[pachura]

[Nirwanna]

Akurat na niewspółżycie przed ślubem jako czynnik ograniczający kryzys są całkiem dobre dowody naukowe właśnie. Podkreślam, że jest to jeden czynik, a nie wszystkie czynniki antykryzysowe.

Bardzo mocno upraszczając - mózg ludzki jest łatwo edukowalny, tylko trzeba wiedzieć jak to zrobić. Najłatwiej jest edukowalny, kiedy edukacja pisana jest na "czystej karcie", czyli mózg nie ma doświadczeń w danym temacie, trudniej kiedy ma, bo najpierw trzeba "odkręcić" stare doświadczenia, aby nadpisać nowe.

Schodząc na poziom fizjologiczny - każde nasze doświadczenie, wszystko czego się uczymy, również nieświadomie, jest zapisywane w mózgu przez połączenia neuronów (komórek nerwowych) za pomocą synaps. Jeśli nie ma doświadczenia - synapsy nie stykają się, jeśli coś się dzieje - łączą się synapsy, jeśli dzieje się powtórnie, łączą się kolejne synapsy i neurony, każde powtórzenie tego samego doświadczenia tworzy tzw. szlak neuronalny, coraz silniejszy, przechodzący w pewnym momencie w odruchy, wiele rzeczy zaczynamy robić automatycznie. Przykładem wiązanie sznurówek - kiepskie w wieku 3 lat, w wieku trzydziestu już całkiem automatyczne.
I teraz współżycie - i tu też "pierwszy raz" tworzy wzorzec postępowania szerokopojętego (w tym naszego myślenia, emocji, okoliczności przyrody, wyborów, itp.).
Jeśli współżyję z kimś po raz pierwszy, a potem powtórzę razy kilka lub kilkadziesiąt - uczę się (mózg się uczy), że to jest normalne, i tak będę powtarzać wciąż. Czyli współżycie po ślubie uczy mózg, że się współżyje z tym konkretnym facetem/kobietą, i że współżyje się w małżeństwie, i tak ma być. Dla zainteresowanych tematem - doczytać o imprintingu (wdrukowaniu) należy.
Jeśli współżyję przed ślubem, to po pierwsze uczę mózg, że współżyć mogę z kimś kto nie jest moim mężem / żoną, a po drugie uczę mózg, że podstawą decyzji o współżyciu jest moje subiektywne odczucie, że kogoś kocham, i chcę z tym kimś spróbować (się).
Kojarzycie taką sytuację? Mąż/żona odchodzi i mówi, że to dlatego "bo ja ją/jego kocham i chcę z nią/nim spróbować". A na forum ląduje kolejny sycharek....

Oczywiście podkreślam, że jest to jeden z czynników, bo współżycie to tylko jedna z przyczyn kryzysu. A mózg ludzki na szczęście jest wyuczalny, więc można na starych doświadczeniach nadpisać nowe, stąd możliwość wogóle naszej terapii, czy zmiany zachowań generowanych naszą wolą (kwestia ilości powtórzeń )
A do tego dochodzi sprawa łaski Bożej, która też jednak bazuje na naturze

Akurat na niewspółżycie przed ślubem jako czynnik ograniczający kryzys są całkiem dobre dowody naukowe właśnie. Podkreślam, że jest to jeden czynik, a nie wszystkie czynniki antykryzysowe.

Bardzo mocno upraszczając - mózg ludzki jest łatwo edukowalny, tylko trzeba wiedzieć jak to zrobić. Najłatwiej jest edukowalny, kiedy edukacja pisana jest na "czystej karcie", czyli mózg nie ma doświadczeń w danym temacie, trudniej kiedy ma, bo najpierw trzeba "odkręcić" stare doświadczenia, aby nadpisać nowe.

