[izabela1115]

Zarzuty do opinii RODK

z wnioskiem dowodowym

W związku z zobowiązaniem mnie do zgłoszenia ewentualnych zarzutów do opinii RODK z dnia ……………………….. r. zgłaszam następujące zarzuty:

1/. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych (Dz. U. Nr 97, poz. 1063), wydane na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 84 § 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 z późn. zm.) – nie może normować i znajdować zastosowania w sprawach innych niż objęte ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Tym samym brak jest podstaw prawnych do uznania, aby RODK w obecnym stanie prawnym i statusie tych ośrodków mogły wydawać opinie w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, związanych ze sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej i sposobem kontaktowania się małoletniego dziecka z rodzicem.

Stanowisko powyższe zgodne jest ze stanowiskiem Prokuratury Generalnej wyrażonej w piśmie z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt PG VIII TKw38/12.

Także Rzecznik Praw Obywatelskich w stanowisku wyrażonym w dniu 14 lutego 2013 r. wypowiedział się stanowczo, iż cele przewidziane dla RODK w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych – „nie mają nic wspólnego z problematyką uregulowaną w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 788 z 2912 r.)” – znak pisma: RPO-691996-IV11/MK. Zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika Praw Obywatelskich „nie można traktować opinii RODK jako opinii instytutu naukowego czy naukowo-badawczego w rozumieniu art. 290 k.p.c.”, gdyż RODK nie spełniają wymogów instytutu badawczego określonych ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. Nr 96, poz. 618 z 2010 r., z późn. zm.).

Podstawowym kryterium pozwalającym na uznanie podmiotu za instytut zgodnie z obowiązującym stanem prawnym – jest prowadzenie przez ten podmiot badań naukowych – które to badania nie są wymienione w zakresie działalności RODK ani w jego zadaniach (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 r., III CSK 7/09).

2/. Rzecznik Praw Pacjenta w piśmie z dnia 12 marca 2012 r. (znak pisma: RzPP-ZZP-4110-1-2/KAS/12) wskazał, że psycholog nie posiada uprawnień do wydawania opinii, jeżeli nie należy do samorządu zawodowego psychologów.

Natomiast „nie powołano do chwili obecnej samorządu, do którego zadań należy dbałość o przestrzeganie standardów wykonywania zawodu psychologa oraz nadzór nad przestrzeganiem zasad etyki zawodowej psychologa, o czym stanowi art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2 Ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763 z 2001 r. z późn. zm.).

Zgodnie z art. 30 ust. 2 wymienionej ustawy jednostkom organizacyjnym samorządu są: Krajowa Izba Psychologów, Regionalne Izby Psychologów. Niepowołanie samorządu zawodowego psychologów (a tym samym jego organów) skutkuje brakiem realizacji ustawowych zadań mających istotne znaczenie w sprawowaniu nadzoru nad sposobem wykonywania zawodu psychologa i odpowiedzialności dyscyplinarnej psychologów. Art. 7 w/w ustawy stanowi, iż prawo do wykonywania zawodu powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę psychologów Regionalnej Izby Psychologów. Niemożność weryfikacji kompetencji osób wykonujących zawód psychologa – z powodu nieobowiązującej listy psychologów, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy – powoduje, że opinie wydawane przez te osoby są nieważne”. Stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta odnosi się także do opinii wydawanych przez RODK z ustawowej delegacji.

3/. W dniu 21 lipca 2013 Prokurator Generalny zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o stwierdzenie niezgodności pozbawionej podstaw prawnych praktyki wywoływania opinii RODK w sprawach rodzinnych i opiekuńczych oraz przepisów upoważniających RODK do opiniowania w sprawach nieletnich z Konstytucją i sprawa jest w toku.

4/. Podpisani jako autorzy opinii pracownicy RODK – ………………………. i …………………………. – nie są biegłymi w rozumieniu art. 278 k.p.c. i nie zostali powołani do wydania opinii w trybie przepisów art. 278-284 k.p.c.

