[MonikaMaria3]

Są takie dni jak dziś, gdy doskonale Cię rozumiem. Coraz częściej ten etap dotyka i mnie. Już dziś wyzalilam się Gosi... Samo to mi pomoglo. Dziękuję Gosiu.
Widzisz duzapanno wydawalo mi się, że kapitulacje ogłosiłam juz dawno... Ale wciąż sie miotam. Raz jest dobrze raz źle, ale coraz częściej myślę po prostu o spokojnym, bez nerwów życiu samej z córką. Zrobilam krok 1,2,3,4... Stanelam w miejscu. I znowu ppowróciły miotania. Czemu te nasze męża takie zatwardziale? Im wolno popełniać błędy i to koszmarne... Nas byle co dyskwalifikuje

Są takie dni jak dziś, gdy doskonale Cię rozumiem. Coraz częściej ten etap dotyka i mnie. Już dziś wyzalilam się Gosi... Samo to mi pomoglo. Dziękuję Gosiu.
Widzisz duzapanno wydawalo mi się, że kapitulacje ogłosiłam juz dawno... Ale wciąż sie miotam. Raz jest dobrze raz źle, ale coraz częściej myślę po prostu o spokojnym, bez nerwów życiu samej z córką. Zrobilam krok 1,2,3,4... Stanelam w miejscu. I znowu ppowróciły miotania. Czemu te nasze męża takie zatwardziale? Im wolno popełniać błędy i to koszmarne... Nas byle co dyskwalifikuje

[GosiaH]

[lustro]

To na tym forum usłyszałam - mamy to, na co się godzimy.

Po pierwszym buncie i przemyśleniu sprawy ( na własnym przykładzie) mogę powiedzieć - prawda.
Tylko trudno, naprawdę trudno, jest przestać się godzić po latach "zaniedbań" w tej materii.
Ale da się

To na tym forum usłyszałam - mamy to, na co się godzimy.

Po pierwszym buncie i przemyśleniu sprawy ( na własnym przykładzie) mogę powiedzieć - prawda.
Tylko trudno, naprawdę trudno, jest przestać się godzić po latach "zaniedbań" w tej materii.
Ale da się

[grzegorz_]

[Mrówka]

DP u mnie takie 'odpuszczenie' zaowocowało tym, że moimi zachowaniami, wypowiedziami itd przestał 'kierować' mąż, a zaczął Chrystus :) tzn. wcześniej zastanawiałam się co powiedzieć, czego nie mówić, co zrobić, żeby mąż był zadowolony, aby go nie urazić, nie popsuć chwil 'dobrych' , ale które były dobre moim kosztem, moimi ciągłymi ustępstwami. Teraz robię, mówię to co powinnam jako wyznawca Chrystusa i to przynosi owoce w moim życiu - w myśl słów 'gdy Bóg jest na pierwszym miejscu to wszystko inne jest na swoim'.

Nie wiem, czy wyraziłam się jasno - mama nadzieję, że nie zwariowałam :)

DP u mnie takie 'odpuszczenie' zaowocowało tym, że moimi zachowaniami, wypowiedziami itd przestał 'kierować' mąż, a zaczął Chrystus :) tzn. wcześniej zastanawiałam się co powiedzieć, czego nie mówić, co zrobić, żeby mąż był zadowolony, aby go nie urazić, nie popsuć chwil 'dobrych' , ale które były dobre moim kosztem, moimi ciągłymi ustępstwami. Teraz robię, mówię to co powinnam jako wyznawca Chrystusa i to przynosi owoce w moim życiu - w myśl słów 'gdy Bóg jest na pierwszym miejscu to wszystko inne jest na swoim'.

Nie wiem, czy wyraziłam się jasno - mama nadzieję, że nie zwariowałam :)

[Bety]

ktos ostatnio tak powiedział do mnie: to, że mąż robił tak i tak to jedno, ale jak to sie stało, że dopuściłaś do tego, aby mąż tak krzywdził rodzinę i Ciebie?
sa dwie strony: ktoś robi, ktoś sią na to godzi

dobre pytanie!

ktos ostatnio tak powiedział do mnie: to, że mąż robił tak i tak to jedno, ale jak to sie stało, że dopuściłaś do tego, aby mąż tak krzywdził rodzinę i Ciebie?
sa dwie strony: ktoś robi, ktoś sią na to godzi

dobre pytanie!

