musiałeś udowodnić tą winę, na swój sposób, negujący argumenty do rozwodu żony ale jednak. Jest to ciężkie, ale nie ma wyjścia, jak się milczy albo tylko nie zgadza to chyba nie masz szans na winę wyłączną współmałżonka.

P., jednak niestety musiałeś udowodnić tą winę, na swój sposób, negujący argumenty do rozwodu żony ale jednak. Jest to ciężkie, ale nie ma wyjścia, jak się milczy albo tylko nie zgadza to chyba nie masz szans na winę wyłączną współmałżonka.

[Tusia1987]

Ja uważam, że to nic złego dochodzić winy rozpadu małżeństwa u małżonka, który odszedł z powodu własnych "widzimisie". Oczywiście nie mówię tutaj o kobietach, które uciekają przed mężem alkoholikiem i wtedy separacja to naprawdę jedyne wyjście.

Uważam, że winę za kryzys ponoszą obie strony. U mnie było tak, że długi czas mój mąż twierdził, że jest szczęśliwy itd. Jeszcze rok temu na imprezie u moich znajomych powiedział, że się boi, że mnie straci, a potem jeszcze patrząc mi w oczy mówił, że się Go tak łatwo nie pozbędę...

Bęc! NIESPODZIANKA! Skoro teraz twierdzi, że był ze mną taki nieszczęśliwy i coś Mu nie pasowało można było przyjść, pogadać. I nawet jakby skończyło się to awanturą wiedzielibyśmy o tym co nas w małżeństwie boli...

A tutaj? Ewakuacja bocznym wyjściem, kiedy właśnie trzeba popracować nad związkiem...
Kiedy trzeba troszkę bardziej się wysilić. Rozglądanie się na boki ( w tej kwestii mój mąż był mistrzem).

Się zastanawiam czy mój mąż rzeczywiście dorósł do tej roli?
Ja wyniosłam przykład z domu moich dziadków, że małżeństwo to nie same cukierki...
To właśnie moi dziadkowie mi sprawili najlepsze nauki przedślubne.
Małżeństwo na całe życie. Choć miałam różowe okularki w dniu ślubu, no bo kto ich nie miał wiedziałam, że przyjdą kryzysy, dziecko... Ale chyba nie chodzi o to by się ładnie ewakuować....

Pan Jacek Pulikowski powiedział mądre słowa, że z małżeństwa do kolejnego związku wnosimy wszystkie zranienia i błędy... Zamiast pracować nad małżeństwem kaleczymy kolejne osoby...

Dlatego twierdzę, że za kryzys winne są obie strony, a za rozpad w małżeństwie ponosi odpowiedzialność ta osoba, która stchórzyła i uciekła. A jak dochodzi do tego zdrada....

Tu nie chodzi o to by czerpać jakieś korzyści... bardziej w celu uświadomienia, że "zobacz zrobiłeś/ aś swojej żonie/ swojemu mężowi krzywdę." Choć wiem, że nie wiele to daje...

Ja uważam, że to nic złego dochodzić winy rozpadu małżeństwa u małżonka, który odszedł z powodu własnych "widzimisie". Oczywiście nie mówię tutaj o kobietach, które uciekają przed mężem alkoholikiem i wtedy separacja to naprawdę jedyne wyjście.

Uważam, że winę za kryzys ponoszą obie strony. U mnie było tak, że długi czas mój mąż twierdził, że jest szczęśliwy itd. Jeszcze rok temu na imprezie u moich znajomych powiedział, że się boi, że mnie straci, a potem jeszcze patrząc mi w oczy mówił, że się Go tak łatwo nie pozbędę...

Bęc! NIESPODZIANKA! Skoro teraz twierdzi, że był ze mną taki nieszczęśliwy i coś Mu nie pasowało można było przyjść, pogadać. I nawet jakby skończyło się to awanturą wiedzielibyśmy o tym co nas w małżeństwie boli...

A tutaj? Ewakuacja bocznym wyjściem, kiedy właśnie trzeba popracować nad związkiem...
Kiedy trzeba troszkę bardziej się wysilić. Rozglądanie się na boki ( w tej kwestii mój mąż był mistrzem).

Się zastanawiam czy mój mąż rzeczywiście dorósł do tej roli?
Ja wyniosłam przykład z domu moich dziadków, że małżeństwo to nie same cukierki...
To właśnie moi dziadkowie mi sprawili najlepsze nauki przedślubne.
Małżeństwo na całe życie. Choć miałam różowe okularki w dniu ślubu, no bo kto ich nie miał wiedziałam, że przyjdą kryzysy, dziecko... Ale chyba nie chodzi o to by się ładnie ewakuować....

