[parvati]

Cześć, witam się na forum.
Pokrótce opowiem moją historię: Mąż mnie zdradził; gdy to odkryłam, wyprowadził się, nie mówiąc dokąd, twierdząc, że to nie moja sprawa. Był w jakimś amoku, obwiniał mnie, traktował jak psa - wytrzymałam, cierpiąc naiwnie. Nawet jeszcze starałam się namówić go do powrotu, stosując różne argumenty. Nic nie pomagało. W końcu gdy odpuściłam, zaczął się budzić z tego amoku.
2 tygodnie temu zadeklarował, że mnie kocha, że będzie się starał naprawiać małżeństwo. Ale.... do domu nie wraca.
Nie wiem nic, nie wiem, jak mam postępować....
Już nawet nie wiem, o co mam się modlić. Staram się być blisko Boga, to pomaga.
Co tu robić???
Na razie jestem stanowcza - nie znam prawdy, nie mieszkasz w domu, więc nie traktuję cię jak męża. Ale trudno tak wytrzymać, kiedy się kocha, i kiedy codziennie ma się kontakt ze względu na dzieci.

Cześć, witam się na forum.
Pokrótce opowiem moją historię: Mąż mnie zdradził; gdy to odkryłam, wyprowadził się, nie mówiąc dokąd, twierdząc, że to nie moja sprawa. Był w jakimś amoku, obwiniał mnie, traktował jak psa - wytrzymałam, cierpiąc naiwnie. Nawet jeszcze starałam się namówić go do powrotu, stosując różne argumenty. Nic nie pomagało. W końcu gdy odpuściłam, zaczął się budzić z tego amoku.
2 tygodnie temu zadeklarował, że mnie kocha, że będzie się starał naprawiać małżeństwo. Ale.... do domu nie wraca.
Nie wiem nic, nie wiem, jak mam postępować....
Już nawet nie wiem, o co mam się modlić. Staram się być blisko Boga, to pomaga.
Co tu robić???
Na razie jestem stanowcza - nie znam prawdy, nie mieszkasz w domu, więc nie traktuję cię jak męża. Ale trudno tak wytrzymać, kiedy się kocha, i kiedy codziennie ma się kontakt ze względu na dzieci.

[Jacek-sychar]

Witaj Parvati na naszym forum

Ja poleciłbym Ci na początek lekturę książek "Rozwinąć skrzydła" oraz "W drodze do siebie". Dostępne za darmo tutaj:
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

Pozwolą Ci one lepiej zrozumieć syndrom DDA.

Przy okazji przypominam, że na naszym forum staramy się chronić naszą prywatność. Dlatego pisząc na forum staraj się nie podawać szczegółów umożliwiających identyfikację Twojej rodziny.

Witaj Parvati na naszym forum

Ja poleciłbym Ci na początek lekturę książek "Rozwinąć skrzydła" oraz "W drodze do siebie". Dostępne za darmo tutaj:
http://www.rozwinacskrzydla.pl/

Pozwolą Ci one lepiej zrozumieć syndrom DDA.

Przy okazji przypominam, że na naszym forum staramy się chronić naszą prywatność. Dlatego pisząc na forum staraj się nie podawać szczegółów umożliwiających identyfikację Twojej rodziny.

[kinga2]

parvati,
witaj na forum.
Na poczatek poprosze jako moderator abys piszac o sobie i malzonku zachowala bezpieczna anonimowosc nie zdradzajac jakichs szczegolow charakterystycznych tylko dla was, po ktorych mozna was rozpoznac w realu. Powinnas tu i poza forum czuc sie calkowicie bezpieczna, aby nikt nie mogl wykorzystac do swoich celow Twojej historii w przyszlosci raniac ciebie, meza lub dzieci.

parvati,
witaj na forum.
Na poczatek poprosze jako moderator abys piszac o sobie i malzonku zachowala bezpieczna anonimowosc nie zdradzajac jakichs szczegolow charakterystycznych tylko dla was, po ktorych mozna was rozpoznac w realu. Powinnas tu i poza forum czuc sie calkowicie bezpieczna, aby nikt nie mogl wykorzystac do swoich celow Twojej historii w przyszlosci raniac ciebie, meza lub dzieci.

[parvati]

Dziękuję za dobre przyjęcie.

ja nie zawsze mam nadzieję na bycie razem - praktycznie wszystko musiałoby się zmienić - musiałby się nawrócić do Boga i zacząć psychoterapię - mam obawy, że temu nie podoła........

Dziękuję za dobre przyjęcie.

ja nie zawsze mam nadzieję na bycie razem - praktycznie wszystko musiałoby się zmienić - musiałby się nawrócić do Boga i zacząć psychoterapię - mam obawy, że temu nie podoła........

[monis]

Witaj parvati:)

Witaj parvati:)

[grzegorz_]

Parvati

Mąż może mieć co prawda problemy z komunikacją, ale jeśli deklaruje, że kocha, że chce wrócić to chyba można oczekiwać jakichś konkretów, gdzie teraz mieszka, kiedy dokładnie chce wrócić, itd...

Z Twojej strony z kolei powinny zostać postawione jakieś warunki.
Rozwiązanie typu : hurra, jestem szcześliwa mężu, że wracasz.....nie sądzę aby było wskazane.
Jakie warunki?
Szczera rozmowa, wyjaśnienie sytuacji, wspólna terapia małżeńska.

Parvati

Mąż może mieć co prawda problemy z komunikacją, ale jeśli deklaruje, że kocha, że chce wrócić to chyba można oczekiwać jakichś konkretów, gdzie teraz mieszka, kiedy dokładnie chce wrócić, itd...

