[Dabo]

Eee ja od mojej słyszałem ze jak się pochoruje to i odwiedzi i pomoże, ale żyć ze mną nie ma zamiaru.
One sobie misia do opieki i zarabiania szukają.
Oz wredne te żony. Tylko czemu te oczka tak nam błądzą na ich widok?

Eee ja od mojej słyszałem ze jak się pochoruje to i odwiedzi i pomoże, ale żyć ze mną nie ma zamiaru.
One sobie misia do opieki i zarabiania szukają.
Oz wredne te żony. Tylko czemu te oczka tak nam błądzą na ich widok?

[helenast]

DHL1

,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm
pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,,


Ciekawe pytanie , tylko jak obiektywnie to ocenić ? Życie w małżeństwie ( wieloletnie) przeplata- przenika nasze życia, postępowania, decyzje itd ... Łańcuszek różnych działań , obojga małżonków, powodują konsekwencje w przyszłości dobre lub złe ... Jak to teraz rozdzielić ?... i czy naprawdę jest to istotne szukanie osoby z większym procentem, większą częścią winy ?

DHL1

,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm
pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,,


Ciekawe pytanie , tylko jak obiektywnie to ocenić ? Życie w małżeństwie ( wieloletnie) przeplata- przenika nasze życia, postępowania, decyzje itd ... Łańcuszek różnych działań , obojga małżonków, powodują konsekwencje w przyszłości dobre lub złe ... Jak to teraz rozdzielić ?... i czy naprawdę jest to istotne szukanie osoby z większym procentem, większą częścią winy ?

[mare1966]

helenast

Cytat:

Jak to teraz rozdzielić ?... i czy naprawdę jest to istotne szukanie osoby z większym procentem, większą częścią winy ?

Jeżeli chcą odbudowywać , budować
to myslę że potrzebne jest jakieś rozliczenie przeszłości .
Solidne rozprawienie się z nią
i DOPIERO POTEM "kreska" .
Inaczej wyjdzie "gruba kreska" , tak gruba
że zajmie , zakryje parę kartek pisanych przyszłością .
To taka pozorna oszczędność "kłopotów" .
Ucieczka od prawdy , odpowiedzialności
a czasem zwykłe oszustwo ,
niby w imię "pojednania" .
Oboje muszą zauwazyć i uznać swoje winy .
I i nie chodzi o to że ma być po równo .
Na kłamstwie niczego trwałego się nie zbuduje .

helenast

Cytat:

Jak to teraz rozdzielić ?... i czy naprawdę jest to istotne szukanie osoby z większym procentem, większą częścią winy ?

Jeżeli chcą odbudowywać , budować
to myslę że potrzebne jest jakieś rozliczenie przeszłości .
Solidne rozprawienie się z nią
i DOPIERO POTEM "kreska" .
Inaczej wyjdzie "gruba kreska" , tak gruba
że zajmie , zakryje parę kartek pisanych przyszłością .
To taka pozorna oszczędność "kłopotów" .
Ucieczka od prawdy , odpowiedzialności
a czasem zwykłe oszustwo ,
niby w imię "pojednania" .
Oboje muszą zauwazyć i uznać swoje winy .
I i nie chodzi o to że ma być po równo .
Na kłamstwie niczego trwałego się nie zbuduje .

[helenast]

Masz rację mare1966 , ale wiesz jak to wygląda w praktyce ? ... przepychanka słowna z obrzucaniem się kto , co , ile, kiedy i suma summarum jeszcze większe oddalenie się od siebie...
Nie mówię o ucieczce od prawdy oraz odpowiedzialności ... to oczywiście jest potrzebne .. chodzi mi o zrzucanie win oraz personalne wytykanie ... Temat można załatwić przedstawiając cechy zachowań, które nam sprawiają przykrość, które nas zraniły, ranią, które doprowadziły do kryzysu .... oraz cechy zachowań , postawy , którą chcielibyśmy odczuć, doznawać, może przywrócić na nowo ...

więc na pytanie , które zadał DHL1

,, ... DHL1

,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm
pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,,

z pełną odpowiedzialnością odpowiem ,że w moim małżeństwie są wspólne - moje i męża

Masz rację mare1966 , ale wiesz jak to wygląda w praktyce ? ... przepychanka słowna z obrzucaniem się kto , co , ile, kiedy i suma summarum jeszcze większe oddalenie się od siebie...
Nie mówię o ucieczce od prawdy oraz odpowiedzialności ... to oczywiście jest potrzebne .. chodzi mi o zrzucanie win oraz personalne wytykanie ... Temat można załatwić przedstawiając cechy zachowań, które nam sprawiają przykrość, które nas zraniły, ranią, które doprowadziły do kryzysu .... oraz cechy zachowań , postawy , którą chcielibyśmy odczuć, doznawać, może przywrócić na nowo ...

więc na pytanie , które zadał DHL1

,, ... DHL1

,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm
pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,,

z pełną odpowiedzialnością odpowiem ,że w moim małżeństwie są wspólne - moje i męża

[mare1966]

Nie ma skutku bez przyczyny .
Konsekwencje będą dla obojga , mogą być chwilowo niewidoczne ,
mogą przyjść a opóźnieniem ,
mogą być dopiero na sądzie ostatecznym ........ ale będą .


