[Magda1911]

Tusia nie wiem dlaczego tak się dzieje ale mój mąż też po odejściu z domu stał się innym człowiekiem, wulgarnym, poniżającym mnie itd. Jego "panienka" też jest najwspanialsza i dlatego jest tam a nie przy mnie. Ja również wyciągnęłam go z wielu dołków a przede wszystkim z alkoholizmu. Był bardzo zaniedbany, prowadzałam po lekarzach... ach szkoda słów. Musimy się jakoś trzymać. Nie wiemy co się jeszcze w życiu może wydarzyć. Zyję nadzieją że kiedyś i dla nas porzuconych zaświeci słońce. Pozdrawiam !

Tusia nie wiem dlaczego tak się dzieje ale mój mąż też po odejściu z domu stał się innym człowiekiem, wulgarnym, poniżającym mnie itd. Jego "panienka" też jest najwspanialsza i dlatego jest tam a nie przy mnie. Ja również wyciągnęłam go z wielu dołków a przede wszystkim z alkoholizmu. Był bardzo zaniedbany, prowadzałam po lekarzach... ach szkoda słów. Musimy się jakoś trzymać. Nie wiemy co się jeszcze w życiu może wydarzyć. Zyję nadzieją że kiedyś i dla nas porzuconych zaświeci słońce. Pozdrawiam !

[Tusia1987]

Życzę Ci Madziu tego słoneczka z całego serducha <przytul>. Najgorsze, że dla wiarołomnych małżonków nie dochodzi, że to romans przekrzywia obraz współmałżonka... Wierzą naiwnie: "uda się z kochanką". NIE UDA SIĘ!!! Najczęściej te panienki kolekcjonują żonatych facetów jak trofea. A kochanka mojego męża na pewno. Strzelała wiecznie mojemu mężowi w kolana wysyłając dowody zdrady, które spokojnie mogłabym wykorzystać w sądzie (nie zna mnie, więc potencjalnie jako ta okrutna żona, bo tak o mnie sądzi-mogłabym z takimi dowodami puścić męża w skarpetkach). Przykre, że są osoby, które muszą odczuć triumf nad cierpieniem innej osoby. Szczęścia nigdy się nie zbuduje na cudzym nieszczęściu.... Bo wcześniej czy później odbije się to czkawką

Życzę Ci Madziu tego słoneczka z całego serducha <przytul>. Najgorsze, że dla wiarołomnych małżonków nie dochodzi, że to romans przekrzywia obraz współmałżonka... Wierzą naiwnie: "uda się z kochanką". NIE UDA SIĘ!!! Najczęściej te panienki kolekcjonują żonatych facetów jak trofea. A kochanka mojego męża na pewno. Strzelała wiecznie mojemu mężowi w kolana wysyłając dowody zdrady, które spokojnie mogłabym wykorzystać w sądzie (nie zna mnie, więc potencjalnie jako ta okrutna żona, bo tak o mnie sądzi-mogłabym z takimi dowodami puścić męża w skarpetkach). Przykre, że są osoby, które muszą odczuć triumf nad cierpieniem innej osoby. Szczęścia nigdy się nie zbuduje na cudzym nieszczęściu.... Bo wcześniej czy później odbije się to czkawką

[moc nadziei]

Tusia, proces przeżywania takiej traumy jaką jest zdrada małżonka ma swoje nieubłagane etapy. Zastanawianie się nad motywami pozostałych stron trójkąta jest jednym z nich.
Każdy wychodzi z niego - i wchodzi do następnego - w swoim tempie.
Warto jednak byś miała świadomość: uzdrowienie oznacza wolność od tych rozmyślań. Próbuj to osiągnąć choćby sprawiało Ci to trudność. Skupiaj się na tym co możesz zmienić - z łaską Bożą i z własnym wysiłkiem - czyli nad własnymi reakcjami, zachowaniem, postawą, myślami.
To możesz zmieniać i temu warto poświęcać czas i energię.
Innym rzeczom po prostu nie warto.

