Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Robiko, zrobiłaś już bardzo, bardzo dużo dla siebie i dla Was ! ... to juz wszystko, co po ludzku mozna było zrobić .. pokazałaś mężowi i powiedziałaś juz wszystko to co powinnaś była jako zona pokazać i powiedziec
Może teraz należy zostawic męża z Jego myslami......zostawić , dac czas i teraz Jemu pozwolic zadziałać .
Zostaw !
Bądź zawsze obok, blisko....ale bez narzucania się..... brak zainteresowania .
A swój teraz wolny czas poświęć na rozmowę z Bogiem.
EL.
Dokładnie tak. Nie masz już żadnego ruchu do wykonania. Zrobiłaś wszystko .
Teraz cała reszta zależy od małżonka. On musi chcieć być razem. A póki co, to mąż jest w Waszym domu, lecz jeszcze jest obok. Ale to jak na tamte zawirowania ...ogromny sukces.
Odkąd zawierzyłaś Panu, to Pan Bóg Ci dopomógł -wyciszył Cię , wygoił częściowo rany. Zrobiłaś dla siebie i rodziny wszystko, co było w Twojej mocy.
Proś teraz Pana Boga o to , aby zabrał wszystkie Twoje lęki, niepokoje i złe wspomnienia. Proś także codziennie o to , aby mąż pokochał Cię dawną miłością. Módl się do Matki Królowej Rodzin, o uzdrowienie Waszej rodziny, zdrowie, szczęście , miłość i dobro w waszym domu.
U mnie to zadziałało. Bóg i Maryja zesłali na nas te łaski. Wysłuchali mych błagań.
Nie mam innego pomysłu.
ewaa [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-04, 22:30
Mam nadzieję że choroby się skończyły.
Pisałaś że mąż skakal koło was jak byliście chorzy, kupił takie same telefony. To miłe gesty. Może na bliższą bliskość potrzebuje więcej czasu. On też na pewno za tym tęskni.
Jeśli chodzi o rocznicę to trudny czas. Wiem że mój mąż też zaczął swój romans rok temu. Wczoraj rozmawialiśmy o świętach i zapytałam (i żałowałam tego) czy to się zaczęło w święta czy wcześniej. Powiedział że nie chce do tego wracać. W święta dostał od niej kilka maili i wtedy pierwszy raz zdziwiło mnie że kobieta ktora ma dom i rodzinę musi akurat w święta pisać do mojego męża. Zbył to byle czym i prawdy dowiedzialam się na początku marca. Zastanawiam się czy oni myślą o swoich rodzicach.
Ale miałyśmy pisać o dobrych rzeczach więc kończę temat Trzymaj się ciepło.
Ściskam
Wiki [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-08, 21:06
kto jeszcze nie słuchał-polecam bardzo kazania i rozważania ojca Augustyna Pelanowskiego
[ Dodano: 2009-12-13, 08:31 ]
miałam dopisywać dobre rzeczy,więc dopisuję:
wczoraj byłam z mężem,tylko z mężem na całodniowych niemal zakupach.Dziecko z nianią ,a my lataliśmy razem po sklepach .Było super!Tak jak Ewa,ja w przymierzalni co chwilę,mąż po kasę do bankomatu:)....o nim też nie zapomniałam i zrobiliśmy spore zakupy nie tylko na święta!
Potem wspólny posiłek w knajpie i szczęśliwy powrót do domu i miły wieczór z dzieckiem!
wraca bliskość....wraca dotyk....czułość....dzięki CI PANIE za wytrwałość w trudnych chwilach...dniach....po nich zawsze zaświeci słońce i tym bardziej przygrzeje:)
Cieszę się,bo mąż który zarzekał się jeszcze niedawno ,ze na Święta do teściów nie pojedzie.....dziś mówi inaczej i wspólnie kupujemy dziadkom prezenty!
POZDRAWIAM!
ewaa [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-13, 20:04
Cieszę się Robiko że mieliście udany dzień. Zakupy bez dzieci to znakomity relaks. :)
Szczególnie jeśli zdarzają się nam od święta. A najważniejsze że zbliżyliście się do siebie. Mam nadzieję że to oznacza dobry kierunek i Twój mąż będzie trzymał się tej drogi. W końcu przed nami święta - czas cudów.
