Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Mam taka mała propozycję, żeby pisać o tym, o czym się ma naprawdę pojęcie.
Nie pisać o tym co czuje i dlaczego druga strona, skoro się nigdy nie było w jej sytuacji, albo nawet w zbliżonej.
Droga Lustro
A jesteś przekonana, że wszyscy zdradzający zdradzają tak samo, jak i wszyscy zdradzeni czują to samo?
Są pewne schematy zachowań, postępowań, ale ja nigdy nikomu zdradzonemu bym nie powiedział, że źle czuje, bo ja tak nie czułem.
Dlatego zawsze staram się przyjmować to co piszą inni jako ich osobiste przeżycie, do którego mają prawo.
W końcu tak pięknie się różnimy.
macko [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 16:57
lustro napisał/a:
Mam taka mała propozycję, żeby pisać o tym, o czym się ma naprawdę pojęcie.
Nie pisać o tym co czuje i dlaczego druga strona, skoro się nigdy nie było w jej sytuacji, albo nawet w zbliżonej.
Ja byłem w "zbliżonej sytuacji" i mogę śmiało napisać, że moje małżeństwo przed tym jak oszukałem moją żonę było bardzo udane. Moja żona na pewno nie ponosi tutaj żadnej winy.
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 17:38
Lustro
Ja nie pisze o tym, co sobie wyobrażam na Twój temat. Lecz jedynie to, co sama piszesz. Znalazłam jeden tekst, lecz było ich dużo więcej.
lustro napisał/a:
To nie jest takie proste, jak Ci się wydaje.
Wróciłam, bo uznałam, że tak powinno być.
To był akt wolnej woli, ale wynikający z poczucia powinności. A nie z własnego chcenia w ramach "tak będzie mi dobrze".
Mam męża i moje miejsce jest przy nim, cokolwiek mi się na dany moment podoba, wydaje, chce czy nie chce...
Mój wybór był wtedy taki - tak, chce wrócić do męża, bo tak być powinno.
Motylki w brzuchu ? po 12 latach małżeństwa to one już dawno poleciały w siną dal...
o jakich motylkach mówimy?
pozostaje trudna i żmudna postawa miłości, która bardzo często na dany moment nie ma nic wspólnego z uczuciem miłości.
Budowanie od początku bez tego "łał", bez pozytywnych emocji...dobrze jak się choć lubimy a nie wkurzamy nawzajem z założenia.
Mój mąż chciał żebym wróciła, ale też był już daleko w krokach na zewnątrz.
To było mozolne, niejedno krotnie mało przyjemne, trudne budowanie. Z obu stron.
......
A co tego, że męża nazywam mężem. Nazywam, bo tak decyduję. Wyjaśniałam Ci to już ze dwa razy, więc powtarzać się nie będę. Ty chcesz, a ja przyjmuję do wiadomości, że Ty tak chcesz. I tyle.
_________________
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 18:18
GregAN napisał/a:
- z tego co pamiętam, renta11 pisała, ze kilka lat zajęło jej pogodzenie się z rozwodem i śmiercią męża.
Po tym czasie „dojrzewanie” potrafiła m.inn. określić swoje zachowanie w tamtym czasie jako złe, dotarła do niej potrzeba przebaczenia ze strony męża.
Działamy często pod wpływem impulsu lub emocji.
Potrzeba czasu, żeby dojrzeć.
....
Oczywiście ideałem jest kiedy nie potrzebujemy czasu na "dojrzewanie".
Podobnie jak renta11, rozgraniczam sama zdradę od porzucenia, rozbicia rodziny w jej efekcie.
Odejście od rodziny to następny po zdradzie krok ku „braku dojrzałości”.
To budowanie swojego szczęścia na nieszczęściu innych jest kolejną po zdradzie „niedojrzałością”.
Na nieszczęściu nie tylko współmałżonka ale i dzieci, jeżeli są.
