[Magdzik]

Nie radzę sobie. Mieszkam w wieku 37 lat w Wielkiej Brytanii z dwiema kolezankami w najmowanym przez jedna z nich mieszkaniu, a byly maz w Polsce z kobieta, z ktora stara sie o dziecko, Wnioslam sprawe o stwierdzenie niewaznosci malzenstwa, wydaje mi sie, ze tego stwierdzenia nie otrzymam, dostalam niedawno uwagi obroncy wezla malzenskiego w ktorych on podwazyl moje argumenty. Mialam nadzieje, ze wroce do Polski i kupilam w Polsce mieszkanie, urzadzam je powoli, z trudem, bo zawsze kiedy tu przyjezdzam, wpadam w cos w rodzaju depresji z samotnosci, jaka doskwiera mi w tym moim pustym mieszkaniu i z powodu tego, ze dla samej siebie nie chce mi sie go urzadzac, najchetniej bym nie robila nic, tylko mieszkala do konca zycia ,na kupie' zagranic z obcymi ludzmi. Zmuszam sie do wysilku. Zycie polega np. na tworzeniu relacji, a mam szanse taka utworzyc w Wielkiej Brytanii, bo ktos sie mna interesuje. Jednoczesnie maz tez troche intersuje sie tym, co sie u mnie dzieje, a nawet troche mi pomagal w okresie po rozwodzie przy urzadzaniu mieszkania, ale twierdzi stanowczo, ze pozostanie z tamta osoba. Gdyby byly maz chcial wrocic do mnie, ja bym wrocila, ale on nie chce, podkreslal to wielokrotnie. I co? W imie wiary mam sie starac o powrot meza do mnie, kiedy powrot do kraju i pobyt w Polsce bez zadnych bliskich dookola siebie jest dla mnie rozpaczliwie trudny? Ja przeciez znam meza, wiem, ze bedzie sie trzymal tego co sobie postanowil, wczesniej postanowil, ze powinnismy wziac rozwod, teraz, ze jest z ta druga osoba. Znam go i nie widze mozliwosci dotarcia do niego jakimikolwiek argumentami. Druga alternatywa - to bycie samej, ale jak? bez zadnych bliskich osob dookola, nie mam rodzenstwa, nie mam bliskich przyjaciol, w rodzinie nie nauczylam sie relacji z ludzmi... nie potrafię tu się zająć sama sobą w tych pustych ścianach. A jednocześnie pojawił się ktoś, z kim widze mozliwosc wejscia w relację... rozumiem, że to byłoby życie niezgodne z nauką Kościoła, w ciężkim grzechu, ale chyba to jest zdrowsze psychicznie- tworzyć więź z drugą osobą niż pozostawać w stanie, który odczuwam jako nienaturalny - samotności...

Nie radzę sobie. Mieszkam w wieku 37 lat w Wielkiej Brytanii z dwiema kolezankami w najmowanym przez jedna z nich mieszkaniu, a byly maz w Polsce z kobieta, z ktora stara sie o dziecko, Wnioslam sprawe o stwierdzenie niewaznosci malzenstwa, wydaje mi sie, ze tego stwierdzenia nie otrzymam, dostalam niedawno uwagi obroncy wezla malzenskiego w ktorych on podwazyl moje argumenty. Mialam nadzieje, ze wroce do Polski i kupilam w Polsce mieszkanie, urzadzam je powoli, z trudem, bo zawsze kiedy tu przyjezdzam, wpadam w cos w rodzaju depresji z samotnosci, jaka doskwiera mi w tym moim pustym mieszkaniu i z powodu tego, ze dla samej siebie nie chce mi sie go urzadzac, najchetniej bym nie robila nic, tylko mieszkala do konca zycia ,na kupie' zagranic z obcymi ludzmi. Zmuszam sie do wysilku. Zycie polega np. na tworzeniu relacji, a mam szanse taka utworzyc w Wielkiej Brytanii, bo ktos sie mna interesuje. Jednoczesnie maz tez troche intersuje sie tym, co sie u mnie dzieje, a nawet troche mi pomagal w okresie po rozwodzie przy urzadzaniu mieszkania, ale twierdzi stanowczo, ze pozostanie z tamta osoba. Gdyby byly maz chcial wrocic do mnie, ja bym wrocila, ale on nie chce, podkreslal to wielokrotnie. I co? W imie wiary mam sie starac o powrot meza do mnie, kiedy powrot do kraju i pobyt w Polsce bez zadnych bliskich dookola siebie jest dla mnie rozpaczliwie trudny? Ja przeciez znam meza, wiem, ze bedzie sie trzymal tego co sobie postanowil, wczesniej postanowil, ze powinnismy wziac rozwod, teraz, ze jest z ta druga osoba. Znam go i nie widze mozliwosci dotarcia do niego jakimikolwiek argumentami. Druga alternatywa - to bycie samej, ale jak? bez zadnych bliskich osob dookola, nie mam rodzenstwa, nie mam bliskich przyjaciol, w rodzinie nie nauczylam sie relacji z ludzmi... nie potrafię tu się zająć sama sobą w tych pustych ścianach. A jednocześnie pojawił się ktoś, z kim widze mozliwosc wejscia w relację... rozumiem, że to byłoby życie niezgodne z nauką Kościoła, w ciężkim grzechu, ale chyba to jest zdrowsze psychicznie- tworzyć więź z drugą osobą niż pozostawać w stanie, który odczuwam jako nienaturalny - samotności...

