Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
UWAGA SZYDŁOWIEC, RADOM, SKARŻYSKO, PRZYSUCHA I OKOLICE
Autor Wiadomość
sylwia_12
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-11, 20:54   

W dniu 13.03.2015 r. zapraszamy do naszej szydłowieckiej fary na godz. 17.30 na drogę krzyżową w intencji małżeństw szczególnie, tych doświadczających trudności i kryzysu. Rozważania poprowadzi nasze Ognisko.

Zapraszamy także na spotkanie, które odbędzie się 19.03.2015 r. O godz. 17.30 będzie Msza św. przez wstawiennictwo św. Józefa w intencji małżeństw. Po Eucharystii przejdziemy na spotkanie do domu katechetycznego u sióstr Michalitek.

Już dziś zapraszamy :-)

Więcej informacji można znaleźć na: http://szydlowiec-zygmunta.sychar.org/

ZAPRASZAMY również do subskrypcji newslettera Wspólnoty SYCHAR związanego z:

- główną stroną Wspólnoty: www.sychar.org
- stronami Ognisk Wspólnoty: www.ogniska.sychar.org
Za pomocą poczty elektronicznej rozsyłamy newsletter z aktualnymi informacjami z życia Wspólnoty, m. in. ważne sprawy dotyczące rozwoju duchowego, zapowiedzi rekolekcji, warsztatów, etc.


Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres:
zapisz-do-newslettera@sychar.org

W zgłoszeniu prosimy podać czy subskrypcja ma dotyczyć tylko głównej strony, czy także strony wybranego Ogniska/Ognisk.
 
     
sylwia_12
[Usunięty]

Wysłany: 2015-03-24, 15:12   

Kochani w dniu w dn. 13.03.2015 r. o godz. 17.30 nasze Ognisko WMM WTM SYCHAR w Szydłowcu poprowadziło rozważania drogi krzyżowej w kościele p.w. św. Zygmunta w intencji małżeństw szczególnie, tych doświadczających trudności i kryzysu.

Na wstępie dziękowaliśmy Jezusowi, że nas zaprosił na tę drogę krzyżową, bo przecież żyjemy w biegu i często brakuje nam chwili by zastanowić się nad sobą samym i swoim życiem. W trakcie rozważań przyglądaliśmy się swojemu małżeństwu i relacjom rodzinnym idąc z Jezusem przez kolejne stacje drogi krzyżowej. Uwierzyliśmy Jemu, że te rozważania pomogą nam zbliżyć się do Niego i bardziej kochać ludzi najbliższych naszemu sercu. Rozpoczynając tę drogę krzyżową prosiliśmy Jezusa o łaskę spojrzenia na swoje życie w prawdzie. I tak krocząc z Jezusem kolejnymi stacjami drogi krzyżowej przy stacji I rozważaliśmy jak nasze słowa, nasz krzyk i nieporozumienia, brak otwartości na współmałżonka wyrażający się w codziennej wymianie zdań, słowach pełnych oskarżeń ranią drugiego człowieka – męża, żonę. Jak bardzo nakręcająca się spirala trudnych uczuć i emocji powoduje, że stajemy się jak Piłat. W Ewangelii św. Marka czytamy: ” On bluźni! i przyjął na siebie niesprawiedliwy wyrok głoszący: winien jest śmierci!” (Mk 14,64). Jezus jednak milczy, tak jak milczał wtedy, a z miłości do człowieka: „uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej”. (Flp 2,8). Przy tej stacji zastanawialiśmy się, że nie podejmując pracy nad zmianą siebie, swojej osobowości, nie rozwijając się skazujemy Jezusa na śmierć…..A czy ja rzeczywiście chcę skazać Jezusa na śmierć w moim małżeństwie?
Przy stacji VIII gdy to Jezus spotkał płaczące niewiasty jak czytamy w Ewangelii św. Łukasza: „A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade mną; płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi!” (Łk 23, 27-28) Zobaczyliśmy, że Jezus przy tej stacji zachęca nas do spojrzenia na siebie. Do podjęcia pracy nad zmianą siebie, swoich wad i nawyków, które przyczyniły się do kryzysu mojego i Twojego małżeństwa. Przy tej stacji przyglądaliśmy się dialogowi Pana Jezusa z kobietami przy drodze na Golgotę, który odbywał się na dwóch płaszczyznach. Niewiasty wyrażały swoje uczucia. Były smutne, zawodziły i płakały ze swojej bezradności i żalu, że Pan Jezus będzie ukrzyżowany. Natomiast Pan Jezus ubolewał i wyrażał swój żal, że te płaczące kobiety nie dostrzegają swojego udziału w tym ukrzyżowaniu. Płacz kobiet obserwujących cierpienie Jezusa choć zrozumiały, to przysłonił prawdziwą istotę tego co się stało. Postawa płaczących kobiet jest typowa również dla nas dzisiaj – często mamy mnóstwo usprawiedliwień własnego, niecnego postępowania i postawy. Mało pokory i skruchy z tego powodu, cośmy sami zrobili. Przy tej stacji, płacząc przy niej, prosiliśmy Jezusa, byśmy znaleźli prawdziwą drogę do Niego i do współmałżonka.
Przy stacji XI rozważaliśmy, że często nie zdajemy sobie sprawy ile razy i w jaki sposób w naszej codzienności przybijamy Jezusa obecnego w drugim człowieku do krzyża. Nasze kłamstwo, złośliwość, obmowa, kłótnia, brak życzliwości i szacunku w odnoszeniu się do siebie. Nieumiejętność wybaczania sobie, uchylanie się od prac domowych, niszczenie własnego zdrowia przez różne nałogi, zaniedbanie modlitwy i szukanie własnych korzyści, oraz trud zrozumienia, że małżeństwo dla Boga nie kończy się rozstaniem, czy rozwodem, a dopiero śmiercią jednego ze współmałżonków – to nasze gwoździe, którymi przybijamy Jezusa do krzyża w drugim człowieku. Św. Paweł w liście do Galatów pisał: „…..razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne moje życie jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.” (Ga 2, 19-20)