Z Twojej strony z kolei powinny zostać postawione jakieś warunki.
Rozwiązanie typu : hurra, jestem szcześliwa mężu, że wracasz.....nie sądzę aby było wskazane.
Jakie warunki?
Szczera rozmowa, wyjaśnienie sytuacji, wspólna terapia małżeńska.

[parvati]

No właśnie żadne konkrety ze strony mojego męża nie padły. Padły tylko ogólnikowe, mgliste twierdzenia: "ja potrzebuję czasu", "mi jest trudno", "układam to w głowie"... I tak sobie układa i układa, a mną się nie przejmuje, że ja czekam, i że każdy dzień jest dla mnie potencjalnie oddalający od porozumienia - bo nie ma szczerości, nie ma żadnych konkretów; żaden moment nie jest dobry na rozmowę, jest tylko udawanie, że wszystko jest w porządku.

No właśnie żadne konkrety ze strony mojego męża nie padły. Padły tylko ogólnikowe, mgliste twierdzenia: "ja potrzebuję czasu", "mi jest trudno", "układam to w głowie"... I tak sobie układa i układa, a mną się nie przejmuje, że ja czekam, i że każdy dzień jest dla mnie potencjalnie oddalający od porozumienia - bo nie ma szczerości, nie ma żadnych konkretów; żaden moment nie jest dobry na rozmowę, jest tylko udawanie, że wszystko jest w porządku.

[monis]

Dopóki nie będzie konkretów będziesz żyła w zawisie, w poczuciu beznadziejnośći w złości i właśnie takich sytuacjach jak ta rano....

Postaw mu granice w końcu.
Bo tylko utwierdzasz męża ze Ci przejdzie, że można zamiatać pod dywan, że może sobie robić śniadanka i wchodzić i wychodzić z domu jak z hotelu.
Że może traktować Cie jak powietrze albo czule jak mu się chce.

Nie pozwalaj na to bo takimi zachowaniami tylko utwierdzasz go w bezkarności.

Nie bój się. Osoby pokroju Twojego meża tylko czekają aż ktoś za nich coś załatwi. Czyli postaw mu granice, realne granice........

Bo teraz on jest w komfortowej sytuacji a Ty się miotasz....

Dopóki nie będzie konkretów będziesz żyła w zawisie, w poczuciu beznadziejnośći w złości i właśnie takich sytuacjach jak ta rano....

Postaw mu granice w końcu.
Bo tylko utwierdzasz męża ze Ci przejdzie, że można zamiatać pod dywan, że może sobie robić śniadanka i wchodzić i wychodzić z domu jak z hotelu.
Że może traktować Cie jak powietrze albo czule jak mu się chce.

Nie pozwalaj na to bo takimi zachowaniami tylko utwierdzasz go w bezkarności.

Nie bój się. Osoby pokroju Twojego meża tylko czekają aż ktoś za nich coś załatwi. Czyli postaw mu granice, realne granice........

Bo teraz on jest w komfortowej sytuacji a Ty się miotasz....

[kenya]

[parvati]

Nie wiem, jak postawić granice w sytuacji, gdy mamy dzieci.

Nie wiem, jak postawić granice w sytuacji, gdy mamy dzieci.

[kenya]

[Izka]

Witaj, widze ze Twój mąż ma podobny charakter do mojego czyli trudny
kenya dobrze radzi ustal z nim konkretna kwote na utrzymanie siebie i dzieci.
Może tu zle poradze i troszkę brzydko ale ja zwyczjnie wysledziłabym go aby sie dowiedziec gdzie mieszka i ewentualnie z kim. Miałabys przynajmniej jasnośc ze cie nie okłamuje.

Witaj, widze ze Twój mąż ma podobny charakter do mojego czyli trudny
kenya dobrze radzi ustal z nim konkretna kwote na utrzymanie siebie i dzieci.
Może tu zle poradze i troszkę brzydko ale ja zwyczjnie wysledziłabym go aby sie dowiedziec gdzie mieszka i ewentualnie z kim. Miałabys przynajmniej jasnośc ze cie nie okłamuje.

[parvati]

No właśnie niestety moja pozycja jest marna - wiem o tym, zapracowałam sobie na to przez lata wiecznym dawaniem ostatniej szansy, niekonsekwencją, nieumiejetnością stawiania granic. On o tym wie i wykorzystuje to.
Gdyby nie było dzieci zdecydowałabym się w końcu postawić radykalne kroki. Bez dzieci wszystko byłoby prostsze.....

No właśnie niestety moja pozycja jest marna - wiem o tym, zapracowałam sobie na to przez lata wiecznym dawaniem ostatniej szansy, niekonsekwencją, nieumiejetnością stawiania granic. On o tym wie i wykorzystuje to.
Gdyby nie było dzieci zdecydowałabym się w końcu postawić radykalne kroki. Bez dzieci wszystko byłoby prostsze.....

[Metanoja1]

Parvati, bardzo Ci współczuję. Trzeba to dobrze rozegrać. Dobrze, że się radzisz. Posłuchaj porad mądrych, przemodlij to i zastosuj się do nich ściśle bez rozważania. Mi trudno poradzić. Na pewno postarałabym się o dowody.

Parvati, bardzo Ci współczuję. Trzeba to dobrze rozegrać. Dobrze, że się radzisz. Posłuchaj porad mądrych, przemodlij to i zastosuj się do nich ściśle bez rozważania. Mi trudno poradzić. Na pewno postarałabym się o dowody.