[GosiaH]

MonikaMaria3, znajdziesz dla siebie coś z listy zerty?

http://www.kryzys.org/arc...r=asc&start=126

MonikaMaria3, znajdziesz dla siebie coś z listy zerty?

http://www.kryzys.org/arc...r=asc&start=126

[duzapanna]

Monika ja się buntuje przeciwko takim stwierdzeniom bo wiem ze mnie zaprowadziły do nikąd. Zranienia i mężczyzn i kobiet bywają tak samo skomplikowane i trudne, i tak samo proste dla Boga.A co do ciężaru wyjścia z kryzysu, odpowiadasz dokładnie za swoją połowę. Twój mąż nie jest dzieckiem za które odpowiadasz i które musisz usprawiedliwiać .
tez polecam listę zerty .

Monika ja się buntuje przeciwko takim stwierdzeniom bo wiem ze mnie zaprowadziły do nikąd. Zranienia i mężczyzn i kobiet bywają tak samo skomplikowane i trudne, i tak samo proste dla Boga.A co do ciężaru wyjścia z kryzysu, odpowiadasz dokładnie za swoją połowę. Twój mąż nie jest dzieckiem za które odpowiadasz i które musisz usprawiedliwiać .
tez polecam listę zerty .

[MonikaMaria3]

Liste Zerty znam... Gorzej z praktyką.

Liste Zerty znam... Gorzej z praktyką.

[meg-pl]

pewnie ,że każdy ma swoje granice Moniko..wiesz co mi pomogło? odpowiedzenie sobie na pytanie dlaczego aż tak mnie boli zachowanie męża, dlaczego rani mnie do żywego to co według niego nie jest złem ..u mnie to była urażona duma, złość, że z kimś mój mąż lepiej się czuje, rozumie, bawi, urażone ego..to ja nie jestem taka idealna? przecież ta kolezanka nie wyróżniała się niczym szczególnym..

nie mówię, że powinnam ślepo wierzyć i ufać we wszystko co mówi mi mąz..ale nauczyłam się, że nie mogę w każdym kontakcie męża z płcią przeciwną widzieć rywalki, po prostu moje zranione ego wyolbrzymia niektóre fakty i zamiast paprochu, który należy wyrzucić do kosza widzi olbrzymi kamień nie do ruszenia

pewnie ,że każdy ma swoje granice Moniko..wiesz co mi pomogło? odpowiedzenie sobie na pytanie dlaczego aż tak mnie boli zachowanie męża, dlaczego rani mnie do żywego to co według niego nie jest złem ..u mnie to była urażona duma, złość, że z kimś mój mąż lepiej się czuje, rozumie, bawi, urażone ego..to ja nie jestem taka idealna? przecież ta kolezanka nie wyróżniała się niczym szczególnym..

nie mówię, że powinnam ślepo wierzyć i ufać we wszystko co mówi mi mąz..ale nauczyłam się, że nie mogę w każdym kontakcie męża z płcią przeciwną widzieć rywalki, po prostu moje zranione ego wyolbrzymia niektóre fakty i zamiast paprochu, który należy wyrzucić do kosza widzi olbrzymi kamień nie do ruszenia

[MonikaMaria3]

O tak. Jest dużo racji w tej urażonej dumie. Każda kobieta chce byc jedyna i najważniejsza dla swojego męża. Potem się robi głupoty jak tak nie jest

O tak. Jest dużo racji w tej urażonej dumie. Każda kobieta chce byc jedyna i najważniejsza dla swojego męża. Potem się robi głupoty jak tak nie jest

[macko]

[duzapanna]

Macko uwazam ze teoreryzujesz, a to latwo robic. Trudniej wskazac konkrety.
Nie napisales jasno co masz na mysli. A spytalam wyzej o dwie konkretne przykladowe sytuacje. To konkret z mojego zycia. Co Twoim zdaniem należy robic w podanych przeze mnie sytuacjach?
Uwazasz ze nalezy zabiegac o meza ktory mną pomiata? W sensie czekac z obiadem, zebrac o rozmowę, zgadzac sie na seks ktory wyzej napisalam czym dla niego jest? Ja uwazam ze robilabym tym krzywde i sobie i jemu.

Dla mnie trwac to w tej chwili nie zgadzac sie na rozwod i nie odplacac zlem za zlo. Kropka.
Moja postawa nie wynika ze zniechecenia lub braku sił tylko z przekonania ze to jest najlepsze co moge zrobić.
I dziekuje Ci za te wymiane zdan bo uswiadamiam sobie ze taki wlasnie jest moj wybor. Jestem tez przekonana ze taka jest wola Boza wobec mnie i mojego meza na ten moment.