Ściskam w modlitwie.
Z Panem Bogiem
Wiki [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-14, 14:07
hej.no to jeszcze dodam,że i Niedziela była udana!
Dało się namówić mojego męza,aby poszedł ze mną i z dzieckiem do kościoła!
Kazanie było piękne,łzy w oczach,radość Boża i dziecko takie grzeczne na całej Mszy ŚW.
A kiedy nadszedł czas Komunii ŚW.mały mnie porwał wręcz do JEZUSA i choć ciut nagrzeszyłam
nie miałam wyjścia- poszłam za rękę prowadzona przez synka,aż mąż się uśmiechnał ,jak zobaczył syna w nowej ,,roli".
POZDRAWIAM!
P.S.El. Bóg Ci zapłać za wskazówki TY wiesz,o czym mówię.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-14, 17:29
Robiko
bardzo sie ciesze twoim szczęściem. Nie daj się - pamiętaj jesteś "ezer"
Wiki [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-16, 21:14
Dzięki Ci Panie za kolejny dobry dzień !
Mąż dobry,czuły...jakby starał się wynagrodzić nam miniony rok krzywd,wydawanych pieniędzy poza domem nie na nas i dla nas,tylko na kogos innego....teraz co chwilę załatwia kasę na rehabilitację synka!
a propo rehabilitacji-gdyby ktoś zechciał przeznaczyć 1% w Nowym Roku na rehabilitację dziecka niepełnosprawnego,proszę o kontakt na priva,bo znam takie jedno bardzo dobrze
A dziś mąż zadzwonił do mnie jadąc do domu,zeby mnie po prostu usłyszeć i podzielić się sukcesem w pracy(a rzadko dzwonił ot tak po prostu) ...czasem smsa wyśle miłego....
ja też mu dziś miłego smska wysłałam....teraz i to zmieniłam w sobie...kiedyś duma lub pycha,jak kto woli- nie pozwalała mi na taką wylewność...teraz,jak tylko poczuję miłośc,czułość itp.-od razu piszę o tym męzowi i wysyłam mu miłe,ciepłe smsy....fajne to jest
nie taplam się już (lub coraz mniej )w swojej krzywdzie...która jest historią...
w sobotę jest u nas spowiedź św.....powiedziałam męzowi,a raczej przypomniałam delikatnie,bo ostatnio był z nami w kościele.....
nie usłyszałam sprzeciwu co do spowiedzi... i modlę się o pełne nawrócenie męza....
TEGOROCZNE ŚWIĘTA BĘDĄ pierwszymi od 3 lat,które spędzimy razem!i BĘDĄ PIĘKNIEJSZE NIŻ WSZYSTKIE DOTĄD!
pozdrawiam serdecznie!
Ostatnio zmieniony przez Wiki 2009-12-16, 22:10, w całości zmieniany 1 raz
gogol [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-16, 21:58
Wiesz Rubiko jedno nas łączy,to to ,że moje świeta w tym roku też będa najpiękniejsze niz zwykle.Bo razem bez dumy i pychy w łączności z Panem i meżem.
ewaa [Usunięty]
Wysłany: 2009-12-16, 22:58
Witaj Robiczko!
Fajnie że u Was tak fajnie. Bardzo się cieszę.
I ten entuzjazm w związku ze świętami - super. Przecież święta Bożego Narodzenia mają typowo rodzinny charakter. Rodzina jest najważniejsza. To jedyne święta kiedy najpierw spotykamy się z rodziną przy Wigilijnym stole a dopiero potem idziemy do kościoła.
Ja jakoś nie potrafię wykazać takiego entuzjazmu. Jakoś cały czas myślę o tym jak cieszyły mnie święta w zeszłym roku, z jaką radością piekłyśmy z córką rogaliki, jak cieszyłam się że mogę przyjąć rodzinę w swoim domu, mam wspaniałego męża i dzieci.
I mój mąż tak wspaniale przygotowywał święta ze mną. A potem było tak miło i rodzinnie. A potem co się okazało to wiesz...
