Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:02, w całości zmieniany 1 raz
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-21, 16:09
Cytat:
Zle zrobilam, ale chce to naprawić tylko nie wiem jak.... i czy się jeszcze da
Jesli tego chcesz z calego serca to sie da. Trzeba na to czasu, wysilku i ciut szalenstwa w pozytywnym znaczeniu.
(4) Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; (5) nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; (6) nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. (7) Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
(1 list do Koryntian 13:4-7, Biblia Tysiąclecia)
cyt."Dojrzała miłość wyznacza sobie dalekosiężne cele. Potrafi czekać, nie zniechęcając się, na odpowiedź, którą każdy człowiek dawać może zgodnie z rytmem swego dojrzewania. Umie żyć opierając się na trwałych wartościach. Jest odporna na rozczarowania, umie wybierać, a także rezygnować."
http://www.deon.pl/inteli...wa-milosci.html
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-21, 17:32
Cecylia to patronka śpiewu , chórów .
Wiemy o tobie , postrzegamy ciebie na podstawie tego co napiszesz
i jak piszesz ( jak każdego zresztą ) .
Otwarłaś się nieco w tych ostatnich postach , przywołałaś nowe informacje
i to dobrze .
Staraj się także nie oceniać i ty sama zbyt pochopnie piszących tutaj .
Czyjeś odbicie w lustrze może być nieco mniej lub bardziej zniekształcone .
Jedno jednak jest pewne .
Nikt tutaj nie chce dla ciebie źle .
To o "cwana" nie było przecież do ciebie .
Taka ogólna uwaga o dzisiejszej młodzieży żeńskiej , bardzo wyrobionej i bez kompleksów .
JEDNA UWAGA : Jeżeli jakikolwiek facet pisze ogólnie o kobietach , to pisze ogólnie ,
a nie konkretnie o tobie . Taka statystyczna większość , schemat .
Wiemy tylko to co sama napiszesz .
To jak z układaniem puzzli .
Ty nam podrzucasz kolejne puzzle , a my układamy .
Im wiecej ich jest tym obraz czytelniejszy .
Jak ich mało to trzeba się reszty domysleć , a to niełatwe .
Nawiasem , czy jesteś pielęgniarką ?
( oczywiście nie ma obowiązku odpowiedzi )
Ja bym radził nie używać Imion ( ani męża , ani tamtej pary ) .
Chodzi mi o tą Jagodę , chyba rozumiesz dlaczego .
Twój mąż jak dla mnie zachowuje się trochę nietypowo jak na przeciętnego faceta .
Zasłania sie brakiem "nastroju" ?
Jeśli ty nie odbiegasz od normy jako kobieta , to jego zachowanie raczej odbiega od normy .
Co to za wytłumaczenie .... "zmęczony" ?
Przecież to nie zawody , nikt go nie wyprzedzi .
Czy mąż jest jedynakiem ?
Jak on zachowuje się w stosunku do dzieci z rodziny czy jakichkolwiek innych ?
Długo jesteście małżeństwem ?
Poznalizuj sobie wasze rodzinne domy .
Oboje jesteście ich wytworem .
KOMUNIKACJA .
Tu większość chyba ludzi leży i bedzie z tym coraz gorzej , bo żyjemy wirtualnie
a i w rodzinach tylko sie widujemy .
Rozmowiać tak naprawdę mało kto umie .
Potrzeba stworzyć warunki do rozmowy , znaleźć czas , określić temat
i mieć chęci i skupić się a jeszcze USŁYSZEĆ się .
Pomyśl jak to było u was z tą komunikacją .
No i te pytania Kenii ( Kenyji ............. Kenya jak cię pisać ? )
czyli co się taraz dzieje , od kiedy mąż wie ( czyli ile czasu upłynęło )
i co mówi zwłaszcza .
A jak było pomiędzy wami i kiedy to było ,
jak było dobrze ?
Cecylia [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-21, 21:50
Skasowany na prośbę autorki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:03, w całości zmieniany 2 razy
Cecylia [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-21, 21:59
Skasowany na prośbę autorki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:03, w całości zmieniany 1 raz
mare1966 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-21, 23:18
Napisałaś tak nieco agresywnie , jakby broniąc swojego zawodu i tego kim jesteś .
Tak jakby wcześniej ktoś ci dał odczuć , że jesteś gorsza .
Przynajmniej ja tak to odebrałem .
Osobiście nawet się jednej pielęgniarce oświadczyłem prawie .
Co prawda byłem mocno nieletni i pod wpływem "głupiego Jasia" , który mi dodał odwagi ,
ale zawsze coś . Pamiętam do dziś .
Cecylia napisał/a:
Mąż owszem jest jedynakiem ale co to ma do rzeczy? Dzieci też lubi i one też go lubią.
