[twardy]

[Slawomir]

[Dabo]

Panowie , że wam się wtrące.......
Jestem pod dużym wpływem wpisów Norberta, dopowiedzianych przez Grzegorza i wstrzymujących przed działaniem wpisów Mare.
Mnie sie po prostu odechciewa bycia męczennikiem.
Wiem że rozstanie to typowy proces, wiem że mam stosunkowo dobry kontakt z żoną, jakoś daję rady na krokach, zmieniłem się- sam to widzę. Tylko mając wizję że dla ratowania małżeństwa , mam sam siebie zatracić, to uważam ze to nie dla mnie.
Nie jest i nie była moja żona, moją boginią i za takowa ja nie będę uważał.
Ja po całej tej traumie porzucenia, zacząłęm stać prosto i w miarę stabilnie, i zastanawiam się po co mam trwać w czymś co mnie pogrąża. Osobiście coraz mniej lubie się spotykac z żoną, wiec po co udawać że mi zależy??

Panowie , że wam się wtrące.......
Jestem pod dużym wpływem wpisów Norberta, dopowiedzianych przez Grzegorza i wstrzymujących przed działaniem wpisów Mare.
Mnie sie po prostu odechciewa bycia męczennikiem.
Wiem że rozstanie to typowy proces, wiem że mam stosunkowo dobry kontakt z żoną, jakoś daję rady na krokach, zmieniłem się- sam to widzę. Tylko mając wizję że dla ratowania małżeństwa , mam sam siebie zatracić, to uważam ze to nie dla mnie.
Nie jest i nie była moja żona, moją boginią i za takowa ja nie będę uważał.
Ja po całej tej traumie porzucenia, zacząłęm stać prosto i w miarę stabilnie, i zastanawiam się po co mam trwać w czymś co mnie pogrąża. Osobiście coraz mniej lubie się spotykac z żoną, wiec po co udawać że mi zależy??

[Nirwanna]

Co rozumiesz pod pojęciem "męczennik"? Dochowanie wierności to męczeństwo?

Co rozumiesz pod pojęciem "męczennik"? Dochowanie wierności to męczeństwo?

[Slawomir]

[grzegorz_]

[kenya]

Cytat:

Dochowanie wierności to męczeństwo?

W istniejącym związku zapewne nie, choć i tak, dla niektórych jest to wyzwanie.

W nieistniejącym związku , z całą pewnością jest męczeństwem.

Choć są i tacy którzy przekuli to na tzw. "jarzmo słodkie" - to taka odmiana męczeństwa- tylko bardziej wysublimowana jako że pretenduje do bycia wzorcem do naśladowania.

Cytat:

Dochowanie wierności to męczeństwo?

W istniejącym związku zapewne nie, choć i tak, dla niektórych jest to wyzwanie.

W nieistniejącym związku , z całą pewnością jest męczeństwem.

Choć są i tacy którzy przekuli to na tzw. "jarzmo słodkie" - to taka odmiana męczeństwa- tylko bardziej wysublimowana jako że pretenduje do bycia wzorcem do naśladowania.

[złamana]

Czy pozostawanie w wierności dla osób w nieistniejącym związku jest męczeństwem zależy nie tylko od osobowości ale i od takich czynników jak wiek, stan zdrowia, liczba potomstwa na utrzymaniu i wychowaniu, doświadczenia własne i wzorce z domu, itd. I SĄ SYTUACJE gdy taki wybór pozwala po prostu spokojnie żyć. Nie tyle pretenduje do bycia wzorcem, co ucina wszelkie dyskusje i dobre rady, pozwala odnaleźć sens w samotności, własną wartość. Małżonek porzucił i to w niewesołej atmosferze, "czyszcząc" sumienie słowami: nikt by z Tobą nie wytrzymał, wchodzi w nowy związek i sobie "dobrze żyje". Życzliwi przyglądają się porzuconemu i dają złote rady o poszukaniu sobie kogoś, pytają, sugerują otwarcie się na świat i temu podobne, a porzucony na żadne nowe otwarcia nie ma ochoty. No to by uspokoić życzliwe nękania a i nie zdołować się tym, że nikogo sensownego jednak i tak nie pozna, może faktycznie porzucający miał rację, bądź w ogóle nie ma ochoty na tak bliskie relacje, może powiedzieć "jestem w związku sakramentalnym, coś przysięgałem/łam i zamierzam tego dotrzymać".

Czy pozostawanie w wierności dla osób w nieistniejącym związku jest męczeństwem zależy nie tylko od osobowości ale i od takich czynników jak wiek, stan zdrowia, liczba potomstwa na utrzymaniu i wychowaniu, doświadczenia własne i wzorce z domu, itd. I SĄ SYTUACJE gdy taki wybór pozwala po prostu spokojnie żyć. Nie tyle pretenduje do bycia wzorcem, co ucina wszelkie dyskusje i dobre rady, pozwala odnaleźć sens w samotności, własną wartość. Małżonek porzucił i to w niewesołej atmosferze, "czyszcząc" sumienie słowami: nikt by z Tobą nie wytrzymał, wchodzi w nowy związek i sobie "dobrze żyje". Życzliwi przyglądają się porzuconemu i dają złote rady o poszukaniu sobie kogoś, pytają, sugerują otwarcie się na świat i temu podobne, a porzucony na żadne nowe otwarcia nie ma ochoty. No to by uspokoić życzliwe nękania a i nie zdołować się tym, że nikogo sensownego jednak i tak nie pozna, może faktycznie porzucający miał rację, bądź w ogóle nie ma ochoty na tak bliskie relacje, może powiedzieć "jestem w związku sakramentalnym, coś przysięgałem/łam i zamierzam tego dotrzymać".

[Dabo]

Więc jestem sobie sam i stwierdziłem ze mi z tym dobrze. Za męczeństwo uważam pojenie się myślą ze mam wbrew realia dążyć do naprawiania czegoś na siłę. Jeżeli jest jak jest , to zaklinaniem rzeczywistości będzie oczekiwanie czego innego. Jeżeli prawo kościelne dozwala separację to niech tak będzie . W jakim celu na siłę i wbrew dążyć do kolejnej fikcji.

Więc jestem sobie sam i stwierdziłem ze mi z tym dobrze. Za męczeństwo uważam pojenie się myślą ze mam wbrew realia dążyć do naprawiania czegoś na siłę. Jeżeli jest jak jest , to zaklinaniem rzeczywistości będzie oczekiwanie czego innego. Jeżeli prawo kościelne dozwala separację to niech tak będzie . W jakim celu na siłę i wbrew dążyć do kolejnej fikcji.

[Slawomir]

[DHL1]

[grzegorz_]

[DHL1]

[DHL1]