[macko]

[MonikaMaria3]

Macko... To że czasami się odpuści, nie znsczy, ze rezygnujemy. Po prostu każdy potrzebuje restartu, wyłączenia się, odpoczynku. Dziś siadlam sobie na łóżku, rozbeczana i mówię Panu Bogu: Panie Boże Ty wiesz, że chcę dobrze. Mam otwarte serce na męża. Ale kurcze ile można być z kimś kto tak krzywdzi. Wiesz co... Ty rób co chcesz. Ja pasuje. Przepraszam, ale odejdę od niego bo jaki przykład córce daje. Ze mąż to może ponizac i przyjaciolke stawiac na czele? Panie Boże ja wiem, że wszystko możesz, tylko jeszcze czekasz... Ale Ty podpiesz się bo się w końcu rozwiode i będe żyć sama.
I potem trafilam na facebook i link, ze Sycharki są wierne przysiedze. No Pan Bog troszkę zakpil... Ale przypomnial co najważniejsze. I szybko dol minął.

Macko... To że czasami się odpuści, nie znsczy, ze rezygnujemy. Po prostu każdy potrzebuje restartu, wyłączenia się, odpoczynku. Dziś siadlam sobie na łóżku, rozbeczana i mówię Panu Bogu: Panie Boże Ty wiesz, że chcę dobrze. Mam otwarte serce na męża. Ale kurcze ile można być z kimś kto tak krzywdzi. Wiesz co... Ty rób co chcesz. Ja pasuje. Przepraszam, ale odejdę od niego bo jaki przykład córce daje. Ze mąż to może ponizac i przyjaciolke stawiac na czele? Panie Boże ja wiem, że wszystko możesz, tylko jeszcze czekasz... Ale Ty podpiesz się bo się w końcu rozwiode i będe żyć sama.
I potem trafilam na facebook i link, ze Sycharki są wierne przysiedze. No Pan Bog troszkę zakpil... Ale przypomnial co najważniejsze. I szybko dol minął.

[duzapanna]

Wydaje mi się, że przez wiele lat byłam niewolnikiem takich myśli o jakich pisze Mrówka. Myślałam co powiedzieć, jak powiedzieć żeby dobre zrozumiał, co zrobić żeby mnie zauważył, żeby kochał, jak go przyciągnąć do siebie itd. Zawsze on, on, on w centrum mojej uwagi.
Co oczywiście nie znaczy że mąż czuł się taki ubóstwiany przeze mnie bo to się tak nie przekłada. Im bardziej czułam się do niego uwiązana, tym bardziej go nie lubiłam. Więc nie byłam szczególnie dobrą żoną.

Z biegiem terapii oduczam się tej nadodpowiedzialności, przekonania że na wszystko mam wpływ. Właśnie że nie mam. A już absolutnie żadnego nie mam wpływu na męża w tej chwili.

Monika piszesz: Czemu te nasze męże takie zatwardziale?
Trochę rozumiem co moim kieruje. Schematy wyniesione z rodzinnego domu, zranienia, teraz także rany jakie ja mu zadałam. Tylko że za pierwsze nie odpowiadam, za ostatnie przepraszałam nie raz. Nie mam wpływu na to że on nie chce ruszyć z miejsca.
Nie pomogę mu, jeśli ciągle będę brała na siebie podowiedzialność za coś, co leży w jego gestii. Może potrzebny mu czas, okej, ma czas. Tyle że ja nie mogę w tym czasie czekać wpatrzona w niego.

Macko spoko, nie odbieram tego jako wyrzut :)
Zacznę od końca: co do mnie należy teraz? Być wierną, pamiętać że mam męża, modlić się za niego, nie odpowiadać wrogością lub złośliwościami. Tyle. Innych opcji nie dostrzegam. Uważam że zaszkodziłyby i mi i jemu.

