Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Ja, moja żona i nieślubne dziecko
Autor Wiadomość
wojtekr
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-05, 22:30   

https://archive.org/details/przysiega-malzenska
Sytuacje najtrudniejsze
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-05, 22:39   

wojtekr napisał/a:
https://archive.org/details/przysiega-malzenska
Sytuacje najtrudniejsze


Posłucham tego na pewno, ale już nie dzisiaj :)
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 07:22   

wojtekr napisał/a:
https://archive.org/details/przysiega-malzenska
Sytuacje najtrudniejsze


Wysłuchałem tej konferencji z dużą uwagą. Trzy wątki zwróciły moją szczególną uwagę:
1. powrót do sakramentalnego małżeństwa
2. grupy wsparcia dla osób w związkach niesakramentalnych
3. rodzicielstwo wobec dzieci ze związków niesakramentalnych

Co do punktu 1. to podjąłem decyzję, że wracam do żony i ... każdy post w tym wątku jest komentarzem do tego. Pozytywnym komentarzem :)


Punkt 2. Ja uważam, że wspieranie i prowadzenie przez Kościół osób w takiej sytuacji jest czymś dobrym. Nawet Papież wczoraj się na ten temat wypowiedział. A dobro to dobro i nie ma znaczenia czy się wcześniej inne dobro zrobi. Jeśli dam na "szlachetną paczkę" trochę pieniędzy i jakieś dziecko dostanie zabawkę, czy nowe buty to jest to dobro. I to, że wcześniej nie nakarmiłem wszystkich dzieci na świecie które z głodu umierają nie powoduje, że to dobro jest jakieś mniejsze.


No i punkt 3. Ten punkt akurat rozważałem już wcześniej. W broszurce "Wspólnota Trudnych Małżeństw SYCHAR" jest ten fragment na stronie 35. Jest ten sam drastyczny przykład podany. No cóż. Po pierwsze jeden, czy kilka przykładów nie mogą dowieść prawdziwości jakiejś tezy, mogą najwyżej jakąś tezę obalić. Kiedy przeczytałem ten fragment w broszurce tak mnie poruszył że zadzwoniłem do księdza z mojej wspólnoty Sychar żeby porozmawiać z nim o tym. Ponieważ był akurat za granicą zacząłem szukać odpowiedzi na własną rękę. Znalazłem książkę sycharowską "Jak Kochać Nieślubne Dzieci" - polecam. W tej książce było napisane już coś innego.
Po pierwsze świadectwa ludzi którym udało się kochać się wzajemnie (mam na myśli czystą miłość, nie małżeńską) i nie ranić mimo trudnej sytuacji w jakiej się znaleźli. To obala tezę ks. Dziewieckiego, że "... nikomu się to nie udało...".
Jest też w tej książce tekst o. Jacka Salija pt "Jak Kochać Dziecko Pozamałżeńskie", a w nim:
- "Teraz jest wolą Bożą, żeby Pańskie dziecko było naprawdę i mądrze kochane i żeby możliwie jak najmniej ucierpiało wskutek tego, że nie ma normalnej rodziny"
- "Będzie wolą Bożą, żeby godził Pan jedno z drugim: zajmowanie się dzieckiem oraz małżeństwo z kobietą, która nie jest jego matką"
- "Musi Pan jednak uwierzyć, że jeśli coś jest wolą Bożą, to - po pierwsze - jest to możliwe do wypełnienia, a po drugie, z całą pewnością może Pan liczyć na Boże światło i łaskę"
- "Dwóch rzeczy Panu nie wolno, ... Nie wolno Panu zaniedbać swoich obowiązków wobec dziecka i nie wolno ich wypełniać zupełnie poza swoją żoną"

I ta postawa, prezentowana w tej sycharowskiej książce jest o wiele bliższa mojemu sumieniu, rozumowi czy w końcu uczuciom.
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 07:23   

Lustro: może zaczniemy od nowa? :)
 
     
kenya
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 08:50   

Cytat:
Nie chce kontaktów dopiero od jakiegoś czasu, dopiero od kiedy dowiedziała się, że postanowiłem wrócić do żony, wcześniej chciała.


