[Aga6025]

"(...)Powiedzmy, ze jakaś bardzo ważna dla was osoba popełniła wielki błąd. …”
Zeniu, dla mnie kluczowym słowem jest “popełniła”, dla mnie problemem jest, że mój mąż cały czas popełnia. On nie przestaje mnie krzywdzić i ranić. Uwierz, że padałam przed nim na kolana i błagałam aby mi wytłumaczył co mam zrobić, jak mam postępować, co robię źle – nidgy żadnej odpowiedzi nie otrzymałam. Jedyne konkretne pretensje skupiały się tylko i wyłącznie na moim braku realizacji obietnicy o współżyciu – wiem brzmi to żałośnie. Zgadzam się, sama zupełnie inaczej wyobrażałam sobie ten aspekt naszego związku. Ale nie przyjmę odpowiedzialności za taki a nie inny stan rzeczy wyłącznie na siebie. Mąż musi traktować żonę jak kobietę aby ona była kobietą – mój mąż tego nie potrafi. Próbowałam mówić, o moich pragnieniach, o najnormalniejszych potrzebach wsparcia, adoracji, nie wiem jak to nazwać. To co usłyszałam w odpowiedzi nie nadaje się nawet do powtórzenia. Czy powinnam nadal zagryzać zęby i wypełniać obowiązki żony wbrew swojej woli aby zadowolić męża? Czy powinnam wyrzec się swoich wszystkich zasad (np. przejść na antykoncepcję, bo naturalna metoda też była ogromnym problemem), aby zadowolić męża? Sama nie umię odpowiedzieć na moje pytania.
Nieznając tak na prawdę mojego męża, nie potrafię spojrzeć na nasze małżeństwo jego oczami. Nie pojmuję jego rozumowania, nie widzę racjonalnego wytłumaczenia dla jego postępowania. Wiem, że ma on ogromny żal do swojej mamy, ale nie wiem tak na prawdę o co. Z moich obserwacji wydaje mi się, że ten żal do matki przenosi na mnie, a nawet na naszą córkę. Jego sposób traktowania kobiet wywodzi się chyba ze sposobu w jaki traktuje swoją matkę. Od zawsze bardzo mnie bolało to w jaki sposób się do niej odnosi, odzywa; dzisiaj przeraża mnie fakt, że robi to samo w stosunku do mnie, i zaczyna też w stosunku do naszej córki.
Gdzieś już chyba wspominałam, że prosiłam abyśmy znaleźli poradę u osoby bezstronnej. Mąż absolutnie nie chce nawet słyszeć o takiej opcji. Zdaję sobie sprawę, że ja nie widzę naszej sytuacji obiektywnie i od jakiegoś czasu myślę o tym aby spróbować znaleźć coś dla samej siebie. Tylko brakuje mi odwagi. Przyszłam tu, na to forum bo wydawało mi się, że będąc względnie anonimową osobą znajdę to czego potrzebuję. Nie jest to łatwe. Co można poradzić na podstawie strzępków informacji? Póki co tych kilka linków które wysłuchałam czy przeczytałam wprowadzają mnie w jeszcze większe zagubienie. Nie mniej dziękuję za odpowiedzi. Chyba czasu mi potrzeba…

