[Daria111]

Równouprawnienie rownouprawnieniem, ale nie godzi się z alimentów, rozwodu i z tego całego bólu i cierpienia robić "sposobu na dorabianie się".
Tylko ja wiem ile mnie to kosztowało (na początku duuuzo więcej niż teraz) by nie przenosić własnego żalu i bólu na relacje córki z tatą.

Równouprawnienie rownouprawnieniem, ale nie godzi się z alimentów, rozwodu i z tego całego bólu i cierpienia robić "sposobu na dorabianie się".
Tylko ja wiem ile mnie to kosztowało (na początku duuuzo więcej niż teraz) by nie przenosić własnego żalu i bólu na relacje córki z tatą.

[kinga2]

[ania.....]

a możecie mi doradzić (nie linczować poproszę) co poradzić w mojej sytuaji. Jak ktoś czytał mój wątek to wie. Sprawa wygląda tak, ze tata Córki chce z Nią mieć kontakt i się spotykać (pół na pół) mnie to boli strasznie, bo tylko Ona mi została i boli to . poza tym wraca w tyg pozno jak dla mnie do domu i potem ogarnąć tego nie umiem...
nie umiemy dojsc do porozumienia ( dzis zagrozil,ze jak nie bede dawala mu Corki jak chce to nie da ani grosza a i ja nienormalna jestem.)
I co- mialam dziecko ratowac od narkotykow w domu to mam. Nie wiem czy dalej pali jak tak to sporadycznie pewnie.
I tak 2 dzień Świąt Córka jedzie do taty.
Co powinnam zrobić?

a możecie mi doradzić (nie linczować poproszę) co poradzić w mojej sytuaji. Jak ktoś czytał mój wątek to wie. Sprawa wygląda tak, ze tata Córki chce z Nią mieć kontakt i się spotykać (pół na pół) mnie to boli strasznie, bo tylko Ona mi została i boli to . poza tym wraca w tyg pozno jak dla mnie do domu i potem ogarnąć tego nie umiem...
nie umiemy dojsc do porozumienia ( dzis zagrozil,ze jak nie bede dawala mu Corki jak chce to nie da ani grosza a i ja nienormalna jestem.)
I co- mialam dziecko ratowac od narkotykow w domu to mam. Nie wiem czy dalej pali jak tak to sporadycznie pewnie.
I tak 2 dzień Świąt Córka jedzie do taty.
Co powinnam zrobić?

[jajunior]

rozwód jest zawsze ciężki ale może spróbować czegoś takiego jak wyjście z byłym mężem i dzieckiem do zoo? Oczywiście to zależy od tego w jak bardzo złych jesteście relacjach.

rozwód jest zawsze ciężki ale może spróbować czegoś takiego jak wyjście z byłym mężem i dzieckiem do zoo? Oczywiście to zależy od tego w jak bardzo złych jesteście relacjach.

[bosa]

Aniu ,chyba wiem jak się czujesz, ja również nie potrafie dogadać się z mężem na temat dzieci , z tym ,że on chce je brać do kochanki...I słysze tylko obelgi i takie poniewieranie że po prostu mnie zatyka. Myślę ,że jak mała chce pójść z tatą, to możesz spróbować, chociaż sama nie wiem. Ja dzisiaj nie zgodziłam się na zabranie dzieci do niedzieli, ponieważ ma przyjechać mój brat i dzieci bardzo czekaja na tą wizytę. Powiedziałam mężowi,że może przyjechać do dzieci w poniedziałek. Jestem tym tak rozbita ,że muszę cos napisać, bo eksploduję...Najgorsze w tym jest to,żę on uważa ,że wszystko powinno być normalnie.. bo przecież "nic" się nie stało, tylko taki drobiazg, że zdradzał mnie na prawo i lewo, i porzucił rodzine ,no ale poza tym jest ok..i to podejście mnie tak rozwala,że ja nie potrafie normalnie rozmawiać, ani reagować jak z nim rozmawiam.Nie wiem ,czy kiedykolwiek to się zmieni.

