Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Byc kobietą...
Autor Wiadomość
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-08, 14:45   

MonikaMaria3 napisał/a:
Bo chcę byc kobiecą kobietą, a jednocześnie osobą niezależną.


Myśle, że kobieta niezależna, to kobieta WOLNA, a przecież wolność jest podstawowym darem jakie każdy z nas otrzymał od Boga. Do nas zawsze należy wybór co z tą wolnością zrobimy, jak ja rozumiemy...
Czym dla Ciebie jest Twoja niezależność? Jak ją widzisz? Odpowiadałaś sobie już na to pytanie? Czy to jak ją widzisz kłóci się z Twoim obrazem bycia kobietą kobieca? Jeśli tak, to dlaczego?
 
     
duzapanna
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-08, 23:48   

Mam wrażenie, że im bardziej szukałam potwierdzenia swojej kobiecości w mężu, w ogóle w facetach, w ludziach wokół, w lustrze, tym bardziej mi poczucia kobiecości i tożsamości brakowało. Paradoksalnie teraz, kiedy jestem w największym osobistym kryzysie, kiedy tak dobitnie widzę że nic z zewnątrz nie powie mi kim jestem, teraz czuję się najbardziej kobieca. Może jestem bliżej siebie niż kiedykolwiek.
Bo jest mi już naprawdę wszystko jedno jak kto mnie oceni, komu się spodobam, a komu nie.
Czuję się delikatna, podatna na krzywdę, czuję się cenna mimo wszystko. I w tym momencie właśnie tak rozumiem kobiecość - jako taką delikatność, którą należy w sobie chronić, wrażliwość na prawdziwe wartości. Odkrywam ostatnio takie pojęcie jak "siła kobiecości", które nie wynika z tego że ja jestem silna i że ze wszystkim sobie poradzę, ale że jest Ktoś, kto widzi mnie jako cenną i w każdej chwili jest gotów mnie chronić i ratować. Nareszcie mogę przyznać że jestem słaba, bezbronna i potrzebuję Ratownika :)

A żeby nie było tylko górnolotnie ;) to wiadomo że włosy, makijaż, ciuchy, to wszystko ważne. Aktualnie rozkminiam jak bezboleśnie rozjaśnić włosy z czarnego. Zafarbowałam oczywiście dla męża, który lubi brunetki :P Tak sobie myślę, że może ta nasza dbałość o zewnętrze to takie skrzywienie po wyjściu z Raju. Chcemy być piękne, tylko nie wiemy jak się za to zabrać.
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 01:59   

duzapanna napisał/a:
Aktualnie rozkminiam jak bezboleśnie rozjaśnić włosy z czarnego. Zafarbowałam oczywiście dla męża, który lubi brunetki

Bezbolesnie się nie da. Przerabiałam to. :-P Dwa lata włosy dochodziły do siebie, ale teraz nie farbuje na ciemno. Nie ma takiej opcji. Nawet dla króla, a tym bardziej dla męża. Lubię siebie jako blondynkę. Koniec, kropka.
W Twoich słowach jest dużo prawdy. Może właśnie mężczyźni szukają w nas delikatności, bo im zwyczajnie tego brakuje.
 
     
Mirakulum
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 08:28   

Polecam książę "Urzekająca"

Piękna szukać przeglądając się w oczach Boga - to daje wolność od ludzkiej oceny i poczucie prawdziwego piękna
 
     
Samia
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 10:29   

Byc kobieta? Maz bardzo rzadko prawil mi komplementy, w zlosci i klotni wrecz zabijal moja kobiecosc, staralam sie zawsze dla niego ladnie wygladac, byc dobra zona ale bylam jak powietrze...a teraz to ja sama nie moge na siebie patrzec...a on dopiero teraz w czasie kryzysu jaki nas spotkal, przy naszych "rozmowach" prawi mi jaka to ja zawsze bylam dla niego piekna, najwazniejsza i jak mnie podziwial ze tak sobie radze ze wszystkim choc okazywal inaczej wczesniej....
 
     
duzapanna
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 17:24   

MonikaMaria3 napisał/a:
Może właśnie mężczyźni szukają w nas delikatności, bo im zwyczajnie tego brakuje.