Ja wiem jak jest trudno, ale wiem też że uwolnienie się od tego w końcu przychodzi. Dąż do tego, módl się o to, i w tę stronę się kieruj. Wtedy zrobisz następny krok.
Nie popędzaj się nadmiernie, ale też nie zatrzymuj się i nie "buksuj" w miejscu.

Myśl więcej o sobie. O sobie. O swojej relacji z Bogiem, z ludźmi, z samą sobą.
To Cię zbuduje.
Tamto natomiast nie przyniesie nic dobrego.

Tusia, proces przeżywania takiej traumy jaką jest zdrada małżonka ma swoje nieubłagane etapy. Zastanawianie się nad motywami pozostałych stron trójkąta jest jednym z nich.
Każdy wychodzi z niego - i wchodzi do następnego - w swoim tempie.
Warto jednak byś miała świadomość: uzdrowienie oznacza wolność od tych rozmyślań. Próbuj to osiągnąć choćby sprawiało Ci to trudność. Skupiaj się na tym co możesz zmienić - z łaską Bożą i z własnym wysiłkiem - czyli nad własnymi reakcjami, zachowaniem, postawą, myślami.
To możesz zmieniać i temu warto poświęcać czas i energię.
Innym rzeczom po prostu nie warto.

Ja wiem jak jest trudno, ale wiem też że uwolnienie się od tego w końcu przychodzi. Dąż do tego, módl się o to, i w tę stronę się kieruj. Wtedy zrobisz następny krok.
Nie popędzaj się nadmiernie, ale też nie zatrzymuj się i nie "buksuj" w miejscu.

Myśl więcej o sobie. O sobie. O swojej relacji z Bogiem, z ludźmi, z samą sobą.
To Cię zbuduje.
Tamto natomiast nie przyniesie nic dobrego.

[Tusia1987]

Dziękuje Wam, bo dzięki Wam wiem, że można przetrwać! Choć jest to dla mnie bolesne.... Bo poznałam całkowicie inną twarz mojego męża. Powiedzcie mi czy to jest w romansach normalne? Że żona nagle jest tą najgorszą? Brak zainteresowania żoną. Wytykanie nawet jej wyglądu...Bo ja zupełnie tego nie potrafię ogarnąć rozumem....

Dziękuje Wam, bo dzięki Wam wiem, że można przetrwać! Choć jest to dla mnie bolesne.... Bo poznałam całkowicie inną twarz mojego męża. Powiedzcie mi czy to jest w romansach normalne? Że żona nagle jest tą najgorszą? Brak zainteresowania żoną. Wytykanie nawet jej wyglądu...Bo ja zupełnie tego nie potrafię ogarnąć rozumem....

[kenya]

piszesz Tusiu odnośnie kochaki:
Skąd takie przekonanie, że jest lepsza? Nie raz mąż to podkreślał

Zatem całą swoją wartość, postrzeganie samej siebie uzależniasz od mężowskiej opinii, może także od opini innych ludzi na Twój temat.

A co Ty myślisz o sobie?
Jego opinię wzięłaś za swoją, czy też nie śmiesz mieć własnej opnii na swój temat?

Oj Tusiu, Tusiu....

piszesz Tusiu odnośnie kochaki:
Skąd takie przekonanie, że jest lepsza? Nie raz mąż to podkreślał

Zatem całą swoją wartość, postrzeganie samej siebie uzależniasz od mężowskiej opinii, może także od opini innych ludzi na Twój temat.

A co Ty myślisz o sobie?
Jego opinię wzięłaś za swoją, czy też nie śmiesz mieć własnej opnii na swój temat?

Oj Tusiu, Tusiu....

[Tusia1987]

Ja zawsze miałam niską samoocenę. Niestety... Najgorsze, że mój mąż CAŁĄ odpowiedzialność za zdradę i swój romans zrzuca na mnie.(standard myślę w takiej sytuacji: Wreszcie ktoś mnie wysłuchał i przytulił...) Baaa... Nawet twierdzi, że doprowadzam Go do nerwicy. Szkoda, że nie widział co zrobił ze mną... Ile łez wylałam w poduszkę gdy on mnie zdradzał.... Jak przez łzy błagałam Boga by Arek się nawrócił... Nie chcę Mu tego liczyć... W Jego mniemaniu przez 5 lat małżeństwa nie zrobiłam dla Niego NIC! Jego romans totalnie wyniszczył moją psychikę. Strasznie bolesne to jest, że teraz tak po prostu nic do mnie nie czuje... Czy jest możliwe by miłość małżeńska przeminęła z wiatrem???

