[Maciek1978]

Witam wszystkich. Po długim okresie niedomówień moje małżeństwo stanęło na krawędzi. Problem jest w tym, że moja żona działa zupełnie nieracjonalnie, bez wchodzenia w szczegóły - nie tylko ja, ale wiele osób twierdzi, że nie działa racjonalnie i że coś złego się dzieje w jej psychice) nie ma żadnych racjonalnych powodów do rozwodu. Małżonka moja bardziej chyba imaginuje sobie moją złą wolę i jakieś ukryte motywy mojego działania, zresztą nie tylko moje bo zerwała kontakt z wieloma przyjaciółmi - krótko mówiąc izoluje się od wszystkich. Ostatnio jej stanowisko jest takie, że mam się wynosić z jej domu (kupiony na wspólny kredyt), mam podpisać rozdzielność majątkową i zgodzić się na polubowny rozwód, jeżeli tego nie zrobię grozi mi " że mnie zniszczy", poza tym ogólna sytuacja nie jest zbyt sympatyczna... że się tak wyrażę. Dziewczyna działa nieracjonalnie, zupełnie jak opętana lub zaburzona psychicznie. Na dzień dzisiejszy żąda podpisania intercyzy, zostałem odcięty od jej dochodów, sam utrzymuję dom i spłacam kredyt, nie wiem, jakie zobowiązania ona zaciąga i na dobrą sprawę gdybym się zgodził, byłoby to dla mnie bezpieczne rozwiązanie. Zastanawiam się, jak ten fakt skonfrontuje sąd rodzinny z moim stanowiskiem, które brzmi " nie przyłożę ręki do rozwodu w żadnej formie, ponieważ małżonka działa nieracjonalnie". Czy Możecie mi coś doradzić?
Pozdrawiam serdecznie.

Witam wszystkich. Po długim okresie niedomówień moje małżeństwo stanęło na krawędzi. Problem jest w tym, że moja żona działa zupełnie nieracjonalnie, bez wchodzenia w szczegóły - nie tylko ja, ale wiele osób twierdzi, że nie działa racjonalnie i że coś złego się dzieje w jej psychice) nie ma żadnych racjonalnych powodów do rozwodu. Małżonka moja bardziej chyba imaginuje sobie moją złą wolę i jakieś ukryte motywy mojego działania, zresztą nie tylko moje bo zerwała kontakt z wieloma przyjaciółmi - krótko mówiąc izoluje się od wszystkich. Ostatnio jej stanowisko jest takie, że mam się wynosić z jej domu (kupiony na wspólny kredyt), mam podpisać rozdzielność majątkową i zgodzić się na polubowny rozwód, jeżeli tego nie zrobię grozi mi " że mnie zniszczy", poza tym ogólna sytuacja nie jest zbyt sympatyczna... że się tak wyrażę. Dziewczyna działa nieracjonalnie, zupełnie jak opętana lub zaburzona psychicznie. Na dzień dzisiejszy żąda podpisania intercyzy, zostałem odcięty od jej dochodów, sam utrzymuję dom i spłacam kredyt, nie wiem, jakie zobowiązania ona zaciąga i na dobrą sprawę gdybym się zgodził, byłoby to dla mnie bezpieczne rozwiązanie. Zastanawiam się, jak ten fakt skonfrontuje sąd rodzinny z moim stanowiskiem, które brzmi " nie przyłożę ręki do rozwodu w żadnej formie, ponieważ małżonka działa nieracjonalnie". Czy Możecie mi coś doradzić?
Pozdrawiam serdecznie.

[kinga2]

[Metanoja1]

Ja myślę tyle, że nie łączyłabym dwóch różnych spraw: rozwodu, którego jeszcze nie ma i nie został wszczęty proces oraz umowy rozdzielności. Chyba jednak warto rozpatrywać te rzeczy osobno.

Ja myślę tyle, że nie łączyłabym dwóch różnych spraw: rozwodu, którego jeszcze nie ma i nie został wszczęty proces oraz umowy rozdzielności. Chyba jednak warto rozpatrywać te rzeczy osobno.