Myślę pół dnia nad tym co napisałaś. I wymyśliłam, że to w sumie mało ważne czego mężczyźni w nas szukają. Znaczy ważne czego szuka ten konkretny mój mąż, bo to mi coś mówi o nim i o nas, ale to nijak się ma do tego, kim jestem czy kim powinnam być.
Mój mąż szukał we mnie opieki, siły i decyzyjności, gdy sam ich nie miał, potem znów szukał uległości i zależności, raz chciał więcej seksu, raz chciał mniej, raz takich a takich ciuchów, konkretnego wizerunku, podporządkowania, raz charakteru i stanowczości. I co z tego wynika?
Chyba tylko tyle że ma skrzywiony obraz kobiecości, trochę sam nie wie czego chce, a ja się nie mogę opierać na czymś tak niestałym.

Przez lata starałam się mu jakoś przypodobać, dopasować. No zwyczajnie chciałam żeby mnie kochał i akceptował. A koniec końców i tak mi wykrzyczał, że trzeba było twardo pilnować swoich zasad i warunków, a nie mieć pretensje że mnie krzywdził.
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 18:58   

duzapanna napisał/a:
Myślę pół dnia nad tym co napisałaś. I wymyśliłam, że to w sumie mało ważne czego mężczyźni w nas szukają.

Kazdy facet jest inny i ma różne oczekiwania. I w sumie masz rację, że bez sensu opierac się na opinii mężczyzn. Tylko jak byc kobietą w swoich oczach, czuc, że jestem kobietą i móc to wykrzyczec całemu światu. Tak, żeby każdy widział we mnie kobietę, nie cyborga. Kobietę, o którą się zabiega i troszczy i która swoim ciepłem opromienia dom.
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 21:08   

MonikaMaria3 napisał/a:
Tylko jak byc kobietą w swoich oczach,


MonikaMaria3 napisał/a:
móc to wykrzyczec całemu światu.


MonikaMaria3 napisał/a:
Tak, żeby każdy widział we mnie kobietę



Moniko, czego chcesz? Czuć się kobietą we własnych oczach, czy w oczach świata?
Ciągle szukasz własnego potwierdzenia, tym razem kobiecości, na zewnątrz, a to potwierdzenie powinnaś odnaleźć w Bogu i w sobie, inaczej ciągle będziesz rozmieniać się na drobne. Patrzysz nie w te oczy, w które patrzeć powinnaś. Świat, to nie te oczy...
 
     
MonikaMaria3
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-09, 21:53   

No w sumie po raz kolejny odezwała się moja chaotyczna osobowośc.
Przede wszystkim chcę poczuc się kobietą. Nie szukam poklasku u mężczyzn. Wiem, że gdybym chciała, znalazłabym je u wielu, ale to nie ja. Nie chodzi o wygląd. O to coś w głębi mnie samej, Swiatło które będzie promieniowac na zewnątrz... Ale sam Bóg mi nie wystarczy. Nie umiem, może zbyt słaba jestem, może zbyt ludzka, nie umiem szukac siebie tylko w oczach Boga. A w swoich to strasznie niedoskonała jestem. Wsród klientów, moich znajomych, przyjaciół, większości rodziny nasłucham się tyle komplementów, że szok. Ale ja tego nie czuję. Bo nie czuję się piękna wewnętrznie. Mam wiele słabości i strachu. Chyba jak każda zraniona kobieta. Bo każda z nas czegoś się boi. Samia pisze, że mąż zabił w niej kobiecośc i coś w tym jest. Bo ja też przy moim się tak czułam. I nadal czasami czuję, choc jestem w dużo lepszej sytuacji niż wiele kobiet na forum. My niby naprawiamy. Niby chcemy tego oboje... Gorzej z realizacją, ustaleniem granic osobistej wolności, powrotem zaufania i ciepła.
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-10, 15:46   

MonikaMaria3 napisał/a:
Ale sam Bóg mi nie wystarczy. Nie umiem, może zbyt słaba jestem, może zbyt ludzka, nie umiem szukac siebie tylko w oczach Boga.