Oczywiście zrobię wszystko żeby było dobrze. Ale żal mi że mnie to nie cieszy. Chyba nawet chciałabym żeby już było po. To taka magiczna granica - rocznica.
Ale dosyć biadolenia. Mój syn byl bardzo skupiony kiedy "pisał" swój pierwszy list do Mikołaja. Narysował parę kresek i był dumny. Właśnie się obudził i płacze. Zasnął dzisiaj bezemnie bo byłam na aerobiku i był bardzo nieszczęśliwy. Lecę
Buziaki
Wiki [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-13, 12:18
pozdrowienia z MIELNA!
Jestem na turnusie rehabilitacyjnym z dzieckiem.
Odpoczywam od codzienności.Mąż nas zawiózł,dzwoni codziennie i wierze mu ,ze jest ok.Myśli też i powtarza mi przez telefon,ze chce przyjechać do nas na kilka dni na turnus.
Święta minęły w cudownej atmosferze.
ALE miałam atak szatański w Sylwestra,kiedy przyszedł do męza sms od nie wiadomo kogo z uśmiechem i zyczeniami....ale wierzę,ze to była pomyłka...MĄZ NIE UKRYWA TELEFONU...dużo sie zmieniło na plus ...
oddaję wszystko Bogu...już i tak mam dośc zmartwień z synkiem....który nie chce ćwiczyć,uczyć sie ,buntuje się itd....
jestem spokojna ....na turnusie słyszę historie podobne...gdzie dziecko niepełnosprawne i tym bardziej facet ucieka,zdradza.....i kobiety mówią...co zrobić ?...nie ma wyjścia...trzeba zyć....i mają dużo,dużo trudniej....bo mają chore dziecko,dzieci...
niektórzy z Was nie mają tego problemu i skupiają się tylko na sobie i swojej krzywdzie....nie cieszą się zdrowiem dzieci itp.
a tu trzeba trwać i być EZER! modlić się i ufać.....i wierzyć ,ze wszystko jest po coś....
całuski dla Was!
(też mam doły,ale coraz szybciej z nich wychodzę:))
Agnieszka [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-13, 12:59
ROBIKA EZER KENEGDO Szczęściarz z tego męża
Wykonałaś kawał dobrej roboty . Ja jestem z Ciebie baaaardzo dumna !!! I podziwiam Cię , że mając chore dzieciątko masz tyle usmiechu , ciepła i SIŁY . I tej siły Ci życzę na każdy dzień . Kwiecień już nieługo , do zobaczenia na rekolekcjach
Monika36 [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-13, 14:09
robika napisał/a:
oddaję wszystko Bogu...
jestem spokojna ....
a tu trzeba trwać i być EZER! modlić się i ufać.....i wierzyć ,ze wszystko jest po coś....
całuski dla Was!
ROBIKA EZER KENEGDO Szczęściarz z tego męża jak pisze Agnieszka.
Mój też miał szczęście, bo dokładnie to wszystko też czynię.
Całuski.
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-13, 17:30
Robiko............... dołączyłaś do tych co wygrywają..........bo mimo oporów,mimo "kusego" i jego podszeptów zechciało Ci sie chcieć popracować nad sobą.
Tak 3-maj .............i dbaju o komunikację.......nie zagłaskaj męża............ daj wolność....... tak sobie jak i jemu.
Robiko.....cieszę sie.......... Pogody Ducha i ................ BŁOGOSŁAWIENSTWA UMYSŁU I SERCA
ewaa [Usunięty]
Wysłany: 2010-01-13, 22:26
Bardzo się cieszę że u Ciebie wszystko dobrze. Korzystaj z turnusu jak się da. Jeśli chodzi o 1 % jestem chętna, możesz mi przysłać namiary na priw.
U mnie były znowu złe chwile i to przezemnie. Dlatego nie pisalam bo mialam pisać tylko o dobrych rzeczach. Ale będę się bardziej starać więc myślę ze będzie dobrze.
Ściskam gorąco. Bawcie się dobrze.
Ewa
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
TY wiesz,o czym mówię. 