Na zakończenie prosiliśmy Jezusa by wspierał nas, by w naszych małżeństwach, naszych rodzinach kwitła miłość, która jest cierpliwa i łaskawa, która nie zazdrości i nie szuka poklasku, która nie unosi się pychą ani gniewem, która nie szuka swego i złego nie pamięta. Prosiliśmy Jezusa o miłość, która wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję i wszystko przetrzyma, aby miłość w naszych małżeństwach i rodzinach nigdy nie ustawała.

Natomiast w dniu 19.03.2015 r.(III czwartek miesiąca) o godz. 17.30 została odprawiona Msza św. w intencji małżeństw przez wstawiennictwo św. Józefa (patrona dnia, kiedy to wspominamy oblubieńca Najświętszej Maryi Panny – patrona rodzin, wzór męstwa i paradygmatu ojcostwa).
Po Eucharystii odbyło się spotkanie w salce domu katechetycznego u sióstr Michalitek przy ul. Kamiennej.

Spotkanie rozpoczęliśmy wspólną modlitwą przy zapalonej świecy. Została odczytana informacja dla zainteresowanych Wspólnotą Sychar, przedstawiony charyzmat oraz jak działa łaska Sakramentu Małżeństwa. Przypomniane zostały również zasady, które obowiązują na naszych spotkaniach. Ksiądz Andrzej – nasz opiekun przybliżył nam postać św. Józefa jako wzorca męskości i ojcostwa. Na tymże spotkaniu, poznaliśmy również tożsamość mężczyzny jako -mężczyzny wojownika – na kanwie rozważań ks. Marcina Kozyry SDB, który pisze tak: swego czasu dużo myślałem, czytałem o tożsamości mężczyzny. Wynika to zapewne z mojego kryzysu wieku średniego i poszukiwania swej tożsamości. Połowa życia za mną(statystycznie) i co dalej? Kim jestem jako mężczyzna? Do czego stworzył mnie Bóg jako mężczyznę?

Biblia ukazuje Boga jako Wojownika (por. Wj 15,3; Iz 42, 13; Jr 20,11; Ps 24,7-8). Bóg walczy o swój naród, jest ciągle zaangażowany, zależy Mu, by Jego naród zwyciężał z wrogami. Każdy mężczyzna jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga Wojownika.

Każdy mężczyzna ma za zadanie odkryć „waleczną” stronę swego „ja”. Bóg powołuje mężczyznę do walki i nie może on zdezerterować. Mężczyzna jest zbyt potrzebny Bogu, tam gdzie żyje. Wielu mężczyzn pogubiło się w życiu, nie dorośli do walki na pierwszej linii frontu, nikt ich nie nauczył jak walczyć ze złem, z demonami. Wielu mężczyzn pochowało się w okopach i siedzą dbając przede wszystkim o swe bezpieczeństwo. W ich sercu wciąż siedzi mały, przestraszony chłopiec. Prawdopodobnie zabrakło inicjacji do męskości przez własnego ojca. Nie otrzymali błogosławieństwa i mocy. Bogu nie podobają się bierni, wycofani mężczyźni. Bóg potrzebuje mężczyzny na polu walki. Bóg chce dokonać inicjacji każdego mężczyzny na Wojownika, uleczyć ranę zadaną przez własnego ojca, wprowadzić w męski świat walki o prawdę, miłość, dobro.

Całość artykułu na stronie:

http://www.marcinkozyra.s...slenia&Itemid=3

Pochylaliśmy się i poddawaliśmy osobistej refleksji zagadnienia związane z postacią św. Józefa jako wzoru męskości. Były również zagadnienia w formie pytań, które pomagały nam w naszych refleksjach, np. dla mężczyzn – Czy dla Ciebie św. Józef może być wzorem mężczyzny godnym naśladowania? Jak również pytania dla kobiet ;-) np. Czy dla Ciebie św. Józef był Bożym Wojownikiem? etc.
Pytania podsumowujące nasze spotkanie brzmiało: Co z dzisiejszego spotkania przemówiło do Ciebie najbardziej? Dlaczego to poruszyło Twoje serce?