Ja Ci nie proponuję, aby sam Bóg Ci wystarczał, to samo z czasem nadchodzi.
Widzisz Moniko, jeśli nie zobaczysz siebie Jego oczami, to nie zobaczysz tego piękna, które On w Tobie złożył. I prawdę mówiąc, to wcale nie jest proste, po tych wszystkich zranieniach jakie w sobie nosisz. To jest łaska, o którą można i myslę, ze trzeba poprosić.
:evil: bardzo wykrzywia naszą własną rzeczywistość i postrzeganie nie tylko innych, ale także siebie samych.
Sama piszesz

MonikaMaria3 napisał/a:
nie umiem szukac siebie tylko w oczach Boga. A w swoich to strasznie niedoskonała jestem.


Nikt, żaden człowiek, nie jest w stanie nam tego dać, bo to jest coś, co sami tylko, z Boża pomocą oczywiście, możemy w sobie odkryć. Żadne słowa i komplementy innych osób nie zrobią tego w nas, nie sprawia, ze to poczujemy. Sama przecież wiesz

MonikaMaria3 napisał/a:
Wsród klientów, moich znajomych, przyjaciół, większości rodziny nasłucham się tyle komplementów, że szok. Ale ja tego nie czuję. Bo nie czuję się piękna wewnętrznie.


Tylko prawdziwa bliskość Boga zapewnia nam to. Bliskość na poziomie serca.

16 Dlatego chcę ją przynęcić,
na pustynię ją wyprowadzić
i mówić jej do serca.
(Oz 2, 16)


Polecam Ci cały ten rozdział na modlitwę.
Może nie pozwoliłaś nigdy "przynęcić " się Bogu na pustynię i dlatego pewnie nie usłyszałaś nigdy od Niego PRAWDY O SOBIE.

Znasz takiego Boga?

Moja Córko!

