Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Ryska - ale jest Ktoś większy i Jemu się chce uzdrowić każdego z nas i nasze małżeństwa - to Pan Bóg.
Separacja zabezpiecza sprawy finansowe i można ją odwołać jak małżonkowie zmienią zdanie, a rozwodu nie cofniesz.
Ryska [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 12:56
Wiem i wierze ze Pan Bóg chce, ale moj maz nie chce. Twierdzi ze nie da sie. On jest obecnie niwerzacy okreslil to ze zorientowak sie ze to wszystko wielkie bujdy z mojej wiary drwi , to juz sa nawet bluźnierstwa. Dla mnie straszne. Ratowalam ile sie da ze swojej strony wszelkimi silami i spotykam sie z coraz wieksza zawzietoscia, albo gdy wydawalo mi sie ze cos zaczyna isc w lepszym kierunku okazywalo sie to manipulacja w celu zlapania lepszego kontaktu z naszymi dziecmi by zachecac do przyjazdu i wspolnych z kochanka wyjazdow do cieplych krajow. Mi zarzuca to ze dzieci moglyby miec lepiej przyjezdzajac tam pomieszkujac . Nie wiem juz w jaki sposob tlumaczyc mu pisemnie ze to nie jest dobre.
Jacek-sychar [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 13:50
Ryska
Po co Ci spotkania z mężem? Żeby się dołować?
Przecież widzisz, że on żyje w innym świecie. Rób swoje i chwilowo zapomnij o nim. Nie zadręczaj się. Nic Ci to nie da, a tylko się umęczysz psychicznie.
Zabezpiecz sytuację finansową i to jest chyba tylko, co możesz teraz zrobić.
Sprawy się nie bój. Jako kobieta od razy jesteś w lepszej sytuacji. Statystyki to mówią (proszę mi tutaj nic nie imputować ani amputować). Po drugie dzieci są u Ciebie. Mów tylko prawdę, a ona się obroni.
Jesteś bardzo rozdygotana emocjonalnie. Musisz zacząć dbać o siebie. Sprawa jest jeszcze dla Ciebie świeża, ale za jakiś czas zaczniesz nabierać do tego dystansu i będziesz silniejsza jak teraz a może nawet silniejsza jak przed kryzysem.
Bety [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 17:36
Rysia,
Jacek dobrze pisze. Po co Ci rozmowa z mężem, skoro potem czujesz sie tylko bardziej rozdygotana, i zastraszona.
Bóg Ci oszczędza tych rozmów- a Ty chcesz na siłę rozmawiać.
Jesli mąż nie chce przyjechac- to LEPIEJ.
Sąd może też orzekać bez jego obecności- jesli nie stawi się kilka razy.
Jak na moje oko mąż nie przyjedzie , bo się boi.
Jego butny głos w telefonie- też ze strachu.
Napręża klatę- bo nie czuje się pewnie.
Patrz na to co jest dobre dla Ciebie i Dzieci- nie patrz na męża (to podchodzi trochę pod uzaleznienie emocjonalne).
Mąż ma swoją drogę- zostaw to Bogu.
Bety [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 17:39
i jeszcze jedno- żeby ratowac małżeństwo najpierw powinnaś uratowac siebie
czyli tak pokierować sprawami, żeby ochronić siebie, nabrać sił, stanąc na nogi, stać się stabilna kobietą wiedzącą, czego chce
Ryska [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 22:03
macie racje. Rozmowa z mezem nic mi dala. Zdołowała bardzo. on zawsze mnie przekrzyczał przegadał, wie ze moze mnie zastraszyc on ma w głosie taka pewnosc siebie takie zdecydowanie bez zadnych skrupułów, wachania, kiedy ktoś staje mu na drodze nie przebiera w słowach. Mòj màz potrafi klamac tak ze powieka mu nie zadrgnie nie da po sobie poznac. zadnej prawdy nie dowiedziałam sie wprost od niego. Wszystko sama odkrylam ja dla niego nie zasługiwalam nawet na prawde. Pytalam wprost jak był w Polsce o kochanke bzdury. Bedac w domu wtedy kiedy kochanka jego byla z nim w ciaży mi mowil, zdecydowanie, ze nigdy mnie nie zdradził. Potem twierdził, ze to nie jego dziecko, ze może zrobić badania. Nie moge w to uwierzyc ze jest taki nie moge uwierzyc do dziś. To boli bardzo. Nie umiem mu ufac. Dał mi propozycje ze bedzie przsyłal 2 tys miesiecznie, ze zostawi mi mieszkanie . Prosiłam rok zeby przyjechał do notariusza to załatwic. Nie przyjechał. Prosiłam o spłate długôw nic z tego cisza. Długi rosna. On udaje ze ich wogòle nie ma . Boi sie przyjechać do Polski. Nie kontaktuje sie z nikim ze swojej rodziny. Nie pyta mnie o dzieci. Uwaza ze jak napisze do nich na fb co słychac to znaczy ze sie nimi interesuje. Glowa mi nie raz peka . Po niedzielnej rozmowie napisalam mu ze to jakim tonem do mnie mowił groził i drwił swiadczy o tym ze chyba nigdy mnie nie kochal. Napisał mi ze wcale tego nie robił ze bardzo mnie szanuje i zawsze bedzie nie chce ze mna walczyc chce pomóc dzieciom zeby w miare normalnie zyly ze nie wyobraza sobie już zycia w starych miejscach na nowych warunkach , ze nie zasluzylam na to co sie stalo i zawsze moge liczyc na dobre słwo u niego i pomoc. Nie rozumie tego czlowieka. Nie wierze mu .