Aniu ,chyba wiem jak się czujesz, ja również nie potrafie dogadać się z mężem na temat dzieci , z tym ,że on chce je brać do kochanki...I słysze tylko obelgi i takie poniewieranie że po prostu mnie zatyka. Myślę ,że jak mała chce pójść z tatą, to możesz spróbować, chociaż sama nie wiem. Ja dzisiaj nie zgodziłam się na zabranie dzieci do niedzieli, ponieważ ma przyjechać mój brat i dzieci bardzo czekaja na tą wizytę. Powiedziałam mężowi,że może przyjechać do dzieci w poniedziałek. Jestem tym tak rozbita ,że muszę cos napisać, bo eksploduję...Najgorsze w tym jest to,żę on uważa ,że wszystko powinno być normalnie.. bo przecież "nic" się nie stało, tylko taki drobiazg, że zdradzał mnie na prawo i lewo, i porzucił rodzine ,no ale poza tym jest ok..i to podejście mnie tak rozwala,że ja nie potrafie normalnie rozmawiać, ani reagować jak z nim rozmawiam.Nie wiem ,czy kiedykolwiek to się zmieni.

[Nirwanna]

Jajunior, chyba nie zapoznałeś się dokładnie z naszym regulaminem.
Po pierwsze nie używamy tu sformułowań "były mąż" czy "eks mąż", ponieważ jest to forum dla sakramentalnych małżonków, a zaistniały sakrament nie może stać się "byłym".
Po drugie - usuń proszę reklamę ze stopki, to forum nie służy reklamowaniu czegokolwiek.

Jajunior, chyba nie zapoznałeś się dokładnie z naszym regulaminem.
Po pierwsze nie używamy tu sformułowań "były mąż" czy "eks mąż", ponieważ jest to forum dla sakramentalnych małżonków, a zaistniały sakrament nie może stać się "byłym".
Po drugie - usuń proszę reklamę ze stopki, to forum nie służy reklamowaniu czegokolwiek.

[AJA]

a mój Synek właśnie pojechał z tatą, ciocią i siostrzyczką... a ja nie mogę przestać płakać... czy kiedyś to przestanie tak boleć???

a mój Synek właśnie pojechał z tatą, ciocią i siostrzyczką... a ja nie mogę przestać płakać... czy kiedyś to przestanie tak boleć???

[tereska]

Dziecko inaczej patrzy na pewne sytuacje, i też trochę uczy się reagować od dorosłych. Spróbuj oddzielić emocje od faktów, swoje spojrzenie, od tego jak odbiera tą sytuację dziecko.Dziecko bliżej jest tego rodzica, który jest spokojny , miły, kochający. Może to być okrutne to ci mówię, wobec tego co czujesz, ale dzieci na prawdę inaczej odbierają różne sytuacje niż byśmy chcieli.

Dziecko inaczej patrzy na pewne sytuacje, i też trochę uczy się reagować od dorosłych. Spróbuj oddzielić emocje od faktów, swoje spojrzenie, od tego jak odbiera tą sytuację dziecko.Dziecko bliżej jest tego rodzica, który jest spokojny , miły, kochający. Może to być okrutne to ci mówię, wobec tego co czujesz, ale dzieci na prawdę inaczej odbierają różne sytuacje niż byśmy chcieli.

[bosa]

Aju ,to nie jest żadna ciocia, to jest obca kobieta, która wespół z mężem rozwaliła rodzinę. Ja wiem, że dzieci może inaczej odbierają tę sytuację, ale ja tej k..obiety nigdy nie nazwę żadną "ciocią"To nie do Ciebie Aju, mówię tu o mojej sytuacji i uczuciach.

Aju ,to nie jest żadna ciocia, to jest obca kobieta, która wespół z mężem rozwaliła rodzinę. Ja wiem, że dzieci może inaczej odbierają tę sytuację, ale ja tej k..obiety nigdy nie nazwę żadną "ciocią"To nie do Ciebie Aju, mówię tu o mojej sytuacji i uczuciach.

[AJA]

Bosa, sama nie wiem, weszła do naszej rodziny na zaproszenie sakramentalnego, jest ważną osobą dla mojego synka... Obca i nie obca...

Bosa, sama nie wiem, weszła do naszej rodziny na zaproszenie sakramentalnego, jest ważną osobą dla mojego synka... Obca i nie obca...

[tereska]

[Elżbieta]

[AJA]

[moc nadziei]

Może tyle, że dziecka to JESZCZE nie boli
Bo jak będzie miał te 13-16 lat to na pewno w ważnym etapie kształtowania swojej męskiej tożsamości będzie przeżywał odrzucenie przez ojca.
I to odrzucenie będzie pewnie w nim przez całe życie.
Małe dziecko nie pojmuje całości odrzucenia, akceptuje to bo widuje się z tatą. Wraz ze wzrostem świadomości "jak świat działa" dotrze do niego reszta.

Na szczęście Aja jestem pewna, że zrobisz tyle ile może matka, by ból dziecka zmniejszyć.
Bardzo Cię serdecznie przytulam i wspomnę w modlitwie.