Nie rozmawiamy ze sobą i ja tych rozmów już zaczynać nie będę, przynajmniej narazie. Za tydzień zaproszeni jesteśmy na wesele w mojej bliskiej rodzinie. Postanowiłam że parę dni przed poinformuję męża że tam jadę i kiedy wyjeżdżam, jako że jest zaproszony również może jechać ze mną.
Mąż i tak od paru dni ogłasza znajomym jaki ma plan na ów weekend i jest to całkowicie inny plan niż mój, w innej części Polski. Od tygodnia się nad tym zastanawiam, bo na początku chciałam jechać bez słowa. Ale wydaje mi się że tyle będzie dobrze.

Wydaje mi się, że przez wiele lat byłam niewolnikiem takich myśli o jakich pisze Mrówka. Myślałam co powiedzieć, jak powiedzieć żeby dobre zrozumiał, co zrobić żeby mnie zauważył, żeby kochał, jak go przyciągnąć do siebie itd. Zawsze on, on, on w centrum mojej uwagi.
Co oczywiście nie znaczy że mąż czuł się taki ubóstwiany przeze mnie bo to się tak nie przekłada. Im bardziej czułam się do niego uwiązana, tym bardziej go nie lubiłam. Więc nie byłam szczególnie dobrą żoną.

Z biegiem terapii oduczam się tej nadodpowiedzialności, przekonania że na wszystko mam wpływ. Właśnie że nie mam. A już absolutnie żadnego nie mam wpływu na męża w tej chwili.

Monika piszesz: Czemu te nasze męże takie zatwardziale?
Trochę rozumiem co moim kieruje. Schematy wyniesione z rodzinnego domu, zranienia, teraz także rany jakie ja mu zadałam. Tylko że za pierwsze nie odpowiadam, za ostatnie przepraszałam nie raz. Nie mam wpływu na to że on nie chce ruszyć z miejsca.
Nie pomogę mu, jeśli ciągle będę brała na siebie podowiedzialność za coś, co leży w jego gestii. Może potrzebny mu czas, okej, ma czas. Tyle że ja nie mogę w tym czasie czekać wpatrzona w niego.

Macko spoko, nie odbieram tego jako wyrzut :)
Zacznę od końca: co do mnie należy teraz? Być wierną, pamiętać że mam męża, modlić się za niego, nie odpowiadać wrogością lub złośliwościami. Tyle. Innych opcji nie dostrzegam. Uważam że zaszkodziłyby i mi i jemu.

Nie rozmawiamy ze sobą i ja tych rozmów już zaczynać nie będę, przynajmniej narazie. Za tydzień zaproszeni jesteśmy na wesele w mojej bliskiej rodzinie. Postanowiłam że parę dni przed poinformuję męża że tam jadę i kiedy wyjeżdżam, jako że jest zaproszony również może jechać ze mną.
Mąż i tak od paru dni ogłasza znajomym jaki ma plan na ów weekend i jest to całkowicie inny plan niż mój, w innej części Polski. Od tygodnia się nad tym zastanawiam, bo na początku chciałam jechać bez słowa. Ale wydaje mi się że tyle będzie dobrze.

[macko]

[duzapanna]

Macko na pewno nie ma jednego schematu postępowania i bardzo bardzo dużo zależy od konkretnej sytuacji. W takim razie napiszę o konkretach żebyśmy sobie tak tylko nie teoretyzowali.

Każdy potrzebuje bliskości i czułości. Ale w wypadku gdy małżonek mówi: nie kocham cię, nie chcę z tobą żyć to okazywanie czułości uważam za chore. Jak to zresztą miałoby wyglądać?
Mąż wraca z weekendu na którym nie wiadomo gdzie był i z kim, nie raczył nawet powiedzieć że wyjeżdża i kiedy wraca, a żona wita go ciepłą kolacją i propozycją wspólnego wieczoru?

Mój mąż mnie nie chce, za to czasem proponuje mi niezobowiązujący seks w celu wzajemnego zaspokojenia swoich potrzeb fizycznych. Nie bardzo wiem, o czym miałabym z nim rozmawiać wobec powyższego.

Macko na pewno nie ma jednego schematu postępowania i bardzo bardzo dużo zależy od konkretnej sytuacji. W takim razie napiszę o konkretach żebyśmy sobie tak tylko nie teoretyzowali.