Schodząc na poziom fizjologiczny - każde nasze doświadczenie, wszystko czego się uczymy, również nieświadomie, jest zapisywane w mózgu przez połączenia neuronów (komórek nerwowych) za pomocą synaps. Jeśli nie ma doświadczenia - synapsy nie stykają się, jeśli coś się dzieje - łączą się synapsy, jeśli dzieje się powtórnie, łączą się kolejne synapsy i neurony, każde powtórzenie tego samego doświadczenia tworzy tzw. szlak neuronalny, coraz silniejszy, przechodzący w pewnym momencie w odruchy, wiele rzeczy zaczynamy robić automatycznie. Przykładem wiązanie sznurówek - kiepskie w wieku 3 lat, w wieku trzydziestu już całkiem automatyczne.
I teraz współżycie - i tu też "pierwszy raz" tworzy wzorzec postępowania szerokopojętego (w tym naszego myślenia, emocji, okoliczności przyrody, wyborów, itp.).
Jeśli współżyję z kimś po raz pierwszy, a potem powtórzę razy kilka lub kilkadziesiąt - uczę się (mózg się uczy), że to jest normalne, i tak będę powtarzać wciąż. Czyli współżycie po ślubie uczy mózg, że się współżyje z tym konkretnym facetem/kobietą, i że współżyje się w małżeństwie, i tak ma być. Dla zainteresowanych tematem - doczytać o imprintingu (wdrukowaniu) należy.
Jeśli współżyję przed ślubem, to po pierwsze uczę mózg, że współżyć mogę z kimś kto nie jest moim mężem / żoną, a po drugie uczę mózg, że podstawą decyzji o współżyciu jest moje subiektywne odczucie, że kogoś kocham, i chcę z tym kimś spróbować (się).
Kojarzycie taką sytuację? Mąż/żona odchodzi i mówi, że to dlatego "bo ja ją/jego kocham i chcę z nią/nim spróbować". A na forum ląduje kolejny sycharek....

Oczywiście podkreślam, że jest to jeden z czynników, bo współżycie to tylko jedna z przyczyn kryzysu. A mózg ludzki na szczęście jest wyuczalny, więc można na starych doświadczeniach nadpisać nowe, stąd możliwość wogóle naszej terapii, czy zmiany zachowań generowanych naszą wolą (kwestia ilości powtórzeń )
A do tego dochodzi sprawa łaski Bożej, która też jednak bazuje na naturze

[grzegorz_]

[mare1966]

[lustro]

[hiacynta]

[pachura]

[Nirwanna]

[pachura]

[kenya]

Nirwanna pisze:

Cytat:

Nie do końca, bo organizm gupi nie jest, i będzie wysyłał sygnały, że brakuje mu białka i paru mikroelementów, i jednak będziesz miał chęć zjeść coś innego niż pomidorowa. .

No właśnie, organizm nie jest głupi.
Choć "uduchowiona" część ludzkości głupotę i niskie pobudki ciału wciąż przypisuje, że niby takie zwierzęce i be i fuj...to odnośnie seksualności.

Ciało ma jednak swoje prawa, choć znakomitej części forum wydaje się, że można zlekceważyć jego potrzeby.....tak bez konsekwencji - NIC PODOBNEGO.
Objawy tłumienia i wyparcia są tutaj nader widoczne.
Niktórym niemal wszystko kojarzy się z cudzołóstwem.- szokujące, ale tak jest- to symptom.

Ciało, psyche, duch - całość stanowi wspaniały Boski konglomerat, ale tylko wtedy gdy jego składniki są w naturalnej w równowadze.

Lekceważone, tłumione i wypierane potrzeby ciała które niewątpliwie ma swoją mądrość, wszak krew krązy w żyłach bez naszej woli, bez naszej woli odbywają się procesy trawienne, proces oddychania, produkcja hormonów (w tym płciowych), produkcja nasienia u panów (księży też, a jakże!) owocują skrajnie moralizującymi postawami odnośnie wyrażania i realizowania ludzkiej seksualności.


Cóż, człowiek to takie "zmyślne" stworzenie, że jest w stanie zanegować siebie i swoje własne potrzeby, równocześnie naiwnie myśląc, że tym się Panu Bogu przypodoba.

Czy zatem należałoby się TYLKO zadowolić seksem który ponad wszelką wątpliwość nie nosi w sobie zamiaru uniknięcia prokreacji...bo jeśli nosi to jest zły?