[Dabo]

Hey Magdzik
Aleś trafila w moment.
Domyslam sie ze większośc złych emocji pozbyląś się wcześniej,
Co trudno pogodzić się z powaga własnych słów????
Depresję samotności to można wypluc właśnie nam tu zgromadzonym.
Też miewam gorsze dni, a bywam zagranicą i wtedy forum to takowa spluwaczka jak u dentysty.
Dobrze trafiłaś, zyskasz więcej niż byś mogła liczyć.
A teraz na kolana i różaniec!!!!!!!!!!!!!

Hey Magdzik
Aleś trafila w moment.
Domyslam sie ze większośc złych emocji pozbyląś się wcześniej,
Co trudno pogodzić się z powaga własnych słów????
Depresję samotności to można wypluc właśnie nam tu zgromadzonym.
Też miewam gorsze dni, a bywam zagranicą i wtedy forum to takowa spluwaczka jak u dentysty.
Dobrze trafiłaś, zyskasz więcej niż byś mogła liczyć.
A teraz na kolana i różaniec!!!!!!!!!!!!!

[Nirwanna]

Magdzik, witaj na forum
Piszesz, że w rodzinie nie nauczyłaś się relacji, że nie masz przyjaciół, czy innych bliskich osób. A potem piszesz, że masz szansę wejść z kimś w relację.... Dlaczego uważasz, że z tym kimś będziesz w stanie tworzyć bliską, prawidłową relację?
I mam jeszcze prośbę - tu staramy się nie używać form "były mąż/była żona", bo sakramentalny małżonek nawet po rozwodzie nie jest byłym, tylko aktualnym sakramentalnym małżonkiem.

Magdzik, witaj na forum
Piszesz, że w rodzinie nie nauczyłaś się relacji, że nie masz przyjaciół, czy innych bliskich osób. A potem piszesz, że masz szansę wejść z kimś w relację.... Dlaczego uważasz, że z tym kimś będziesz w stanie tworzyć bliską, prawidłową relację?
I mam jeszcze prośbę - tu staramy się nie używać form "były mąż/była żona", bo sakramentalny małżonek nawet po rozwodzie nie jest byłym, tylko aktualnym sakramentalnym małżonkiem.

[ponury]

[katalotka72]

byłam żoną fizycznie 20 lat bez miesiąca i dopiero niedawno uświadomiłam sobie jak bardzo byłam samotna będąc żoną mojego męża, teraz męża nie ma czwarty rok, a ja wreszcie NIE JESTEM samotna
obecność drugiej osoby nie zawsze jest gwarancją braku samotności, najważniejsze to poukładać relacje z samym sobą i zaprzyjaźnić się - patrzysz w lustro, a tam widzisz swojego najlepszego ludzkiego przyjaciela

byłam żoną fizycznie 20 lat bez miesiąca i dopiero niedawno uświadomiłam sobie jak bardzo byłam samotna będąc żoną mojego męża, teraz męża nie ma czwarty rok, a ja wreszcie NIE JESTEM samotna
obecność drugiej osoby nie zawsze jest gwarancją braku samotności, najważniejsze to poukładać relacje z samym sobą i zaprzyjaźnić się - patrzysz w lustro, a tam widzisz swojego najlepszego ludzkiego przyjaciela