[Krzysztof123]

Hej Maćku. Zachowanie Twojej żony jest jak najbardziej irracjonalne wbrew temu co opisujesz. Po prostu jej izolacja rozciągnięta jest na całego ciebie i tak tez w stosunku do wspólnych znajomych aby nie było z Toba żadnego kontaktu. Ona praktycznie prowadi już swoje życie prywatne.
Po pierwsze skoro ma już swoje konto to powinieneś zabezpieczyć swoje dochody bo może być tak, że będzie korzystać z wsólnych środków jednocześnie odkładając swoje wynagrodzenie. Właśnie u mnie tak było. Miłośc nie polega tylko na dawaniu ale też na szacunku do samego siebie. Zabezpiecz więc swoje prawa.
Co do kredytów już zaciągniętych to jeżeli są jednostronne musiałyby być wydatkowane na potrzeby rodziny a nie jednostki by Sąd je mogł uznać na uzasadnione.
Kredyty i pozyczki pdjęte przez nia zaś po jasnym i dorozumianym oswuiadczeniu o rozwodzie, chęci zatwierdzenia rozdzielczości należą tylko do niej. Zabezpiecz też opłaty za mieszkanie i media by ona również ponosiła w równych częściach bo w razie podziału majątku Sąd będzie dzielił po połowie.
No i z ostrożności nie komentuj jej zachowania, pozwól wytaplać się w błocie ale módl się za nią i kochaj. Spróbój zachowywać się tak jakby nic się nie działo i pamiętaj o tym dniu w którym Bóg Was połączył.

Hej Maćku. Zachowanie Twojej żony jest jak najbardziej irracjonalne wbrew temu co opisujesz. Po prostu jej izolacja rozciągnięta jest na całego ciebie i tak tez w stosunku do wspólnych znajomych aby nie było z Toba żadnego kontaktu. Ona praktycznie prowadi już swoje życie prywatne.
Po pierwsze skoro ma już swoje konto to powinieneś zabezpieczyć swoje dochody bo może być tak, że będzie korzystać z wsólnych środków jednocześnie odkładając swoje wynagrodzenie. Właśnie u mnie tak było. Miłośc nie polega tylko na dawaniu ale też na szacunku do samego siebie. Zabezpiecz więc swoje prawa.
Co do kredytów już zaciągniętych to jeżeli są jednostronne musiałyby być wydatkowane na potrzeby rodziny a nie jednostki by Sąd je mogł uznać na uzasadnione.
Kredyty i pozyczki pdjęte przez nia zaś po jasnym i dorozumianym oswuiadczeniu o rozwodzie, chęci zatwierdzenia rozdzielczości należą tylko do niej. Zabezpiecz też opłaty za mieszkanie i media by ona również ponosiła w równych częściach bo w razie podziału majątku Sąd będzie dzielił po połowie.
No i z ostrożności nie komentuj jej zachowania, pozwól wytaplać się w błocie ale módl się za nią i kochaj. Spróbój zachowywać się tak jakby nic się nie działo i pamiętaj o tym dniu w którym Bóg Was połączył.

[ryan]

Maciek1978,

odniosę się tylko do intercyzy. Wg prawa nazywa to się umowa o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej.. Można ją spisać w każdej chwili u notariusza jeśli dwie strony wyrażają zgodę, koszt pewnie w każdym miejscu kraju inny (ale niewiele ponad 500 zł). Od chwili takiej umowy wszystko co nabywasz jest tylko Twoje, problem taki że to co nabyłeś do tej pory jest Wasze wspólne.
Rozdzielność majątkowa moim zdaniem nie jest zła nawet gdy w małżeństwie jest wszystko OK, bo obowiązek wspierania i finansowania budżetu rodzinnego i tak jest obowiązkowy (chyba art 47 i 51 Kodeks opiekuńczy i rodzinny)
Przy tzw. intercyzie żona jeśli zaciągałaby jakieś zobowiązania musi przy podpisie na np. umowie kredytowej zawrzeć dopisek "podpisałam z mężem od dnia......umowę o ustanowienie rozdzielności.....itd"

