Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Moniko z tego co pamiętam chodzisz na terapię - po to ją masz żeby się nauczyć co jest dla Ciebe ok, a co nie. Żeby wiedzieć czy jesteś zazdrosna bo mąż przekracza granice, czy dlatego że odzywają się inne emocje, utarte schematy myślenia. Również po to, żeby wiedzieć że masz prawo się na coś nie zgadzać, choćby wszyscy mówili że to nic takiego, nic złego. Widzisz po swojej terapii postępy? Czy lepiej siebie rozumiesz i czujesz się silniejsza? Jeśli nie to może warto pogadać o tym z terapeutą, ewentualnie poszukać innej osoby?
Nie wiem, czy masz prawo zabraniać mężowi jakichś znajomości. Sama wiesz, że trudno dorosłemu człowiekowi czegoś zabronić.
Ale masz prawo do zazdrości, gniewu, poczucia zawodu itd. I do wyrażania tych uczuć w jasny sposób.
Ja mam skłonność do usprawiedliwiania drugiej strony, do szukania tłumaczeń, że on nie chciał zranić, że on ma prawo, że może nie robi nic złego, może ja się mylę bla bla bla. A to jest robienie krzywdy sobie samej. Rozumieć drugiego człowieka owszem, pomocne, ale przede wszystkim słyszeć i rozumieć siebie. Czy Ty rozumiesz siebie? Tym się teraz zajmuj, nie mężem. Oczywiście przed Bogiem, bo On zna całą prawdę o nas.
Kiedyś mi się to wydawało idiotyczne, a teraz widzę że najpierw uświadomenie sobie, a potem powiedzenie na głos: wkurza mnie to i to w twoim zachowaniu, nie potrafię tego znieść = załatwia już połowę moich zmartwień.
Głowa do góry, jesteś mądrą kobietą, odnajdziesz się. Tylko mam wrażenie że Ciągle jakoś brakuje Ci punktu odniesienia.
duzapanna [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-18, 23:10
Jeszcze dopiszę, bo w sumie dużo o uczuciach napisałam, a wcale nie tylko o nie chodzi.
Jeśli uważasz że jakieś zachowanie męża szkodzi Tobie, jemu, Waszej rodzinie, to widocznie tak jest. Mów o tym, oczekuj reakcji, nie truj, ale też nie porzuca swojego zdania. Wiadomo że jesteśmy omylni, ale jesli szukasz odpowiedzi, pytasz Boga o zdanie, to te odpowiedzi przychodzą.
Wydaje mi się, że lepiej zająć jakieś stanowisko, niż żyć latami w wahaniach. Jeśli człowiek ufa Bogu i na każdym kroku pyta Go o zdanie, to nawet jak się pomyli (a mylimy się wiele razy), Pan Bóg wyprostuje te nasze pomyłki.
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 11:32
Jeśli tylko chce postawić granice, on straszy odejściem. Mówię by odszedl, skoro nie chce naprawiac, on jest. Gdzie pojdzie jak od roku zarabia polowe tego co ja biegajac za praca gdzie pracuje ona. On mowi ze ze mna juz nie chce byc, a jest i każe mi się zmienić. Co za huśtawka
grzegorz_ [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 13:07
MonikaMaria3 napisał/a:
Mówię by odszedl, skoro nie chce naprawiac, on jest. Gdzie pojdzie jak od roku zarabia polowe tego co ja
Monika,
żeby odejść trzeba mieć nie tylko chęci, ale i kasę.
Wynająć mieszkanie.
A już odejść i jeszcze z kimś się związać to już naprawdę wyzwanie finansowe.
Ps. Gdyby poziom zamożności społeczeństwa był porównywalny do państw zachodnich
to pewnie nie rozpadałoby się co 3 małżeństwa tylko co drugie, albo i więcej.
Taka smutna prawda.
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 14:08
Denerwuje mnie to, ze przez wygodnictwo męża i jego zatwardzialosc serca żyjemy jak żyjemy. Tydzień dobrze, 2 dni źle i byle drobiazg nas ddrażni. Nie byłoby prościej pójść na terapię i zamiast sie wzajemne ranić odbudowa to mmałżeństwo od początku?
Jacek-sychar [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 14:14
MonikaMaria3 napisał/a:
Nie byłoby prościej pójść na terapię i zamiast sie wzajemne ranić odbudowa to małżeństwo od początku?
Właśnie Moniko, SIĘ ranicie. Czyli pewnie i Ty nie jesteś dłużna mężowi.
A gdybyś spróbowała tak jego traktować, jak zaraz po ślubie? Bądź dla niego dobra, miła, ...
Miałabyś siłę do czegoś takiego? Nie czekaj na męża. Zacznij od siebie. Może pod wpływem zmiany, jaka zajdzie w Tobie i on się zmieni? Czy Ty nie czekasz, że on pierwszy się zmieni? Pewnie byłoby Ci tak łatwiej, ale nie zawsze się daje. Spróbuj być bezinteresownie miła. Pokaż prawdziwą bezinteresowną miłość.