Czy należałoby także, stosując tę kulinarną metaforę, uwzględnić regularne okresy głodzenia się i uznać je za coś oczywistego, czy nawet słusznego, przy dostępności jedzenia? Czy to nie przypadkiem rodzaj "zaburzeń odżywiania"?

Czy wbrew zdrowemu rozsądkowi należałoby także uznać, że "jedzenie" jest bardziej przydatne człowiekowi wtedy gdy nie jest głodny lub jest mniej głodny, niż wtedy gdy "umiera z głodu" i chciałby najeść się do syta, mając jeszcze z tego tytułu przyjemność.

Nirwanna pisze:

Cytat:

Ale z drugiej strony tak, to co jemy jest uwarunkowane kulturowo, czyli tak jak się wyuczyliśmy w ciągu życia przez serię powtórzeń

Tak to prawda. Kulturowo i religijnie. Tresura w każdej dziedzinie zostawia ślad.
Ale jest też na szczęście w człowieku zapisana, wdrukowana, zakodowana przez Stwórcę potrzeba przeżywania spontanicznej RADOŚCI. Predyspozycja do przeżywania przyjemności.

Są ludzie którzy jeść nie lubią, niektórym wszystko jedno czym zapchają żołądek, niektórzy nie wiedzą nawet że może pojawić się radość z posiłku- tym będzie łatwiej obejść się, najeść wypełniaczem.
Ale co z tymi którzy lubią jeść ? Co z koneserami?
Używamy tutaj metafor kulinarnych, ale jest ponoć ścisła korelacja między jedzeniem a wyrażaniem seksualności.

Cóż, przyjemność, od kiedy ludzkość istnieje zawsze była zawsze jej reglamentowana i jak widać ten proceder wciąż trwa.

To rodzaj kontroli bazującej na wbijaniu ludzi w wieczne poczucie winy na wypadek gdyby zechcieli się wyłamać.
Z niemożności realizowania potrzeb własnego ciała, z powodu odwiecznego poczucia winy, który to czynnik zapodają nam różne religie które jednocześnie same się z tym problemem borykają wewnątrz swoich struktur, biorą się m.in perwersje...choć większość chce wierzyć, że ich pochodzenie jest inne.
W najlepszym razie rodzą się postawy mocno moralizjące...ale komu one służą?

To swoista schizofrenia podzielenie człowieka, uznanie jego ciała i jego potrzeb za tę część mniej ważną czy nawet mało istotną...z całą pewnościa to dobrze nie robi ani ludzkości ani pojedyńczemu człowiekowi.

monis napisał/a:

żeby stosować metody naturalne trzeba być b. zdyscyplinowanym i otwartym na życie w każdej sytuacji. Kto z was jest otwarty na życie w każdej sytuacji ręka w góre......

Monis, najbardziej otwarci na życie w każdej sytuacji są Ci którzy ćwiczą się w teorii, lecz nigdy w praktyce nie przyjdzie im wziąć odpowiedzialności za tę otwartość.

Nirwanna pisze:

Cytat:

Nie do końca, bo organizm gupi nie jest, i będzie wysyłał sygnały, że brakuje mu białka i paru mikroelementów, i jednak będziesz miał chęć zjeść coś innego niż pomidorowa. .

No właśnie, organizm nie jest głupi.
Choć "uduchowiona" część ludzkości głupotę i niskie pobudki ciału wciąż przypisuje, że niby takie zwierzęce i be i fuj...to odnośnie seksualności.

Ciało ma jednak swoje prawa, choć znakomitej części forum wydaje się, że można zlekceważyć jego potrzeby.....tak bez konsekwencji - NIC PODOBNEGO.
Objawy tłumienia i wyparcia są tutaj nader widoczne.
Niktórym niemal wszystko kojarzy się z cudzołóstwem.- szokujące, ale tak jest- to symptom.

Ciało, psyche, duch - całość stanowi wspaniały Boski konglomerat, ale tylko wtedy gdy jego składniki są w naturalnej w równowadze.

Lekceważone, tłumione i wypierane potrzeby ciała które niewątpliwie ma swoją mądrość, wszak krew krązy w żyłach bez naszej woli, bez naszej woli odbywają się procesy trawienne, proces oddychania, produkcja hormonów (w tym płciowych), produkcja nasienia u panów (księży też, a jakże!) owocują skrajnie moralizującymi postawami odnośnie wyrażania i realizowania ludzkiej seksualności.