Sąd powołując biegłego do wydania opinii – powołać może wyłącznie osobę fizyczną z listy stałych biegłych sądowych, lub spośród innych bezstronnych osób posiadających odpowiednie kwalifikacje (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 1974 r., III KR 371/73, OSNKW 1974, nr 6, poz. 117, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1998 r., sygn. akt I CKN 922/97, także: § 1 -15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych, Dz.U. Nr 15, poz. 133).

5/. Od wielu lat strony i ich pełnomocnicy wskazywały bezskutecznie na niezgodną z obowiązującym stanem prawnym powszechną praktykę dopuszczania przez sądy opinii RODK w sprawach pozostających poza ustawową delegacją ośrodków i bez podstawy prawnej oraz na niską jakość merytoryczną opinii, w szczególności na nieznane światu nauki „metody badania więzi” emocjonalnej dziecka z każdym z rodziców, czy oceny pracowników RODK odnośnie tego jakie zachowania rodziców i co konkretnie będzie miało lepszy lub gorszy wpływ na prawidłowy rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.

Z identyczną sytuacją mamy do czynienia także w niniejszej sprawie.

………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………

(konkretne, merytoryczne zarzuty do opinii)

Z uwagi na powyższe – na zasadzie art. 359 § 1 k.p.c., bądź w razie wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny przed datą rozpoznania niniejszego wniosku na zasadzie art. 359 § 2 k.p.c. w zw. z art. 241 k.p.c. – wnoszę o:

wydanie postanowienia w przedmiocie zmiany postanowienia w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii RODK i uzupełnienia postępowania dowodowego poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa dziecięcego, który w pierwszej kolejności oceni, czy ………………………………………………………………………………………………………..

(problem zasadniczy: kontakty z rodzicem, zakazanie osobistej styczności, pozbawienie władzy rodzicielskiej)

zagraża dobru dziecka i niesie za sobą ryzyko zaburzenia prawidłowego rozwoju i funkcjonowania małoletniego oraz dopiero w zależności od tej oceny – przystąpi do prognozowania optymalnego dla dziecka postępowania ze wskazaniem konkretnych rozwiązań eliminujących zagrożenie dobra opiniowanego małoletniego dziecka, o ile to będzie celowe z uwagi na treść opinii wstępnej.

Zarzuty do opinii RODK

z wnioskiem dowodowym

W związku z zobowiązaniem mnie do zgłoszenia ewentualnych zarzutów do opinii RODK z dnia ……………………….. r. zgłaszam następujące zarzuty:

1/. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych (Dz. U. Nr 97, poz. 1063), wydane na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 84 § 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 z późn. zm.) – nie może normować i znajdować zastosowania w sprawach innych niż objęte ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Tym samym brak jest podstaw prawnych do uznania, aby RODK w obecnym stanie prawnym i statusie tych ośrodków mogły wydawać opinie w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, związanych ze sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej i sposobem kontaktowania się małoletniego dziecka z rodzicem.

Stanowisko powyższe zgodne jest ze stanowiskiem Prokuratury Generalnej wyrażonej w piśmie z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt PG VIII TKw38/12.

Także Rzecznik Praw Obywatelskich w stanowisku wyrażonym w dniu 14 lutego 2013 r. wypowiedział się stanowczo, iż cele przewidziane dla RODK w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych – „nie mają nic wspólnego z problematyką uregulowaną w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 788 z 2912 r.)” – znak pisma: RPO-691996-IV11/MK. Zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika Praw Obywatelskich „nie można traktować opinii RODK jako opinii instytutu naukowego czy naukowo-badawczego w rozumieniu art. 290 k.p.c.”, gdyż RODK nie spełniają wymogów instytutu badawczego określonych ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. Nr 96, poz. 618 z 2010 r., z późn. zm.).

Podstawowym kryterium pozwalającym na uznanie podmiotu za instytut zgodnie z obowiązującym stanem prawnym – jest prowadzenie przez ten podmiot badań naukowych – które to badania nie są wymienione w zakresie działalności RODK ani w jego zadaniach (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 r., III CSK 7/09).

2/. Rzecznik Praw Pacjenta w piśmie z dnia 12 marca 2012 r. (znak pisma: RzPP-ZZP-4110-1-2/KAS/12) wskazał, że psycholog nie posiada uprawnień do wydawania opinii, jeżeli nie należy do samorządu zawodowego psychologów.

