Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
|
brak zaufania |
| Autor |
Wiadomość |
kenya
[Usunięty]
|
 Wysłany: 2015-02-11, 16:01
|
|
|
| Pearl82 napisał/a: | | Czasem nawet klękałyśmy z dziećmi do modlitwy, kiedy mąż się wściekał. |
Pearl, dzieci mogą odnieść błędne wrażenie, że to one powinny zadbać (także przez modlitwę) o to by ich ojciec zachowywał się stosownie - tak być nie powinno. To bardzo obciążające dla dzieci doświadczenie.
To rodzice powinny zadbać o spokój dzieci a nie odwrotnie.
Pearl, z całą pewnością każde z Was potrzebuje pracy nad sobą. Nie oglądaj się na męża, skup się TYLKO na sobie teraz. Kiedy jesteś zalękniona, błądząca jak we mgle w żadnym razie nie będziesz mogła pomóc dzieciom czy mężowi. Sama siebie powinnaś wzmocnić najpierw.
W Księgarni Empik jest dobra książka pt. BORDERLINE, jak żyć z osobą o skrajnych emocjach.
autorzy Paul T. Mason i Randi Kreger.
Warto ją przeczytać, zgłębić i spróbować dostrzec czy przypadkiem pewne zachowania męża nie pokrywają się z opisami ludzi którzy doświadczyli życia z osobą o skrajnych emocjach.
Choć Twój opis jest bardzo ograniczony to jednak pewne treśći przez Ciebie przekazywane do tego zaburzenia pasują. Uzależnienia są także integralną częścią tego zaburzenia.
W książce jest także wiele treści na temat jak sobie radzić z tymi skrajnymi emocjami osób zaburzonych, jaką przybrać postawę i jak siebie "oszczędzić" przy takich huśtawkach emocjonalnych.
Osoby z takimi zaburzeniami często uciekają się do manipulacji, lecz nie robią tego z takich samych powodów jak np. osoby psychopatyczne, warto zatem poznać motywy dla których to robią a także co czują i czemu służy ich agresja. Tak czy owak choć to wielkie wyzwanie żyć z kimś takim to jednak wiedza na ten temat zmienia wiele w odbiorze osób bezpośrednio zaangażowanych.
Pearl, polecam bardzo. |
|
 |
|
 |
Pearl82
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2015-02-11, 16:55
|
|
|
| kenya napisał/a: | Pearl, dzieci mogą odnieść błędne wrażenie, że to one powinny zadbać (także przez modlitwę) o to by ich ojciec zachowywał się stosownie - tak być nie powinno. To bardzo obciążające dla dzieci doświadczenie.
To rodzice powinny zadbać o spokój dzieci a nie odwrotnie. |
Wiem, i to mnie boli, że my jako rodzice nie potrafimy nieraz chronić naszych dzieci przed złem, które się przed nimi wylewa i które chłoną z domu rodzinnego. Natomiast modlitwę nieraz same rozpoczynały, bo ja też się po prostu często sama modliłam i one tak najwyraźniej tego potrzebowały. Chyba nie było im sensu bronić, tylko raczej się przyłączyć. Tak mi się przynajmniej wydaje. I często im staram się powtarzać, że żadna z zaistniałych sytuacji nie jest ich winą, i że mają prawo mówić o tym innym dorosłym, do których mają zaufanie (i czasem mówią babci, dziadkowi jeśli w domu była kłótnia), i że mama i tata zawsze będą je kochać, a to są sprawy między nami. |
|
 |
|
|
Pearl82
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2015-02-11, 16:57
|
|
|
| Dziękuję za polecenie książki. |
|
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku
|
| | Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 10 |
|
|
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki