Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
NMS - to co teraz robisz - może skończyć się niedobrze dla Ciebie - szukaj kontaktu w realu z ludźmi.
Czy spotykasz się w jakimś Ognisku SYCHAR?
Czy myślałeś o skorzystaniu z pomocy psychologa lub rozmowie z konkretnym księdzem, tak w cztery oczy?
Z tego co piszesz śledzenie żony przyprawia Cie jeszcze o większą zazdrość, wyobraźnia szaleje, emocje buzują..... atmosfera nie do wytrzymania.
Jak już wyżej pisałem, odezwał się do mnie człowiek z Sychar i spotkałem się z nim już jeden raz i pewnie spotkam znowu.
Największe wsparcie mam w rodzinie (rodzice, siostra, szwagier). Pomocy psychologa nie szukałem. Z zaufanym księdzem rozmawiałem i prosił , żebyśmy do niego przyszli, ale ona o tym nawet słyszeć nie chce.
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 15:42
NMS
ratowanie małżeństwa to bieg długodystansowy
zapraszam do Trójmiasta
KAŻDE TRUDNE SAKRAMENTALNA MAŁŻEŃSTWO JEST DO URATOWANIA
z okazji V rocznicy powstania Ogniska Wiernej Miłości Małżeńskiej
Wspólnoty Trudnych Małżeństw„SYCHAR” w Archidiecezji Gdańskiej
ZAPRASZAMY 7 LUTY 2015 r
na 13.00 – na Mszę św. dziękczynną, do Katedry w Gdańsku Oliwie
około 14.00 – w Auli Jana Pawła II odbędzie się spotkanie na którym złamiemy mity dotyczące rozwodu i ratowania małżeństwa.
Podzielimy się osobistym świadectwem, jak współpracując z Chrystusem, można odbudowywać każde sakramentalne małżeństwo.
Trzy mini konferencje, przerwa kawowa. Zakończenie około 18.00.
Zapraszamy!
hubcia576 [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 15:47
NMS napisał/a:
Największe wsparcie mam w rodzinie (rodzice, siostra, szwagier).
....to wsparcie osób bliskich czasem jeszcze bardziej potęguje nasilenie problemów - ponieważ raczej rzadko są obiektywni i np. .... nastawiają przeciwko, buntują... oczywiście robiąc to w "dobrej wierze". Nie wiem jak jest u Ciebie. Dobrze, że masz osoby bliskie, jednak potrzeba mieć mądre bliskie osoby, żeby nie wylać dziecka z kąpielą.
Tak naprawdę - dziś chodzi o to , co jest między Tobą i żoną - o Wasze sakramentalne przymierze z Bogiem.
Czy pamiętasz dobre momenty przeżyte z żoną? Jak Wam się układa w małżeństwie?
Jacek-sychar [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 15:50
NMS
Stwierdzenie małżeństwa dotyczyłoby związku sakramentalnego. Gdybyś chciał wrócić do bycia "kawalerem" według prawa polskiego, musiałbyś niestety wystąpić również o rozwód
NMS [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 15:54
Mirakulum napisał/a:
NMS
ratowanie małżeństwa to bieg długodystansowy
zapraszam do Trójmiasta
Dziękuję. Postaram się być. Jestem z Krakowa, ale to nie jest problem
hubcia576 napisał/a:
Tak naprawdę - dziś chodzi o to , co jest między Tobą i żoną - o Wasze sakramentalne przymierze z Bogiem.
Czy pamiętasz dobre momenty przeżyte z żoną? Jak Wam się układa w małżeństwie?
Jeśli chodzi o mnie to sakramentalne TAK traktuję bardzo poważnie. Ona jest dla mnie najważniejsza. Ale jej się przewróciło w głowie, albo opętał ją szatan.
Pięknych chwil było tysiące. Kiedy oglądam zdjęcia jest jeszcze gorzej ....
Anna W. [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 16:15
NMS...pomodle sie dzis za Ciebie.
Zycze sily. Jestem rowniez w kryzsie, o czym napisalam w osobnym watku. Ja wlasnie rodziny jeszcze o niczym nie poinformowalam, poniewaz balabym sie ze w ramach ich opiekunczej milosci moga mi tylko 'przeszkodzic' w walce o moje malzestwo. Boje sie ze nie beda postronni. Mieskzam w UK, wiec nie widza w jak badzo zlym stanie jestem.
Osobiscie kieruje sie rozmowami z ludzmi postronnymi, ale mi zaufanymi. Narazie odmowilam srodkow anytdepresyjnych, ale biore czasami srodki nasenne. CZlowiek wyspany czasami patrzy trzezwiej i pozytywnie, choc latwo nie jest.
podróże "Sycharkami" są bardzo pouczające takie "rekolekcje w drodze"
Pogody Ducha
riddle [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-23, 16:52
Cytat:
Jestem katolikiem praktykującym i nie wyobrażam sobie nie przyjmowania np. komunii ...
'
przez dwa lata narzeczenstwa tez byleS? czy dopiero od 2 miesiecy kiedy zona daje popalic takim zagorzalym sie stales?
Napisales, ze masz 37 lat i jak budowac cos od nowa w razie czego. A nie uwazassz, ze 12 lat to troche dlugo. Zas jeszcze nie napisale dlaczego Twa zona sie skarzy. Trzymam kciuki by sciezki sie wyprostowaly!
NMS [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-24, 10:12
riddle napisał/a:
Cytat:
Jestem katolikiem praktykującym i nie wyobrażam sobie nie przyjmowania np. komunii ...
'
przez dwa lata narzeczenstwa tez byleS? czy dopiero od 2 miesiecy kiedy zona daje popalic takim zagorzalym sie stales?