Cóż, człowiek to takie "zmyślne" stworzenie, że jest w stanie zanegować siebie i swoje własne potrzeby, równocześnie naiwnie myśląc, że tym się Panu Bogu przypodoba.

Czy zatem należałoby się TYLKO zadowolić seksem który ponad wszelką wątpliwość nie nosi w sobie zamiaru uniknięcia prokreacji...bo jeśli nosi to jest zły?

Czy należałoby także, stosując tę kulinarną metaforę, uwzględnić regularne okresy głodzenia się i uznać je za coś oczywistego, czy nawet słusznego, przy dostępności jedzenia? Czy to nie przypadkiem rodzaj "zaburzeń odżywiania"?

Czy wbrew zdrowemu rozsądkowi należałoby także uznać, że "jedzenie" jest bardziej przydatne człowiekowi wtedy gdy nie jest głodny lub jest mniej głodny, niż wtedy gdy "umiera z głodu" i chciałby najeść się do syta, mając jeszcze z tego tytułu przyjemność.

Nirwanna pisze:

Cytat:

Ale z drugiej strony tak, to co jemy jest uwarunkowane kulturowo, czyli tak jak się wyuczyliśmy w ciągu życia przez serię powtórzeń

Tak to prawda. Kulturowo i religijnie. Tresura w każdej dziedzinie zostawia ślad.
Ale jest też na szczęście w człowieku zapisana, wdrukowana, zakodowana przez Stwórcę potrzeba przeżywania spontanicznej RADOŚCI. Predyspozycja do przeżywania przyjemności.

Są ludzie którzy jeść nie lubią, niektórym wszystko jedno czym zapchają żołądek, niektórzy nie wiedzą nawet że może pojawić się radość z posiłku- tym będzie łatwiej obejść się, najeść wypełniaczem.
Ale co z tymi którzy lubią jeść ? Co z koneserami?
Używamy tutaj metafor kulinarnych, ale jest ponoć ścisła korelacja między jedzeniem a wyrażaniem seksualności.

Cóż, przyjemność, od kiedy ludzkość istnieje zawsze była zawsze jej reglamentowana i jak widać ten proceder wciąż trwa.

To rodzaj kontroli bazującej na wbijaniu ludzi w wieczne poczucie winy na wypadek gdyby zechcieli się wyłamać.
Z niemożności realizowania potrzeb własnego ciała, z powodu odwiecznego poczucia winy, który to czynnik zapodają nam różne religie które jednocześnie same się z tym problemem borykają wewnątrz swoich struktur, biorą się m.in perwersje...choć większość chce wierzyć, że ich pochodzenie jest inne.
W najlepszym razie rodzą się postawy mocno moralizjące...ale komu one służą?

To swoista schizofrenia podzielenie człowieka, uznanie jego ciała i jego potrzeb za tę część mniej ważną czy nawet mało istotną...z całą pewnościa to dobrze nie robi ani ludzkości ani pojedyńczemu człowiekowi.

monis napisał/a:

żeby stosować metody naturalne trzeba być b. zdyscyplinowanym i otwartym na życie w każdej sytuacji. Kto z was jest otwarty na życie w każdej sytuacji ręka w góre......

Monis, najbardziej otwarci na życie w każdej sytuacji są Ci którzy ćwiczą się w teorii, lecz nigdy w praktyce nie przyjdzie im wziąć odpowiedzialności za tę otwartość.

[hubcia576]

[monis]

kenya, dziekuję Ci za ten wpis. wszystko trafnie podsumowuje.

taka postawa schizofreniczna ma się nijak do miłości, małżeństwa, jest wręcz karykaturą chrześcijańskiej postawy....

kenya, dziekuję Ci za ten wpis. wszystko trafnie podsumowuje.

taka postawa schizofreniczna ma się nijak do miłości, małżeństwa, jest wręcz karykaturą chrześcijańskiej postawy....

[Ania65]

[Stokrotka10101]