Maciek1978,

odniosę się tylko do intercyzy. Wg prawa nazywa to się umowa o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej.. Można ją spisać w każdej chwili u notariusza jeśli dwie strony wyrażają zgodę, koszt pewnie w każdym miejscu kraju inny (ale niewiele ponad 500 zł). Od chwili takiej umowy wszystko co nabywasz jest tylko Twoje, problem taki że to co nabyłeś do tej pory jest Wasze wspólne.
Rozdzielność majątkowa moim zdaniem nie jest zła nawet gdy w małżeństwie jest wszystko OK, bo obowiązek wspierania i finansowania budżetu rodzinnego i tak jest obowiązkowy (chyba art 47 i 51 Kodeks opiekuńczy i rodzinny)
Przy tzw. intercyzie żona jeśli zaciągałaby jakieś zobowiązania musi przy podpisie na np. umowie kredytowej zawrzeć dopisek "podpisałam z mężem od dnia......umowę o ustanowienie rozdzielności.....itd"

[Nirwanna]

[Krzysztof123]

ryan napisałeś: "Rozdzielność majątkowa moim zdaniem nie jest zła nawet gdy w małżeństwie jest wszystko OK"
Otóż w małżeństwie opartym na wierze katolickiej taka intercyza nawet nie powinna zakiełkować w głowie.
Każda umowa ma podłoże wiary.... w słowa jakie się wypowiada bo one mają przynieść owoce. A my jesteśmy przecież stworzeni na wzór Boga, który słowami właśnie tworzy
Tak tez przed ołtarzem wypowiada się słowa ślubowania miłości, wierności i uczciwości (po co więc umowa spisana na papierze ?)
Kto wierzy w Boga i stosuje w swoim zyciu jego prawa nie musi zawierać umów papierowych. One służą po to by komuś coś wytknąć, by zabezpieczyć się na przyszłość ale skoro - wracając do małżeństwa - bierzesz sobie z miłości żonę i prze ołtarzem ślubujesz jej .... a ona Tobie - to chyba nie zakładasz, że kiedyś będziecie się rozliczać, rachować, wyliczać sobie co kto i komu oraz za ile.
Małzeństwo nado ściśle związane jest z miłością a jej definiję znajdziesz w Hymnie o miłości a tam..... między innymi:
miłość - nie cieszy się z niesprawiedliwości,
... wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję...,
skonfrontuj więc swoją przysięgę małżeńską z wiarą a ujrzysz jej niedoskonałość.
Intercyza w trakcie związku małżeńskiego również nie ma sensu, bo przyjmując małzonka po zażegnaniu kryzysu dalej ufamy, wierzymy, miłujemy. Przyjmujemy jak ojciec syna marnotrawnego.
Każdy bowiem odpowiedzialny jest za swoje słowa i nie zakładajmy, że jak on mnie to ja musze jemu bo odet jest zaprzeczeniem naszej wiary.
Zbyt wiele przenosi katolik z małżeństw cywilnych do kościoła a ślub sakramentalny choć oparty jest na wierze, honorze, woli, błogosławieństwie i całym człowieczeństwie jest obecnie jedynie potrzebny po to by Panna młoda założyła białą suknię a Pan młody śliczny frak. Potem zamiast wesela - czyli radości z założenia nowej rodziny - jedynie występ weselny czyli parada .
Intercyza jest ważna - w małżeństwach cywilnych kiedy to wszystko od samego początku do samego końca ich żywotności oparte jest na piśmie.