Tłumaczenie o braku negatywnego wpływu odejścia na dzieci, sposobów na bezproblemową akceptację przez dzieci porzucenia rodziny, bądź twierdzenie "szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko" jest mirażem, który lansuje się ku zaspokojeniu społecznego zapotrzebowania na samousprawiedliwienie, ale nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.
Łatwiej jest wybaczyć ludzką ułomność jaką jest "niedojrzałość w zdradzie" , niż odcięcie się od rodziny i budowanie wyłącznie własnego szczęścia.
Dokładnie tak GregAn
Zarówno zdrada, porzucenie, rozwalenie rodziny, budowanie swojego szczęścia na nieszczęściu innych jest tylko i wyłącznie wyrazem i skutkiem niedojrzałości tego, kto tak postępuje. Najłatwiej jest wybaczyć zdradę.
Natomiast ja wzięłam odpowiedzialność za porzucenie małżonka, rozwalenie rodziny z pierwszego małżeństwa w 100% na siebie. Bo tak było i po latach dojrzałam do tego, aby to zrobić. To bardzo ważny krok na drodze do dojrzałości. Do dzisiaj tego żałuję, bo bardzo kochałam mojego męża. Nie zdążyłam zadośćuczynić, bo zmarł.
Co do braku sakramentu. Kiedy brałam drugi ślub, cywilny, chyba nie wierzyłam w Boga. Ale wiem, co sobie przyrzekaliśmy (bez Boga) i że tej przysięgi mąż nie dotrzymał.
Dopiero niedawno się nawróciłam. A teraz mogę cieszyć się, że nie jesteśmy małżeństwem sakramentalnym. Bo ja prawie nie muszę. Bo mogę go traktować jak każdego innego człowieka. I tylko tak.
katalotka72 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 18:41
ja nie wiem czy zdrada to brak dojrzałości - może tak, może nie
na pewno jest to ucieczka przed...... i tu można wstawić wiele, przed odpowiedzialnością, przed brakiem miłości, przed prawdą o sobie itp. itd. co ludzi i zdrad tyle zapewne odpowiedzi
ja przestałam analizować przed czym uciekł mój mąż, na pewno był tym słabszym ogniwem w naszym małżeństwie (wbrew pozorom), ale jedno mi utkwiło w głowie
po paru miesiącach gdy zdrada i romans wyszły na jaw w jednej z niewielu szczerych rozmów jakie wtedy przeprowadziliśmy wykrzyczał "dla mnie zdradą było to, że złożyłaś pozew o rozwód!!!"
coś w tym musi być, wiem, że nie wziął odpowiedzialności za swoją część kryzysu, który doprowadził mnie do ściany pt. rozwód, dla niego to wydarzenie subiektywnie oznaczało zdradę z mojej strony, zapewne później świetnie wykorzystywał ten argument odchodząc od nas, racjonalizując to co się stało
nie wiem i pewnie nigdy się nie dowiem co tak naprawdę miał w sobie, co przeżywał, co go doprowadziło do tego, że stał się innym człowiekiem, ale zapewne każdy miał/ma inne powody do zdrady i odejścia
nie generalizujmy więc, nie wkładajmy swoich uczuć/naszych małżonków w innych ludzi, każdy z nas ma inna historię i każdy z nas jest odrębną istotą
Stokrotka10101 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 19:50
renta11 napisał/a:
No i to, co ja nazywam niedojrzałością z tych samych badań
"Czy partnerzy o pewnych cechach osobowości częściej niż inni kończą w ramionach kochanków? W badaniach Bussa i Sheckelfforda (1997) przeanalizowano ponad 1000 cech osobowości, ale jedynie trzy okazały się pewnymi wyznacznikami skłonności do niewierności.
