[Anita11]

Gdzieś mi umknął ten wątek, ale nie moge sie powstrzymać od napisania. Olga zgrabniej i jasniej ujęła to co miałam na myśli. Dlatego smutna twarz dodam tylko ,że powinno się rozgraniczyć nawet w chorobie psychicznej na co chory ma wpływ,a na co wpływu nie ma. Nie mozna tak do końca zdejmować odpowiedzialności z osoby,która jakos dziwnym trafem przy kochance potrafi sie kontrolować,a przy żonie nie potrafi.

Równiez smutna twarz na podłość mam wpływ. Mogę być podła albo rezygnuję z tego.
To jest własnie to najpiekniejsze: wolnośc którą daje mi Bóg. Mogę WYBIERAĆ. Tak naprawdę nawet szatan nie zmusi kogoś do popełnienia zła bo ostatecznie KAŻDY MA WYBÓR. Natomiast jeśli chodzi o uzależnienia,choroby psychiczne to zależy ode mnie czy się leczę czy siebie i innych okłamuję i usprawiedliwiam chorobą.

Żeby wybaczyć nie trzeba kogos usprawiedliwiać. Wybielać,naciągać fakty. Lepiej jest WYBACZYC W PRAWDZIE. Ten ktoś chce mnie krzywdzić,taka decyzję podejmuje,ale ja wybaczam poniewaz tak jak Bóg szanuję nawet złe wybory. Szanuję,nie pochwalam. Prawdziwa Miłośc taka,jaką kocha Bóg nie boi się wolności. dlatego jestem dumna z tego,że jestem chrześcijanką. Nigdzie indziej nie byłabym tak kochana w swojej wolności.
I nawet gdyby inni bogowie istnieli:w hinduizmie,buddyzmie,islamie-ja i tak wybrałabym Jezusa

Gdzieś mi umknął ten wątek, ale nie moge sie powstrzymać od napisania. Olga zgrabniej i jasniej ujęła to co miałam na myśli. Dlatego smutna twarz dodam tylko ,że powinno się rozgraniczyć nawet w chorobie psychicznej na co chory ma wpływ,a na co wpływu nie ma. Nie mozna tak do końca zdejmować odpowiedzialności z osoby,która jakos dziwnym trafem przy kochance potrafi sie kontrolować,a przy żonie nie potrafi.

Równiez smutna twarz na podłość mam wpływ. Mogę być podła albo rezygnuję z tego.
To jest własnie to najpiekniejsze: wolnośc którą daje mi Bóg. Mogę WYBIERAĆ. Tak naprawdę nawet szatan nie zmusi kogoś do popełnienia zła bo ostatecznie KAŻDY MA WYBÓR. Natomiast jeśli chodzi o uzależnienia,choroby psychiczne to zależy ode mnie czy się leczę czy siebie i innych okłamuję i usprawiedliwiam chorobą.

Żeby wybaczyć nie trzeba kogos usprawiedliwiać. Wybielać,naciągać fakty. Lepiej jest WYBACZYC W PRAWDZIE. Ten ktoś chce mnie krzywdzić,taka decyzję podejmuje,ale ja wybaczam poniewaz tak jak Bóg szanuję nawet złe wybory. Szanuję,nie pochwalam. Prawdziwa Miłośc taka,jaką kocha Bóg nie boi się wolności. dlatego jestem dumna z tego,że jestem chrześcijanką. Nigdzie indziej nie byłabym tak kochana w swojej wolności.
I nawet gdyby inni bogowie istnieli:w hinduizmie,buddyzmie,islamie-ja i tak wybrałabym Jezusa

[sylwia1975]

podoba mi sie twoj wpis pieknya anito

podoba mi sie twoj wpis pieknya anito

[DHL1]

[smutna_twarz]

[kenya]

S_t pisze:

Cytat:

I jeszcze jedna istotna sprawa, która przemawia za tym, by jednak postarać się sprawdzić, czy to uzależnienie czy tylko podłość: jeśli mąż jest uzależniony to najprawdopodobniej żona jest osobą współuzależnioną. To też choroba, też wymagająca leczenia

S_t,
myślę, że to zdanie powyżej zawiera oczywisty błąd logiczny.

Można być równie uzależnioną od człowieka wymagającego leczenia jak i od podłego drania.
Przyczyna tej czasem chorobliwej zależności nie tkwi zatem na zewnątrz, lecz ma źródło w czyjejś skłonności do chorobliwego lgnięcia do drugiej osoby.

Tak więc naprawa samej siebie może się odbywać bez żadnych przeszkód bez względu na fakt, czy rozpoznano u czyjegoś partnera chorobę, czy też przyczyną jego zachowań jest lakonicznie rzecz ujmując - zwykła podłość.

Zatem jaką historię wykreujemy na potrzeby swojego umysłu zależy tylko od nas samych.
W końcu bycie z podłym draniem nie przynosi takiej aprobaty społecznej jak niezłomne trwanie przy chorym, nawet jeśli objawy owej podłości i domniemanej choroby mogą być identyczne.