ryan napisałeś: "Rozdzielność majątkowa moim zdaniem nie jest zła nawet gdy w małżeństwie jest wszystko OK"
Otóż w małżeństwie opartym na wierze katolickiej taka intercyza nawet nie powinna zakiełkować w głowie.
Każda umowa ma podłoże wiary.... w słowa jakie się wypowiada bo one mają przynieść owoce. A my jesteśmy przecież stworzeni na wzór Boga, który słowami właśnie tworzy
Tak tez przed ołtarzem wypowiada się słowa ślubowania miłości, wierności i uczciwości (po co więc umowa spisana na papierze ?)
Kto wierzy w Boga i stosuje w swoim zyciu jego prawa nie musi zawierać umów papierowych. One służą po to by komuś coś wytknąć, by zabezpieczyć się na przyszłość ale skoro - wracając do małżeństwa - bierzesz sobie z miłości żonę i prze ołtarzem ślubujesz jej .... a ona Tobie - to chyba nie zakładasz, że kiedyś będziecie się rozliczać, rachować, wyliczać sobie co kto i komu oraz za ile.
Małzeństwo nado ściśle związane jest z miłością a jej definiję znajdziesz w Hymnie o miłości a tam..... między innymi:
miłość - nie cieszy się z niesprawiedliwości,
... wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję...,
skonfrontuj więc swoją przysięgę małżeńską z wiarą a ujrzysz jej niedoskonałość.
Intercyza w trakcie związku małżeńskiego również nie ma sensu, bo przyjmując małzonka po zażegnaniu kryzysu dalej ufamy, wierzymy, miłujemy. Przyjmujemy jak ojciec syna marnotrawnego.
Każdy bowiem odpowiedzialny jest za swoje słowa i nie zakładajmy, że jak on mnie to ja musze jemu bo odet jest zaprzeczeniem naszej wiary.
Zbyt wiele przenosi katolik z małżeństw cywilnych do kościoła a ślub sakramentalny choć oparty jest na wierze, honorze, woli, błogosławieństwie i całym człowieczeństwie jest obecnie jedynie potrzebny po to by Panna młoda założyła białą suknię a Pan młody śliczny frak. Potem zamiast wesela - czyli radości z założenia nowej rodziny - jedynie występ weselny czyli parada .
Intercyza jest ważna - w małżeństwach cywilnych kiedy to wszystko od samego początku do samego końca ich żywotności oparte jest na piśmie.

[ryan]

[Jacek-sychar]

[ryan]

[Krzysztof123]

