Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
jestem załamany
Autor Wiadomość
rafalj
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-19, 18:17   

Cytat:

Myślę, że warto nie czekać na żonę tylko zacząć się zmieniać :)


Toć już się zmieniłem. Ale jak to żonie pokazać, skoro nie chce mnie widzieć.

Cytat:

Czasem słyszy się o kobiecie 'bluszczu' - tacy mężczyźni też istnieją i warto się zastanowić czy nie masz takich 'skłonności'.


Mam, ale to sytuacja je wyzwala. Trudno panować nad sobą, gdy żona chce odejść. Wiem, że powinienem pokazać spokój, i staram się ogarniać.

Cytat:


Jeśli tak jest faktycznie ( jeśli nie są to tylko Twoje domysły) to ciężko będzie Ci cokolwiek zdziałać w krótkim czasie - musisz się uzbroić w cierpliwość i przyjąć jedną drogę bo jak piszesz:
rafalj napisał/a:
Miotam się, więc nazywa mnie chwiejnym i zmiennym



Żona mi codziennie powtarza, że mi nie ufa, a kiedy mówię "kocham", uśmiecha się i odpowiada że nie wiem co to miłość.

Cytat:


Może nie będzie tak źle - skoro żona mówi, że ma Ciebie 'za dużo' to warto może troszkę jednak dać jej 'złapać oddech' - pracuj nad sobą, dawaj żonie do zrozumienia, że chcesz tego małżeństwa ale nie przesadzaj, nie zamęczaj - daj jej czas. Czyny mówią lepiej niż słowa.



Rozsądnie to powiedziałaś, przepisałem to na widokówkę i będę czytał 17 razy dziennie.

Cytat:

Choć nie - możesz jeszcze spojrzeć na żonę jak na osobę teraz bardzo zagubioną - fakty które przytaczasz to pokazują - może wzbudzi to w Tobie jakąś empatię do żony i pozwoli na usunięcie strachu przed utratą kontroli nad jej osobą :)


Empatię - tak, ale wtedy chce się pomagać, ratować. Ano tak - empatia+jedyny możliwy środek zaradczy: spokój. Zgoda.
 
     
kinga2
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-19, 18:37   

Cytat:
Kinga, pytałem dwóch psychologów i każdy mówił, że o wyrzucaniu męża nie ma w ogóle mowy.

Pani ta, jak dowiedziałem się od żony, wytłumaczyła jej, że nasze małżeństwo nie ma od samego początku sensu i pokierowała ją do specjalistów od formalnego zdemontowania rodziny. Żona jej powiedziała, że nie chce niszczyć rodziny, na co dostała kategoryczną odpowiedź, że to i tak nie jest żadna rodzina.


Nadal uwazam, ze wskazana jest rozmowa na temat sposobu prowadzenia tej terapii ze specjalista od etyki i rozwazenie zlozenia skargi na takie dzialania terapeutki.

Cytat:
Przekazała mi, że mam się wyprowadzić, kontaktowała się z ludźmi od rozwiązywania małżeństw, mnie zaś opowiadała takie rzeczy, że nie życzyłbym ich słuchać najgorszemu wrogowi, cokolwiek by mi zrobił. Np że ją gwałciłem. To też przyniosła od pani psycholog.


W moim odczuciu jest tak, ze wmawianie komus zachowan, ktore nie mialy miejsca lub sugerowanie, ze padlo sie ofiara przestepstwa, ktorego nie bylo nosi znamiona manipulacji tak daleko posunietej, ze chyba podlegajacej pod Kodeks Karny. Jesli tak to wyglada to byc moze trzeba rozwazyc oprocz zlozenia skargi na te terapeutke zglosic te dzialania na Policje lub do Prokuratury. Zasiegnelabym porady prawnej w tej kwestii.

Lustro, bardzo przepraszam za literowke w nicku w info do ciebie o przeniesienie postow.
 
     
rafalj
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-19, 19:02   

Kinga, dziękuję za zrozumienie. Nie jestem jednak z tych, co się po sądach ciągają z ludźmi. To że żona ufa tej pani, a mnie - nie, jest dla mnie karą bardzo bolesną.

Mam jednak nadzieję, że ten koszmar kiedyś się skończy (żona mówi z gniewem, że jeżeli już, to mam przyjąć do wiadomości, że potrwa jeszcze wiele miesięcy).

Dziękuję wszystkim za cenne rady. Powycinałem je sobie i wkleiłem do pliku. Jak widzicie, nie byłem bez winy, sporo złego w życiu narobiłem, sporo rzeczy zaniedbałem w związku z żoną i rodziną.

Nie mogę już dalej pisać, bo ręce mi się trzęsą od emocji, trudno mi się opanować. Potrzebuję spokoju, oderwania się a także i żonie mój spokój jest potrzebny.