Macko uwazam ze teoreryzujesz, a to latwo robic. Trudniej wskazac konkrety.
Nie napisales jasno co masz na mysli. A spytalam wyzej o dwie konkretne przykladowe sytuacje. To konkret z mojego zycia. Co Twoim zdaniem należy robic w podanych przeze mnie sytuacjach?
Uwazasz ze nalezy zabiegac o meza ktory mną pomiata? W sensie czekac z obiadem, zebrac o rozmowę, zgadzac sie na seks ktory wyzej napisalam czym dla niego jest? Ja uwazam ze robilabym tym krzywde i sobie i jemu.

Dla mnie trwac to w tej chwili nie zgadzac sie na rozwod i nie odplacac zlem za zlo. Kropka.
Moja postawa nie wynika ze zniechecenia lub braku sił tylko z przekonania ze to jest najlepsze co moge zrobić.
I dziekuje Ci za te wymiane zdan bo uswiadamiam sobie ze taki wlasnie jest moj wybor. Jestem tez przekonana ze taka jest wola Boza wobec mnie i mojego meza na ten moment.

[ryan]

[macko]

[MonikaMaria3]

Hmmm... Tak sobie myślę, że moze Macko właśnie pokazuje męskie podejście. Ale jak to się ma do teorii rycerzy zdobywajacych ksiezniczki?

Hmmm... Tak sobie myślę, że moze Macko właśnie pokazuje męskie podejście. Ale jak to się ma do teorii rycerzy zdobywajacych ksiezniczki?

[duzapanna]

Wola Boża nie jest wiedzą tajemną. Bóg mówi przez Pismo Święte, daje też potwierdzenie przez mądrych ludzi i przez owoce, między innymi pokój w sercu, radość, wzrost wiary.
Życie przynosi mi różne sytuacje i w każdej z nich pytam Boga jak to widzi. Dlatego dziś mogę mieć pewność że wiem jaka jest Wola Boża. Jutro będą nowe sytuacje, będę pytać od nowa i wiem że On mi pokaże.

Przeczytaj przypowieść o marnotrawnym synu i miłosiernym ojcu (Łk 15). Syn postanawia odejść i ojciec mu na to pozwala. Nie zatrzymuje, nie prosi, nie namawia. Serio traktuje decyzję syna.
Owszem czeka, wybiega na spotkanie gdy tylko syn postanawia wrócić, ale nie szuka go po świecie, nie chodzi za nim, nie namawia do powrotu.

Ta przypowieść jest dla mnie wyznacznikiem tego jak postępować w sytuacji odrzucenia.

Po drugie słowa: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.
Mk 12, 31
Mam kochać męża nie mniej niż siebie, ale i nie bardziej. Zdrowa miłość własna, której ciągle się uczę, nie pozwala aby mnie obrażać, wyzywać, wulgarnie się do mnie odnosić, traktować przedmiotowo.

Miłość do męża sprawia że nie mogę mu pozwolić na takie traktowanie mnie. On poniżając mnie, nie licząc się ze mną, robi krzywdę także sobie.

Przez lata naszego małżeństwa myślałam inaczej, że zawsze trzeba wyciągać rękę, okazywać zainteresowanie, dbać itd. To doprowadziło mojego męża do totalnej obojętności i postawy w której wszystko mu wolno, a mnie na skraj rozpaczy.

Na szczęście Sychar nauczył mnie że nie tędy droga. Prawdziwa miłość jest mądra i wymagająca.

Macko odnoszę się do tego co piszesz. A Ty czytałeś w ogóle mój wątek, dowiedziałeś się czegoś o mojej sytuacji? Bo mam wrażenie że rzucasz ogólnikami zgodnie ze swoim przekonaniem, nie znając sytuacji. Wczoraj zapytałam konkretnie jak według Twojej teorii zachować się gdy mąż wraca z weekendu na którym był nie wiadomo z kim i gdzie i nie odzywa się. Podawać obiad? ;)
Zapytałam też o sytuację gdy mąż jednoznacznie pokazuje że jestem dla niego rzeczą. Co robić gdy druga strona milczy, nie słucha i nie interesuje jej co masz do powiedzenia?

Wola Boża nie jest wiedzą tajemną. Bóg mówi przez Pismo Święte, daje też potwierdzenie przez mądrych ludzi i przez owoce, między innymi pokój w sercu, radość, wzrost wiary.
Życie przynosi mi różne sytuacje i w każdej z nich pytam Boga jak to widzi. Dlatego dziś mogę mieć pewność że wiem jaka jest Wola Boża. Jutro będą nowe sytuacje, będę pytać od nowa i wiem że On mi pokaże.