Ryan... moje zdanie w tym temacie wciąż jest tożsame.
Wyobraź sobie osobę, która podaje się za katolika - takich jest większość społeczeństwa w Polsce.
Każda z tych osób idąc przynajmniej do kościoła wypowiada w nim na mszy credo wiary bijąc się w pierś potwierdzając przy tym swoją wiarę, przynależność do Boga i zachowywanie jego praw (chodzi o dekalog - przynajmniej).
dla przykładu - nie kradnij - zdanie proste i po co dalej dodawać jakiś komentarz skoro mam nie kraść to nie kradnę ale dla niektórych to znaczy, że czasami można coś ukraść. Wniosek więc taki, że można być jak to ostatnio słyszałem trochę katolikiem i trochę nie katolikiem więc trochę kraść i trochę nie kraść, trochę cudzołożyć i trochę nie cudzołożyć itd.
Intercyza jest takim "trochę".
Teraz wierząc w Boga jedynego pomyśl sobie, że miałbyś być przez niego tak samo traktowany jak przy okazji intercyzy.
Trochę Cię miłuję a trochę nie, trochę Ci błogosławię a trochę nie i podobnie wieczność, uświęcenie itd.
Jezus powołał małżonków do miłości i pełnego oddania ich sobie nawzajem.
Po co my skupieni w Sycharze czekamy, trwamy w tej miłości. Jesteśmy lub czujemy się skrzywdzeni przez swoich małżonków ale... po ich nawróceniu nie zakładamy ograniczeń bo tym samym ograniczylibyśmy właśnie swoją wiarę w Boga i "trochę" zaprzeczylibyśmy jedności małżeńskiej.
Rozumiem, że czujesz się skrzywdzony. Masz do tego prawo. Twoja żona popełniła grzech wobec Ciebie (choć nie czuję się sędzią ale dla wyjaśnienia tematu pozwolę sobie zaryzykować takie stwierdzenie).
Po nawróceniu małżonka Ty proponujesz właśnie tą intercyzą wdrożenie własnego podziału - grzechu. Po co?
Porównam to też do innego przykładu jakich już słyszałem wiele a sam mam składane takie propozycje.
Znajdź się w sytuacji wyjściowej kiedy dowiadujesz się, że małżonka Cię zdradziła z jakimś innym mężczyzną, ba nawet poszła dalej... oświadczyła Ci, że bardzo go kocha i odchodzi do niego. Oczywistym jest, że zgrzeszyła. Każdy z nas potwierdzi, przy tym, że to niechlubny czyn. Masz prawo być wściekły.
Toczy się postepowanie rozwodowe i po jego zakończeniu ona mieszka już trwale z innym mężczyzną.
Teraz Ty (to oczywiście przykład i nie odbieraj tego do siebie) - usprawiedliwiając swoje postepowanie jej czynem bierzesz sobie inna kobietę, bo "masz do tego prawo" - przecież to ona zniszczyła Wasze małżeństwo i ona jest temu winna.
Otóż wcale nie!!!!
Ślubując miłość, wierność i uczciwość małżeńską - KAŻDY Z NAS - odpowiedzialny jest za swoje słowa. Wcześniej negując takie zachowanie żony teraz sam to czynisz więc najlepiej jest serdecznie ja przeprosić za wcześniejszą złość, bo Ciebie w takim przypadku dotyka ten sam grzech.
Rozumiesz.
Intercyza więc w małżeństwie jest ograniczeniem jedności małżeńskiej, wprowadza granice korzystania z darowanej bezwzględnej miłości i korzystania z jej dobrodziejstw. To wytwór prawa jedynie na potrzeby prawa cywilnego związków niesakramentalnych i opartych na kontraktach.
Wiara to tez ufność.
Gdyby każdy kierował się prawem Bożym, nie byłoby kodeksów by cokolwiek doprecyzować, wojska, policji i innych służb. Rodzina to komórka (sorry za określenie) w której rządząc się prawem Bożym nie potrzebujemy nic innego by coś dookreślać. Miłujemy się, kochamy i jesteśmy wobec siebie UCZCIWI.
Nawet zakładając, że małżonek się nawróci a po jakimś czasie mimo Twojego ponownego zaufania zrobi dokładnie to samo co wtedy?
Przypomnij sobie słowa Jezusa o przebaczeniu - ile razy masz to czynić?
Skoro jesteś katolikiem - moim zdaniem zawsze. Skoro po nawróceniu małżonka nadal jej nie ufasz to dajcie sobie czas na pełne zjednoczenie - wspólnota katolicka, msze o nawrócenie, wspólna modlitwa ale.... zachowanie w sercu słów przysięgi, którą składało się przed obliczem Boga. Czy możesz go zawieść? On wypełnił każde ze swoich wypowiedzianych słów. Nawet to o byciu razem z nami po swojej śmierci (ziemskiej) chociaż tak wiele osób ma co do tego wątpliwości.
A jeśli już tak naprawdę będziesz chciał wprowadzić intercyzę do swojego małżeństwa to udaj się do notariusza - lecz przyrównasz wówczas małżeństwo sakramentalne do kontraktu cywilnego - to taka zamiana złotego pierścienia z brylantem na świecidełko odpustowe ze szkiełkiem.