Ja zawsze miałam niską samoocenę. Niestety... Najgorsze, że mój mąż CAŁĄ odpowiedzialność za zdradę i swój romans zrzuca na mnie.(standard myślę w takiej sytuacji: Wreszcie ktoś mnie wysłuchał i przytulił...) Baaa... Nawet twierdzi, że doprowadzam Go do nerwicy. Szkoda, że nie widział co zrobił ze mną... Ile łez wylałam w poduszkę gdy on mnie zdradzał.... Jak przez łzy błagałam Boga by Arek się nawrócił... Nie chcę Mu tego liczyć... W Jego mniemaniu przez 5 lat małżeństwa nie zrobiłam dla Niego NIC! Jego romans totalnie wyniszczył moją psychikę. Strasznie bolesne to jest, że teraz tak po prostu nic do mnie nie czuje... Czy jest możliwe by miłość małżeńska przeminęła z wiatrem???

[Ania65]

Tusiu takie zachowania osoby zdradzającej są niestety typowe. Jeszcze nie spotkałam się z innymi zachowaniami, co nie znaczy że ich nie ma.

Tusiu takie zachowania osoby zdradzającej są niestety typowe. Jeszcze nie spotkałam się z innymi zachowaniami, co nie znaczy że ich nie ma.

[Tusia1987]

Arek tego nie potrafi zrozumieć... Jest zaślepiony jej "blaskiem".... Na spotkanie ze mną brakuje Mu czasu... To strasznie bolesne....

Arek tego nie potrafi zrozumieć... Jest zaślepiony jej "blaskiem".... Na spotkanie ze mną brakuje Mu czasu... To strasznie bolesne....

[Tusia1987]

Mój Mąż naprawdę był wspaniałym mężem i człowiekiem... Taka refleksja mi przyszła.. Może rzeczywiście to ja byłam zła? Może rzeczywiście trudno ze mną wytrzymać? Tak bardzo chciałabym naprawić małżeństwo i siebie. Chciałabym Mu dać wszystko... Siedzę i płaczę... W nocy Go szukam i nie raz budzę się, a poduszka jest mokra od łez... Czasami pierwsze co mówię po przebudzeniu to: Arek... Ja już swoją szansę zmarnowałam i strasznie boli, że już więcej szans nie dostanę... Jestem dla Niego spalona... A tak bardzo mi brakuje Jego pocałunków i Jego czułości... Nie mam sił żyć bez Niego...

Mój Mąż naprawdę był wspaniałym mężem i człowiekiem... Taka refleksja mi przyszła.. Może rzeczywiście to ja byłam zła? Może rzeczywiście trudno ze mną wytrzymać? Tak bardzo chciałabym naprawić małżeństwo i siebie. Chciałabym Mu dać wszystko... Siedzę i płaczę... W nocy Go szukam i nie raz budzę się, a poduszka jest mokra od łez... Czasami pierwsze co mówię po przebudzeniu to: Arek... Ja już swoją szansę zmarnowałam i strasznie boli, że już więcej szans nie dostanę... Jestem dla Niego spalona... A tak bardzo mi brakuje Jego pocałunków i Jego czułości... Nie mam sił żyć bez Niego...

[ponury]

[ezabel]