"(...)Powiedzmy, ze jakaś bardzo ważna dla was osoba popełniła wielki błąd. …”
Zeniu, dla mnie kluczowym słowem jest “popełniła”, dla mnie problemem jest, że mój mąż cały czas popełnia. On nie przestaje mnie krzywdzić i ranić. Uwierz, że padałam przed nim na kolana i błagałam aby mi wytłumaczył co mam zrobić, jak mam postępować, co robię źle – nidgy żadnej odpowiedzi nie otrzymałam. Jedyne konkretne pretensje skupiały się tylko i wyłącznie na moim braku realizacji obietnicy o współżyciu – wiem brzmi to żałośnie. Zgadzam się, sama zupełnie inaczej wyobrażałam sobie ten aspekt naszego związku. Ale nie przyjmę odpowiedzialności za taki a nie inny stan rzeczy wyłącznie na siebie. Mąż musi traktować żonę jak kobietę aby ona była kobietą – mój mąż tego nie potrafi. Próbowałam mówić, o moich pragnieniach, o najnormalniejszych potrzebach wsparcia, adoracji, nie wiem jak to nazwać. To co usłyszałam w odpowiedzi nie nadaje się nawet do powtórzenia. Czy powinnam nadal zagryzać zęby i wypełniać obowiązki żony wbrew swojej woli aby zadowolić męża? Czy powinnam wyrzec się swoich wszystkich zasad (np. przejść na antykoncepcję, bo naturalna metoda też była ogromnym problemem), aby zadowolić męża? Sama nie umię odpowiedzieć na moje pytania.
Nieznając tak na prawdę mojego męża, nie potrafię spojrzeć na nasze małżeństwo jego oczami. Nie pojmuję jego rozumowania, nie widzę racjonalnego wytłumaczenia dla jego postępowania. Wiem, że ma on ogromny żal do swojej mamy, ale nie wiem tak na prawdę o co. Z moich obserwacji wydaje mi się, że ten żal do matki przenosi na mnie, a nawet na naszą córkę. Jego sposób traktowania kobiet wywodzi się chyba ze sposobu w jaki traktuje swoją matkę. Od zawsze bardzo mnie bolało to w jaki sposób się do niej odnosi, odzywa; dzisiaj przeraża mnie fakt, że robi to samo w stosunku do mnie, i zaczyna też w stosunku do naszej córki.
Gdzieś już chyba wspominałam, że prosiłam abyśmy znaleźli poradę u osoby bezstronnej. Mąż absolutnie nie chce nawet słyszeć o takiej opcji. Zdaję sobie sprawę, że ja nie widzę naszej sytuacji obiektywnie i od jakiegoś czasu myślę o tym aby spróbować znaleźć coś dla samej siebie. Tylko brakuje mi odwagi. Przyszłam tu, na to forum bo wydawało mi się, że będąc względnie anonimową osobą znajdę to czego potrzebuję. Nie jest to łatwe. Co można poradzić na podstawie strzępków informacji? Póki co tych kilka linków które wysłuchałam czy przeczytałam wprowadzają mnie w jeszcze większe zagubienie. Nie mniej dziękuję za odpowiedzi. Chyba czasu mi potrzeba…

[twardy]

[Aga6025]

Czytam. Troszke trudniej z wysluchiwaniem, ale tez sie staram.
Przeliczylam sie sadzac, ze kilka wpisow da mi odpowiedz na moje pytania, ze uspokoi moj strach i wyciszy wyrzuty sumienia - bo to ja juz nie widze sensu naszego zwiazku, bo to ja chce uciekac, bo to ja juz nie chce.
Wrecz przeciwnie, wpadam w przerazenie i choc wiem ze ogrom pracy przede mna to za bardzo nawet nie wiem od czego zaczac.

Czytam. Troszke trudniej z wysluchiwaniem, ale tez sie staram.
Przeliczylam sie sadzac, ze kilka wpisow da mi odpowiedz na moje pytania, ze uspokoi moj strach i wyciszy wyrzuty sumienia - bo to ja juz nie widze sensu naszego zwiazku, bo to ja chce uciekac, bo to ja juz nie chce.
Wrecz przeciwnie, wpadam w przerazenie i choc wiem ze ogrom pracy przede mna to za bardzo nawet nie wiem od czego zaczac.

[twardy]

Sięgnij do linków, które Ci podałem na początku Twojego tematu i leć po kolei

Sięgnij do linków, które Ci podałem na początku Twojego tematu i leć po kolei

[zenia1780]

Aga, spokojnie. Nic na "hura".
Najważniejszą sprawą jest w tej chwili abyś siebie uspokoiła, uleczyła... Do puki będziesz czuła pokrzywdzenie i żal nic w kwestii małżeństwa nie zrobisz... A więc najpierw Ty...