Jak widzisz Jacku, powiadomienie Ciebie że będziesz ojcem jej dziecka skutecznie Cię przywiązuje mentalnie do NIEJ.
W moim odczuciu, jeśli ta kobieta faktycznie chciała być z Tobą i jeśli faktycznie urodziło się Twoje dziecko, robiłaby wszystko byś to dziecko zobaczył i by zaistniała więź między wami.
Takie zdawkowe informacje które Ci przekazała bez ujawniania szczegółów, świadczą raczej o tym, że faktycznie dziecko jest produktem jej fantazji po to byś się trochę pomiotał....co jej się nadzwyczaj skutecznie udaje.
Jeśli natomiast chciałby by ojcem tego dziecka był jej mąż, to raczej a prawie na pewno, bylaby to pilnie strzeżona tajemnica by przypadkiem nikt nie mógł zrujnować spokoju rodziny, ciebie w to włączając.

Piszesz o chęci ustalenia ojcostwa a Ty nawet nie wiesz czy to dziecko istnieje.
Bo gdybyś wiedział to ponad wszelką wątpliwość, chęć ustalenie czy jest Twoje jawiłaby się jako szlachetność a w tym układzie to trochę zaskakujące, żeby nie powiedzieć dziwne zachowanie.
Oczywiście wszystko zależy od tego jakie dokładnie intencje temu "dochodzeniu prawdy" przyświecają.
Jesteś ich świadom, tak dogłębnie?

[quote]
Cytat:
Była tylko bardzo zła na mnie kiedy jej powiedziałem, po dowiedzeniu się, że ma męża, że nie mogę z nią być i że tylko ojcem mogę zostać. /quote]


Czy dobrze rozumiem? Nie chciałeś z nią być, mimo że oznajmiła Ci że będziecie mieli dziecko, bo DOWIEDZIAŁEŚ się że ona ma męża, podczas gdy Ty w tym samym czasie miałeś żonę(sakramentalną)?
Chcesz powiedzieć, że to był główny powód i gdyby owa pani była w tamtym czasie rozwiedziona ty nie miałbyś co do układu między wami żadnych zastrzeżeń?

Cytat:
Ta złość jej (i jej koleżanek) na mnie bardzo dużo zła wyrządziła. Ze swoim mężem cały czas się chciała rozwieść (podobno był alkoholikiem i od dłuższego czasu nie mieszkał w domu z nimi) i w końcu w kwietniu się rozwiodła.


Jacku, trochę to niespójne co piszesz. Piszesz, że nie wiesz czy dziecko się urodziło a wiesz że owa pani, matka-niematka rozwiodła się w końcu kwietnia.
Zapytam skąd czerpiesz tę wybiórczą wiedzę?

Piszesz o złości jej i jej koleżanek która to złość wyrządziła Tobie dużo zła.
A co ze złem które Ty wyrządziłeś, jesteś jego świadomy, czy tak rozmyło się to zło jak mgła na wietrze? Ta kobieta która w moim odczuciu próbuje Cię zanęcić, jest przecież jedną z wielu kobiet z którymi miałeś bliższy kontakt. Wszak nadmieniłeś że byłeś w paru związkach z innymi kobietami po odejsciu od żony...a tu piszesz jak mężczyzna który padł ofiarą kobiecej złości...

Wygląda tak jakbyś tą domniemaną matkę swojego dziecka chciał za coś ukarać, a powrót do żony był najlepszą do wymierzenia tej kary okazją. Wciąż jest jakaś? więź między wami.
Wiem, że brzmi to nadzwyczaj prowokacyjnie i o to mi chodziło.
Zatem rozwiej wątpliwości lub zagrzmij :mrgreen: zobaczymy co z tego wyniknie.
 
     
lustro
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 09:30   

jacek12k napisał/a:
Lustro: może zaczniemy od nowa? :)


Jacek12k
a konkretniej co masz na myśli ? :->
 
     
lustro
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 09:50   

- "Musi Pan jednak uwierzyć, że jeśli coś jest wolą Bożą, to - po pierwsze - jest to możliwe do wypełnienia, a po drugie, z całą pewnością może Pan liczyć na Boże światło i łaskę"

Bardzo mi się to zdanie podoba.
Myślę podobnie.

