Anonymous - 2011-12-02, 15:29
Lekko intrygujące... Ty Jarku321 widzę - patrząc na te liczne szczerzące się buźki  - wybrałeś. Szczęściarz, że było to kwestią wyboru, nie udawania, nie okłamywania samego siebie- bo to ostatecznie źle się kończy.
Szczęściarz. To chyba nie zawsze wybór... zastanowię się jeszcze głębiej nad tym
Anonymous - 2011-12-02, 21:35
To nie szczęście, tylko praca, z początku ciężka orka na ugorze, jazda gołym siedzeniem po szorstkim betonie, bez pośligzu  pustynia... walka duchowa... też są.
Pan Bóg czyli modlitwa, msza i sakramenty, wspólnota, program 12 kroków... i układam sobie inaczej. Dobrze sobie uświadomić, że przecież można (a nie można?) robić inaczej (czyli ja mam wpływ na swoje zachowanie) niż:
Anonymous - 2011-12-03, 20:04 Dziękuję za odzew,i mile opinie,do spotkania na najbliższych rekolekcjach 
Anonymous - 2011-12-05, 23:19 Krysiu. Pięknie dziękuję za Twoje słowa, pamiętam w Płocku jak byłam wzruszona gdy słyszałam to świadectwo. I cieszę się że mogłam chociaż przez krótki czas pobyć w Twojej obecności. Pozdrawiam Cię. [ Dodano: 2011-12-05, 23:26 ] Jeszcze słówko do Edytki. Jarek ma rację, ale tylko częściowo, niby to nasz wybór, ale nie od razu to pojmujemy, nie od razu przyjmujemy, nie od razu jesteśmy w stanie uświadomić sobie tę prawdę, czasem trzeba wiele miesięcy, może nawet lat, by rozsiewać uśmiechy na prawo i lewo, każdy ma inną drogę, inne tempo. Tego czasu się nie przyspieszy, nie ma mowy. Zobaczysz, Ty też się będziesz uśmiechać, z mężem czy bez niego, życie trwa nadal, nie warto go marnować na wieczny smutek. Ciebie również pozdrawiam. |
||||||||||||