A to czy syn wybaczy ojcu w przyszłości (dla samego siebie), jest kwestią na którą nie można mieć wpływu.

Też mam małe dzieci, córkę i synka i choć wszystko u nas toczy się złagodzonym trybem (informacje są dawkowane co kilka miesięcy) to kiedyś w końcu dzieci dorosną do tego by dowiedzieć się całej prawdy. I też zrozumieją co jest czym.

Mąż na razie w pełni respektuje moje życzenie by widywać się z dziećmi sam na sam i w obrębie domu/ogrodu lub w bliskiej okolicy.

Do tej pory nasze dzieci wiedzą tyle, że tata ma bardzo poważne dorosłe kłopoty ze swoim życiem, które są efektem jego błędnych decyzji i dopóki nie rozwiąże tych kłopotów to nie będzie mógł z nami mieszkać. Wiedzą też, że kłopoty nie mają nic wspólnego z nimi. I że kłopoty są odwracalne, ale to zależy wyłącznie od taty.
Czekają aż on te "sprawy" załatwi i on robi im nadzieje. Ja z kolei tonuję te nadzieje, powtarzając, że to są bardzo trudne sprawy i mogą trwać bardzo długo.
W dziecięcej perspektywie na razie sięgamy do etapu wakacji - wiadomo, że tata nie będzie z nami na wyjazdach letnichi. Dalej "wzrok nie sięga". Na razie nie ma potrzeby.
Nie wiedzą gdzie mieszka i co robi, nie pytają. Ale też trzeba przyznać, że kontakty z tatą 3x w tygodniu po 3h są dla nich na razie ważniejsze niż roztrząsanie. Znoszą ten etap dobrze. Co będzie dalej nie wiem.

Polecam je nieustającej opiece Matki Najświętszej.

A w ludzkim wymiarze to rozglądam się po rodzinie, kto mógłby być zastępczym autorytetem zamiast ojca - mam na szczęście kilku na liście wokół siebie.

Może tyle, że dziecka to JESZCZE nie boli
Bo jak będzie miał te 13-16 lat to na pewno w ważnym etapie kształtowania swojej męskiej tożsamości będzie przeżywał odrzucenie przez ojca.
I to odrzucenie będzie pewnie w nim przez całe życie.
Małe dziecko nie pojmuje całości odrzucenia, akceptuje to bo widuje się z tatą. Wraz ze wzrostem świadomości "jak świat działa" dotrze do niego reszta.

Na szczęście Aja jestem pewna, że zrobisz tyle ile może matka, by ból dziecka zmniejszyć.
Bardzo Cię serdecznie przytulam i wspomnę w modlitwie.

A to czy syn wybaczy ojcu w przyszłości (dla samego siebie), jest kwestią na którą nie można mieć wpływu.

Też mam małe dzieci, córkę i synka i choć wszystko u nas toczy się złagodzonym trybem (informacje są dawkowane co kilka miesięcy) to kiedyś w końcu dzieci dorosną do tego by dowiedzieć się całej prawdy. I też zrozumieją co jest czym.

Mąż na razie w pełni respektuje moje życzenie by widywać się z dziećmi sam na sam i w obrębie domu/ogrodu lub w bliskiej okolicy.

Do tej pory nasze dzieci wiedzą tyle, że tata ma bardzo poważne dorosłe kłopoty ze swoim życiem, które są efektem jego błędnych decyzji i dopóki nie rozwiąże tych kłopotów to nie będzie mógł z nami mieszkać. Wiedzą też, że kłopoty nie mają nic wspólnego z nimi. I że kłopoty są odwracalne, ale to zależy wyłącznie od taty.
Czekają aż on te "sprawy" załatwi i on robi im nadzieje. Ja z kolei tonuję te nadzieje, powtarzając, że to są bardzo trudne sprawy i mogą trwać bardzo długo.
W dziecięcej perspektywie na razie sięgamy do etapu wakacji - wiadomo, że tata nie będzie z nami na wyjazdach letnichi. Dalej "wzrok nie sięga". Na razie nie ma potrzeby.
Nie wiedzą gdzie mieszka i co robi, nie pytają. Ale też trzeba przyznać, że kontakty z tatą 3x w tygodniu po 3h są dla nich na razie ważniejsze niż roztrząsanie. Znoszą ten etap dobrze. Co będzie dalej nie wiem.

Polecam je nieustającej opiece Matki Najświętszej.

A w ludzkim wymiarze to rozglądam się po rodzinie, kto mógłby być zastępczym autorytetem zamiast ojca - mam na szczęście kilku na liście wokół siebie.