Pierwsza to narcyzm. Ludzie o takiej osobowości mają wyolbrzymione i niewłaściwe poczucie własnej wartości, przeceniają swoje osiągnięcia i talenty, żyją fantazjami o nieograniczonym sukcesie, władzy, oczekują uznania ich wielkości, a kiedy nie są podziwiani - wpadają w złość. Mają głębokie przekonanie o swoim prawie do wszystkiego, nawiązują kontakty z osobami zamożnymi, hojnym, a także takimi, które łatwo da się wykorzystać. Cechuje ich brak empatii, zawiść i koncentracja na własnych potrzebach. Jak wykazały badania osoby takie częściej niż inne flirtowały, umawiały się na randki z innymi parterami, częściej tez nawiązywały kontakty seksualne i decydowały się na przygodny seks. Osoby te przyznawały się do powyższego same, a ich partnerzy to potwierdzali.
Druga cecha to niski poziom sumienności, czyli zawodność, opieszałość, niedbałość, brak zorganizowania impulsywność, brak samokontroli.
Trzecia cecha to psychotyczność; podobnie do niskiego poziomu samokontroli, osoby takie są bardzo impulsywne, mają problemy z samokontrolą i brakiem pewnych hamulców. W skrajnych przypadkach u osoby takiej można przypuszczać socjopatię."
Tak i tu się kłania wybór.
jesteśmy tak poranieni ze chwytamy się tego drugiego tak jakby miał być naszym ratunkiem. wybawieniem z bólu i samotności.
Oczywiście ze nieprawidłowe osobowości i tzw psychopaci (psychopata nawet lepiej Cię wyczucie i zaspokoi chwilowo Twoje potrzeby niż normalny czlowiek)
przyczyniają się znacznie do rozwodów i zdradzie.
Niestety nie każdy jest zdolny do relacji takiej jaka jest małżeństwo. I uważam że Kościół powinien takie małżeństwa unieważnić.
Oczywiście nawet z osobą w ostrej psychozie można mieć relacje - naprawdę . Natomiast życie z osobami o bardzo nieprawidłowej osobowości będzie ciągiem emocjonalnym podtopienia Ciebie.
Nie dojrzałość nie jest wina czy błędem osoby jest faktem i ograniczeniem.
jeśli jednak chcesz/ uparłas się być z taka druga osoba musisz wiedziec ze czekanie aż ta osoba się wyterapeutyzuje jest ślepa droga. To Ty właśnie musisz tak samo pracować jak ona a może bardziej.
Stokrotka10101 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 19:57
Oczywiście są tez Dyzie Marzyciel przekonani ze Bog stworzył wszystkie obiekty seksualne do ich użytku ale to też kwestia nieprawidłowej osobowości. Jeśli nie to GregAN ma rację szlaban i czekać aż zrozumie błąd.
Tu też opieramy się o subiektywny Świat i obiektywny świat.
po subiektywnym świecie drugiego bardzo trudno się poruszać bo nigdy nie jesteśmy pewni
Stokrotka10101 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 20:01
Renta i Lustro mój Indiański przyjaciel powiedziałby ze przy tak intensywnych emocjach macie wobec siebie rolę do odegrania. Powiedziałby ze każda z Was trzyma w ręku następny kto tej drugiej. Może czas się spotkać i wykorzystać dana przez życie szanse.
Ja zgłaszam się na mediatora w razie czego i mogę Wam towarzyszyc
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 21:08
Stokrota
Pewnie masz rację. Jesteśmy dla siebie lustrem i nauczycielem.
Obstawiam, że ja mam wziąć większą odpowiedzialność za kryzys i rolę w zdradzie. A lustro ma wziąć 100% odpowiedzialności za porzucenie, rozwalenie rodziny itd. Więc piłka w grze
lustro [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 22:09
renta11 napisał/a:
Stokrota
Pewnie masz rację. Jesteśmy dla siebie lustrem i nauczycielem.