Tusia, rozumiem Cię doskonale, przeszłam to wszystko, zdrada, sprawa w sądzie, okropne słowa, upokorzenie, strach...To będzie bolało, będzie Ci bardzo trudno a jesteś dopiero na samym początku, ale dasz radę. Pierwszą rzeczą którą ja zrobiłam to postawiłam Pana Boga na pierwszym miejscu w moim życiu, nie Twój mąż a Pan Bóg jest w Twoim życiu najważniejszy, On kocha Cię ponad wszystko, jesteś dla Pana cudem, to On jest naszym źródłem szczęścia, to Jemu należy się należyte miejsce, a najważniejszym człowiekiem w Twoim życiu jest Twój mąż. Módl się do Pana z pokorą, proś o wstawiennictwo Świętych, nasza kochana mateczka jest zawsze z Tobą w trudnych chwilach, ja zmówiłam Nowennę Pompejańską, pomogło. Pan chce abyś była szczęśliwa i przeprowadzi Cię, ale musisz zaufać, bardzo pomaga koronka o 15, przyjaciele, rodzina i to że tutaj jesteś. Tusia kochana, czytaj, słuchaj, ale pamiętaj też aby dbać o siebie i ładnie wyglądać, to zawsze poprawia humor, chociaż na chwilkę,
trzymaj się,
z Panem Bogiem

Tusia, rozumiem Cię doskonale, przeszłam to wszystko, zdrada, sprawa w sądzie, okropne słowa, upokorzenie, strach...To będzie bolało, będzie Ci bardzo trudno a jesteś dopiero na samym początku, ale dasz radę. Pierwszą rzeczą którą ja zrobiłam to postawiłam Pana Boga na pierwszym miejscu w moim życiu, nie Twój mąż a Pan Bóg jest w Twoim życiu najważniejszy, On kocha Cię ponad wszystko, jesteś dla Pana cudem, to On jest naszym źródłem szczęścia, to Jemu należy się należyte miejsce, a najważniejszym człowiekiem w Twoim życiu jest Twój mąż. Módl się do Pana z pokorą, proś o wstawiennictwo Świętych, nasza kochana mateczka jest zawsze z Tobą w trudnych chwilach, ja zmówiłam Nowennę Pompejańską, pomogło. Pan chce abyś była szczęśliwa i przeprowadzi Cię, ale musisz zaufać, bardzo pomaga koronka o 15, przyjaciele, rodzina i to że tutaj jesteś. Tusia kochana, czytaj, słuchaj, ale pamiętaj też aby dbać o siebie i ładnie wyglądać, to zawsze poprawia humor, chociaż na chwilkę,
trzymaj się,
z Panem Bogiem

[Tusia1987]

Najgorsze jest chyba wypieranie się tego co tak naprawdę się dzieje... Te zapewnienia samej siebie: "Nie, nie przecież nie mógł od tak przestać mnie kochać", "Dlaczego ona ma większe prawo do Niego niż ja?"
"Na pewno zrozumie i wróci". Nie potrafię sobie poradzić z nienawiścią do niej, nie potrafię sobie poradzić z tą totalną bezsilnością, która rozkłada mnie na łopatki... Wczoraj przy spowiedzi nawet ksiądz powiedział: "dwie strony muszą chcieć, nic na siłę się nie zrobi". Trudno mi uwierzyć w to co się dzieje z moim mężem... Bo zawsze był kulturalny, opanowany, uczciwy w stosunku do mnie, troskliwy. Łzy mi się cisną do oczu jak przypominam sobie Jego słowa: "Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz". To słowa jeszcze z tego roku.... Jak żyć? Rano wstaje i wszystko się wydaje takie bezsensu. Gdyby nie praca leżałabym w łóżku i patrzałabym w sufit. Jego słowa: "pokaż mi, że potrafisz beze mnie żyć"... przebijają moje serce na wylot... On nie jest moim facetem, a mężem!!!

Najgorsze jest chyba wypieranie się tego co tak naprawdę się dzieje... Te zapewnienia samej siebie: "Nie, nie przecież nie mógł od tak przestać mnie kochać", "Dlaczego ona ma większe prawo do Niego niż ja?"
"Na pewno zrozumie i wróci". Nie potrafię sobie poradzić z nienawiścią do niej, nie potrafię sobie poradzić z tą totalną bezsilnością, która rozkłada mnie na łopatki... Wczoraj przy spowiedzi nawet ksiądz powiedział: "dwie strony muszą chcieć, nic na siłę się nie zrobi". Trudno mi uwierzyć w to co się dzieje z moim mężem... Bo zawsze był kulturalny, opanowany, uczciwy w stosunku do mnie, troskliwy. Łzy mi się cisną do oczu jak przypominam sobie Jego słowa: "Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz". To słowa jeszcze z tego roku.... Jak żyć? Rano wstaje i wszystko się wydaje takie bezsensu. Gdyby nie praca leżałabym w łóżku i patrzałabym w sufit. Jego słowa: "pokaż mi, że potrafisz beze mnie żyć"... przebijają moje serce na wylot... On nie jest moim facetem, a mężem!!!