Pan Jacek Pulikowski powiedział mądre słowa, że z małżeństwa do kolejnego związku wnosimy wszystkie zranienia i błędy... Zamiast pracować nad małżeństwem kaleczymy kolejne osoby...

Dlatego twierdzę, że za kryzys winne są obie strony, a za rozpad w małżeństwie ponosi odpowiedzialność ta osoba, która stchórzyła i uciekła. A jak dochodzi do tego zdrada....

Tu nie chodzi o to by czerpać jakieś korzyści... bardziej w celu uświadomienia, że "zobacz zrobiłeś/ aś swojej żonie/ swojemu mężowi krzywdę." Choć wiem, że nie wiele to daje...

[utka2]

[P.]

[Tusia1987]

no ja też nie widzę żadnych gwiazdek w umowie... My katolicy możemy się zgodzić w ostateczności na separację, tak? Mój mąż ode mnie odszedł i ja na to w tamtym momencie nie mogłam nic poradzić.
Teraz przed złożeniem pozwu nie potrafię Go powstrzymać. Nie mam takiej możliwości....

Separacja jest dla mnie dopuszczalna w momencie kiedy dzieje się ewidentna krzywda- alkoholizm, przemoc. Niestety tylko w ten sposób czasem można uratować człowieka. Nie w momencie kiedy problemy można załatwić podczas jednej konkretnej rozmowy, tak jak mogło być u nas.

U mnie problem jest też takiego typu, że mój mąż najpierw twierdził, że za mało czasu mu poświęcam, a potem nagle, że jestem zbyt nachalna i nie mam życia poza nim...

I naprawdę wzięłam sobie rady męża do serca. To, że On na wszelki sposób próbował mi utrudniać zmiany w małżeństwie to już nie moja wina....

no ja też nie widzę żadnych gwiazdek w umowie... My katolicy możemy się zgodzić w ostateczności na separację, tak? Mój mąż ode mnie odszedł i ja na to w tamtym momencie nie mogłam nic poradzić.
Teraz przed złożeniem pozwu nie potrafię Go powstrzymać. Nie mam takiej możliwości....

Separacja jest dla mnie dopuszczalna w momencie kiedy dzieje się ewidentna krzywda- alkoholizm, przemoc. Niestety tylko w ten sposób czasem można uratować człowieka. Nie w momencie kiedy problemy można załatwić podczas jednej konkretnej rozmowy, tak jak mogło być u nas.

U mnie problem jest też takiego typu, że mój mąż najpierw twierdził, że za mało czasu mu poświęcam, a potem nagle, że jestem zbyt nachalna i nie mam życia poza nim...

I naprawdę wzięłam sobie rady męża do serca. To, że On na wszelki sposób próbował mi utrudniać zmiany w małżeństwie to już nie moja wina....

[P.]

[Tusia1987]

P. Ja nie chcę rozwodu. Napisałam w poprzednich postach, że dopuszczalna jest separacja i to w ostateczności np. W wypadku alkoholizmu czy przemocy domowej.


U nas nie było ani alkoholizmu ani przemocy. Domyślam się, że tak jak w większości przypadków tutaj na forum wystarczyła rozmowa lub terapia...

Ale Bóg mnie tu uczy pokory...
Poprostu miałam nadzieję, że to coś uświadomi mężowi...

P. Ja nie chcę rozwodu. Napisałam w poprzednich postach, że dopuszczalna jest separacja i to w ostateczności np. W wypadku alkoholizmu czy przemocy domowej.


U nas nie było ani alkoholizmu ani przemocy. Domyślam się, że tak jak w większości przypadków tutaj na forum wystarczyła rozmowa lub terapia...

Ale Bóg mnie tu uczy pokory...
Poprostu miałam nadzieję, że to coś uświadomi mężowi...

[Kinga11]

Tusiu jestem w podobnej sytuacji, wystarczyłby dialog i dwustronna chęć naprawy i wyjścia z tego kryzysu, niestety rozwód to rzecz powszechna w dzisiejszych czasach😔

http://adonai.pl/malzenstwo/?id=153

Tusiu jestem w podobnej sytuacji, wystarczyłby dialog i dwustronna chęć naprawy i wyjścia z tego kryzysu, niestety rozwód to rzecz powszechna w dzisiejszych czasach😔

http://adonai.pl/malzenstwo/?id=153

[JolantaElżbieta]

[Mirakulum]