Obstawiam, że ja mam wziąć większą odpowiedzialność za kryzys i rolę w zdradzie. A lustro ma wziąć 100% odpowiedzialności za porzucenie, rozwalenie rodziny itd. Więc piłka w grze
Tylko, że ja nic nie rozwaliłam
oj renta...kiepsko to jednak widzę
na dodatek przytoczyłas cycta z wątku, który odnosi sie częsciowo do mnie, a częściowo do autorki watku. Ale nie zauważyłaś.
I gdzie w tym cytacie jest, że ja nie kocham męża a mąż mnie?
Ten cytat mówi o powodach mojego powrotu i to jest punkt wyjścia.
O budowaniu, trudnym i zmudnym...i to jest praca w trakcie.
Motylki po 12 latach małżeństwa były o autorce wątku. Nie o mnie. Ja nie mam 12 lat stażu
I nie znajdziesz postu, w którym piszę, że brakuje mi motylków.
Czytasz to co chcesz i tak jak chcesz. I podajesz jako prawdę, i to o innych ( tym razem o mnie).
Szkoda.
Tym razem zawiodła mnie moja intuicja. Bywa.
lustro [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 22:19
renta11 napisał/a:
n.
......
A co tego, że męża nazywam mężem. Nazywam, bo tak decyduję. Wyjaśniałam Ci to już ze dwa razy, więc powtarzać się nie będę. Ty chcesz, a ja przyjmuję do wiadomości, że Ty tak chcesz. I tyle.
_________________
Nie ja chcę, tylko takie są fakty.
Na tym forum nie ma niesakramentalnych małżonków.
To taka trudna do przyjęcia prawda?
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 23:12
lustro napisał/a:
Nie ja chcę, tylko takie są fakty.
Na tym forum nie ma niesakramentalnych małżonków.
To taka trudna do przyjęcia prawda?
Dawno się nieodzywałem. Ale Lutstro chroń polskę.
Wpisz w goggle rozwód, kryzyz, separacja, małżeństwo, a zobaczysz że od 1 do 30 stron jest sychar. I wydaje mi się że załorzycieli nie było stać na sponsoring, jednak częstotliwość zapytań i wpisów uformowała takową pozycję.
NA TYM FORUM BYWA MNÓSTWO NIESAKRAMENTALNYCH MAŁŻONKÓW. I dla nich Ty zle Lustro, ja zły Dabo powinniśmy pokazać możliwość odmiany, odwrotu strego zycia, pokazania perspektyw na lepsze, wiary w przysięgę, wiary w przykazania. Wiary że pomimo naszej krnobrności, jest siła ponad nami która potrafi połamać wszelkie nasze wyobrażenia i plany,kiedy ją poprosimy.
AWS [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-16, 23:30
Decyzja na totalne, kompletne olanie mnie i zlekceważenie. Kolejny raz zresztą, ale bardzo boleśnie akurat w tym momencie.
I to tez był dla mnie grom z jasnego nieba
LUSTRO, NAWET TO JESZCZE CI NIE DAŁO PRAWA DO ZDRADY - MOGŁAŚ ODEJŚĆ W SEPARACJĘ, NIE MUSIAŁAŚ SZUKAĆ POCIESZENIA!
TO WRZUCANIE "WINY" ZA WŁASNY WYBÓR NA ZDRADZONEGO JEST SAMOUSPRAWIEDLIWIENIEM. ILUŻ TU ZDRADZONYCH NIE SZUKA ODWETU I POCIESZENIA PRZEZ ZDRADĘ!
Stokrotka10101 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-17, 00:00
renta11 napisał/a:
Stokrota
Pewnie masz rację. Jesteśmy dla siebie lustrem i nauczycielem.
Obstawiam, że ja mam wziąć większą odpowiedzialność za kryzys i rolę w zdradzie. A lustro ma wziąć 100% odpowiedzialności za porzucenie, rozwalenie rodziny itd. Więc piłka w grze
Nie ja czucie ze to jest coś o czym żadna z Was nie myśli.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