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 16:46
Próbowałam. Nie wytrzymuje dłużej jak kilka dni
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 18:30
Dziś była kolejna kłótnia. Jedyny efekt dobry tego jest taki, ze gdy powiedziałam ze czasem chcialam od niego usłyszeć ns temat tamtej. To tylko koleżanka, Ty jesteś najważniejszą, mąż krzyknął. A ile razy mam to powtarzac... Ale nic nie jest dobrze, dalej chce odejść
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-20, 19:39
Myślę że to taki straszak. Tylko bez sensu, bo wprowadza tylko zamęt. Tez go straszylam. Wiele razy.
Teraz pojechał na mecz. Z siostrą. I pojawił się lęk, czy nie pojawi się tam tamta, koleżanka jrgo siostry.
Boli mnie, bo dawniej jezdzilismy razem i z Olą. A teraz obiecuje że nas weźmie i nic...
GosiaH [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 07:54
Monia, a może byś spróbowała jeszcze bardziej wzmocnić siebie?
Tak, byś umiała spędzać czas nie zależnie czy mąż jest obok czy nie
Tak, byś była uśmiechnięta i zadowolona, by życie ciebie cieszyło
Może jakieś pasje masz do zrealizowania ?
Może jakieś wyzwania przed tobą?
itp
"Do szczęśliwych ludzi wracają małżonkowie" pamiętasz świadectwo Mirki (długo było na naszej głównej stronie)
A tak po ludzku - czy ty byś nie wolała być/wracać do domu, w którym czeka na ciebie uśmiechnięty małżonek, cieszący się, że przyszłaś nareszcie z pracy (na przykład)?
Jeśli tak, to spróbuj może zmianę od siebie, co ?
Monia, ja wiem, jak już dużo pracy włożyłaś w siebie, pamiętam twój wątek poprzedni i jeszcze poprzedni. Warto było! Ale może to mało jeszcze, może jeszcze więcej trzeba
Przede wszystkim DLA SIEBIE
Monia, to ty jesteś w Scharze, a my tu lubimy mówić, że skoro tak, skoro nie ma przypadków, że Pan nas tu przyprowadził, to my jesteśmy wybrani
Być może na początek do zmiany siebie właśnie by jakoś tak "przypadkowo" zmieniał się świat koło nas, co ?
Dasz radę!
Mrówka [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 09:26
Moniko, u Ciebie chyba dalej jest problemem to, że Ty nie masz być dla męża NAJWAŻNIEJSZA tylko masz być JEDYNA. A to już OD NIEGO zależy, czy chce Cię mieć jedyną czy tylko najważniejszą z kilku... Krasnobar Ci swego czasu mądrze pisał, może masz możliwość powrotu do tych postów? Nie wiem czy nie są wykasowane razem z usunięciem konta.
Jacek-sychar [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 09:49
Posty użytkownika, którego konto zostało usunięte, pozostają, chyba że sam użytkownik je wcześniej skasował (teraz już nie ma takiej możliwości, ze względu na zasadę 3 minut).
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-07-22, 18:40
Szlam do przodu. Stanelam w miejscu, cofnelam się. Nie jest problemem organizacjia czasu bez męża, bo ten jest dla mnie wytchnieniem. Czas z mężem jest najtrudniejszy. Kłótnia goni kłótnie. Wciąż sie godzimy i klocimy na nowo.
Dziś byłam na rozmowie z księdzem, jutro chce jechać na mszę o uwolnienie. Może faktycznie nie potrafię wybaczyć, a on jest tak poraniony i ja jestem tak zraniona, że to jest przyczyną
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-08-02, 10:06
Tak bardzo się boję i tak bardzo jestem zraniona. Trzy dni temu mąż oznajmił mi że jedzie z Olą nad wodę. Nie chciał powiedzieć z kim. Oczywiście domyslilam się ze z nimi. Nie chciałam wyrazic zgody, bo corka mi mówiła że nie chce spędzać czasu z panią K. Mąż się wściekł, bylo mnóstwo smsow bolesnych z obu stron. Przyszlam po pracy, Ola byla z teściowa. Ta naskoczyla na mnie ze dziecko nastawiam przeciw ojcu i ze ona mi dziecko zabierze. Bo jej Ola mowila co innego, ze chce jechać nad wodę. Byla awanturs, Ols i ja płakalysmy do 1w nocy. Mialam mysli samobojcze. Ola sams nie wie czego chce, mnie na tej wycieczce nie chcieli. Tomek im pisal, bo ona jechała z mężem, że jak js pojade to on nie jedzie. On mi napisala, że po tym co odwalalalam nie życzą sobie mojego towarzystwa. I ze nir mam sie czegi bac bo nie beda sami z Tomkiem, a proponowali mu bo mial wolne.
Moj mąż i córka pojechali. Ja bylam w pracy. Byly 2 rodziny i moj mąż z córką. Było mi tak zle. Klocilam sie w sobie, bo chciałam by Ola bawila sie dobrze, bylam przerażona ze nsstawia ja przeciwko mnie i miałam ogromny żal, ze tak mnie olali.
Dzis znowu dowiedziałam sie, ze ona wynajela restauracjie i znowu będzie pracować z moim mężem.
Mam dość. Nie daję rady. Boje się ze oni mają jakis plan, ze moj mąż i ona beda razem. Ze zabiora mi Ole. Ze sobie zrobie krzywdę. Terapia mi nie pomaga. Bóg też troszkę zasnal. Nie mam ochoty na nic. Jestem wykończona
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
