[Samboja]

Witajcie,
Długo się nosiłam z umieszczeniem tego tematu tutaj, ale nadszedł dla mnie czas ostatecznie uporać się z zagadnieniem zaufania. Bardzo chciałabym wysłuchać waszych opinii na ten temat. Jak wiecie, odbudowuje zaufanie do męża, po serii kłamstw. Już wiem, że nie wiem kiedy to się stanie i czy w ogóle. Nie wiem na ile mamy wpływ na to. Wiem, że bez zaufania nic sie nie zbuduje. Wiem, że zdarza mi się nie wierzyć w słowa i czyny, i szczerze mnie to przeraża, czy możliwe jest, że mózg aż tak się zafiskowuje?
Jest ktoś komu udało sie zaufac ponownie? Chodzi też o zaufanie do ludzi, oszukało mnie tez kilkoro przyjaciół...przestałam wierzyć w ludzi...a może byłam naiwna...
Liczę, że uda mi się wszystko wyprostować, bo chyba sie zapętliłam :(
Samboja...

Witajcie,
Długo się nosiłam z umieszczeniem tego tematu tutaj, ale nadszedł dla mnie czas ostatecznie uporać się z zagadnieniem zaufania. Bardzo chciałabym wysłuchać waszych opinii na ten temat. Jak wiecie, odbudowuje zaufanie do męża, po serii kłamstw. Już wiem, że nie wiem kiedy to się stanie i czy w ogóle. Nie wiem na ile mamy wpływ na to. Wiem, że bez zaufania nic sie nie zbuduje. Wiem, że zdarza mi się nie wierzyć w słowa i czyny, i szczerze mnie to przeraża, czy możliwe jest, że mózg aż tak się zafiskowuje?
Jest ktoś komu udało sie zaufac ponownie? Chodzi też o zaufanie do ludzi, oszukało mnie tez kilkoro przyjaciół...przestałam wierzyć w ludzi...a może byłam naiwna...
Liczę, że uda mi się wszystko wyprostować, bo chyba sie zapętliłam :(
Samboja...

[tiliana]

Właśnie się zastanawiam, czy nie mylisz zaufania z naiwnością.

Czego właściwie od siebie oczekujesz? Wiary w to, że mąż cię nie okłamie? Że powie ci wszystko?

Do niedawna byłam przekonana, że zaufanie w naszym małżeństwie powinno opierać się na tym, że mówimy sobie wszystko. Teraz uważam, że byłam w błędzie.

Zaufanie jest wtedy, jak ufam drugiej osobie pomimo tego, że nie wiem wszystkiego. I zaufanie jest decyzją - każdorazowo.

Myślę, że ważne też jest zdanie sobie sprawy, że możesz ufać w jednej sferze, a w innej już nie. Byle nie ufać... naiwnie.

Właśnie się zastanawiam, czy nie mylisz zaufania z naiwnością.

Czego właściwie od siebie oczekujesz? Wiary w to, że mąż cię nie okłamie? Że powie ci wszystko?

Do niedawna byłam przekonana, że zaufanie w naszym małżeństwie powinno opierać się na tym, że mówimy sobie wszystko. Teraz uważam, że byłam w błędzie.

Zaufanie jest wtedy, jak ufam drugiej osobie pomimo tego, że nie wiem wszystkiego. I zaufanie jest decyzją - każdorazowo.

Myślę, że ważne też jest zdanie sobie sprawy, że możesz ufać w jednej sferze, a w innej już nie. Byle nie ufać... naiwnie.

[Samboja]

[RozmyteSerce]

Moze mi doradzicie, jak odbudowac zaufanie? Ja tez mam wlasnie problem tego powodu, gdzie zona mi oznajmila, ze mi nie ufa, i nie wazne co bym nie zrobil, to by mi juz nie zaufala...

Czego oczekuja kobiety od mezczyzn, zeby uwierzyc im?