Dziękuję dorocie, kindze, mrówce, drabince, kenyi, jackowi, dużej pannie, gregan, lustru.
Już samo to, że ktoś się nade mną użalił, sprawia, że człowiek nie czuje się sam na świecie ze swoim bólem. Pochyliliście się nade mną na chwilę, nie będzie to zapomniane żadnemu z was, wiedzcie o tym.
Dziękuję za książki, przeglądam je.;)

Macie tu ode mnie do posłuchania piękny chorał z pasji Mateuszowej
https://www.youtube.com/watch?v=uTkxFQ0ePms
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-19, 20:12   

Rafalj,
Nie chodzi o ciągnie o sądach, ale o skargę do instytucji zrzeszającej psychoterapeutow.
Choćby po to, żeby następnym razem, ta pani nie ferowala wyroków na czyjeś rodziny, nie będąc do tego ani upoważniona, ani nie mając podstaw do takich werdyktow.

Czy w Twojej historii zdążyła się sytuacja kiedy żona przebywała u Twojej matki i nie chciała wrócić, dopiero po Twojej emocjonalnej reakcji powróciła?
 
     
Gianna
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-21, 13:59   

kinga2 napisał/a:
Nadal uwazam, ze wskazana jest rozmowa na temat sposobu prowadzenia tej terapii ze specjalista od etyki i rozwazenie zlozenia skargi na takie dzialania terapeutki.
kinga2 napisał/a:
W moim odczuciu jest tak, ze wmawianie komus zachowan, ktore nie mialy miejsca lub sugerowanie, ze padlo sie ofiara przestepstwa, ktorego nie bylo nosi znamiona manipulacji tak daleko posunietej, ze chyba podlegajacej pod Kodeks Karny. Jesli tak to wyglada to byc moze trzeba rozwazyc oprocz zlozenia skargi na te terapeutke zglosic te dzialania na Policje lub do Prokuratury. Zasiegnelabym porady prawnej w tej kwestii.
Sorry Kinga, ale czytając ten wątek mam wrażenie ,że trochę się zagalopowałaś. :idea:
Znając sprawę tylko od jednej strony, rafala, będącego niejako w relacji z "podejrzaną" psycholog osobą trzecią, już ferujesz wyrok, że psycholog do niczego, mało tego, kierujesz sprawę na policję, skargi do organów itd :shock:
Nie za szybko?
Nie należałoby przed straszeniem kodeksem karnym zastanowić się, że nie znamy sprawy u źródła,tylko czyjeś emocje ? Nie mamy relacji ani żony ani rzeczonej psycholog?
Wydaje mi się, że zanim się kogoś skrzywdzi nasyłając prokuratora, policję itd, należałoby usiąść i złapać oddech.Głęboki. Zwłaszcza, jeśli jeśli jest się na forum było nie było katolickim. Zwłaszcza jeśli jest się jego moderatorem. ;-)
 
     
lustro
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-21, 14:25   

Gianna napisał/a:
Nie mamy relacji ani żony ani rzeczonej psycholog?
Wydaje mi się, że zanim się kogoś skrzywdzi nasyłając prokuratora, policję itd, należałoby usiąść i złapać oddech.Głęboki. Zwłaszcza, jeśli jeśli jest się na forum było nie było katolickim. Zwłaszcza jeśli jest się jego moderatorem. ;-)


Nie gniewaj się Gianna, może Ci to umknęło...ale znamy relacje zony Rafała.
Polecam wątek Domibu, który właśnie wrócił na forum.
Mam podobne odczucia, co Kinga. I przyznam, że nie znając jeszcze relacji Rafała, tylko Domibu (Jego żony) już miałam spore zastrzeżenia do pani psycholg
 
     
Gianna
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-21, 14:45   

lustro napisał/a:
Nie gniewaj się Gianna, może Ci to umknęło...ale znamy relacje zony Rafała.

Mimo wszystko uważam, że za mało wiemy, żeby sugerować tak daleko idące rozwiązania, mając na względzie również to, że zainteresowany może być w stanie emocjonalnym uniemożliwiającym mu w tym momencie rozsądną weryfikację porad jakie tutaj otrzymuje. Może z automatu uruchomić machinę prawną niszczącą lub krzywdzącą osobę psychologa.
Apelowałabym o umiar w wyrażaniu takich sugerujących konkretne działania porad jak powyżej.
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-21, 16:20   

Rafal,

czuję się odpowiedzialny za odkrycie przed Tobą wątku Domibu.
Dlatego, chłopie nie zawiedź mnie, proszę bo będę sobie to później wyrzucał....

Twoja żona ma problem.
Nie wiń ją za to.
Nie wiń jej za jej odczucia, emocje.

Po prostu, popatrz na nią jak na kochaną osobę która potrzebuje pomocy.

Stań na wysokości zadania i włóż swoją ambicję, gniew, oburzenie itd głęboko gdzieś,
i leć pomóc żonie.

Odrzuć te uprzedzenia przed zdaniem innych, niechęć do pracy nad sobą.