Czy wiesz, że jesteś piękna? Bo jesteś. (Pnp 7,7)
Czy wiesz, że kocham cię taką, jaką jesteś? Bo kocham. (Iz 43,4)
Góry mogą ustąpić, a pagórki się zachwiać, ale Ja zawsze będę cię kochał! (Iz 54,10)
To Ja cię stworzyłem, (Rdz 1,27)
Utkałem cię w łonie twej matki. (Ps 139,13)
Znam cię lepiej, niż ktokolwiek inny na ziemi. (Ps 139,1)
Rozumiem twoje problemy i troski, bo dźwigam je razem z tobą. (Ps 68,20)
Pamiętaj, że nigdy nie odstąpię od ciebie i cię nie porzucę. (Joz 1,5)
Nawet gdyby opuścili cię twoi najbliżsi, Ja cię przygarnę. (Ps 27,10)
Przechowam cię w swoim namiocie w dniu nieszczęścia, wydźwignę cię na skałę. (Ps 27,5)
Nie zmrużę oka, by czuwać nad tobą w każdej godzinie życia. (Ps 121,4)
Więc możesz zawsze zasypiać spokojnie. (Ps 4,9)
Jestem zawsze blisko ciebie, jak cień podążam za tobą. (Ps 121,5)
Dlatego przyjdź do Mnie z ciężarem, który dźwigasz, a Ja cię pokrzepię. (Mt 11,28)
Przerzuć swe troski i obawy na Mnie, bo zależy Mi na tobie. (1P 5,7)
Nawet gdybyś szła ciemną doliną, nie lękaj się - jestem z tobą. (Ps 23,4)
Pójdziesz swą drogą bezpiecznie, noga twoja się nie potknie. (Prz 3,23)
Dodam ci siły i mocy. (2Tm 1,7)
Chcę dać ci serce nowe i tchnąć nowego ducha. (Ez 11,19)
Bowiem wzywam cię do życia jak najdoskonalszego. (Kol 3,2)
Jeśli zechcesz, pokażę ci to, czego nie widzisz, abyś mogła przemienić swe serce. (Hi 34,32)
Pokażę ci ścieżkę życia, którą chcę, abyś poszła. (Ps 16,11)
Wtedy zaczniesz żyć pełnią życia. (J 10,10)
Ja dokonam tego w tobie! (1Tes 5,24)
Nakłoń swych uszu i słuchaj Mego głosu, bo cię nie zawiodę. (Iz 55,3)
Unikaj wszystkiego, co ma choćby pozór zła. (1Tes 5,22)
Bo choć wszystko ci wolno, nie wszystko przynosi korzyść. (1Kor 6,12)
Zachowuj czystość swego serca, a dam Ci się ujrzeć. (Mt 5,8)
Bądź skromna w swoim zachowaniu i nie koncentruj się tylko na swej urodzie. (1Tm 2,9)
Bo twe piękno pochodzi z twego wnętrza i objawia się w twym sercu. (Łk 6,45)
Bądź dzielna, a twoje życie stanie się darem dla innych. (Prz 31,10)
Pielęgnuj w sobie dobro. (Ps 34,15)
Gdyż wtedy posiądziesz największy skarb. (Mt 6,33)
Chowaj go przed tymi, którzy nie zasługują na to, by go oglądać. (Mt 7,6)
I pamiętaj, że skarb twój jest tam, gdzie serce twoje. (Łk 12,34)
Strzeż się przed gadulstwem i obgadywaniem, (Prz 16,28)
Aby tylko mowa budująca wychodziła z twoich ust. (Ef 4,29)
Bądź zawsze prawdomówna. (1Tm 3,11)
Niech twa pracowitość niesie wieść o tobie. (Prz 21,5)
Przywdziej sprawiedliwość jak szatę, (Syr 27,8)
A wysłucham każdej modlitwy, jaką do Mnie będziesz wytrwale zanosić. (Jk 5,16)
Ja jestem Bogiem Miłości. (1J 4,8)
Przywdziej sprawiedliwość jak szatę, (Syr 27,8)
A wysłucham każdej modlitwy, jaką do Mnie będziesz wytrwale zanosić. (Jk 5,16)
Ja jestem Bogiem Miłości. (1J 4,8)
Stworzyłem cię na swój obraz i podobieństwo, dlatego Moja miłość żyje w tobie. (Rdz 1,27)
Jednak abyś mogła pokochać innych, musisz najpierw pokochać samą siebie. (Mt 22,38)
Jesteś piękna taką, jaką cię stworzyłem. (Rdz 1,31)
Jesteś niczym lilia pośród cierni. (Pnp 2,2)
Dlatego nie porównuj się do innych, gdyż twoja wartość nie zależy od tego, co pomyślą o tobie ludzie. (Ga 6,4)
Nie bój się, gdyż w miłości nie ma miejsca na lęk. (1J 4,18)
Kochaj swego męża, a nie zbłądzisz ani się nie potkniesz. (1J 2,10)
Bądź ozdobą swego męża poprzez swą dzielność. (Prz 12,4)
Bądź dobra i nieskazitelna, a radość będzie twą towarzyszką. (Mdr 26,1)
I zachwyci się ten, którego ci dałem. (1Kor 7,4)
Ty jesteś jego, a on twój. (Pnp 2,16)
Walcz o waszą miłość i bądź mu wierna. (1Kor 7,10)
Bo przecież z Mojego postanowienia staliście się jednością. (Rdz 2,24)
Twoje piękno i radość będą mu osłodą życia. (Mdr 26,13)
Bądź mu poddana, bo taka jest Moja wola. (Kol 3,18)
On ma być głową waszej rodziny. (Ef 5,23)
Ja tak ustanowiłem go panem i sługą waszego domu. (Mk 10,43)
I pragnę zgody miedzy tobą i mężczyzną, którego ci dałem. (Syr 25,1)
Dlatego przebaczaj mu, kiedykolwiek sprawi ci przykrość. (Mk 11,25)
Wiem, że to trudne, dlatego szukaj swej siły we Mnie. (Syr 2,8)
Bez Mnie bowiem nic nie możesz uczynić. (J 15,5)
To Ja jestem w tobie sprawcą chcenia i działania zgodnie z Moją wolą. (Flp 2,13)
Jestem twoim Bogiem i to Bogiem jedynym. (Pwt 6,4)
Mogę dokonać wszystkiego, bo dla Mnie nie ma nic niemożliwego. (Łk 1,37)
Wystarczy, że będziesz trwać we Mnie. (J 15,7)
A spełnię pragnienia twego serca. (Ps 37,4)
Ja w tej właśnie chwili wiem, czego potrzebujesz, zanim Mnie o to poprosisz. (Mt 6,8)
Bo tak cię kocham i tak bardzo troszczę się o ciebie. (Ps 40,18)
Dokonam tego dla ciebie. (Ps 138,8)
Będę światłem dla twoich stóp. (J 8,12)
Nigdy Cię nie opuszczę. (Mt 28,20)
Przyjdź do Mnie ma piękna przyjaciółko! (Pnp 2,10)
Pozostaje tylko pytanie: Jaką chcesz być i co wybierzesz? (Pwt 30,19)
Czy zechcesz przemienić swe życie? (Rz12,2)