Ja rozumiem rozczarowanie i niezgodę wewnętrzną DHL .
Koszty czasem są naprawdę wielkie .
Rezygnacja z największego marzenia ,
z potrzeb najbardziej podstawowych
rodzi bunt i frustrację .
Aby wytrwać należy w gruncie rzeczy
zaprzeć się samego siebie .
No i trzeba przyjąć jakieś DLACZEGO , w imię czego ,CZEGO , kogo lub Kogo "trwam" .
Ja tu myślę , o przypadkach "najcięższych" nie o trudnych
wynikających z nieporozumień ,
o takich gdzie jedno NIE CHCE , ma już "nowe zycie itp.

Osoby które "zostają" .
Ich sytuacja też może być ZASADNICZO różna .
Czym innym jest trwać będąc jeszcze przed 30 ,
inny ciężar dla osób starszych .
Inny dla osób spełnionych już jakoś w roli małżonków czy rodziców ,
choć sam wiek nie jest jedynym wyznacznikiem .
To kwestia osobowosci , predyspozycji , bardzo indywidualna .
Są pewnie osoby , które z upodobaniem
bez poczucia wielkiej strady
oddadza się osobistym pasjom ,
ba ...... poczują się wolne .
Inne przeciwnie , poczują się jak w więzieniu
którego klucze same noszą .

Nie ma skutku bez przyczyny .
Konsekwencje będą dla obojga , mogą być chwilowo niewidoczne ,
mogą przyjść a opóźnieniem ,
mogą być dopiero na sądzie ostatecznym ........ ale będą .


Ja rozumiem rozczarowanie i niezgodę wewnętrzną DHL .
Koszty czasem są naprawdę wielkie .
Rezygnacja z największego marzenia ,
z potrzeb najbardziej podstawowych
rodzi bunt i frustrację .
Aby wytrwać należy w gruncie rzeczy
zaprzeć się samego siebie .
No i trzeba przyjąć jakieś DLACZEGO , w imię czego ,CZEGO , kogo lub Kogo "trwam" .
Ja tu myślę , o przypadkach "najcięższych" nie o trudnych
wynikających z nieporozumień ,
o takich gdzie jedno NIE CHCE , ma już "nowe zycie itp.

Osoby które "zostają" .
Ich sytuacja też może być ZASADNICZO różna .
Czym innym jest trwać będąc jeszcze przed 30 ,
inny ciężar dla osób starszych .
Inny dla osób spełnionych już jakoś w roli małżonków czy rodziców ,
choć sam wiek nie jest jedynym wyznacznikiem .
To kwestia osobowosci , predyspozycji , bardzo indywidualna .
Są pewnie osoby , które z upodobaniem
bez poczucia wielkiej strady
oddadza się osobistym pasjom ,
ba ...... poczują się wolne .
Inne przeciwnie , poczują się jak w więzieniu
którego klucze same noszą .

[DHL1]

[helenast]

[mallgos]

Rozwód, gdy są dzieci jest troszkę bardziej skomplikowany. My nie mieliśmy i w połączeniu z separacją w sądzie usłyszałam, że nie ma żadnych przesłanek, by to małżeństwo ratować. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że najpierw jest decyzja, podjęta w oparciu o to jak wygląda wspólne życie, potem dokładne przygotowanie się do działania. Po drodze zagrały jeszcze emocje, głównie lęk i było kilka prób powrotu, ale takie tylko ciałem, bo duszą i myślami to już gdzieś indziej. Koledzy - sami rozwodnicy, koleżanki - radosne, zalotne, zupełnie inne niż zmęczona, sfrustrowana żona. One pełne współczucia i zrozumienia dla niego, pokusa - mógłby mieć każdą. Wszystko razem zbudowało taki mur, o który mogłam już tylko rozbijać nos. Powodów frustracji żony było milion, ale mąż nie pofatygował się o coś takiego jak empatia i zrozumienie. Uważał, że był mężem na medal, a ja zepsułabym to z każdym mężczyzną. Słusznie radzą ci, byś nie brał winy na siebie w rozmowach z żoną, ja ten błąd popełniłam i to dodało tylko mężowi pewności, że jego decyzja jest słuszna. Pół roku po rozwodzie usłyszałam od niego, że ja jestem zbyt słaba psychicznie, a kobieta powinna być pewna siebie, silna, niezależna i stanowcza.

Rozwód, gdy są dzieci jest troszkę bardziej skomplikowany. My nie mieliśmy i w połączeniu z separacją w sądzie usłyszałam, że nie ma żadnych przesłanek, by to małżeństwo ratować. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że najpierw jest decyzja, podjęta w oparciu o to jak wygląda wspólne życie, potem dokładne przygotowanie się do działania. Po drodze zagrały jeszcze emocje, głównie lęk i było kilka prób powrotu, ale takie tylko ciałem, bo duszą i myślami to już gdzieś indziej. Koledzy - sami rozwodnicy, koleżanki - radosne, zalotne, zupełnie inne niż zmęczona, sfrustrowana żona. One pełne współczucia i zrozumienia dla niego, pokusa - mógłby mieć każdą. Wszystko razem zbudowało taki mur, o który mogłam już tylko rozbijać nos. Powodów frustracji żony było milion, ale mąż nie pofatygował się o coś takiego jak empatia i zrozumienie. Uważał, że był mężem na medal, a ja zepsułabym to z każdym mężczyzną. Słusznie radzą ci, byś nie brał winy na siebie w rozmowach z żoną, ja ten błąd popełniłam i to dodało tylko mężowi pewności, że jego decyzja jest słuszna. Pół roku po rozwodzie usłyszałam od niego, że ja jestem zbyt słaba psychicznie, a kobieta powinna być pewna siebie, silna, niezależna i stanowcza.