Każdy potrzebuje bliskości i czułości. Ale w wypadku gdy małżonek mówi: nie kocham cię, nie chcę z tobą żyć to okazywanie czułości uważam za chore. Jak to zresztą miałoby wyglądać?
Mąż wraca z weekendu na którym nie wiadomo gdzie był i z kim, nie raczył nawet powiedzieć że wyjeżdża i kiedy wraca, a żona wita go ciepłą kolacją i propozycją wspólnego wieczoru?

Mój mąż mnie nie chce, za to czasem proponuje mi niezobowiązujący seks w celu wzajemnego zaspokojenia swoich potrzeb fizycznych. Nie bardzo wiem, o czym miałabym z nim rozmawiać wobec powyższego.

[Jacek-sychar]

Proponuję zajrzeć do naszej broszury Sycharowskiej, tutaj:
http://www.broszura.sychar.org/
szczególnie koniec strony 13 i początek 14.

Tam jest to jasno wyjaśnione, jak powinniśmy postąpić w różnych sytuacjach.

Proponuję zajrzeć do naszej broszury Sycharowskiej, tutaj:
http://www.broszura.sychar.org/
szczególnie koniec strony 13 i początek 14.

Tam jest to jasno wyjaśnione, jak powinniśmy postąpić w różnych sytuacjach.

[ryan]

[duzapanna]

Cytat:

Autorem tekstu jest Hermas, jego zaś dzieło – Pasterz – jest jednym z najważniejszych pism starochrześcijańskich: „Panie – powiedziałem – Jeśli kto ma żonę, która wierzy wPana, Iprzekonał się, że ona popełnia cudzołóstwo, Czy grzeszy mąż, jeśli dalej znią żyje razem?” „Tak długo, póki nie wie – odpowiedział – nie grzeszy. Jeśli się jednak mąż dowie ojej grzechu, Aniewiasta nie pokutuje, Ale trwa wswym porubstwie, Imąż dalej znią żyje razem, Staje się współwinny jej grzechu, Ibierze udział wjej cudzołóstwie”. „Jakżeż tedy, opanie – pytałem – mapostąpić mąż, Jeśli żona trwa wswej namiętności?” „Niechże ją oddali – odrzekł Amąż niech żyje samotnie, Jeśli zaś oddali swą żonę ipojmie inną, Tedy ion cudzołoży”. „Ajeśli, opanie – pytałem – niewiasta poswym oddaleniu pokutuje, Ichce powrócić do swego męża, Czy on jej nie powinien przyjąć zpowrotem?” „Zpewnością – odrzekł – Jeśli mąż jej nie przyjmie, Grzeszy iwielką na siebie ściąga winę. Powinno się przecie przyjąć tego, który zgrzeszył, aczyni pokutę. Azatem dla tej pokuty mężowi żenić się niewolno. Oto jak się żona imąż powinni zachowywać”.

Dzięki Jacku.

Cytat:

Autorem tekstu jest Hermas, jego zaś dzieło – Pasterz – jest jednym z najważniejszych pism starochrześcijańskich: „Panie – powiedziałem – Jeśli kto ma żonę, która wierzy wPana, Iprzekonał się, że ona popełnia cudzołóstwo, Czy grzeszy mąż, jeśli dalej znią żyje razem?” „Tak długo, póki nie wie – odpowiedział – nie grzeszy. Jeśli się jednak mąż dowie ojej grzechu, Aniewiasta nie pokutuje, Ale trwa wswym porubstwie, Imąż dalej znią żyje razem, Staje się współwinny jej grzechu, Ibierze udział wjej cudzołóstwie”. „Jakżeż tedy, opanie – pytałem – mapostąpić mąż, Jeśli żona trwa wswej namiętności?” „Niechże ją oddali – odrzekł Amąż niech żyje samotnie, Jeśli zaś oddali swą żonę ipojmie inną, Tedy ion cudzołoży”. „Ajeśli, opanie – pytałem – niewiasta poswym oddaleniu pokutuje, Ichce powrócić do swego męża, Czy on jej nie powinien przyjąć zpowrotem?” „Zpewnością – odrzekł – Jeśli mąż jej nie przyjmie, Grzeszy iwielką na siebie ściąga winę. Powinno się przecie przyjąć tego, który zgrzeszył, aczyni pokutę. Azatem dla tej pokuty mężowi żenić się niewolno. Oto jak się żona imąż powinni zachowywać”.

Dzięki Jacku.