[duzapanna]

[ryan]

[grzegorz_]

[Jacek-sychar]

Cytat:

rafalj napisał/a: prosiłbym o normalne rady, a nie o posyłanie mnie na terapie, bo to urąga mojej inteligencji.

Szkoda, że ja wcześniej Twojej opinii nie znałem, bo ja niestety nie zważając na swoją inteligencję, po wybuchu kryzysu, nie tylko byłem wielokrotnie u psychologa, ale nawet u psychiatry. Żeby się upewnić, czy nie zwariowałem. A sam nie wierzyłem już sobie.
Tam gdzie pracuję, mówi się, że aby tu pracować nie trzeba być wariatem, ale to bardzo ułatwia pracę. Tylko skąd wiedzieć, czy jeszcze jestem normalny, czy już jakoś sfiksowałem?
Pamiętacie Seksmisję i słynny tekst: "Sfiksowałyście boście chłopa dawno nie miały". A one nie wiedziały, że sfiksowały, bo brały tabletki. Dlatego musi być ktoś poza nami, kto spojrzy na nas obiektywnie.

Cytat:

rafalj napisał/a: prosiłbym o normalne rady, a nie o posyłanie mnie na terapie, bo to urąga mojej inteligencji.

Szkoda, że ja wcześniej Twojej opinii nie znałem, bo ja niestety nie zważając na swoją inteligencję, po wybuchu kryzysu, nie tylko byłem wielokrotnie u psychologa, ale nawet u psychiatry. Żeby się upewnić, czy nie zwariowałem. A sam nie wierzyłem już sobie.
Tam gdzie pracuję, mówi się, że aby tu pracować nie trzeba być wariatem, ale to bardzo ułatwia pracę. Tylko skąd wiedzieć, czy jeszcze jestem normalny, czy już jakoś sfiksowałem?
Pamiętacie Seksmisję i słynny tekst: "Sfiksowałyście boście chłopa dawno nie miały". A one nie wiedziały, że sfiksowały, bo brały tabletki. Dlatego musi być ktoś poza nami, kto spojrzy na nas obiektywnie.

[rafalj]

[Kari]

Rafał, zachęcam Cię, żebyś stanął w prawdzie i w rachunku sumienia (solidnym) zastanowił się jak realizowałeś przysięgę małżeńską i najpierw z tym co okaże się złem i zaniedbaniem poszedł do spowiedzi. Zobacz zarzuty, jakie napisała na Twój temat Twoja żona. Czy rozmawiałeś z nią szczegółowo o tych różnych sytuacjach, które ją zraniły, czy potrafisz uznać, że ona jest inną osobą niż Ty i może inaczej spostrzegać rzeczywistość? Możesz na ten moment dostrzec swoje błędy, zastanowić się z czego one wynikają i próbować się zmienić.
Reakcja na konflikt w postaci milczenia i obrażania się to coś nad czym można popracować, relacje ze znajomymi można poprawić...itd Kluczem jest rozmowa z żoną, a może wymiana listów niezależnie od forum, żebyś nauczył się jej słuchać i ją rozumieć. Nie chcesz terapii, ale może rozmowa w katolickiej poradni rzuciłaby Ci trochę światła na to wszystko?
Rafał trzeba wysiłku i to sporo, żeby zmienić między wami relacje na takie które byłyby do przyjęcia, ale jak to już napisałam do Domibu separacja w moim pojęciu nie pomoże,a zaszkodzi. Chyba, że nie napisaliście nam tu o nadużywaniu alkoholu, czy przemocy fizycznej- wtedy sama bym do takiej separacji zachęcała. Niemniej przemoc psychiczna jest czymś bardzo dotkliwym, bywa nie do wytrzymania, więc Rafał poczytaj o tym, i zastanów się czy Ciebie coś nie dotyczy.
A na początek może zaproś żonę do obejrzenia " Przez śmiech do lepszego małżeństwa" Marka Gungora, a później zgłębiaj lektury proponowane na forum.