Jacku12k

A może powierz sprawę "identyfikacji" dziecka Doroty JEMU ?
Jeżeli to jest JEGO wolą dowiesz się to, co powinieneś szybciej i bez takiego zaangażowania czasu i środków. A jeżeli nie jest...niech tak zostanie.
Myślę, że nikt nie wie lepiej od NIEGO, co będzie tak naprawdę dobre.
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 11:17   

lustro napisał/a:
A może powierz sprawę "identyfikacji" dziecka Doroty JEMU ?
Jeżeli to jest JEGO wolą dowiesz się to, co powinieneś szybciej i bez takiego zaangażowania czasu i środków. A jeżeli nie jest...niech tak zostanie.


Ponownie przychodzą mi do głowy słowa świętego Ignacego Loyoli: "módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, ale działaj tak jakby wszystko zależało od ciebie". Wg mnie jest to bardzo, ale to bardzo mądre. Część ludzi nie wierzy i działają sami, tym będzie trudno (skąd ja to znam? ;-) ). Inni czasem popadają w odwrotną skrajność, tylko się modlą - to czasem prowadzi do tragedii.
 
     
kinga2
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 11:42   

jacek12k napisał/a:
"Będzie wolą Bożą, żeby godził Pan jedno z drugim: zajmowanie się dzieckiem oraz małżeństwo z kobietą, która nie jest jego matką"


No to pieknie brzmi w teorii, niestety w zyciu bywa czasem niemozliwe.
Ten swiat nie gwarantuje tego, ze zona " zmuszona" do wychowywania pozamalzenskiego dziecka zrodzonego ze zdrady malzonka, nie wdowiego, w pewnym momencie nie peknie i nie postawi sprawy na "ostrzu noza" w stylu albo, albo.... Wtedy staje sie przed dylematem Abrahama i choc serce boli to rozwiazanie jest tylko jedno- podane w Biblii , ( ks. Dziewiecki przelozyl to tylko na wspolczesny jezyk w konferencji ). Dla Boga priorytetem zawsze jest ratowanie malzenstwa, jego spokoj i budowanie jednosci, wszystko w zyciu malzonkow jest temu podporzadkowane nawet rozwoj duchowy czlowieka i poniekad osobiste relacje z Bogiem, bo w efekcie je umacniaja i rozwijaja. ( odsylam do zapiskow sw. Joanny Beretty-Mola we fragmencie , gdy wyraxnie mowi do Jezusa, ze ograniczy czas spedzany na modlitwie, gdyz trzeba jej poswiecic go dla jej meza Piotra, aby razem szli do Nieba rowno, nie wyprzedzajac jedno drugiego), bo taka jest malzonkow droga do Zbawienia-nauka milosci w relacji malzenskiej, nierozerwalnej i swietej.
Wspolczesna nauka spoleczna Kosciola zaklada, ze to( przyjecie na pelne lub czesciowe wychowanie ppozamalzenskiego dziecka ) mozna pogodzic i rozwiazac bez wiekszej szkody dla malzonkow i potomstwa, niestety uczucia zdradzonego malzonka bywaja nieprzewidywalne i z tym sie trzeba liczyc, owzglednic to w swoich planach i rozumieniu sytuacji w jakiej przychodzi funkcjonowac malzenstwu po zdradzie.
Nalozenie na codzienne zycie nauczania Jezusa o przykazaniu milosci jest podstawa do realizowania nauczania takiego, ze malzonkowie moga podjac i powinni probe przyjecia na siebie niejako wspolnej odpowiedzialnosci za to nowe zycie ( alimenty ze wspolnego portfela, opieka nad maloletnim kosztem wspolnie spedzonego czasu czy odpoczynku itd.) wspolnej, gdyz we wspolnocie o odpowiedzialnosci indywidualnej mowic to tylko teoria. Nie mozna jednak do tego zmuszac wiernego wspolmalzonka to musi byc jego dobrowolna decyzja na tak lub jasny sprzeciw.