[Magdzik]

Do Dabo:
Z powagą własnych słów? No cóż, przysięgę małżeńską, owszem, złożyłam, ale chyba wiesz, ze czasem są podstawy, zeby uznac malzenstwo za niewazne, i wtedy ta przysiega nie bedzie obowiazywac.
Co do rozanca, to zmowilam za malzonka - pompejanska nowenne, a teraz wlasnie odmawiam ja za siebie.
Do Nirwanna: nie wchodzac w relację, na pewno nie nauczę się tworzenia relacji...
Do Ponury:
Kazde spotkanie z mezem, niestety, prowadzi u mnie do zadreczania sie, a wlasnie dwie godziny temu sie z nim widzialam, natomiasat bycie z dala od niego dziala na mnie jak balsam

Do Dabo:
Z powagą własnych słów? No cóż, przysięgę małżeńską, owszem, złożyłam, ale chyba wiesz, ze czasem są podstawy, zeby uznac malzenstwo za niewazne, i wtedy ta przysiega nie bedzie obowiazywac.
Co do rozanca, to zmowilam za malzonka - pompejanska nowenne, a teraz wlasnie odmawiam ja za siebie.
Do Nirwanna: nie wchodzac w relację, na pewno nie nauczę się tworzenia relacji...
Do Ponury:
Kazde spotkanie z mezem, niestety, prowadzi u mnie do zadreczania sie, a wlasnie dwie godziny temu sie z nim widzialam, natomiasat bycie z dala od niego dziala na mnie jak balsam

[Dabo]

[Nirwanna]

[Magdzik]

Nirwanna, przepraszam, ale przeciez Ty jestes po rozwodzie i Bog Ci nie pomogl odbudowac malzenstwa, zdaje sie? Mowice, zeby zaufac Bogu, On znajdzie rozwiazanie. Komu z Was znalazl rozwiazanie? Zdarza sie, owszem, ze malzonkowie wracaja do siebie, ale to sa bardzo rzadkie przypadki.

Wracajac do mojego meza, to jak go widze, to rozmawiamy zupelnie normalnie, przyjaznie, on mowi, ze czuje do mnie sympatie, ja do Niego tez, jednak w malzenstwie bylo zupelnie inaczej i rozbija mnie to, ze teraz po rozwodzie nasza relacja (o ile relacja mozna nazwac spotkanie trzy razy w roku) jest zupelnie inna, on nie czepia sie o to, o co czepial sie w malzenstwie, ja nie rozumiem tego, ze tak nie moglo byc w malzenstwie.i rozbija mnie to, bo mysle wtedy, ze moglibysmy byc razem i tworzyc harmonijny zwiazek, a jednoczesnie slysze od Niego, ze nie.

Jego stanowisko jest takie, malzenstwo nam sie nie udalo, nie za bardzo chcialam isc na in vitro, czyli jego zdaniem nie zrobilam wszystkiego, zeby miec dzieci, jego partnerka podziela jego poglady co do in vitro, wkrotce podejma wpolnie probe in vitro i on nie moze opuscic kogos, z kim juz zwiazal sie tak mocno, ze chca razem zajsc w ciaze, a nasze malzenstwo to jest rozdzial zamkniety..., ona mu ufa, chca razem byc, ja mam dac sobie rade, a gdybysmy teoretycznie wrocili do siebie, czego on w ogole nie zaklada, to malzenstwo zmieniloby sie znowu w jakis koszmar i mielibysmy konflikty np. o in vitro (nie tylko)... No i co ja mam zrobic? Jak argumentowac? dla niego najwazniejsze jest dziecko, mowienie, ze np. podczas in vitro zabija sie ludzi jest zadnym argumentem, najwazniejszy jest cel - dziecko

Co do pytań co takiego powiedzialam czy zrobilam, ze przysiega moze byc niewazna, to nie odpowiem na nie (i tak juz moze za duzo mowie, a internet nie jest do konca anonimowy).

Nirwanna, przepraszam, ale przeciez Ty jestes po rozwodzie i Bog Ci nie pomogl odbudowac malzenstwa, zdaje sie? Mowice, zeby zaufac Bogu, On znajdzie rozwiazanie. Komu z Was znalazl rozwiazanie? Zdarza sie, owszem, ze malzonkowie wracaja do siebie, ale to sa bardzo rzadkie przypadki.

