[AniN]

Tak sobie usiadłam w przerwie na obiad między sprzątaniem a gotowaniem bigosu... I nie mogę się powstrzymać,by zaglądnąć do Sycharków I....

Muszę Ci Jolu Kochana napisać, żebyś czasami nie uwierzyła, w to co mówisz, czyli że mąż na pewno do Ciebie nie wróci. Nigdy tego nie wiesz, kiedy i co nastąpi, a Bóg może wszystko, nawet wyciągnąć na powierzchnię topielca zaplątanego w rybackie sieci i tchnąć w niego życie.
Jesteś fantastyczną Babką i mąż może tylko żałować, że straci ten okres czasu bycia przy takiej super żonie.
Teściowie na pewno przeżywają, ale jeśli masz dla nich tyle cierpliwości i odwiedzasz ich regularnie docenią to, a może za ich przyczyną uda się wymodlić opamiętanie dla Twojego męża.

Mój małżonek odchodząc powiedział, że nawet jeśli mu nie wyjdzie z kowalską to i tak do mnie nie wróci bo mu duma na to nie pozwoli. A ja liczę na to, że Pan Bóg tę jego dumę zakopie tak głęboko, że będzie wgłębi Ziemi poniżej złóż węgla i ropy.
Dzieciaki za nim tęsknią. Wczoraj na Mszy Św mogliśmy do koszyczka włożyć napisane na kartkach swoje intencje z którymi przyszliśmy na Mszę, a mój 9 letni synek koślawymi literami napisał:" Żeby Tata wrócił do domu " i dorysował serce.
Czy na takie listy ktoś byłyby odporny? A Pan Bóg przecież jest najmiłosierniejszy...

Wiary w cuda! Głowa do góry! Jutro Ci napiszę jak ja ociosałam choinkę. Znając swoje zdolności pewnie będzie jak Krzywa Wieża, ale co tam?

Tak sobie usiadłam w przerwie na obiad między sprzątaniem a gotowaniem bigosu... I nie mogę się powstrzymać,by zaglądnąć do Sycharków I....

Muszę Ci Jolu Kochana napisać, żebyś czasami nie uwierzyła, w to co mówisz, czyli że mąż na pewno do Ciebie nie wróci. Nigdy tego nie wiesz, kiedy i co nastąpi, a Bóg może wszystko, nawet wyciągnąć na powierzchnię topielca zaplątanego w rybackie sieci i tchnąć w niego życie.
Jesteś fantastyczną Babką i mąż może tylko żałować, że straci ten okres czasu bycia przy takiej super żonie.
Teściowie na pewno przeżywają, ale jeśli masz dla nich tyle cierpliwości i odwiedzasz ich regularnie docenią to, a może za ich przyczyną uda się wymodlić opamiętanie dla Twojego męża.

Mój małżonek odchodząc powiedział, że nawet jeśli mu nie wyjdzie z kowalską to i tak do mnie nie wróci bo mu duma na to nie pozwoli. A ja liczę na to, że Pan Bóg tę jego dumę zakopie tak głęboko, że będzie wgłębi Ziemi poniżej złóż węgla i ropy.
Dzieciaki za nim tęsknią. Wczoraj na Mszy Św mogliśmy do koszyczka włożyć napisane na kartkach swoje intencje z którymi przyszliśmy na Mszę, a mój 9 letni synek koślawymi literami napisał:" Żeby Tata wrócił do domu " i dorysował serce.
Czy na takie listy ktoś byłyby odporny? A Pan Bóg przecież jest najmiłosierniejszy...

Wiary w cuda! Głowa do góry! Jutro Ci napiszę jak ja ociosałam choinkę. Znając swoje zdolności pewnie będzie jak Krzywa Wieża, ale co tam?

[JolantaElżbieta]

[JolantaElżbieta]

[JolantaElżbieta]

Przepraszam jeśli komus zepsułam wieczór swoim malkontenctwem. Nie lubię sprawiać ludziom kłopotu, ale jakoś tak mi się napisało i nie moge tego już wykasować

Przepraszam jeśli komus zepsułam wieczór swoim malkontenctwem. Nie lubię sprawiać ludziom kłopotu, ale jakoś tak mi się napisało i nie moge tego już wykasować

[utka2]

[kenya]

Jolu, masz ciężki czas, każdy z nas miał taki lub podobny.
I nie masz za co przepraszać, w żadnym razie.
Jeśli narzekanie pozwoli upuścić negatywne emocje, narzekaj ile wlezie!
W którymś momencie samo to od Ciebie odpadnie.