Z tego wynika jacku, ze nie Ty bedziesz ostateczna instancja co do tego jak beda wygladaly Twoje relacje z potencjalnym dzieckiem, a jego biologiczna matka z racji prawnej i Twoja sakramentalna zona z racji jej odczuc i mozliwosci adaptacji do zaistnialej sytuacji. Tobie przyjdzie przyjac tylko to one Ci zaoferuja. To bedzie trudne ale konieczne, zeby odbudowac poprawne relacje z zona. Na ten moment chyba nie idzie Ci najlepiej , patrzac po wpadce z obraczka. :-( Zamiast stawiac zone przed kolejnym chciejstwem trzeba bylo ja zapytac jakie jest jej zdanie na ten temat i uszanowac odpowiedx.
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 12:21   

kinga2 napisał/a:
No to pieknie brzmi w teorii, niestety w zyciu bywa czasem niemozliwe.


Dokładnie, bo to zdanie mówi co jest słuszne, a nie co jest łatwe.

kinga2 napisał/a:
niestety uczucia zdradzonego malzonka bywaja nieprzewidywalne i z tym sie trzeba liczyc, owzglednic to w swoich planach i rozumieniu sytuacji w jakiej przychodzi funkcjonowac malzenstwu po zdradzie.


hmmm, a jak to uwzględnić dzisiaj, ale konkretnie? Wiem co jest słuszne, i nie jest to porzucenie dziecka. Wiem co mówi moja żona bo ją pytałem i mówi, że to dziecko samo w sobie nie będzie stanowiło przeszkody. Oczywiście, że moja żona może kiedyś pod wpływem emocji odrzucić to dziecko. Może też pod wpływem emocji odrzucić mnie. Ale nie jest to powód żebym ja już teraz ze strachu przed hipotetycznymi emocjami żony odrzucił dziecko albo ją.
Zamierzam razem z żoną tak mocno starać się pokochać Boga żeby do tego nigdy nie doszło. Oczywiście, że teoretycznie może do tego dojść, ale mam nadzieję i wiarę, że tak jak miłość do Boga pozwoli odbudować, i co ważniejsze utrzymać nasze małżeństwo tak samo pozwoli zbudować nam wszystkim dobre relacje z tym dzieckiem.

Gdyby nie ta wiara i nadzieja to bym w ogóle nie podjął decyzji o powrocie do żony więc nie zamierzam tego teraz tracić, ale wręcz przeciwnie, zamierzam je umacniać.

kinga2 napisał/a:
Na ten moment chyba nie idzie Ci najlepiej , patrzac po wpadce z obraczka. :-(


Nie jest tak źle, godzinę później spotkaliśmy się znowu i spędzili bardzo miło resztę wieczoru :)

kinga2 napisał/a:
Zamiast stawiac zone przed kolejnym chciejstwem trzeba bylo ja zapytac jakie jest jej zdanie na ten temat i uszanowac odpowiedx.


Ups! Możesz konkretnie powiedzieć przed jakim chciejstwem stawiam żonę?
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 12:24   

lustro napisał/a:
a konkretniej co masz na myśli ? :->


Chodziło mi o to, że już nie będę odpowiadał na poprzedni Twój długi post tylko kontynuował rozmowę niejako od zera. Bardzo chciałbym skorzystać z dobrych rad, jak się zachować w tej sytuacji, silnie, stanowczo, ale też bardzo delikatnie. Gdzie tej stanowczości powinno być dużo, a gdzie mało lub gdzie powinienem całkowicie odpuścić.

Trudno jednak oto kiedy rozmowa zbiega na to co ja źle robię choć ... wcale tego nie robię :)
 
     
kinga2
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 14:06   

jacek12k napisał/a:
Może też pod wpływem emocji odrzucić mnie. Ale nie jest to powód żebym ja już teraz ze strachu przed hipotetycznymi emocjami żony odrzucił dziecko albo ją.