S_t pisze:

Cytat:

I jeszcze jedna istotna sprawa, która przemawia za tym, by jednak postarać się sprawdzić, czy to uzależnienie czy tylko podłość: jeśli mąż jest uzależniony to najprawdopodobniej żona jest osobą współuzależnioną. To też choroba, też wymagająca leczenia

S_t,
myślę, że to zdanie powyżej zawiera oczywisty błąd logiczny.

Można być równie uzależnioną od człowieka wymagającego leczenia jak i od podłego drania.
Przyczyna tej czasem chorobliwej zależności nie tkwi zatem na zewnątrz, lecz ma źródło w czyjejś skłonności do chorobliwego lgnięcia do drugiej osoby.

Tak więc naprawa samej siebie może się odbywać bez żadnych przeszkód bez względu na fakt, czy rozpoznano u czyjegoś partnera chorobę, czy też przyczyną jego zachowań jest lakonicznie rzecz ujmując - zwykła podłość.

Zatem jaką historię wykreujemy na potrzeby swojego umysłu zależy tylko od nas samych.
W końcu bycie z podłym draniem nie przynosi takiej aprobaty społecznej jak niezłomne trwanie przy chorym, nawet jeśli objawy owej podłości i domniemanej choroby mogą być identyczne.

[grzegorz_]

Każdy orze jak może...
Tłumaczy sobie sytuację tak jak mu wygodniej.
Ile kobiet żyje żyje z przemocowcami i alkoholikami skazując na koszmar dzieci...
bo muszą męża uratować z choroby. A mąż? Maż jakoś sam siebie ratować nie chce.

ps. Smutna T....
pornografia, onanizm, czaty to często "ucieczka" faceta z małżenskiej alkowy
w inny świat. Pół biedy jeszcze jeśli ta ucieczka kończy się na Ewie Rączkiewicz
a nie na jakiejś Ewie z krwi i kości.

Każdy orze jak może...
Tłumaczy sobie sytuację tak jak mu wygodniej.
Ile kobiet żyje żyje z przemocowcami i alkoholikami skazując na koszmar dzieci...
bo muszą męża uratować z choroby. A mąż? Maż jakoś sam siebie ratować nie chce.

ps. Smutna T....
pornografia, onanizm, czaty to często "ucieczka" faceta z małżenskiej alkowy
w inny świat. Pół biedy jeszcze jeśli ta ucieczka kończy się na Ewie Rączkiewicz
a nie na jakiejś Ewie z krwi i kości.

[smutna_twarz]

Kenya, pisząc o współuzależnieniu miałam na myśli nie tyle chorobliwe lgnięcie do drugiej osoby, co termin używany w związku z uzależnieniem - czyli chodzi o podświadomą chęć wiązania się z osobą uzależnioną oraz zespół cech, które z kolei taką uzależnioną osobę przyciągają. Ja się o sobie bardzo dużo dowiedziałam właśnie dzięki temu, że mój mąż jest uzależniony.
Z tym co piszesz o aprobacie społecznej nie do końca się zgodzę - owszem, w przypadku alkoholika lub narkomana może tak być. Zwróć jednak uwagę, że zaburzenia na tle seksualnym są zwykle bardzo skrzętnie ukrywane, rodziny zwykle uważane za wzorowe a o wybrykach męża nawet najbliżsi nic nie wiedzą.

Generalnie nie jestem za tym, by każdego zdradzacza uznać za chorego. Tak na pewno nie jest. Ale jakaś ich część jest na pewno - i warto taką ewentualność dopuścić do swojej świadomości nie dlatego, żeby nad nim się użalać, ale dlatego, żeby po rozpoznaniu choroby umieć z nią sobie radzić. Z własnego doświadczenia wiem, że właśnie to dopuszczenie do świadomości -że to może być choroba - jest dla skrzywdzonej osoby najtrudniejsze. Ale warto się przełamać, bo jeśli rzeczywiście mamy do czynienia z chorobą, to właśnie to przełamanie może okazać się kluczowe dla obu stron. Tym doświadczeniem zamierzałam się tu podzielić, natomiast na pewno nie będę tu nikogo do niczego na siłę przekonywać.
Bardzo lubię audycje Rafała Porzezińskiego "12 krok". Zaprasza tam do siebie różnych "wykolejeńców", zwykle alkoholików, choć nie tylko. Warto czasem posłuchać tej drugiej strony, zobaczyć w nich ludzi, którzy walczą, którzy otwarcie mówią o tym, że uzależnienie to ciężka choroba, której własnymi siłami nie sposób pokonać.