Jolu, masz ciężki czas, każdy z nas miał taki lub podobny.
I nie masz za co przepraszać, w żadnym razie.
Jeśli narzekanie pozwoli upuścić negatywne emocje, narzekaj ile wlezie!
W którymś momencie samo to od Ciebie odpadnie.

[JolantaElżbieta]

[JolantaElżbieta]

[katalotka72]

[JolantaElżbieta]

[AniN]

Jolu, mimo, że wątpisz to jestem przekonana, że 30 wspólnych lat, tradycji, domowych rytuałów, smaków i zapachów się nie zapomina. Nawet jeśli mąż jest teraz zauroczony, zachwycony nowością, odmiennością nowego związku, to w którymś momencie się zmęczy. Dlaczego pamiętamy i tęsknimy za smakiem potraw naszych Babć, za smakiem cukierków, których już nie produkują, za oranżadą w proszku? Pamiętamy wystroje mieszkań, dotyk dłoni kochających nas osób.Bo budzą ciepłe wspomnienia, bo kojarzą się z bezpieczeństwem, spokojem, miłością...
Nie da się odciąć linią i zaczynać na nowo po tylu latach związku, niezależnie jaki on był. Nowości są fajne, ale szybko męczą.
Po tylu latach wspólnego życia zawsze mąż będzie porównywał i wierz mi, że nie przyzna się do tego, ale w bardzo wielu aspektach będzie to Twoja "wygrana". Jak to mówią przyzwyczajenie to druga natura człowieka.
Jeśli tu jesteś to wiem, że wierzysz że mąż wróci.

Ciesz się, że masz z kim zasiąść do Wigilii, że masz wokół życzliwych i kochających ludzi. Co mają nasi mężowie - święta z kowalską, nowe obyczaje, puste komercyjne namiastki świętowania. Może to złe, ale mi takie myślenie pomaga się trzymać.

A kapusta z grochem to nie lada wyzwanie, jadłam tylko raz na Wigilii firmowej.
Twoja Babcia pewnie z Nieba dopomagała.

Jolu, mimo, że wątpisz to jestem przekonana, że 30 wspólnych lat, tradycji, domowych rytuałów, smaków i zapachów się nie zapomina. Nawet jeśli mąż jest teraz zauroczony, zachwycony nowością, odmiennością nowego związku, to w którymś momencie się zmęczy. Dlaczego pamiętamy i tęsknimy za smakiem potraw naszych Babć, za smakiem cukierków, których już nie produkują, za oranżadą w proszku? Pamiętamy wystroje mieszkań, dotyk dłoni kochających nas osób.Bo budzą ciepłe wspomnienia, bo kojarzą się z bezpieczeństwem, spokojem, miłością...
Nie da się odciąć linią i zaczynać na nowo po tylu latach związku, niezależnie jaki on był. Nowości są fajne, ale szybko męczą.
Po tylu latach wspólnego życia zawsze mąż będzie porównywał i wierz mi, że nie przyzna się do tego, ale w bardzo wielu aspektach będzie to Twoja "wygrana". Jak to mówią przyzwyczajenie to druga natura człowieka.
Jeśli tu jesteś to wiem, że wierzysz że mąż wróci.

Ciesz się, że masz z kim zasiąść do Wigilii, że masz wokół życzliwych i kochających ludzi. Co mają nasi mężowie - święta z kowalską, nowe obyczaje, puste komercyjne namiastki świętowania. Może to złe, ale mi takie myślenie pomaga się trzymać.

A kapusta z grochem to nie lada wyzwanie, jadłam tylko raz na Wigilii firmowej.
Twoja Babcia pewnie z Nieba dopomagała.

[JolantaElżbieta]

Zbieram się do spania, ale jeszcze tu wlazłam na chwilę. Zazdroszczę tym kobietom, które mają co odbudowywać. Ja nie mam. Zostały zgliszcza i ruiny po naszej rodzinie.

