[tiliana]

[mare1966]

Napisałem :

Cytat:

Drogie Panie , macie mnóstwo fajnych cech , ale i parę niefajnych skłonności . I zamiast się burzyć , warto może lekko przyznać rację .

A ty tiliano to :

tiliana napisał/a:

Gdy tymczasem przemoc nie wynika w żaden sposób ze skłonności żadnej z płci...

Gdzie widzisz słowo przemoc w moim tekście ?
Nie wspominając juz o tym , że gdzie widzisz
abym napisał , że przemoc jest zdetermonowana przez płeć ?


Tam jest napisane tyle :
Macie dobre i złe cechy .
( w domysle jak i faceci , w domysle jak każdy człowiek )
Tyle i nic wiecej .


Natomiast ponieważ się różnimy ,
więc i stozując przemoc
jak i będąc ofiarą przemocy
inaczej się zachowujemy ,
inne instrumenty przemocy ( zwykle ) itd.

Napisałem :

Cytat:

Drogie Panie , macie mnóstwo fajnych cech , ale i parę niefajnych skłonności . I zamiast się burzyć , warto może lekko przyznać rację .

A ty tiliano to :

tiliana napisał/a:

Gdy tymczasem przemoc nie wynika w żaden sposób ze skłonności żadnej z płci...

Gdzie widzisz słowo przemoc w moim tekście ?
Nie wspominając juz o tym , że gdzie widzisz
abym napisał , że przemoc jest zdetermonowana przez płeć ?


Tam jest napisane tyle :
Macie dobre i złe cechy .
( w domysle jak i faceci , w domysle jak każdy człowiek )
Tyle i nic wiecej .


Natomiast ponieważ się różnimy ,
więc i stozując przemoc
jak i będąc ofiarą przemocy
inaczej się zachowujemy ,
inne instrumenty przemocy ( zwykle ) itd.

[lustro]

[Jacek-sychar]

[lustro]

[GregAN]

[mare1966]

[kreatywny]

Przemoc jest pewnym etapem końcowym rodzącej się frustracji.
Takie, jest moje doświadczenie. Przemoc narusza granice.
Uważam, że brak dialogu i brak porozumienia, w tym mówieniu o swoim
przeżywaniu świata i relacji z drugą osobą jest jakby, w moim odczuciu
drogą do naruszania granic. Gdybym od początku szedł drogą, którą
wyznaczył mi Bóg, była by to droga cierpliwości i wyrozumiałości,
ale także dialogu i szanowania wzajemnych granic, to nie wszedłbym
na drogę ciemną, gdzie egocentryzm królował, uraza i chęć dominacji.
W moim przekonaniu agresja, będzie się rodzić i dorastać,
jeśli zabraknie dialogu. W bezsilności są inne wyjścia.
Tylko po trudnych chwilach, zostaje doświadczenie,
jakby niechciane.
Próbuje zrozumieć siebie i swoją historię, w świetle trudnych małżeńskich doświadczeń.
Otworzenie się na grzech i niezrozumienie siebie, a tym bardziej drugiego człowieka,
w tym przypadku mojej żony było znacznym osłabieniem.
Dopiero teraz po odejściu żony i na początku czwartego roku jej nieobecności zaczynam chwytać, że brak wysiłków zrozumienia żony i prób jej słuchania stało się czymś,
co niszczyło jeszcze bardziej, już na tamtą chwilę poniszczony związek.
Miałem szansę się zmienić, kiedy byłem jeszcze z żoną.
Nie zrobiłem tego, a efektem było odejście żony.
Teraz chcę się zmieniać i podejmować z nią dialog bez kłótni i agresji,
ale ona nie chce. Wcześniej zmieniałem się dla żony, a gdy ona tego nie
dostrzegała to roznosił mnie gniew. Odkryłem dzięki łasce Bożej, że zmiana samego
siebie, tak czy owak jest nieuchronna i potrzebna, czy jest żona czy jej nie ma.

Przemoc jest pewnym etapem końcowym rodzącej się frustracji.
Takie, jest moje doświadczenie. Przemoc narusza granice.
Uważam, że brak dialogu i brak porozumienia, w tym mówieniu o swoim
przeżywaniu świata i relacji z drugą osobą jest jakby, w moim odczuciu
drogą do naruszania granic. Gdybym od początku szedł drogą, którą
wyznaczył mi Bóg, była by to droga cierpliwości i wyrozumiałości,
ale także dialogu i szanowania wzajemnych granic, to nie wszedłbym
na drogę ciemną, gdzie egocentryzm królował, uraza i chęć dominacji.
W moim przekonaniu agresja, będzie się rodzić i dorastać,
jeśli zabraknie dialogu. W bezsilności są inne wyjścia.
Tylko po trudnych chwilach, zostaje doświadczenie,
jakby niechciane.
Próbuje zrozumieć siebie i swoją historię, w świetle trudnych małżeńskich doświadczeń.
Otworzenie się na grzech i niezrozumienie siebie, a tym bardziej drugiego człowieka,
w tym przypadku mojej żony było znacznym osłabieniem.
Dopiero teraz po odejściu żony i na początku czwartego roku jej nieobecności zaczynam chwytać, że brak wysiłków zrozumienia żony i prób jej słuchania stało się czymś,
co niszczyło jeszcze bardziej, już na tamtą chwilę poniszczony związek.
Miałem szansę się zmienić, kiedy byłem jeszcze z żoną.
Nie zrobiłem tego, a efektem było odejście żony.
Teraz chcę się zmieniać i podejmować z nią dialog bez kłótni i agresji,
ale ona nie chce. Wcześniej zmieniałem się dla żony, a gdy ona tego nie
dostrzegała to roznosił mnie gniew. Odkryłem dzięki łasce Bożej, że zmiana samego
siebie, tak czy owak jest nieuchronna i potrzebna, czy jest żona czy jej nie ma.