Natomiast „nie powołano do chwili obecnej samorządu, do którego zadań należy dbałość o przestrzeganie standardów wykonywania zawodu psychologa oraz nadzór nad przestrzeganiem zasad etyki zawodowej psychologa, o czym stanowi art. 33 ust. 1 pkt 1 i 2 Ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763 z 2001 r. z późn. zm.).

Zgodnie z art. 30 ust. 2 wymienionej ustawy jednostkom organizacyjnym samorządu są: Krajowa Izba Psychologów, Regionalne Izby Psychologów. Niepowołanie samorządu zawodowego psychologów (a tym samym jego organów) skutkuje brakiem realizacji ustawowych zadań mających istotne znaczenie w sprawowaniu nadzoru nad sposobem wykonywania zawodu psychologa i odpowiedzialności dyscyplinarnej psychologów. Art. 7 w/w ustawy stanowi, iż prawo do wykonywania zawodu powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę psychologów Regionalnej Izby Psychologów. Niemożność weryfikacji kompetencji osób wykonujących zawód psychologa – z powodu nieobowiązującej listy psychologów, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy – powoduje, że opinie wydawane przez te osoby są nieważne”. Stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta odnosi się także do opinii wydawanych przez RODK z ustawowej delegacji.

3/. W dniu 21 lipca 2013 Prokurator Generalny zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o stwierdzenie niezgodności pozbawionej podstaw prawnych praktyki wywoływania opinii RODK w sprawach rodzinnych i opiekuńczych oraz przepisów upoważniających RODK do opiniowania w sprawach nieletnich z Konstytucją i sprawa jest w toku.

4/. Podpisani jako autorzy opinii pracownicy RODK – ………………………. i …………………………. – nie są biegłymi w rozumieniu art. 278 k.p.c. i nie zostali powołani do wydania opinii w trybie przepisów art. 278-284 k.p.c.

Sąd powołując biegłego do wydania opinii – powołać może wyłącznie osobę fizyczną z listy stałych biegłych sądowych, lub spośród innych bezstronnych osób posiadających odpowiednie kwalifikacje (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 1974 r., III KR 371/73, OSNKW 1974, nr 6, poz. 117, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 1998 r., sygn. akt I CKN 922/97, także: § 1 -15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych, Dz.U. Nr 15, poz. 133).

5/. Od wielu lat strony i ich pełnomocnicy wskazywały bezskutecznie na niezgodną z obowiązującym stanem prawnym powszechną praktykę dopuszczania przez sądy opinii RODK w sprawach pozostających poza ustawową delegacją ośrodków i bez podstawy prawnej oraz na niską jakość merytoryczną opinii, w szczególności na nieznane światu nauki „metody badania więzi” emocjonalnej dziecka z każdym z rodziców, czy oceny pracowników RODK odnośnie tego jakie zachowania rodziców i co konkretnie będzie miało lepszy lub gorszy wpływ na prawidłowy rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.

Z identyczną sytuacją mamy do czynienia także w niniejszej sprawie.

………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………

(konkretne, merytoryczne zarzuty do opinii)

Z uwagi na powyższe – na zasadzie art. 359 § 1 k.p.c., bądź w razie wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny przed datą rozpoznania niniejszego wniosku na zasadzie art. 359 § 2 k.p.c. w zw. z art. 241 k.p.c. – wnoszę o:

wydanie postanowienia w przedmiocie zmiany postanowienia w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii RODK i uzupełnienia postępowania dowodowego poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa dziecięcego, który w pierwszej kolejności oceni, czy ………………………………………………………………………………………………………..

(problem zasadniczy: kontakty z rodzicem, zakazanie osobistej styczności, pozbawienie władzy rodzicielskiej)

zagraża dobru dziecka i niesie za sobą ryzyko zaburzenia prawidłowego rozwoju i funkcjonowania małoletniego oraz dopiero w zależności od tej oceny – przystąpi do prognozowania optymalnego dla dziecka postępowania ze wskazaniem konkretnych rozwiązań eliminujących zagrożenie dobra opiniowanego małoletniego dziecka, o ile to będzie celowe z uwagi na treść opinii wstępnej.