[ezabel]

Kiedyś ludzie z forum mi bardzo pomogli, a dziś postaram się chociaż troszkę podzielić tym co kiedyś sama usłyszałam, może coś się przyda.
Kryzys i cierpienie jest po coś nam dane, może ma moc oczyszczającą, może potrzebujecie czasu aby popatrzeć na siebie z jeszcze większą miłością, ale musisz wiedzieć jedno na 100% Pan Bóg uświęcając Wasz związek sakramentem chce abyście byli razem, może nie dziś, może potrzeba czasu, jakiegoś doświadczenia, ale Pan wyprowadzi z Waszego kryzysu na pewno jakieś dobro, to jest Twój mąż, pogubiony, żyjący w ciężkim grzechu cudzołóstwa, w złości, niepewności, poczuciu winy, strachu itp, On jest w pewnym sensie chory, za jakiś czas otworzą mu się oczy, ale to jest Twój mąż, nie jakiś tam facet, to Ty jesteś Jego żoną do końca życie, i kiedyś staniecie przed Panem jako małżeństwo, razem (ps dużo słucham ojca Szustaka, polecam!!!).
Postaraj się w tym trudnym czasie naprawdę wyjątkowo zadbać o siebie, mi pomógł sport, trening, bieganie, zakupy, koleżanki, uśmiech, kosmetyczka itp., znajdą się ludzie, może w podobnej sytuacji, po podobnych przejściach, którzy zechcą Ci towarzyszyć.
Staraj się wyzbyć nienawiści, złości, to zły doradca, idź do spowiedzi i staraj się nie mówić źle o tej kobiecie, wiem że to trudne, mi też jest do tej pory trudno trzymać język za zębami ale módl się za nią, taka modlitwa z za osobę, która Cię skrzywdziła ma ogromną siłę.
Pamiętam o Tobie,
będzie dobrze,
z Panem Bogiem kochana

Kiedyś ludzie z forum mi bardzo pomogli, a dziś postaram się chociaż troszkę podzielić tym co kiedyś sama usłyszałam, może coś się przyda.
Kryzys i cierpienie jest po coś nam dane, może ma moc oczyszczającą, może potrzebujecie czasu aby popatrzeć na siebie z jeszcze większą miłością, ale musisz wiedzieć jedno na 100% Pan Bóg uświęcając Wasz związek sakramentem chce abyście byli razem, może nie dziś, może potrzeba czasu, jakiegoś doświadczenia, ale Pan wyprowadzi z Waszego kryzysu na pewno jakieś dobro, to jest Twój mąż, pogubiony, żyjący w ciężkim grzechu cudzołóstwa, w złości, niepewności, poczuciu winy, strachu itp, On jest w pewnym sensie chory, za jakiś czas otworzą mu się oczy, ale to jest Twój mąż, nie jakiś tam facet, to Ty jesteś Jego żoną do końca życie, i kiedyś staniecie przed Panem jako małżeństwo, razem (ps dużo słucham ojca Szustaka, polecam!!!).
Postaraj się w tym trudnym czasie naprawdę wyjątkowo zadbać o siebie, mi pomógł sport, trening, bieganie, zakupy, koleżanki, uśmiech, kosmetyczka itp., znajdą się ludzie, może w podobnej sytuacji, po podobnych przejściach, którzy zechcą Ci towarzyszyć.
Staraj się wyzbyć nienawiści, złości, to zły doradca, idź do spowiedzi i staraj się nie mówić źle o tej kobiecie, wiem że to trudne, mi też jest do tej pory trudno trzymać język za zębami ale módl się za nią, taka modlitwa z za osobę, która Cię skrzywdziła ma ogromną siłę.
Pamiętam o Tobie,
będzie dobrze,
z Panem Bogiem kochana