Rafał, zachęcam Cię, żebyś stanął w prawdzie i w rachunku sumienia (solidnym) zastanowił się jak realizowałeś przysięgę małżeńską i najpierw z tym co okaże się złem i zaniedbaniem poszedł do spowiedzi. Zobacz zarzuty, jakie napisała na Twój temat Twoja żona. Czy rozmawiałeś z nią szczegółowo o tych różnych sytuacjach, które ją zraniły, czy potrafisz uznać, że ona jest inną osobą niż Ty i może inaczej spostrzegać rzeczywistość? Możesz na ten moment dostrzec swoje błędy, zastanowić się z czego one wynikają i próbować się zmienić.
Reakcja na konflikt w postaci milczenia i obrażania się to coś nad czym można popracować, relacje ze znajomymi można poprawić...itd Kluczem jest rozmowa z żoną, a może wymiana listów niezależnie od forum, żebyś nauczył się jej słuchać i ją rozumieć. Nie chcesz terapii, ale może rozmowa w katolickiej poradni rzuciłaby Ci trochę światła na to wszystko?
Rafał trzeba wysiłku i to sporo, żeby zmienić między wami relacje na takie które byłyby do przyjęcia, ale jak to już napisałam do Domibu separacja w moim pojęciu nie pomoże,a zaszkodzi. Chyba, że nie napisaliście nam tu o nadużywaniu alkoholu, czy przemocy fizycznej- wtedy sama bym do takiej separacji zachęcała. Niemniej przemoc psychiczna jest czymś bardzo dotkliwym, bywa nie do wytrzymania, więc Rafał poczytaj o tym, i zastanów się czy Ciebie coś nie dotyczy.
A na początek może zaproś żonę do obejrzenia " Przez śmiech do lepszego małżeństwa" Marka Gungora, a później zgłębiaj lektury proponowane na forum.

[kenya]

Rafał, zmiłuj się. Twoje odpowiedzi to odbijanie piłeczek.
Nikt nie potrafi sprawić by powstały w Tobie najmniejsze refleksje.
Wszystko na nie, lub oskarżanie innych.
Sobie się przyglądasz kiedykolwiek w kontekście relacji z żoną, kobietą, matką Twoich dzieci?
Żona poszła na terapię nie będąc jeszcze tutaj na forum - to fakt.
Nie wysłuchawszy ani jednej naszej rady, podjęła decyzję, że musi coś ze sobą zrobić bo tak żyć nie można- to fakt następny.
Szkasz czarownic do spalenia na stosie, nas którzy sugerują Tobie pracę nad sobą, pani psycholog która z żoną miała parę sesji.
Wcześniej żona ciągnęła Ciebie na terapię małżeńską, której ponoć nie chciałeś kontynuować.
Nie zmieni się Twoje życie bez Twojego udziału- to też fakt.

Rafał, zmiłuj się. Twoje odpowiedzi to odbijanie piłeczek.
Nikt nie potrafi sprawić by powstały w Tobie najmniejsze refleksje.
Wszystko na nie, lub oskarżanie innych.
Sobie się przyglądasz kiedykolwiek w kontekście relacji z żoną, kobietą, matką Twoich dzieci?
Żona poszła na terapię nie będąc jeszcze tutaj na forum - to fakt.
Nie wysłuchawszy ani jednej naszej rady, podjęła decyzję, że musi coś ze sobą zrobić bo tak żyć nie można- to fakt następny.
Szkasz czarownic do spalenia na stosie, nas którzy sugerują Tobie pracę nad sobą, pani psycholog która z żoną miała parę sesji.
Wcześniej żona ciągnęła Ciebie na terapię małżeńską, której ponoć nie chciałeś kontynuować.
Nie zmieni się Twoje życie bez Twojego udziału- to też fakt.

[grzegorz_]

[rafalj]

[rafalj]

[renta11]

Rafał

Jedna rzecz jest jasna.
Boisz się psychologa, i Twojej i żony terapii. Bo to jest krok w kierunku zmiany. A zmiany sa jak wiadomo trudne.
Żona nie chce żyć w dotychczasowy sposób. To fakt. A Ty chcesz. Ale to niemożliwe, bo tylko jedna osoba chce.
Więc jedynym wyjściem jest inne małżeństwo. Ale jakie?
Boisz się, że jak będzie terapia to odkryją się straszne rzeczy. No i fakt, odkryją się. I u Ciebie, i u żony.
Ale tylko wtedy możliwe będzie przerobienie tych rzeczy i przebudowa Waszego małżeństwa na takie do przyjęcia zarówno dla Ciebie, jak i dla żony. I bez gwałcenia siebie, co żona Ci mówi wprost.
To jest mozliwe i realne.
Jeśli tego nie zrobisz, to żona odejdzie. Dzisiaj, jutro czy pojutrze. Bo nie wytrzymuje, bo nie daje rady.
Przyjmij fakt, że albo praca nad soba i zmiany, albo...finito.