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 22:20
Rysia, a egzorcyzm małżeński i msza o uwolnienie męża od kochanki? Może to dziwne, ale mi to trochę na problem religijno psychiczny wygląda. podwójna osobowośc? Albo może przy niej musi taki byc, a prawdą jest to, co mówi przy Tobie, że żałuje... No nie wiem.
Ryska [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 22:50
Nie wiedzialam ze jest cos takiego jak egzorcyzm małżeński. Popytam , zorientuje sie. Msze św zamawialam o jego nawrocenie powròt do Boga o uratowanie małżeństwa, o uwolnienie od kochanki jeszcze nie. Zamoòwie . Nieraz myslalam ze on chyba ma problemy psychiczne , ze jest socjopatà. Mysle ze ona ma bardzo duzy wplyw na niego. Jak rozwodziła sie ze swoim mężem ktorego Znam miala czelnosc zwròcićsię do mojego szwagra ktöry był wówczas jego dyrektorem o to zeby jej pomógł i zeznawal przeciwko jej mezowi wprost zeby klamał zeby ona mogła wiecej wywalczyc . Szwagier mówił mi zze wie do czego ona jest zdolna jaki był tym zbulwersowany i posłał ja do diabła. Dziecko potajemnie przed mezem wywiozła do anglii nic nie wiedzial przyszedł na. Rozpoczecie roku szkolnego do cörkia tu dziecko ze szkoły wypisane. Pojechał do teściów pytal gdzie sa a oni ze nie wiedza. Dopiero potem sie dowiedział i odpuścił. Ona do zemsty jest zdolna napewno . Bardzo możliwe ze jej sie boi . Tak sādzę. To kobieta ktora zdepcze czlowieka obróci się i z uśmiechem pójdzie dalej . Ona napewno nie odpuści. Zniszczyla juz tak wiele dwa małzeństwa . Ale moj maz nie chce sie z nia zenic nie dazy do rozwodu ze mna . Moze ona chce a on ratuje sie gadka ze nie moze go ze mna uzyskac? Nie wiem to bagno.
grzegorz_ [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 23:07
MonikaMaria3 napisał/a:
Rysia, a egzorcyzm małżeński i msza o uwolnienie męża od kochanki? Może to dziwne, ale mi to trochę na problem religijno psychiczny wygląda. podwójna osobowośc? Albo może przy niej musi taki byc, a prawdą jest to, co mówi przy Tobie, że żałuje... No nie wiem.
Monika , piszesz poważnie?
"msza o uwolnienie męża od kochanki" , czy ta kochanka więzi męża Ryśki?
Czytałaś wątek Ryśki? Maż bodajże 8 lat prowadzi sobie swoje osobne życie za granicą...
grzegorz_ [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 23:10
Ryska napisał/a:
Bardzo możliwe ze jej sie boi . Tak sādzę.
I dlatego nie wraca do domu?
Ryśka, ile Twój mąż ma lat? Jest dzieckiem?
Żenić z kochanką się nie chce bo po co mu to?
Myślisz że faceci w pewnym wieku tak wyrywają do urzedu legalizować zwiazek?
Ryska [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-25, 23:29
Jemu tak wygodnie, dopóki prawda na jaw nie wyszła było jeszcze lepiej teraz jest półtoraroczne dzieko facet ma 48 lat. benefityna nasza corke kończa sie. Od problemow z naszymi dziećmi i ich wychowania uciekł , narobił dlugow i zwiał. Tchorz i kompletnie nieodpowiedzialny. Ale udaje im sie jak dotychczs udalo im sie to co planowali
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-26, 09:21
grzegorz_ napisał/a:
Monika , piszesz poważnie?
"msza o uwolnienie męża od kochanki" , czy ta kochanka więzi męża Ryśki?
Czytałaś wątek Ryśki? Maż bodajże 8 lat prowadzi sobie swoje osobne życie za granicą...
Grzesiu czytałam wątek Ryski. Wiem, że to co piszę może się wydawac dziwne, bo sama szukałam wielu sposobów, by mój mąż przestał byc takim babiarzem w sensie emocjonalnym. Na egzorcyzm małżeński trafiłam przypadkiem, zaczęłam go odmawiac i faktycznie po odmówieniu tej modlitwy, mój mąz normalnieje. Nie jestem ekspertem, ja widzę w mężu Rysi człowieka, który nie jest w stanie samodzielnie podejmowac decyzji, a to zło, które wyrządził tak go dusi, że dochodzi w nim do dwojakości osób. Tak to odbieram. Nie wierzę w to, by człowiek, który wie, że robi źle, a jest dzieckiem bożym, czuł się z tym dobrze. A jesli chodzi o uwolnienie to miałam na mysli uwolnienie spod jej wpływu. Czasami siłami ludzkimi to niemożliwe, szczególnie kiedy tamta osoba jest bardzo mściwa i zła.
Co do długów to ja Cię rysiu rozumiem, ale słyszałam gdzieś, że idzie to załatwic podziałem długów na pół, ewentualnie ogłoszeniem upadłości konsumenckiej.
kenya [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-26, 11:13
MonikaMaria3 napisał/a:
Na egzorcyzm małżeński trafiłam przypadkiem, zaczęłam go odmawiac i faktycznie po odmówieniu tej modlitwy, mój mąz normalnieje.
A zmiana Twojej postawy wobec męża nie ma nic z tym wspólnego?
Lila83 [Usunięty]
Wysłany: 2015-01-26, 11:13
...
Ostatnio zmieniony przez 2015-01-29, 21:26, w całości zmieniany 1 raz
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.