Napisze, co ja zrobilem do tej pory, zeby odbudowac zaufanie:

1. Przyznalem sie do wszystkich bledow, ktore spostrzeglem, tez do tych, ktorych zona nie wiedziala i nigdy by sie nie dowiedziala. Oczyscilem sie ze wszystkim swoich mysli.
->Problem jest taki, ze zona i tak nadal wyciaga jeszcze rzeczy, ktore pominalem nieswiadomie i przez to mi nie wierzy.
2. Wytlumaczylem wszystko, gdzie byly niedomowienia, i zaproponowalem, aby za kazdym razem watpiac w cos, zapytala sie, zanim pochopnie oceni.
->Problem takze tutaj, ze nie wierzy moim wszystkim tlumaczeniom, tylko wierzy tez osobom trzecim. Nie chce jej mowic o jej "doradcach" zle.
3. Mowilem, ze dam jej wszystkie dostepy do wszelkich lini komunikacyjnych moich. Wiem, ze to dziecinada, ale zaufanie potrzebuje wszystkiego.
->Tutaj jest problem takowy, ze tego nawet nie chce, bo mowi, ze by mi swoich nie dala przegladac.

Problem zaufania tkwi u Nas w tym, ze moja zona nie ufa chyba tez soba i swoim uczuciom. Ciagle mysli o tym, kto cos powie, kto cos pomysli, a nie to co jest dla niej teraz wazne, lub dla Nas.
Ja tez nie mam latwo, aby zaufac mojej zonie, ze jakby wrocila, to ze juz nigdy by sie ucieczka do Polski nie powtorzyla, albo zwatpienie we wszystko, w taki sam sposob wrocilo. Ale nie tracy wiary w milosc i milosierdzie Boga, ze wszystko zaistnialo w jakims celu i dzieje sie po to, zeby wyjsc z tego jeszcze silniejszym, czy to pod wzgledem wiary, czy zaufania, czy milosci.

Moze mi doradzicie, jak odbudowac zaufanie? Ja tez mam wlasnie problem tego powodu, gdzie zona mi oznajmila, ze mi nie ufa, i nie wazne co bym nie zrobil, to by mi juz nie zaufala...

Czego oczekuja kobiety od mezczyzn, zeby uwierzyc im?

Napisze, co ja zrobilem do tej pory, zeby odbudowac zaufanie:

1. Przyznalem sie do wszystkich bledow, ktore spostrzeglem, tez do tych, ktorych zona nie wiedziala i nigdy by sie nie dowiedziala. Oczyscilem sie ze wszystkim swoich mysli.
->Problem jest taki, ze zona i tak nadal wyciaga jeszcze rzeczy, ktore pominalem nieswiadomie i przez to mi nie wierzy.
2. Wytlumaczylem wszystko, gdzie byly niedomowienia, i zaproponowalem, aby za kazdym razem watpiac w cos, zapytala sie, zanim pochopnie oceni.
->Problem takze tutaj, ze nie wierzy moim wszystkim tlumaczeniom, tylko wierzy tez osobom trzecim. Nie chce jej mowic o jej "doradcach" zle.
3. Mowilem, ze dam jej wszystkie dostepy do wszelkich lini komunikacyjnych moich. Wiem, ze to dziecinada, ale zaufanie potrzebuje wszystkiego.
->Tutaj jest problem takowy, ze tego nawet nie chce, bo mowi, ze by mi swoich nie dala przegladac.

Problem zaufania tkwi u Nas w tym, ze moja zona nie ufa chyba tez soba i swoim uczuciom. Ciagle mysli o tym, kto cos powie, kto cos pomysli, a nie to co jest dla niej teraz wazne, lub dla Nas.
Ja tez nie mam latwo, aby zaufac mojej zonie, ze jakby wrocila, to ze juz nigdy by sie ucieczka do Polski nie powtorzyla, albo zwatpienie we wszystko, w taki sam sposob wrocilo. Ale nie tracy wiary w milosc i milosierdzie Boga, ze wszystko zaistnialo w jakims celu i dzieje sie po to, zeby wyjsc z tego jeszcze silniejszym, czy to pod wzgledem wiary, czy zaufania, czy milosci.