Ryan... moje zdanie w tym temacie wciąż jest tożsame.
Wyobraź sobie osobę, która podaje się za katolika - takich jest większość społeczeństwa w Polsce.
Każda z tych osób idąc przynajmniej do kościoła wypowiada w nim na mszy credo wiary bijąc się w pierś potwierdzając przy tym swoją wiarę, przynależność do Boga i zachowywanie jego praw (chodzi o dekalog - przynajmniej).
dla przykładu - nie kradnij - zdanie proste i po co dalej dodawać jakiś komentarz skoro mam nie kraść to nie kradnę ale dla niektórych to znaczy, że czasami można coś ukraść. Wniosek więc taki, że można być jak to ostatnio słyszałem trochę katolikiem i trochę nie katolikiem więc trochę kraść i trochę nie kraść, trochę cudzołożyć i trochę nie cudzołożyć itd.
Intercyza jest takim "trochę".
Teraz wierząc w Boga jedynego pomyśl sobie, że miałbyś być przez niego tak samo traktowany jak przy okazji intercyzy.
Trochę Cię miłuję a trochę nie, trochę Ci błogosławię a trochę nie i podobnie wieczność, uświęcenie itd.
Jezus powołał małżonków do miłości i pełnego oddania ich sobie nawzajem.
Po co my skupieni w Sycharze czekamy, trwamy w tej miłości. Jesteśmy lub czujemy się skrzywdzeni przez swoich małżonków ale... po ich nawróceniu nie zakładamy ograniczeń bo tym samym ograniczylibyśmy właśnie swoją wiarę w Boga i "trochę" zaprzeczylibyśmy jedności małżeńskiej.
Rozumiem, że czujesz się skrzywdzony. Masz do tego prawo. Twoja żona popełniła grzech wobec Ciebie (choć nie czuję się sędzią ale dla wyjaśnienia tematu pozwolę sobie zaryzykować takie stwierdzenie).
Po nawróceniu małżonka Ty proponujesz właśnie tą intercyzą wdrożenie własnego podziału - grzechu. Po co?
Porównam to też do innego przykładu jakich już słyszałem wiele a sam mam składane takie propozycje.
Znajdź się w sytuacji wyjściowej kiedy dowiadujesz się, że małżonka Cię zdradziła z jakimś innym mężczyzną, ba nawet poszła dalej... oświadczyła Ci, że bardzo go kocha i odchodzi do niego. Oczywistym jest, że zgrzeszyła. Każdy z nas potwierdzi, przy tym, że to niechlubny czyn. Masz prawo być wściekły.
Toczy się postepowanie rozwodowe i po jego zakończeniu ona mieszka już trwale z innym mężczyzną.
Teraz Ty (to oczywiście przykład i nie odbieraj tego do siebie) - usprawiedliwiając swoje postepowanie jej czynem bierzesz sobie inna kobietę, bo "masz do tego prawo" - przecież to ona zniszczyła Wasze małżeństwo i ona jest temu winna.
Otóż wcale nie!!!!
Ślubując miłość, wierność i uczciwość małżeńską - KAŻDY Z NAS - odpowiedzialny jest za swoje słowa. Wcześniej negując takie zachowanie żony teraz sam to czynisz więc najlepiej jest serdecznie ja przeprosić za wcześniejszą złość, bo Ciebie w takim przypadku dotyka ten sam grzech.
Rozumiesz.
Intercyza więc w małżeństwie jest ograniczeniem jedności małżeńskiej, wprowadza granice korzystania z darowanej bezwzględnej miłości i korzystania z jej dobrodziejstw. To wytwór prawa jedynie na potrzeby prawa cywilnego związków niesakramentalnych i opartych na kontraktach.
Wiara to tez ufność.
Gdyby każdy kierował się prawem Bożym, nie byłoby kodeksów by cokolwiek doprecyzować, wojska, policji i innych służb. Rodzina to komórka (sorry za określenie) w której rządząc się prawem Bożym nie potrzebujemy nic innego by coś dookreślać. Miłujemy się, kochamy i jesteśmy wobec siebie UCZCIWI.
Nawet zakładając, że małżonek się nawróci a po jakimś czasie mimo Twojego ponownego zaufania zrobi dokładnie to samo co wtedy?
Przypomnij sobie słowa Jezusa o przebaczeniu - ile razy masz to czynić?
Skoro jesteś katolikiem - moim zdaniem zawsze. Skoro po nawróceniu małżonka nadal jej nie ufasz to dajcie sobie czas na pełne zjednoczenie - wspólnota katolicka, msze o nawrócenie, wspólna modlitwa ale.... zachowanie w sercu słów przysięgi, którą składało się przed obliczem Boga. Czy możesz go zawieść? On wypełnił każde ze swoich wypowiedzianych słów. Nawet to o byciu razem z nami po swojej śmierci (ziemskiej) chociaż tak wiele osób ma co do tego wątpliwości.
A jeśli już tak naprawdę będziesz chciał wprowadzić intercyzę do swojego małżeństwa to udaj się do notariusza - lecz przyrównasz wówczas małżeństwo sakramentalne do kontraktu cywilnego - to taka zamiana złotego pierścienia z brylantem na świecidełko odpustowe ze szkiełkiem.