Napisales, ze masz 37 lat i jak budowac cos od nowa w razie czego. A nie uwazassz, ze 12 lat to troche dlugo. Zas jeszcze nie napisale dlaczego Twa zona sie skarzy. Trzymam kciuki by sciezki sie wyprostowaly!
Katolikiem jestem odkąd pamiętam, mimo, że moje drogi z Bogiem rozchodziły się od pewnego czasu.
Po wybuchu kryzysu, skierowałem się NATYCHMIAST w stronę Boga.
Powiesz.. . jak trwoga to do Boga... owszem ... ale z drugiej strony do kogo?
Znamy się 12 lat, ale mimo 85% czasu, który był wspaniały... były też chwile trudniejsze. Ostatnie 2 lata chciała, żebyśmy zamieszkali razem, żeby się dobrze poznać. Zgodziłem się... potem zaręczyny, potem ślub... wydawało mi się, że wiemy o sobie wszystko.
Po ślubie wiele się nie zmieniło ... między nami .... może po za tym , że ona zupełnie przestała się zupełnie starać... denerwowało mnie to .... więc i ja stawałem się dla niej bardziej obcy... było bardziej nerwowo. Im dłużej szliśmy razem wspólną drogą, tym bardziej oddawaliśmy się od siebie.... potem jej wyjścia z "koleżankami" ... , moje z kolegami na piwo i tak coraz mniej było NAS.
Wczoraj spotkałem się z nią na kolacji z okazji moich urodzin. Jak zwykle rozmowa była ciężka i niekonkretna. Ostatecznie jednak powiedziała mi, że chce się rozstać a powodem jest to, że się nie dogadujemy i że ciągle jesteśmy na siebie naburmuszeni itd. Zjedliśmy coś i postanowiła zakończyć kolację po około 1 godzinie spotkania.
Byłem załamany, wróciłem sam do domu i płakałem jak dziecko … Wieczorem przyszedł ojciec, żebym nie był zupełnie sam w ten dzień i wypiliśmy po 2 piwa…. Łatwiej mi się zasnęło… Dręczyło mnie, że zostały mi jeszcze 2 części różańca do odmówienia… Rano odmówiłem pierwszą a dwie następne zostawiłem na popołudnie… Ojciec poszedł … położyłem się w ubraniu na łóżku… i chciałem chwilę odpocząć ale zasnąłem…. przed godziną 6 rano … miałem sen… o tym jak moja siostra pyta mnie w nim o tajemnice różańca i jest zaskoczona, że ja tak dobrze je znam… Obudziłem się ze snu i przypomniałem, że nie odmówiłem jeszcze 2 części. Natychmiast chwyciłem za różaniec i dokończyłem resztę. Nie wiem czy przyśniło mi się to dlatego , że tak dużo ostatnio się modlę na różańcu….. czy w tym powinienem widzieć już pierwszy znak od Matki Boskiej…. jest mi źle , bardzo źle… ale chcę wytrwać w tej nowennie i już mam postanowienia, że nie będzie to moja ostatnia nowenna …
krzysiekk24 [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 20:38
Cóż,
nie załamuj się chłopie, chociaż sytuacja wydaje się beznadziejna.
Polecam książkę napisaną przez jedną z Sycharek - Ile Warta jest Twoja obrączka.
Zalecam wytrwanie w Nowennie i zawierzenie wszystkiego Bogu (jak moi poprzednicy).
Cenne są rekolekcje m.inn. ks. Pawlukiewicza
I praca nad sobą, możemy zmienić siebie, ale innych nie. Możemy się za nich modlić.
Daj żonie czas, nie naciskaj, bo to będzie efekt odwrotny do zamierzonego. Możesz ze swoją żoną porozmawiać spokojnie i powiedzieć co o tym sądzisz, ale myślę, że na ten czas niczego więcej nie zdziałasz sam (znaczy po ludzku).
Spotkaj się z gościem z Krakowa, pewnie będziesz też mógł porozmawiać z duszpasterzem Wspólnoty Sychar w Krakowie, i głowa do góry. Wierzę, że Pan Bóg zaczął uzdrawiać związek, a zaczął od Ciebie.
Zgadzacie się ze mną?
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 22:32
krzysiekk24 napisał/a:
Zgadzacie się ze mną?
Yo!
NMS [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 23:45
krzysiekk24 napisał/a:
Cóż,
nie załamuj się chłopie, chociaż sytuacja wydaje się beznadziejna.
Spotkaj się z gościem z Krakowa, pewnie będziesz też mógł porozmawiać z duszpasterzem Wspólnoty Sychar w Krakowie, i głowa do góry. Wierzę, że Pan Bóg zaczął uzdrawiać związek, a zaczął od Ciebie.
Te 25 dni stresu zaczynają dawać mi o sobie znać. Schudłem 3 kg, piecze i uciska mnie w klatce i boli serce. Zaczyna mnie to niepokoić. Dziś miałem beznadziejny dzień. Wręcz czarna rozpacz. Na szczęście mam prawdziwego przyjaciela, któremu ufam i wszystko mogę powiedzieć.
Z człowiekiem z Sycharu umówiłem się na jutro.
Ja też wierzę, że mimo beznadziejnej sytuacji Pan Bóg wie co robi. Być może potrzebuję takiego doświadczenia. Być może to kara za ostatnie lata, w których tkwiłem w przyjemnym odrętwieniu... i niespecjalnie przejmowałem się Bogiem i Kościołem.
Jest ciężko, ale niech się dzieje wola Nieba... , ja ze swojej strony zrobię wszystko, żeby ocalić to małżeństwo, a Was proszę o wsparcie w modlitwie i mądrych słowach w moim wątku.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
napisz na temacie Uwaga Kraków, może będziesz miał chętnych Sycharków na taka podróż