Kenya, pisząc o współuzależnieniu miałam na myśli nie tyle chorobliwe lgnięcie do drugiej osoby, co termin używany w związku z uzależnieniem - czyli chodzi o podświadomą chęć wiązania się z osobą uzależnioną oraz zespół cech, które z kolei taką uzależnioną osobę przyciągają. Ja się o sobie bardzo dużo dowiedziałam właśnie dzięki temu, że mój mąż jest uzależniony.
Z tym co piszesz o aprobacie społecznej nie do końca się zgodzę - owszem, w przypadku alkoholika lub narkomana może tak być. Zwróć jednak uwagę, że zaburzenia na tle seksualnym są zwykle bardzo skrzętnie ukrywane, rodziny zwykle uważane za wzorowe a o wybrykach męża nawet najbliżsi nic nie wiedzą.

Generalnie nie jestem za tym, by każdego zdradzacza uznać za chorego. Tak na pewno nie jest. Ale jakaś ich część jest na pewno - i warto taką ewentualność dopuścić do swojej świadomości nie dlatego, żeby nad nim się użalać, ale dlatego, żeby po rozpoznaniu choroby umieć z nią sobie radzić. Z własnego doświadczenia wiem, że właśnie to dopuszczenie do świadomości -że to może być choroba - jest dla skrzywdzonej osoby najtrudniejsze. Ale warto się przełamać, bo jeśli rzeczywiście mamy do czynienia z chorobą, to właśnie to przełamanie może okazać się kluczowe dla obu stron. Tym doświadczeniem zamierzałam się tu podzielić, natomiast na pewno nie będę tu nikogo do niczego na siłę przekonywać.
Bardzo lubię audycje Rafała Porzezińskiego "12 krok". Zaprasza tam do siebie różnych "wykolejeńców", zwykle alkoholików, choć nie tylko. Warto czasem posłuchać tej drugiej strony, zobaczyć w nich ludzi, którzy walczą, którzy otwarcie mówią o tym, że uzależnienie to ciężka choroba, której własnymi siłami nie sposób pokonać.

[sylwia1975]

[Anita11]

[ja_tez]

smutna_twarz bardzo trafnie i słusznie napisała, w pełni się z nią zgadzam. Są to jednak sprawy nie zawsze i nie do końca zrozumiałe dla kogoś, kto nie zetknął się z tym tematem osobiście.

P. S. ST pisze: "warto posłuchać drugiej strony" - to było kluczowe w moim "zgłębianiu" tematu.

smutna_twarz bardzo trafnie i słusznie napisała, w pełni się z nią zgadzam. Są to jednak sprawy nie zawsze i nie do końca zrozumiałe dla kogoś, kto nie zetknął się z tym tematem osobiście.

P. S. ST pisze: "warto posłuchać drugiej strony" - to było kluczowe w moim "zgłębianiu" tematu.

[duzapanna]

Anito a czy wiesz skąd się biorą uzależnienia? Nie słyszałam o zdrowym, niezaburzonym człowieku któryby uwikłał się w seksoholizm. Raczej wiąże się to z brakiem miłości w domu rodzinnym, z wypaczonym obrazem kobiety i mężczyzny. Chłopcy często uzależniają się od masturbacji i pornografii już jako dzieci czy nastolatkowie. Mają to wdrukowane.
Nikogo nie usprawiedliwiam, bo jednak nawet w nałogu przynajmniej w małym stopniu jesteśmy wolni, są miejsca dla uzależnionych gdzie mogą się udać po pomoc. Są wyjścia z sytuacji.
Zaznaczam tylko że nie zawsze chcieć to móc.

Zgadzam się też z tym co napisała smutna_twarz. Ja też dopóki myślałam o swoim mężu że jest podły, zły, czułam do niego tylko wstręt i pogardę. I to nawet nie o niego chodzi. Osądzanie męża niszczy mnie samą. Powoduje że okopuję się na stanowisku ofiary. Odkąd wiem, że jest uzależniony, łatwiej mi radzić sobie z własnym współuzależnieniem.

Anito a czy wiesz skąd się biorą uzależnienia? Nie słyszałam o zdrowym, niezaburzonym człowieku któryby uwikłał się w seksoholizm. Raczej wiąże się to z brakiem miłości w domu rodzinnym, z wypaczonym obrazem kobiety i mężczyzny. Chłopcy często uzależniają się od masturbacji i pornografii już jako dzieci czy nastolatkowie. Mają to wdrukowane.
Nikogo nie usprawiedliwiam, bo jednak nawet w nałogu przynajmniej w małym stopniu jesteśmy wolni, są miejsca dla uzależnionych gdzie mogą się udać po pomoc. Są wyjścia z sytuacji.
Zaznaczam tylko że nie zawsze chcieć to móc.

Zgadzam się też z tym co napisała smutna_twarz. Ja też dopóki myślałam o swoim mężu że jest podły, zły, czułam do niego tylko wstręt i pogardę. I to nawet nie o niego chodzi. Osądzanie męża niszczy mnie samą. Powoduje że okopuję się na stanowisku ofiary. Odkąd wiem, że jest uzależniony, łatwiej mi radzić sobie z własnym współuzależnieniem.

[DHL1]

[smutna_twarz]

[DHL1]