[mare1966]

Temat równości płci , w mediach zwany równouprawnieniem
w sumie mocno łączy się z wątkiem .


"Równouprawnienie to fikcja: ojcowie są traktowani gorzej. To oczywiste!"



Dobra mama

Już w tytule widać kto co znaczy .
( patrz na litery )
I pomysleć , że jeszcze 80 lat temu było zupełnie inaczej .

Temat równości płci , w mediach zwany równouprawnieniem
w sumie mocno łączy się z wątkiem .


"Równouprawnienie to fikcja: ojcowie są traktowani gorzej. To oczywiste!"



Dobra mama

Już w tytule widać kto co znaczy .
( patrz na litery )
I pomysleć , że jeszcze 80 lat temu było zupełnie inaczej .

[Jacek-sychar]

Ja bez odnośników, ale z własnego doświadczenia.

Przed chwilą byłem w kościele. Gdy wychodziłem, kilka osób zaczęło wchodzić. Stanąłem i zacząłem je przepuszczać. Gdy podszedł mężczyzna, zatrzymał się, żeby mnie przepuścić. W tym momencie "rzuciła się" na drzwi jedna z pań, która stała za mną. Dobrze, że w ostatniej chwili zauważyłem ją kątem oka, bo okazałbym się niewychowany. Przepuszczający mnie pan uśmiechnął się do mnie i się rozeszliśmy.
Podobnie mam, gdy podchodzę do drzwi w pracy. Wyznaję zasadę, że pierwszeństwa mają wychodzący. Jak wchodzę do pracy, to spokojnie przepuszczam wychodzących. Często zdarza się jednak, że gdy próbuję wyjść, to muszę uważać, żeby nie zostać stratowany przez wchodzące studentki. Nie dość, że wychodzę, to mam starsze dzieci od nich a po trzecie jestem ich wykładowcą. I po co ja głupi za młody czytałem "Savoir-vivre dla nastolatków" Jana Kamyczka. Teraz jestem nieprzystosowany do życia.

Podobnie mam dylematy, gdy witam się z kobietami. Wychowanie zgina mi kark, żeby pocałować w rękę kobietę. Doświadczenie mówi mi: "Idioto, uważaj". Dlaczego tak mi mówi? Kiedyś witając pocałowałem w rękę kobietę i ta prawie się na mnie rzuciła, że to dyskryminacja, jak ja ją traktuję. I takie jeszcze różne dyrdymały. Prawi otarło się o molestowanie. A było to z 15 lat temu. Od tej pory jestem ostrożny. Wolę być uważany za chama, niż mieć kłopoty. A konwencja przemocowa właśnie weszła w życie. Ciekawe który facet pierwszy na niej polegnie.

Takie to nasze równouprawnienie.

Ps. Przepraszam, ale czy nie wyłazi jakaś frustracja dzisiaj ze mnie?

Ja bez odnośników, ale z własnego doświadczenia.

Przed chwilą byłem w kościele. Gdy wychodziłem, kilka osób zaczęło wchodzić. Stanąłem i zacząłem je przepuszczać. Gdy podszedł mężczyzna, zatrzymał się, żeby mnie przepuścić. W tym momencie "rzuciła się" na drzwi jedna z pań, która stała za mną. Dobrze, że w ostatniej chwili zauważyłem ją kątem oka, bo okazałbym się niewychowany. Przepuszczający mnie pan uśmiechnął się do mnie i się rozeszliśmy.
Podobnie mam, gdy podchodzę do drzwi w pracy. Wyznaję zasadę, że pierwszeństwa mają wychodzący. Jak wchodzę do pracy, to spokojnie przepuszczam wychodzących. Często zdarza się jednak, że gdy próbuję wyjść, to muszę uważać, żeby nie zostać stratowany przez wchodzące studentki. Nie dość, że wychodzę, to mam starsze dzieci od nich a po trzecie jestem ich wykładowcą. I po co ja głupi za młody czytałem "Savoir-vivre dla nastolatków" Jana Kamyczka. Teraz jestem nieprzystosowany do życia.

Podobnie mam dylematy, gdy witam się z kobietami. Wychowanie zgina mi kark, żeby pocałować w rękę kobietę. Doświadczenie mówi mi: "Idioto, uważaj". Dlaczego tak mi mówi? Kiedyś witając pocałowałem w rękę kobietę i ta prawie się na mnie rzuciła, że to dyskryminacja, jak ja ją traktuję. I takie jeszcze różne dyrdymały. Prawi otarło się o molestowanie. A było to z 15 lat temu. Od tej pory jestem ostrożny. Wolę być uważany za chama, niż mieć kłopoty. A konwencja przemocowa właśnie weszła w życie. Ciekawe który facet pierwszy na niej polegnie.

Takie to nasze równouprawnienie.

Ps. Przepraszam, ale czy nie wyłazi jakaś frustracja dzisiaj ze mnie?

[mare1966]