Jesteśmy na forum katolickim, jak głęboka jest Twoja wiara? Jaka jest Twoja relacja z Bogiem? Jaki obraz Boga nosisz w sercu?
Relacja z Bogiem jest pierwsza i najważniejszą relacją... Jak Bóg na pierwszym miejscu, to wszystko na swoim miejscu...
Mówisz, ze masz obawy przed wyjściem i porozmawianiem z kimś o swojej sytuacji, przed znalezieniem pomocy dla siebie...
Myślałaś może o rozmowie z osobą duchowną?
Wiem doskonale jak trudno jest się przełamać, wiem również jak bardzo oczyszczająca i uwalniająca jest taka rozmowa...

Może na początek przeczytaj sobie "Urzekającą" J i S Eldredge.
Jest to piękna książka o kobiecości, o miłości Boga do Ciebie, o zranieniach jakie każda z nas otrzymała w ciągu życia i tym jak przed Bogiem i razem z Nim można te rany uleczyć.

Tutaj na forum prowadzone są warsztaty 12 kroków ku pełni życia (w oparciu o ewangelię), może warto by było sie na nie zapisać (najbliższe jednak chyba będą dopiero ruszać w przyszłym roku).

Pokładaj priorytety we właściwej kolejności:

Bóg-ja-mąż-dzieci-reszta świata

i zacznij pracę w takiej kolejności...

Aga, spokojnie. Nic na "hura".
Najważniejszą sprawą jest w tej chwili abyś siebie uspokoiła, uleczyła... Do puki będziesz czuła pokrzywdzenie i żal nic w kwestii małżeństwa nie zrobisz... A więc najpierw Ty...

Jesteśmy na forum katolickim, jak głęboka jest Twoja wiara? Jaka jest Twoja relacja z Bogiem? Jaki obraz Boga nosisz w sercu?
Relacja z Bogiem jest pierwsza i najważniejszą relacją... Jak Bóg na pierwszym miejscu, to wszystko na swoim miejscu...
Mówisz, ze masz obawy przed wyjściem i porozmawianiem z kimś o swojej sytuacji, przed znalezieniem pomocy dla siebie...
Myślałaś może o rozmowie z osobą duchowną?
Wiem doskonale jak trudno jest się przełamać, wiem również jak bardzo oczyszczająca i uwalniająca jest taka rozmowa...

Może na początek przeczytaj sobie "Urzekającą" J i S Eldredge.
Jest to piękna książka o kobiecości, o miłości Boga do Ciebie, o zranieniach jakie każda z nas otrzymała w ciągu życia i tym jak przed Bogiem i razem z Nim można te rany uleczyć.

Tutaj na forum prowadzone są warsztaty 12 kroków ku pełni życia (w oparciu o ewangelię), może warto by było sie na nie zapisać (najbliższe jednak chyba będą dopiero ruszać w przyszłym roku).

Pokładaj priorytety we właściwej kolejności:

Bóg-ja-mąż-dzieci-reszta świata

i zacznij pracę w takiej kolejności...

[Aga6025]

[jasmina44]

koniecznie przeczytaj Urzekająca.. cudowna ksiązka, mi osobiście wiele dała..
jak dla Ciebie normą będa pewne rzeczy to sie nie będzies zmusiała o nie kłócić.. po prtu jasno wyznaczysz swoje granice.. ludzie nas traktują po częsci tak jak sami na to pozwalamy...
chyba mogłabyś popracowac nad poczuciem własnej wartości, nad pokochaniem siebie samej... jak nie kochasz siebie samej to ciężko jest dobrze kochac innych ludzi...
jak oddac Bogu..? ja zrobiłam to tak - przestałam analizowac rozmyślac tworzyc scenariusze co będzie.. uznałam i zaakceptowałam ze mam wpływ tylko na siebie a nie na drugiego człowieka i jeżeli Bóg czegoś od emnei oczekuje czegoś pragnie to neich on pokieruje rzeczywistością tak bym to otrzymała.. przestałam myślec co zrobić zeby on....
mysle co zrobić by kochac siebie wiecej, kochac lepiej siebie i Boga, nauczyć sie siebie docenić uwierzyc tak mocno jak on we mnie wierzy...
mysle o tym jaki piękny zahcód słońca wczoraj podarował mi Bóg, bo tak mnie kocha ze chciał wywołac usmiech na mojej twarzy...
o tym ze kazdy dzien jest zagadką i prezentem.. i nie wybiegam za duzo w przód... staram sie zyc tu i teraz...
terapia bardzo pomaga by poukładac sobie wsyztsko w głowie, zrozumiec siebie innych ludzi, ale przede wystzskim siebie.
i odwagi tez sie ucze, śmiałosci w postępowaniu i w marzeniach:)\
moj proorytet na teraz to rozwój.. chce wzrasatac, rozwijac sie byc coraz lepsyzm i piekniejszym człowiekiem:)