Czekam cierpliwie na twoją odpowiedź.
Kocham Cię!
Twój Tato, Bóg


MonikaMaria3 napisał/a:
Samia pisze, że mąż zabił w niej kobiecośc i coś w tym jest. Bo ja też przy moim się tak czułam. I nadal czasami czuję


Moniko, na mnie maż prawie wcale nie patrzy, omija wzrokiem, omija w ogóle i wiesz co, nigdy w życiu nie czułam się bardziej kobieca i piękna niż teraz się czuję, bo teraz moje serce odpoczywa. Odpoczywa w Bogu. Ktoś już tutaj polecal Ci Urzekająca, ja do tego polece jeszcze te stronę

http://www.langustanapalmie.pl/

a na pierwszy ogien to

http://www.langustanapalmie.pl/milosierdzia-pragne

z tym wyszczególnieniem

3 | Wprowadzenie | O przykazaniach
4 | Przykazanie I
5 | Przykazanie II
6 | Przykazanie III

Dla mnie pierwszym i podstawowym etapem pracy nad sobą było własnie zobaczenie Bożego zachwytu nade mną, mimo ciągłych upadków i niedociągnięć jakie mam ( we własnym mniemaniu).
Bez tego nie ruszysz dalej
 
     
rona
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-10, 21:31   

zenia1780, jesteś niesamowita.. Pozdrawiam serdecznie :-)
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-10, 21:43   

Monika
na siłę chcesz byc kims innym niż jesteś.
Czasami sama wola nie wystarczy.
Może lepiej zaakceptowac siebie?
Nie każdymusi zostać świętym. Poza tymCi ktorzy
się za swietych uwazaja wcale świętymi byc nie musza.
 
     
Jacek-sychar
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-10, 21:45   

Grzegorzu

A ja myślałem, że wszyscy mamy dążyć do świętości, to znaczy robić wszystko, żeby świętymi zostać.
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-10, 22:44   

grzegorz_ napisał/a:
Może lepiej zaakceptowac siebie?
Nie każdymusi zostać świętym


grzegorz_, ale jedno nie wyklucza drugiego, a wręcz przeciwnie. Dopiero poznanie siebie takim jak Bóg nas stworzył, przyjecie i zaakceptowanie tego to może być pierwszy krok do świętości. Każde nasze "tak" i "fiat" (niech mi się stanie według twego słowa) może być takim krokiem.

grzegorz_ napisał/a:
Monika
na siłę chcesz byc kims innym niż jesteś.


A ja myślę, ze Monika nie poznała jeszcze tego kim jest, tej głębi i istoty, dlatego tak się miota.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8