Wszystko ma coś do rzeczy .
Ja pytałem akurat w kontekście dzieci , ale nasza przeszłość wpływa na wszystko .
np. mąż nie musiał się z nikim dogadywać , bo nie miał rodzeństwa
Jako jedynak jest prawdopodobnie "oczkiem w głowie" swojej mamusi , a twojej teściowej .
itd. itp.
Cecylia napisał/a:
Dzieci też lubi i one też go lubią.
Nie napisałaś co prawda ile macie lat czy jak długo jesteście małżeństwem
tym niemniej mąż jakoś się nie kwapi .
Zatem jak on to argumentował ?
No bo chyba nie brakiem czasu i zmęczeniem ?
Cecylia napisał/a:
Mąż zewnętrznie trzyma się w miarę ale psychicznie coraz gorzej, coraz dosadniej przypomina mi co zrobiłam i kim jestem.
Jesteś dzieckiem Boga .
Zrobiłaś bardzo źle , ale to ciebie nie piętnuje , nie naznacza na zawsze .
Mąż powinien i do tego dojść za czas jakiś .
Zdradzić może każdy , oczywiście oprócz mnie .
Cecylia napisał/a:
że nie może na mnie patrzeć
To dość naturalne , faceci mają przecież dobrą wyobraźnię .
Wyobraź sobie , że to on zdradził .
Co byś czuła do męża ? Pociąg fizyczny ?
Cecylia napisał/a:
Ale jeśli do tego dojdzie to będzie to koniec naszego małżeństwa.
A dlaczego koniec ?
Skoro małżeństwo jest nierozerwalne , to wyprowadzka je rozerwie ?
Dlaczego mąż tyle pracuje ?
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 09:03
piszesz Cecylio:
Cytat:
próbowałam z nim rozmawiać o tym co mnie boli, że nie może być tak, że ma wszystko gdzieś, że wszystkie opłaty, życie, prowadzenie domu spoczywa na moich barkach, że nie może tak dużo pracować, że czas na rodzinę- na dzieci, że nie sypia ze mną od dłuższego czasu
ciągle powtarzasz że mąż dużo pracuje, zatem pytam, jaki jest cel tej jego ciągłej pracy, skoro jak przyznajesz to Ty ponosisz koszty utrzymania?
Jesteś pewna, że długotrwałe, do późnych godzin nocnych, męża przesiadywanie przed komputerem jest związane TYLKO z pracą? Zastanów się dobrze.
Konsumujesz w jakiś szczególny sposób ZYSK wypracowany przez męża kosztem waszego pożycia czy też nie brania przez męża udziału w kosztach utrzymania?
Cecylia [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 09:21
Skasowany na prośbę autorki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:03, w całości zmieniany 1 raz
Cecylia [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 09:50
Skasowany na prośbę autorki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:03, w całości zmieniany 1 raz
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 10:16
Cecylia napisał/a:
On nie potrafilby zdradzić, to nie ten typ faceta
On pewnie mówił o Tobie to samo.
Pewnie tak samo mówiłaś też o sobie
a co sie stało?
Cecylio, nie piszę tego by wzbudzić w Tobie podejrzenia, bo mąż może być całkowicie uczciwy wobec Ciebie, ale piszę to by nakłonić cię do analizowania sytuacji i wyciągania wniosków.
Życie jest wciąż zmienne, rok temu pewnie byś przysięgała na wszystko że coś takiego Tobie się przydarzyć nie może NIGDY, że masz swoje wartości i jesteś im wierna. Komu jak komu ale nie Tobie!
Zatem weź pod uwagę, że w wielu kwestiach możesz się mylić.
To tak jakbyśmy pomni naszych doświadczeń brali jednak pod uwagę element nieprzewidywalności życia, to wszystko.
Cecylia [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 10:22
Skasowany na prośbę autorki
Ostatnio zmieniony przez 2015-09-01, 10:03, w całości zmieniany 2 razy
lustro [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 10:45
Cecylia napisał/a:
Wiem że nocna praca męża dotyczyła tylko pracy. On nie potrafilby zdradzić, to nie ten typ faceta. Dla niego czarne jest czarne a białe jest białe, nie ma nic pośredniego. Wiara jest dla niego najwazniejsza i trzy osoby, chociaz zawsze mowil mama i babcia. Wczoraj bylo wieczorem troche burzliwe, niestety emocje wzięły górę i zaczęła się licytacja, dlaczego to zrobilam, przeciez nie było tak źle, inni mają gorzej. Strasznie denerwuje mnie to ciagle inni, czemu nie mozna zająć sie najpierw swoim podworkiem żeby było lepiej, a potem patrzeć na innych. Nie jestem egoistka, chociaż bylam nia jak trwalam w tym romansie.