[Metanoja1]

No to co Krzysztofie radzisz, jeśli jeden współmałżonek chce otworzyć firmę zaciągając na poczet tego niebotyczny kredyt na rozwinięcie działalności, a drugi współmałżonek jest temu przeciwny, uzasadnia to tym, że nie chce ponosić ryzyka, uważa że pomysł jest zły, a tamten go naciska i argumentuje, że brak zgody współmałżonka jest zahamowaniem jego rozwoju, który on sobie zaplanował. Co ma zrobić ten współmałżonek, który tego nie chce, nie chce brać w tym udziału.

No to co Krzysztofie radzisz, jeśli jeden współmałżonek chce otworzyć firmę zaciągając na poczet tego niebotyczny kredyt na rozwinięcie działalności, a drugi współmałżonek jest temu przeciwny, uzasadnia to tym, że nie chce ponosić ryzyka, uważa że pomysł jest zły, a tamten go naciska i argumentuje, że brak zgody współmałżonka jest zahamowaniem jego rozwoju, który on sobie zaplanował. Co ma zrobić ten współmałżonek, który tego nie chce, nie chce brać w tym udziału.

[Metanoja1]

Cytat:

Intercyza (...)to wytwór prawa jedynie na potrzeby prawa cywilnego związków niesakramentalnych i opartych na kontraktach.

Owszem, wytwór prawa na potrzeby prawa cywilnego. I koniec.
Zawierając sakramentalny związek małżeński wchodzisz w polskich prawodawstwie poprzez konkordat w zależność formalno prawną w świetle prawa cywilnego, które to małżonków także obowiązuje.
Gdyby związek małżeński był tylko i wyłącznie związkiem sakramentalnym, a w świetle prawa cywilnego by nie istniał, nie byłaby potrzebna intercyza wówczas, gdyż w świetle prawa cywilnego małżeństwo by nie istniało (ale tak nie jest - jest ślub konkordatowy), a tak jest potrzebna jako pewna opcja, gwarantująca i chroniąca dobro osoby, która nie chce się zadłużać na przykład. Ja nie widzę nic złego w tym, by korzystać z narzędzi prawnych, które obowiązują.

Cytat:

Wiara to tez ufność.

Ufność w co?? Np chociażby w kontekscie sytuacji chęci zaciągania długów przez współmałżonka, aby założyć firmę?

Cytat:

Intercyza (...)to wytwór prawa jedynie na potrzeby prawa cywilnego związków niesakramentalnych i opartych na kontraktach.

Owszem, wytwór prawa na potrzeby prawa cywilnego. I koniec.
Zawierając sakramentalny związek małżeński wchodzisz w polskich prawodawstwie poprzez konkordat w zależność formalno prawną w świetle prawa cywilnego, które to małżonków także obowiązuje.
Gdyby związek małżeński był tylko i wyłącznie związkiem sakramentalnym, a w świetle prawa cywilnego by nie istniał, nie byłaby potrzebna intercyza wówczas, gdyż w świetle prawa cywilnego małżeństwo by nie istniało (ale tak nie jest - jest ślub konkordatowy), a tak jest potrzebna jako pewna opcja, gwarantująca i chroniąca dobro osoby, która nie chce się zadłużać na przykład. Ja nie widzę nic złego w tym, by korzystać z narzędzi prawnych, które obowiązują.

Cytat:

Wiara to tez ufność.

Ufność w co?? Np chociażby w kontekscie sytuacji chęci zaciągania długów przez współmałżonka, aby założyć firmę?

[twardy]