Nie jacku, chodzi o to, ze przygotowany juz dzis mentalnie i duchowo na taka ewentualnosc w sytuacji, gdyby ona zaistniala, nie zbije cie z nog i nie pozbawi tchu oraz zdrowego osadu sprawy. Wtedy zamiast sie przytopic i szamotac bedziesz neustannie mial glowe nad problemem i dzialal spokojnie i w przemyslany sposob. Wiele spraw kryzysowych i klopotow mozna w miare szybko i bezbolesnie rozwiazywac gdy osoba, ktorej one dotkna dziala i mysli rozwaznie. :-D

jacek12k napisał/a:

Ups! Możesz konkretnie powiedzieć przed jakim chciejstwem stawiam żonę?


Chciales od zony obraczke, aby ja zaczac nosic, a zona nie zareagowala najlepiej-tak wynika z tego co napisales. Zadzialales w jej odczuciu z zaskoczenia i dlatego odebrala to jako chciejstwo i ja tez z takiej formy zapisu. To wszystko. :-D Jesli co innego miales na mysli to trzeba przeredagowac post :mrgreen:

jacek12k napisał/a:


Nie jest tak źle, godzinę później spotkaliśmy się znowu i spędzili bardzo miło resztę wieczoru :)


Bardzo sie ciesze :mrgreen: Milo czytac :mrgreen: :mrgreen:
 
     
jacek12k
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 14:38   

kinga2 napisał/a:
Nie jacku, chodzi o to, ze przygotowany juz dzis mentalnie i duchowo na taka ewentualnosc w sytuacji, gdyby ona zaistniala, nie zbije cie z nog i nie pozbawi tchu oraz zdrowego osadu sprawy.


Gdzieś już wcześniej pisałem, że na wiele ewentualności w ten właśnie sposób się przygotowałem. Zanim jeszcze powiedziałem żonie o mojej decyzji. To przygotowanie właściwie było istotnym bardzo elementem decyzji.

kinga2 napisał/a:
Chciales od zony obraczke, aby ja zaczac nosic, a zona nie zareagowala najlepiej-tak wynika z tego co napisales. Zadzialales w jej odczuciu z zaskoczenia i dlatego odebrala to jako chciejstwo i ja tez z takiej formy zapisu. To wszystko. :-D


Tu sytuacja była o wiele bardziej skomplikowana, wydarzyło się wiele rzeczy wcześniej i później jak całodniowa podróż pociągiem w nieklimatyzowanym wagonie, ból głowy, moje pytanie o jej obrączkę, ... - wszystkich tych rzeczy nie sposób opisać w jednym poście. Nie mówiąc o tym, że nie ma to sensu. Ale wszystkie one miały pewnie wpływ na wybuch żony, którego zresztą chwilę później żałowała. A co do obrączki to zobaczymy za kilka dni czy będzie jej przeszkadzać na moim palcu. Jakoś mam duży spokój, że to moje, jak to nazywasz chciejstwo, będzie dobrze przez nią przyjęte. I że właśnie gdybym ją pytał czy mam ją nosić czy nie to byłby to duży błąd.

kinga2 napisał/a:
Jesli co innego miales na mysli to trzeba przeredagowac post :mrgreen:


A może wystarczy nie dopowiadać sobie tego czego w poście nie ma ;)
Ale ok, postaram się być precyzyjniejszy.
 
     
lustro
[Usunięty]

Wysłany: 2015-08-06, 14:46   

jacek12k napisał/a:
lustro napisał/a:
A może powierz sprawę "identyfikacji" dziecka Doroty JEMU ?
Jeżeli to jest JEGO wolą dowiesz się to, co powinieneś szybciej i bez takiego zaangażowania czasu i środków. A jeżeli nie jest...niech tak zostanie.


Ponownie przychodzą mi do głowy słowa świętego Ignacego Loyoli: "módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, ale działaj tak jakby wszystko zależało od ciebie". Wg mnie jest to bardzo, ale to bardzo mądre. Część ludzi nie wierzy i działają sami, tym będzie trudno (skąd ja to znam? ;-) ). Inni czasem popadają w odwrotną skrajność, tylko się modlą - to czasem prowadzi do tragedii.


Nie możesz odpóścić... :mrgreen:
ale wcale tego nie robisz... :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

chyba jednak nie do konca rozumiesz co chce Ci powiedzieć, albo rozumiesz, tylko...patrzy wyżej ;-)
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,03 sekundy. Zapytań do SQL: 10