Rafał

Jedna rzecz jest jasna.
Boisz się psychologa, i Twojej i żony terapii. Bo to jest krok w kierunku zmiany. A zmiany sa jak wiadomo trudne.
Żona nie chce żyć w dotychczasowy sposób. To fakt. A Ty chcesz. Ale to niemożliwe, bo tylko jedna osoba chce.
Więc jedynym wyjściem jest inne małżeństwo. Ale jakie?
Boisz się, że jak będzie terapia to odkryją się straszne rzeczy. No i fakt, odkryją się. I u Ciebie, i u żony.
Ale tylko wtedy możliwe będzie przerobienie tych rzeczy i przebudowa Waszego małżeństwa na takie do przyjęcia zarówno dla Ciebie, jak i dla żony. I bez gwałcenia siebie, co żona Ci mówi wprost.
To jest mozliwe i realne.
Jeśli tego nie zrobisz, to żona odejdzie. Dzisiaj, jutro czy pojutrze. Bo nie wytrzymuje, bo nie daje rady.
Przyjmij fakt, że albo praca nad soba i zmiany, albo...finito.

[kenya]

Rafał, pytałeś żony jakich zmian od Ciebie oczekuje?

Czy zmiany, które ewentualnie proponuje, są możliwe dla Ciebie do zrealizowania?

Bo i owszem, nie można oczekiwać by ktoś całkowicie wyparł się swoich potrzeb, na rzecz realizacji czyichś oczekiwań.

To nie powinien być kompromis, to powinien być konsensus.

Poza tym, Ty także masz prawo mieć w stosunku do żony swoje oczekiwania.

Lecz żadne z was nie powinno tych oczekiwań realizować/egzekwować ze szkodą dla partnera.

Nie potraficie się porozumiewać. Nad komunikacją, która zawierać powinna w sobie aktywne słuchanie drugiej osoby trzeba koniecznie popracować.

Rafał, szkoda mi Ciebie, bo inteligentny młody czlowiek taki jak Ty szarpie się, traci siły, trwoni swój potencjał nie rozumiejąc tak do końca, że życie ma w swoich rękach.

Chcemy Ci pomóc, chcemy Wam pomóc.

pisz Rafał, inni też dodadzą coś od siebie.
Ten wątek będzie się rozwijał, jeśli uwierzysz, że nikt nie chce Ciebie wyautować, tylko WAM jako rodzinie pomóc. Spróbuj dostrzec dobre intencje piszących a nie z góry zakładać że Tobie się "dokopać".

Rafał, pytałeś żony jakich zmian od Ciebie oczekuje?

Czy zmiany, które ewentualnie proponuje, są możliwe dla Ciebie do zrealizowania?

Bo i owszem, nie można oczekiwać by ktoś całkowicie wyparł się swoich potrzeb, na rzecz realizacji czyichś oczekiwań.

To nie powinien być kompromis, to powinien być konsensus.

Poza tym, Ty także masz prawo mieć w stosunku do żony swoje oczekiwania.

Lecz żadne z was nie powinno tych oczekiwań realizować/egzekwować ze szkodą dla partnera.

Nie potraficie się porozumiewać. Nad komunikacją, która zawierać powinna w sobie aktywne słuchanie drugiej osoby trzeba koniecznie popracować.

Rafał, szkoda mi Ciebie, bo inteligentny młody czlowiek taki jak Ty szarpie się, traci siły, trwoni swój potencjał nie rozumiejąc tak do końca, że życie ma w swoich rękach.

Chcemy Ci pomóc, chcemy Wam pomóc.

pisz Rafał, inni też dodadzą coś od siebie.
Ten wątek będzie się rozwijał, jeśli uwierzysz, że nikt nie chce Ciebie wyautować, tylko WAM jako rodzinie pomóc. Spróbuj dostrzec dobre intencje piszących a nie z góry zakładać że Tobie się "dokopać".

[rafalj]

[renta11]

No to fajnie.
Ale uwierz mi, że ze specjalistą będzie Wam łatwiej.
Bo tak łatwo wejść w stare koleiny.
Wy macie dużo szczęścia.
Jeszcze wszystko przed Wami.
Otwórz się na nowe, z ciekawością, nadzieją, miłością.
Możecie sobie tak wiele dać.
Pomodlę się.

No to fajnie.
Ale uwierz mi, że ze specjalistą będzie Wam łatwiej.
Bo tak łatwo wejść w stare koleiny.
Wy macie dużo szczęścia.
Jeszcze wszystko przed Wami.
Otwórz się na nowe, z ciekawością, nadzieją, miłością.
Możecie sobie tak wiele dać.
Pomodlę się.