koniecznie przeczytaj Urzekająca.. cudowna ksiązka, mi osobiście wiele dała..
jak dla Ciebie normą będa pewne rzeczy to sie nie będzies zmusiała o nie kłócić.. po prtu jasno wyznaczysz swoje granice.. ludzie nas traktują po częsci tak jak sami na to pozwalamy...
chyba mogłabyś popracowac nad poczuciem własnej wartości, nad pokochaniem siebie samej... jak nie kochasz siebie samej to ciężko jest dobrze kochac innych ludzi...
jak oddac Bogu..? ja zrobiłam to tak - przestałam analizowac rozmyślac tworzyc scenariusze co będzie.. uznałam i zaakceptowałam ze mam wpływ tylko na siebie a nie na drugiego człowieka i jeżeli Bóg czegoś od emnei oczekuje czegoś pragnie to neich on pokieruje rzeczywistością tak bym to otrzymała.. przestałam myślec co zrobić zeby on....
mysle co zrobić by kochac siebie wiecej, kochac lepiej siebie i Boga, nauczyć sie siebie docenić uwierzyc tak mocno jak on we mnie wierzy...
mysle o tym jaki piękny zahcód słońca wczoraj podarował mi Bóg, bo tak mnie kocha ze chciał wywołac usmiech na mojej twarzy...
o tym ze kazdy dzien jest zagadką i prezentem.. i nie wybiegam za duzo w przód... staram sie zyc tu i teraz...
terapia bardzo pomaga by poukładac sobie wsyztsko w głowie, zrozumiec siebie innych ludzi, ale przede wystzskim siebie.
i odwagi tez sie ucze, śmiałosci w postępowaniu i w marzeniach:)\
moj proorytet na teraz to rozwój.. chce wzrasatac, rozwijac sie byc coraz lepsyzm i piekniejszym człowiekiem:)

[moc nadziei]

Wydaje mi się, że potrzebujesz przeczytać pilnie książkę "Urzekająca".
Jest w sieci w pdf, jeśli chcesz, podeślę Ci linka.

Wydaje mi się, że potrzebujesz przeczytać pilnie książkę "Urzekająca".
Jest w sieci w pdf, jeśli chcesz, podeślę Ci linka.

[Aga6025]

[moc nadziei]

Poszło pw :)

Poszło pw :)

[Aga6025]

Doszlo, dziekuje jeszcze raz :)

Doszlo, dziekuje jeszcze raz :)

[zenia1780]

[zenia1780]

Mam coś jeszcze dla Ciebie. Pisałam ci o warsztatach 12 kroków, to są jego "obietnice"

Mam coś jeszcze dla Ciebie. Pisałam ci o warsztatach 12 kroków, to są jego "obietnice"

[Aga6025]

Wspaniale sa te obietnice. I na pewno bede pamietala o 12 krokach, mysle ze za jakis czas chcialabym to przejsc. Na razie jednak musze troszeczke sobie poprzestawiac moje szufladki, poukladac, i zrozumiec czy moze poprostu nauczyc sie akceptowac brak zrozumienia niektorych spraw.
Bardzo Ci dziekuje Zeniu. Za Twoja 'prace' ale tez i za to ze jestes. :)

Wspaniale sa te obietnice. I na pewno bede pamietala o 12 krokach, mysle ze za jakis czas chcialabym to przejsc. Na razie jednak musze troszeczke sobie poprzestawiac moje szufladki, poukladac, i zrozumiec czy moze poprostu nauczyc sie akceptowac brak zrozumienia niektorych spraw.
Bardzo Ci dziekuje Zeniu. Za Twoja 'prace' ale tez i za to ze jestes. :)