Wątpię aby on miał jakieś ciepłe uczucia, skoro nasze małżeństwo było dla niego taką mordęgą.Tam gdzie było jakaś miłość, ciepło, to mogą obudzić się miłe wspomnienia. U nas nie ma co się obudzić. On się męczył ze mną, więc teraz spokojny i zrelaksowany oddycha z ulgą, że już nikt mu nie każe wynosić śmieci i nie prosi o pomoc przy zakupach.

Inni mężowie kochali swoje żony, to mają do czego i kogo tęsknić. Mój mąż to nie ten przypadek.

Wierzę w cuda, ale nie takie. Może gdzieś tam mu przemknie jakieś miłe wspomnienie ze Świąt u mojej rodziny, bo ich zawsze lubił i dobrze się tam czuł, ale to nie takie wielkie halo, żeby zatęsknił za naszym domem.

Ja coraz spokojniej godzę się na samotność do końca życia i życie bez mojego męża. On jest takim człowiekiem, który jeszcze nigdy nie przyznał się do błędu. Tak jak mi powiedziała córka: "Mamo, uwierz mi, że jesteś ostatnią osobą, do której tata z czymkolwiek by się zwrócił nawet gdyby potrzebował pomocy. Mam oczy i umiem wyciągać wnioski, ty tylko ty żyjesz w nierealnym świecie. I tak było i jest."
Zresztą ona jest na mnie zła, że łaże po tym forum i twierdzi, że przez to nie mogę dojść do siebie, bo się naczytałam i nasłuchałam opowieści o cudownie nawróconych małżonkach. "Tato to nie ten przypadek."

Wolałaby, żebym spotkała kogoś, kto mnie pokocha i da mi szczęście i zatroszczy się o mnie. Jak jej mówię, że ja mam męża, to się na mnie złości, że nabijam sobie głowę mrzonkami
Uważa, że nasze małżeństwo jest nieważne, tylko ja jeszcze o tym nie wiem. Syn też uważa, że powinnam jak najszybciej wyrzucić go z pamięci i żyć sobie spokojnie, nie zawracając sobie nim głowy, bo on mnie niszczył.
Sama widzisz, że w takich okolicznościach jest mi trudno uwierzyć w cuda i odbudowę naszego małżeństwa. Zresztą sami mówicie, że muszą chcieć dwie strony, a tutaj jest tylko jedna. Druga się oderwała od tego niby jednego ciała i rozłączyła to co Bóg złączyl. Mój przypadek jest beznadziejny.

Pan Bóg też to wie

To tylko ja wierzyłam wbrew wszystkiemu, ze on się ogarnie, ale moja wiara już osłabła. Nie będę już się modlić ani o niego, ani o nas. Nie mam już wiary, że to się uda
Myliłam się w tak wielu rzeczach, to mnie nauczyło nie polegać na swoich przeczuciach i nadziejach

Zbieram się do spania, ale jeszcze tu wlazłam na chwilę. Zazdroszczę tym kobietom, które mają co odbudowywać. Ja nie mam. Zostały zgliszcza i ruiny po naszej rodzinie.

Wątpię aby on miał jakieś ciepłe uczucia, skoro nasze małżeństwo było dla niego taką mordęgą.Tam gdzie było jakaś miłość, ciepło, to mogą obudzić się miłe wspomnienia. U nas nie ma co się obudzić. On się męczył ze mną, więc teraz spokojny i zrelaksowany oddycha z ulgą, że już nikt mu nie każe wynosić śmieci i nie prosi o pomoc przy zakupach.

Inni mężowie kochali swoje żony, to mają do czego i kogo tęsknić. Mój mąż to nie ten przypadek.

Wierzę w cuda, ale nie takie. Może gdzieś tam mu przemknie jakieś miłe wspomnienie ze Świąt u mojej rodziny, bo ich zawsze lubił i dobrze się tam czuł, ale to nie takie wielkie halo, żeby zatęsknił za naszym domem.

Ja coraz spokojniej godzę się na samotność do końca życia i życie bez mojego męża. On jest takim człowiekiem, który jeszcze nigdy nie przyznał się do błędu. Tak jak mi powiedziała córka: "Mamo, uwierz mi, że jesteś ostatnią osobą, do której tata z czymkolwiek by się zwrócił nawet gdyby potrzebował pomocy. Mam oczy i umiem wyciągać wnioski, ty tylko ty żyjesz w nierealnym świecie. I tak było i jest."
Zresztą ona jest na mnie zła, że łaże po tym forum i twierdzi, że przez to nie mogę dojść do siebie, bo się naczytałam i nasłuchałam opowieści o cudownie nawróconych małżonkach. "Tato to nie ten przypadek."