Przeczytaj przypowieść o marnotrawnym synu i miłosiernym ojcu (Łk 15). Syn postanawia odejść i ojciec mu na to pozwala. Nie zatrzymuje, nie prosi, nie namawia. Serio traktuje decyzję syna.
Owszem czeka, wybiega na spotkanie gdy tylko syn postanawia wrócić, ale nie szuka go po świecie, nie chodzi za nim, nie namawia do powrotu.

Ta przypowieść jest dla mnie wyznacznikiem tego jak postępować w sytuacji odrzucenia.

Po drugie słowa: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.
Mk 12, 31
Mam kochać męża nie mniej niż siebie, ale i nie bardziej. Zdrowa miłość własna, której ciągle się uczę, nie pozwala aby mnie obrażać, wyzywać, wulgarnie się do mnie odnosić, traktować przedmiotowo.

Miłość do męża sprawia że nie mogę mu pozwolić na takie traktowanie mnie. On poniżając mnie, nie licząc się ze mną, robi krzywdę także sobie.

Przez lata naszego małżeństwa myślałam inaczej, że zawsze trzeba wyciągać rękę, okazywać zainteresowanie, dbać itd. To doprowadziło mojego męża do totalnej obojętności i postawy w której wszystko mu wolno, a mnie na skraj rozpaczy.

Na szczęście Sychar nauczył mnie że nie tędy droga. Prawdziwa miłość jest mądra i wymagająca.

Macko odnoszę się do tego co piszesz. A Ty czytałeś w ogóle mój wątek, dowiedziałeś się czegoś o mojej sytuacji? Bo mam wrażenie że rzucasz ogólnikami zgodnie ze swoim przekonaniem, nie znając sytuacji. Wczoraj zapytałam konkretnie jak według Twojej teorii zachować się gdy mąż wraca z weekendu na którym był nie wiadomo z kim i gdzie i nie odzywa się. Podawać obiad? ;)
Zapytałam też o sytuację gdy mąż jednoznacznie pokazuje że jestem dla niego rzeczą. Co robić gdy druga strona milczy, nie słucha i nie interesuje jej co masz do powiedzenia?

[renta11]

[macko]

[duzapanna]

Macko nie ma czegoś takiego jak ogólna postawa. Zawsze są konkretni ludzie i konkretne sytuacje. I Bóg w tych konkretnych sytuacjach wskazuje co robić.
Jeśli chodzi o interpretację przypowieści o miłosiernym ojcu - polecam kazanie ks. Dziewieckiego, link na naszym forum tuż pod dyskusją. To nie jest mój wymysł że przypowieść mówi o relacjach w ogóle a nie tylko o relacji rodzic-dziecko.

Ja nie napisałam nigdzie że olewam małżeństwo, męża, że mam to w nosie i nie będę nic robić. Napisałam że w tej chwili nie ma już nic co mogłabym zrobić. A to wielka różnica. Chciałabym działać, a pewnie. Najtrudniej zgodzić się na to że niewiele już od nas zależy, że nasze działania i próby pogarszają tylko sytuację zamiast ją poprawiać.

A co do ostatniego - ja nie czuję się jak rzecz :) Tylko mąż mnie tak traktuje. To też jest wielka różnica. Nie wolno mi na takie traktowanie pozwalać. A gdy słowa sprzeciwu nie działają, takim sprzeciwem jest choćby zakończenie obsługi kuchenno-pralniczej.

Macko nie ma czegoś takiego jak ogólna postawa. Zawsze są konkretni ludzie i konkretne sytuacje. I Bóg w tych konkretnych sytuacjach wskazuje co robić.
Jeśli chodzi o interpretację przypowieści o miłosiernym ojcu - polecam kazanie ks. Dziewieckiego, link na naszym forum tuż pod dyskusją. To nie jest mój wymysł że przypowieść mówi o relacjach w ogóle a nie tylko o relacji rodzic-dziecko.

Ja nie napisałam nigdzie że olewam małżeństwo, męża, że mam to w nosie i nie będę nic robić. Napisałam że w tej chwili nie ma już nic co mogłabym zrobić. A to wielka różnica. Chciałabym działać, a pewnie. Najtrudniej zgodzić się na to że niewiele już od nas zależy, że nasze działania i próby pogarszają tylko sytuację zamiast ją poprawiać.

A co do ostatniego - ja nie czuję się jak rzecz :) Tylko mąż mnie tak traktuje. To też jest wielka różnica. Nie wolno mi na takie traktowanie pozwalać. A gdy słowa sprzeciwu nie działają, takim sprzeciwem jest choćby zakończenie obsługi kuchenno-pralniczej.