Wracajac do mojego meza, to jak go widze, to rozmawiamy zupelnie normalnie, przyjaznie, on mowi, ze czuje do mnie sympatie, ja do Niego tez, jednak w malzenstwie bylo zupelnie inaczej i rozbija mnie to, ze teraz po rozwodzie nasza relacja (o ile relacja mozna nazwac spotkanie trzy razy w roku) jest zupelnie inna, on nie czepia sie o to, o co czepial sie w malzenstwie, ja nie rozumiem tego, ze tak nie moglo byc w malzenstwie.i rozbija mnie to, bo mysle wtedy, ze moglibysmy byc razem i tworzyc harmonijny zwiazek, a jednoczesnie slysze od Niego, ze nie.

Jego stanowisko jest takie, malzenstwo nam sie nie udalo, nie za bardzo chcialam isc na in vitro, czyli jego zdaniem nie zrobilam wszystkiego, zeby miec dzieci, jego partnerka podziela jego poglady co do in vitro, wkrotce podejma wpolnie probe in vitro i on nie moze opuscic kogos, z kim juz zwiazal sie tak mocno, ze chca razem zajsc w ciaze, a nasze malzenstwo to jest rozdzial zamkniety..., ona mu ufa, chca razem byc, ja mam dac sobie rade, a gdybysmy teoretycznie wrocili do siebie, czego on w ogole nie zaklada, to malzenstwo zmieniloby sie znowu w jakis koszmar i mielibysmy konflikty np. o in vitro (nie tylko)... No i co ja mam zrobic? Jak argumentowac? dla niego najwazniejsze jest dziecko, mowienie, ze np. podczas in vitro zabija sie ludzi jest zadnym argumentem, najwazniejszy jest cel - dziecko

Co do pytań co takiego powiedzialam czy zrobilam, ze przysiega moze byc niewazna, to nie odpowiem na nie (i tak juz moze za duzo mowie, a internet nie jest do konca anonimowy).

[MonikaMaria3]

Magdziku tak po ludzku bardzo Cię rozumiem, ale tak biorąc pod uwagę rzeczy ponadnaturalne, to zawsze jest szansa i to duża, że niemożliwe, gdy oprzesz siebie na Bogu, staje się możliwym.
Przede wszystkim, skoro już wystąpiłaś o stwierdzenie ważności, to poczekaj na jego werdykt. Jeżeli Kosciół uzna Twoje małżeństo za nieważnie zawarte, to kochana jest ok... Powiedzmy. A jak uzna za zawarte ważnie, to klekaj, Rożaniec do łapki i wraz z całą armią pomocników w niebie walcz o swojego męża... jeżeli tego naprawdę chcesz.
Zamiast in vitro, niech zaadoptuje dziecko z Domu Dziecka. Bóg to bardzo mądrze ułozył, tylko ludzie stale mieszają. Wiele jest dzieci, które nie mają domu... A i wiele małżeńst, które nie mogą miec dzieci. A głupi ludzie, zamiast robic coś wartościowego, to zabijają kolejne dzieciaczki dla własnego widzimisię Dlatego jestem przeciwna in vitro

Magdziku tak po ludzku bardzo Cię rozumiem, ale tak biorąc pod uwagę rzeczy ponadnaturalne, to zawsze jest szansa i to duża, że niemożliwe, gdy oprzesz siebie na Bogu, staje się możliwym.
Przede wszystkim, skoro już wystąpiłaś o stwierdzenie ważności, to poczekaj na jego werdykt. Jeżeli Kosciół uzna Twoje małżeństo za nieważnie zawarte, to kochana jest ok... Powiedzmy. A jak uzna za zawarte ważnie, to klekaj, Rożaniec do łapki i wraz z całą armią pomocników w niebie walcz o swojego męża... jeżeli tego naprawdę chcesz.
Zamiast in vitro, niech zaadoptuje dziecko z Domu Dziecka. Bóg to bardzo mądrze ułozył, tylko ludzie stale mieszają. Wiele jest dzieci, które nie mają domu... A i wiele małżeńst, które nie mogą miec dzieci. A głupi ludzie, zamiast robic coś wartościowego, to zabijają kolejne dzieciaczki dla własnego widzimisię Dlatego jestem przeciwna in vitro

[Nirwanna]

[grzegorz_]

[hubcia576]

[MonikaMaria3]