[Tusia1987]

Ezabel, byłam w spowiedzi wczoraj akurat... Mam ogromne wyrzuty sumienia... Może rzeczywiście byłam tą okrutną żoną, bo gdybym była dobrą nigdy by nie rozglądał się za innymi.... Wiem, że mogłam dać z siebie więcej...
Najbardziej mnie jednak boli, że ona krzywdziła nie tylko mnie, ale PRZEDE WSZYSTKIM duszę mojego męża... Pozbawia Go możliwości przystępowania do Komunii Św.
W wiadomościach na fb oraz sms traktowała Go jak sukienkę i to taką z wyprzedaży. Teksty typu np.: "ja już Go nie chcę, weź sobie Go". Po pierwsze mój mąż nie jest rzeczą by sobie go WZIĄĆ, a dwa co to wyprzedaż używanych mężczyzn?? Druga sprawa. Zero szacunku nie tylko dla Sakramentu Małżeństwa, ale również do życia ludzkiego. Pisała do męża, że jak będzie w ciąży z nim to usunie tą ciążę. Nie potrafię zrozumieć jak można zabić własne dziecko?!? I dlatego, że mój mąż chciał dać szansę naszemu małżeństwu... Nie potrafię sobie wyobrazić jak mój mąż mógł się czuć... Arek doskonale wie jakie mam zdanie w tej kwestii. Sama wielokrotnie Mu powtarzałam, że jakby przyszło Mu wybierać moje życie lub życie dziecka, niech wybierze życie dziecka... Dużo choruje więc zawsze jakiś taki strach był....

Trudno mi uwierzyć, że mój mąż ceni bardziej kobietę bez żadnych skrupułów i zasad niż własną żonę...


Dziś w Kościele Święto Przemienienia Pańskiego. Życzę Wam kochani aby nasz Pan przemienił w każdym małżeństwie urazy w przebaczenie, oziębłość w żar miłości ofiarnej, szorstkość w delikatność, słowa przykre w pełne czułości, oddalenie w bliskość, smutek w radość, obojętność w pragnienie bycia razem.

Ezabel, byłam w spowiedzi wczoraj akurat... Mam ogromne wyrzuty sumienia... Może rzeczywiście byłam tą okrutną żoną, bo gdybym była dobrą nigdy by nie rozglądał się za innymi.... Wiem, że mogłam dać z siebie więcej...
Najbardziej mnie jednak boli, że ona krzywdziła nie tylko mnie, ale PRZEDE WSZYSTKIM duszę mojego męża... Pozbawia Go możliwości przystępowania do Komunii Św.
W wiadomościach na fb oraz sms traktowała Go jak sukienkę i to taką z wyprzedaży. Teksty typu np.: "ja już Go nie chcę, weź sobie Go". Po pierwsze mój mąż nie jest rzeczą by sobie go WZIĄĆ, a dwa co to wyprzedaż używanych mężczyzn?? Druga sprawa. Zero szacunku nie tylko dla Sakramentu Małżeństwa, ale również do życia ludzkiego. Pisała do męża, że jak będzie w ciąży z nim to usunie tą ciążę. Nie potrafię zrozumieć jak można zabić własne dziecko?!? I dlatego, że mój mąż chciał dać szansę naszemu małżeństwu... Nie potrafię sobie wyobrazić jak mój mąż mógł się czuć... Arek doskonale wie jakie mam zdanie w tej kwestii. Sama wielokrotnie Mu powtarzałam, że jakby przyszło Mu wybierać moje życie lub życie dziecka, niech wybierze życie dziecka... Dużo choruje więc zawsze jakiś taki strach był....

Trudno mi uwierzyć, że mój mąż ceni bardziej kobietę bez żadnych skrupułów i zasad niż własną żonę...


Dziś w Kościele Święto Przemienienia Pańskiego. Życzę Wam kochani aby nasz Pan przemienił w każdym małżeństwie urazy w przebaczenie, oziębłość w żar miłości ofiarnej, szorstkość w delikatność, słowa przykre w pełne czułości, oddalenie w bliskość, smutek w radość, obojętność w pragnienie bycia razem.