Wolałaby, żebym spotkała kogoś, kto mnie pokocha i da mi szczęście i zatroszczy się o mnie. Jak jej mówię, że ja mam męża, to się na mnie złości, że nabijam sobie głowę mrzonkami
Uważa, że nasze małżeństwo jest nieważne, tylko ja jeszcze o tym nie wiem. Syn też uważa, że powinnam jak najszybciej wyrzucić go z pamięci i żyć sobie spokojnie, nie zawracając sobie nim głowy, bo on mnie niszczył.
Sama widzisz, że w takich okolicznościach jest mi trudno uwierzyć w cuda i odbudowę naszego małżeństwa. Zresztą sami mówicie, że muszą chcieć dwie strony, a tutaj jest tylko jedna. Druga się oderwała od tego niby jednego ciała i rozłączyła to co Bóg złączyl. Mój przypadek jest beznadziejny.

Pan Bóg też to wie

To tylko ja wierzyłam wbrew wszystkiemu, ze on się ogarnie, ale moja wiara już osłabła. Nie będę już się modlić ani o niego, ani o nas. Nie mam już wiary, że to się uda
Myliłam się w tak wielu rzeczach, to mnie nauczyło nie polegać na swoich przeczuciach i nadziejach

[JolantaElżbieta]

Na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie chcę już być raniona i nie chcę przeżywać rozczarowań. Wystarczy, że 34 lata tak przeżyłam. Potrzebuję wytchnienia. Resztą niech Pan Bóg się zajmie, po swojemu. Mnie już nic do tego. Ani swoją wolą, ani modlitwą nic nie zmienię. Po co się szarpać?

Na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie chcę już być raniona i nie chcę przeżywać rozczarowań. Wystarczy, że 34 lata tak przeżyłam. Potrzebuję wytchnienia. Resztą niech Pan Bóg się zajmie, po swojemu. Mnie już nic do tego. Ani swoją wolą, ani modlitwą nic nie zmienię. Po co się szarpać?

[monis]

JolantaElżbieta, jesteś fajną babką. Miłą, inteligentną, z fantastycznym poczuciem humoru. Wiele potrafisz. A może nawet wszystko?(tylko jeszcze nie wiesz).Masz z kim usiąść na Wigilię. To wielki dar jaki otrzymałaś w tym czasie.

Przygotujesz wspaniałe święta.

A to że mąż nie musi wyrzucać śmieci teraz? Nie wiesz tego. A nawet jeśli to za chcwilę będzie musiał. Sielanka, amok się skończy i czar pryśnie....klapki spadną z oczu i zacznie się zwyczajne zycie. No i wtedy zobaczymy jak będzie.

Na teraz oddaj wszystko Bogu. Nie zajmuj się przeszłością, swoim życiem i za nic przenigdy nie myśl o sobie źle.

Bądź taka dobra dla siebie jak jestes dobra dla innych:))


ps
nigdy nie jadłam kapusty z fasolą.Ani z grochem.

JolantaElżbieta, jesteś fajną babką. Miłą, inteligentną, z fantastycznym poczuciem humoru. Wiele potrafisz. A może nawet wszystko?(tylko jeszcze nie wiesz).Masz z kim usiąść na Wigilię. To wielki dar jaki otrzymałaś w tym czasie.

Przygotujesz wspaniałe święta.

A to że mąż nie musi wyrzucać śmieci teraz? Nie wiesz tego. A nawet jeśli to za chcwilę będzie musiał. Sielanka, amok się skończy i czar pryśnie....klapki spadną z oczu i zacznie się zwyczajne zycie. No i wtedy zobaczymy jak będzie.

Na teraz oddaj wszystko Bogu. Nie zajmuj się przeszłością, swoim życiem i za nic przenigdy nie myśl o sobie źle.

Bądź taka dobra dla siebie jak jestes dobra dla innych:))


ps
nigdy nie jadłam kapusty z fasolą.Ani z grochem.