[w.z.]

[porzucona_33]

[Helena 3]

Witaj Depresyjna,
Ja w moim małżeństwie jestem tą, która nie wie co czuje. Oczywiście, że możliwe jest nie wiedzieć co się czuje bez względu na wiek.
Moje zachowanie wobec męża jest podobne do zachowania Twojego męża wobec Ciebie. Kiedy tylko on się zbliża ja kostnieję, sztywnieje, jakby jakieś funkcje zamierały we mnie. Czasem to jest tak mechaniczne, że nie panuję nad tym.
Również tak jak Twój mąż otula Cię kołdrą tak ja też potrafię czasem wykonać gest czułości i nie jest to nic nieszczerego..tyle, że wydaje mi się, że jeśli go kocham to jest to raczej umiłowanie człowieka jako człowieka ,nie jako mężczyzny.

Ktoś napisał że postępuje tak ze swoją żoną, żeby coś przekazać. Może i u mnie można tak to nazwać, tyle, że nie jest to przekazywanie zaplanowane z premedytacją w stylu "nie dotknę Cię żebyś coś zrozumiał" to jest coraz większy brak bliskości po prostu... a wynikający z braku dobrej komunikacji. Myślę, że u nas tu jest problem, tylko właśnie mój mąż go nie widzi. Ja nie umiem mu wytłumaczyć, żadne terapie, warsztaty itp. nic takiego według niego nie jest potrzebne. Żadna forma pracy nad związkiem. Dla niego jest prosta zasada "po prostu mnie kochaj tak jak ja ciebie" i koniec.
Bez pracy jeśli jest coś nie tak w małżeństwie tak się nie da...
więc dryfuję w tym stanie kochania niekochania, niewiadomo czego. Nie moge powiedzieć kocham nie mogę powiedzieć nie kocham... ale oddalenie się pogłębia.

Witaj Depresyjna,
Ja w moim małżeństwie jestem tą, która nie wie co czuje. Oczywiście, że możliwe jest nie wiedzieć co się czuje bez względu na wiek.
Moje zachowanie wobec męża jest podobne do zachowania Twojego męża wobec Ciebie. Kiedy tylko on się zbliża ja kostnieję, sztywnieje, jakby jakieś funkcje zamierały we mnie. Czasem to jest tak mechaniczne, że nie panuję nad tym.
Również tak jak Twój mąż otula Cię kołdrą tak ja też potrafię czasem wykonać gest czułości i nie jest to nic nieszczerego..tyle, że wydaje mi się, że jeśli go kocham to jest to raczej umiłowanie człowieka jako człowieka ,nie jako mężczyzny.

Ktoś napisał że postępuje tak ze swoją żoną, żeby coś przekazać. Może i u mnie można tak to nazwać, tyle, że nie jest to przekazywanie zaplanowane z premedytacją w stylu "nie dotknę Cię żebyś coś zrozumiał" to jest coraz większy brak bliskości po prostu... a wynikający z braku dobrej komunikacji. Myślę, że u nas tu jest problem, tylko właśnie mój mąż go nie widzi. Ja nie umiem mu wytłumaczyć, żadne terapie, warsztaty itp. nic takiego według niego nie jest potrzebne. Żadna forma pracy nad związkiem. Dla niego jest prosta zasada "po prostu mnie kochaj tak jak ja ciebie" i koniec.
Bez pracy jeśli jest coś nie tak w małżeństwie tak się nie da...
więc dryfuję w tym stanie kochania niekochania, niewiadomo czego. Nie moge powiedzieć kocham nie mogę powiedzieć nie kocham... ale oddalenie się pogłębia.

[zenia1780]

Witaj Heleno na forum. Rzgość się tutaj i rozejrzyj.

Witaj Heleno na forum. Rzgość się tutaj i rozejrzyj.