Uznaliśmy, że temat nad którym pochyliliśmy się na spotkaniu – tożsamość mężczyzny w Bożym „ujęciu” nie został wyczerpany i jeszcze do niego wrócimy. Nawet dla nas kobiet uczestniczących w spotkaniu temat okazał się bardzo ważny, gdyż poznając do czego Pan Bóg stworzył mężczyznę, do czego go powołuje, przyglądając się nam samym, naszemu funkcjonowaniu w małżeństwie. Uznałyśmy, że niejednokrotnie zagarniałyśmy sobą i dla siebie przestrzeń, która była należna naszym mężom. Tym samym odbierając jakby możliwość naszym mężom by wypełniali zadania, do których powołał ich Pan Bóg.

Zapraszamy również na naszą stronę : http://szydlowiec-zygmunta.sychar.org/

UWAGA !!!

W kwietniu nie będzie spotkania w pierwszy czwartek miesiąca z uwagi na fakt, iż to Wielki Tydzień i Wielki Czwartek rozpoczynający Triduum Paschalne.
Spotkanie odbędzie się 16.04.2015 r. – w trzeci czwartek kwietnia.

Już dziś zapraszamy :-)



UWAGA !!! (Kolejna ;-) )

31.05.2015 r. odbędzie się pielgrzymka mężczyzn do Piekar Śląskich.Trwają już zapisy. Osoby zainteresowane proszę o kontakt telefoniczny bądź tutaj forum:



Kochani jeszcze jedna informacja !!!



ZAPRASZAMY do subskrypcji newslettera Wspólnoty SYCHAR
związanego z:


główną stroną Wspólnoty: www.sychar.org
stronami Ognisk Wspólnoty: www.ogniska.sychar.org
Za pomocą poczty elektronicznej rozsyłamy newsletter z aktualnymi informacjami z życia Wspólnoty, m. in. ważne sprawy dotyczące rozwoju duchowego, zapowiedzi rekolekcji, warsztatów, etc.



Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres:
zapisz-do-newslettera@sychar.org

W zgłoszeniu prosimy podać czy subskrypcja ma dotyczyć tylko głównej strony, czy także strony wybranego Ogniska/Ognisk.
 
     
sylwia_12
[Usunięty]

Wysłany: 2015-04-12, 21:01   

Zapraszam na kolejne spotkanie naszego Ogniska w najbliższy czwartek, tj. 16.04.2015 r. Rozpoczynamy Mszą Św. o godz. 17.30, później przejdziemy do salki w domu katechetycznym i zakonnym u sióstr Michalitek.
Serdecznie zapraszam :-)


Informację można znaleźć na: http://szydlowiec-zygmunta.sychar.org/
 
     
sylwia_12
[Usunięty]

Wysłany: 2015-05-05, 21:49   

W czwartek 07.05.2015 r. zapraszamy na spotkanie Ogniska.
O godz. 17. 00 odbędzie się Msza św., po Mszy Nabożeństwo Majowe. Po Nabożeństwie spotkanie w salce u sióstr Michalitek przy ul. Kamiennej.
W czwartek w naszym kościele odbywa się całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu. Zapraszamy by choć na chwilę przyjść spotkać się z Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie.

Serdecznie zapraszamy :-)

Informację można znaleźć na: http://szydlowiec-zygmunta.sychar.org/
 
     
sylwia_12
[Usunięty]

Wysłany: 2015-10-01, 21:30   

Kochani serdecznie zapraszam na najbliższe spotkanie Ogniska WMM WTM Sychar w Szydłowcu, które odbędzie się dn. 11.10.2015 r. (niedziela). Będzie to wyjątkowe spotkanie – spotkanie rocznicowe. O godz. 16.00 zapraszamy na Mszę św. w intencji naszego Ogniska (wszak to będzie równy roczek jak nasze Ognisko zapoczątkowało swoją działalność) i małżeństw doświadczających trudności, czy kryzysów. Oczywiście zapraszamy do naszej szydłowieckiej fary, by dziękować wspólnie za ten rok i prosić o potrzebne łaski dla małżeństw. Po Eucharystii odbędzie się spotkanie w salce u sióstr Michalitek w domu katechetycznym i zakonnym.

Serdecznie zapraszam również Sycharki z ościennych Ognisk :-)


Osoby zainteresowane i chętne by nas zaszczycić i wspomóc swoją obecnością proszę o informację o przybyciu byśmy mieli orientację ilu gości się spodziewać ;-)

Wszystkie bieżące informację są na stronie naszego Ogniska:
http://szydlowiec-zygmunta.sychar.org/
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9