Jeśli chodzi o tą całą sytuację to trwa to od ok. 2tyg. , wtedy mąż sie o wszystkim dowiedział. Przyznał że podejrzewał że coś jest na rzeczy, że niektóre moje sformułowania wskazywały na to że ktoś jest, ale ja zaprzeczyłam.
wiecie co jest najgorsze, nie to jak ja sie czuję, czy rodzina sie dowie, chociaz mamie to by serce pękło, ale że zburzylam jego system wartości, zakpiłam z jego uczuć i z tego co mu przysięgałam, zaprzeczyłam wszystkiemu w co wierzyłam. Zaprzeczyłam samej sobie.
Wiem że jest mu ciężko, wiem że w jego głowie kłębi się milion pytań, wiem że zastanawia się dlaczego to zrobilam, dlaczego właśnie ja i jemu. Nie wiem jak ja bym się zachowała w jego sytuacji. Napewno bym krzyczała, pewnie uderzylabym go w twarz i zalała się łzami pytając Dlaczego! Znając mój wybuchowy charakter ale to gdy ktoś doprowadzi mnie do szewskiej pasji to wyrzucilabym go z domu a potem zastanawiała się czy dobrze robię, gdzie popełniłam błąd. Nie wiem naprawde co bym zrobiła.....
Cecylia
Dwa tygodnie to niedługo. On jest jeszcze stale w szoku. Moze ten pierwszy minął. ale teraz rozkłada sytuacje na elementy pierwsze i to juz tak jest.
Taki etap. Musi być i musi minąć.
Moze zupełnie niepotrzebnie dałaś mu tą wiedzę. Można zamknąć wszystkie złe sprawy nie obciążając nimi np. męza. Czasem wręcz nie należy. Moze lepiej było najpierw porozmawiać choćby z kapłanem podczas spowiedzi.
Ale mleko się wylało i nie cofniesz tego.
Postaraj się pohamować swoje wybuchy emocji. Nie żebyś sprawiała wrażenie obojętnej, ale jednak z umiarem reaguj.
Zafundowałaś mu "jazdę", to teraz musisz mu pozwolić "przejechać" tą trasę. Sama tego chciałaś.
Wiesz...mnie mama powiedziała : zły był? pił, bił, w piwnicy Cie zamykał ??
No, niestety,. tak to działa, że mówi się - nie było przecież tak źle, inni mają gorzej i żyją.
Mare ma rację - małżeństwo trwa. Wyprowadzaka tego nie zmienia, choć lepiej by było, gdyby jej nie było. A moze nie...nie wiem
Nie z takich opresji ludzie wyszli obronną ręką i są nadal razem.
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 11:24
Cecylio,
dość, dość, dość już tego tarzania się w popiole i samobiczowania.
Ta rozpacz odciąga Cię od zastanowienie się nad sobą i przyczynami kryzysu w małzeństwie, to rodzaj mentalnej ucieczki od tego czym zająć się trzeba i czego z jakichś powodów unikasz.
Płaczem i idealizowaniem męża niczego nie zmienisz. Nie był ideałem jak zdecydowałaś się na intymną relację z innym mężczyzną, teraz nagle się nim stał?
Nie zastanawiasz się dlaczego zdrowy, młody mężczyzna, w sile wieku, 4 lata żonaty, przedkłada pracę przed komuputerem nad figle w alkowie ze swoją zakochaną, chętną i oddaną małżonką?
Jakiś powód jest. Znasz go, czy wolisz się tym nie zajmować?
Nie jesteś tylko swoimi wartościami, jesteś też człowiekiem z krwi i kości. Twoje ciało się odezwało i instynkty przejęły dowództwo. To zew natury. Niewiele ma wspólnego w tym przypadku w prawdziwą miłością. Niektórzy w takich sytuacjach mówią:"rozum mi odebrało" i tak zapewne było w tym przypadku.
Nie chcę Cię usprawiedliwiać bo to i tak nic nie da, ale nakłaniam Cię byś przyjrzała się sobie i swojemu mężowi w kategoriach JAK JEST NAPRAWDĘ a nie jak wydaje ci się, że jest.
Dopiero od rzetelnej diagnozy sobie i swojemu związkowi postawionej możesz brać się do pracy.
Inaczej będzisz dryfowała po morzu rozpaczy, bez wioseł i bez celu.
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 11:32
I nierozsądnym było powiadamianie męża o romansie. Powód owej decyzji znasz, choć zapewne decyzja była nieprzemyślana i została podjęta pod wpływem silnych emocji - jakich? też wiesz, tak samo jak znasz motywy owej decyzji.. I także z tym nie bardzo się chcesz skonfrontować by móc dokopać się co w Tobie, głęboko na dnie siedzi.
Cecylio, wiele pracy nad sobą cię czeka.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