I nie pisz więcej, że byłeś u spowiedzi, w komunii i nie podziałało na Ciebie.
Po pierwszym razie nie działa.

Jak będziesz tysiąc razy dzień po dniu, to zadziała.
 
     
Stokrotka10101
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-22, 22:45   

Niezależnie od tego jakie oboje macie zaburzenia TERAPEUTA PRZEKROCZYŁ GRANICE Zgłoś to zaraz jako nadużycie (nakaz wyrzucenia Ciebie jako warunek dalszej terapii) do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Psychologicznego w celu odebrania licencji tej osobie .Oni Cię poinformuje gdzie jeszcze możesz się udać. Sprawa jest do załatwienia i to szybko.
 
     
kinga2
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-22, 22:46   

Cytat:
Mimo wszystko uważam, że za mało wiemy, żeby sugerować tak daleko idące rozwiązania, mając na względzie również to, że zainteresowany może być w stanie emocjonalnym uniemożliwiającym mu w tym momencie rozsądną weryfikację porad jakie tutaj otrzymuje. Może z automatu uruchomić machinę prawną niszczącą lub krzywdzącą osobę psychologa.
Apelowałabym o umiar w wyrażaniu takich sugerujących konkretne działania porad jak powyżej.


Gianna wroc do moich postow i przeczytaj je uwaznie, sugerowalam tam najpierw konsultacje z osobami kompetentnymi, a dopiero potem rozwiazania prawne :-)
 
     
Dabo
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-23, 00:35   

rafalj napisał/a:
Żona mi codziennie powtarza, że mi nie ufa, a kiedy mówię "kocham", uśmiecha się i odpowiada że nie wiem co to miłość.

Znam to doskonale.
Po 16 latach peplania o miłości i braku odpowiedzi naumiałem się nie używac słowa "kocham"
Wierz że jak dziecko czekam i zawsze czekałem na te tajemne słowo, jednak jak dla mnie było to łatwe , to dla mojej żony jest to jak zaklęcie diabła,. Być może kilka razy słysząłem ten wyraz.
Wiec powinienem dedukować że mnie nigdy nie kochała , ponieważ nie powiedziała.
Jednak fakty przeczą jej milczeniu. Domyślam się że również tego oczekuje odemnie. Mniej gadać więcej robić.
Wiec rafalj wiesz co to miłość?????????????
Najpierw pokarz, potem w milczeniu powiedz bez słów.!!!!!!!! :roll: :roll: :roll: :roll:
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-23, 09:04   

Dabo napisał/a:

rafalj napisał/a:
Żona mi codziennie powtarza, że mi nie ufa, a kiedy mówię "kocham", uśmiecha się i odpowiada że nie wiem co to miłość.


Ja obu panom, jak i małżonce autora watku, proponuję przeczytanie ksiązki "Pieć ęzyków miłosci" Gary Chapman, dowiecie się z niej wtedy, ze nasz sposób okazywania miłosci nie koniecznie jest sposobem jaki drzuga strona potrzebuje aby czuc sie kochaną. Poznacie języki miłości, sposby odkrywania je u siebie i u małzonka oraz spsoby okazywania, tak by były czytelne dla drugiej strony. Polecam również "pięc języków przepraszania" tego samego autora.
Myśle, ze warto poznac te pozycje.
 
     
Stokrotka10101
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-23, 10:51   

Nawet gdybyś był największym bluszczem DDA jakiego zna świat to i tak terapeuta nie miala prawa tak postąpić . Mogła Ciebie skierować na terapię a Was oboje na terapię rodzinną. Chyba ze miała miejsce przemoc. W poniedziałek dowiem się gdzie to zgłosić z numerami tel. Przypominam innym ze nie jest to post dotyczący tego czy autor jest czy nie jest zaburzony , ale że życie mu się wali w wyniku działań osoby trzeciej.
 
     
kenya
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-23, 11:12   

Stokrotka10101 napisał/a:
Zgłoś to zaraz jako nadużycie (nakaz wyrzucenia Ciebie jako warunek dalszej terapii) do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Psychologicznego w celu odebrania licencji tej osobie

&
Stokrotka10101 napisał/a:
W poniedziałek dowiem się gdzie to zgłosić z numerami tel.


Stokrotko, weź parę spokojnych oddechów, zanim wydasz wyrok na p. psycholog, odbierając jej licencje i możliwość pracy. Wygląda tak, że gdybyś była decyzyjna zrobiłabyś to, ot tak sobie z biegu.

Nie jesteśmy bezwolnymi istotami, niemającymi rozumu i wolnej woli. Możemy podejmować decyzję odnośnie zaleceń psychologa. Nikogo nie trzeba sluchać i wykonywać bezrefleksyjnie jego poleceń.
Można też psychologa zmienić, tak jak można zmienić spowiednika, jeśli uważamy że jego praca nie przystaje do naszych wyobrażeń o pomocy.

Zatem sugerują powściągnięcie emocji.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8