Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Facet sam w Raju - i co dalej?
Autor Wiadomość
Rubin
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-03, 08:13   

Pax między chrześcijany.
Nie pytam zacni panowie o teorie, ani o to czyja racja lepsza, mojsza czy twojsza.
Pytam jak TY który to czytasz radzisz sobie z poczuciem upływającego czasu.
Jak wspomniałem bez sensu jest coś takiego oceniać w kontekście lepsza droga, gorsza droga. Po prostu fajnie było by przeczytać "Twój pomysł na produktywną samotność".
 
     
JakubekKaz
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-03, 22:58   

Rubin napisał/a:
Pytam jak TY który to czytasz radzisz sobie z poczuciem upływającego czasu.

Zupełnie tego nie zauważam... dopóki się nad tym nie zastanowię i z niedowierzaniem nie policzę, że to już 8y rok... czekania bez czekania.

Postawiłem na Boga, tak na 100%. Co to znaczy? Dla mnie to największa przygoda mojego życia. Dlaczego? Dlatego, że Pan Bóg wciąż mnie zaskakuje i nie jestem w stanie się w ogóle z Nim nudzić... bo to, że On nie nudzi się ze mną to raczej pewne... biorąc pod uwagę różnego rodzaju pomysły, które przychodziły i przychodzą mi jeszcze czasami do głowy... Przekonałem się jednak, że Pan Bóg jest wierny... tak do bólu i jeżeli cokolwiek dzieje się "nie halo" w moim życiu, to ja jestem za takie "zakrętasy" odpowiedzialny.

Przeszedłem wiele etapów, o których napisałeś w pierwszym poście i miewałem całe stada podobnych myśli opisywanych powyżej tego co tutaj piszę. Na pierwszy plan ze wszystkich celów, jakie przez te kilka lat sobie postawiłem - zdecydowanie wysuwa się mój rozwój i program 12 kroków, ponieważ jest to program na całe życie, w którym mam właśnie zadbać o rozwijanie dobrych relacji z Panem Bogiem, sobą samym i każdym "napotkanym" człowiekiem. Muszę przyznać, że to nie jest łatwe i zawsze przyjemne, ale czy jakikolwiek trening jest samą radością i zdobywaniem tylko złotych medali? Jedno wiem na pewno... jeżeli dbam o swoje wnętrze... o moją duchowość... to cała równie ważna RESZTA po prostu się dzieje i powoli (często bez fajerwerków, ale w pokoju i spokoju ducha) przychodzi. Przekonałem się nieraz, że z Panem Bogiem wszystko jest możliwe, ale nie wszystko jest mi potrzebne. Dla mnie ważna jest droga, którą wybrałem, ponieważ wiem już z doświadczenia, że na niej jestem bezpieczny i mogę być spokojny o przyszłość...

Przyznaję, że do dzisiaj nie wszystko załatwiłem, rozwiązałem i zrealizowałem... ale z trudności, które zdecydowanie dopadają mnie jeszcze od czasu do czasu... to fakt pustego domu, w którym nie ma komu opowiedzieć o sukcesach i porażkach dnia. Ale to już teraz... tylko chwile :mrgreen:
 
     
Jacek-sychar
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-06, 22:26   

Witam Panów

Coś przegapiłem ten wątek. Dawno nie czytałem Panów Rubina i Mare, a oni sobie tutaj pogaduszki ucięli.

Ale do rzeczy.
Jestem po 50, od ponad 4 lat sam. Przez pierwsze 3 lata nie myślałem o przyszłości. Teraz już tak. Ja uciekłem w rozwój intelektualny. Dużo czytam, sporo piszę. Daje to satysfakcję. Niestety mam dzieci (niestety, bo czasami tak postępują, że wolałbym ich nie mieć). To też zajmuje mi sporo czasu.
Chciałbym więcej czasu poświęcać na wypady w góry, ale niestety, zdrowie za bardzo już nie pozwala.

Patrząc na Was, młodziki, mam już lepiej, bo bliżej mety :mrgreen:
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-08, 22:58   

:mrgreen:
Celowo zszedłem z "drogi" ,
aby mogła spaść na Rubina
cała lawina pomysłów
na "produktywną samotność" ,
choć prawdę mówiąc
wcale jej się nie spodziewałem . ;-)

Rubin , twój temat "Facet sam w domu"
od razu skojarzył mi się z problemem "Adam sam w raju" .
I skoro nawet raj nie zadowolił Adama , to trudno żeby dom wystarczał .
Na dodatek w tym raju jak to napisane "Adam przechadzał się z Bogiem" ,
czego żaden z nas prawdopodobnie nie ma przyjemności czynić .

Wszem wiadomo jak Pan Bóg problem rozwiązał ,
tylko nie do końca
bo to Rozwiązanie wkrótce
samo stało się problemem .
Na imię temu Ewa było .

Jakby nie patrzeć i nie doszukiwać się
góry wad tego Stworzenia Bożego ,
to i tak Siła Wyższa sprawiła ,
że Jej nam potrzeba .
I tu nie da się nic i nikogo oszukać .
Myślę , że nie warto nawet oszukiwać siebie samego .
Zresztą , nie potrzeba chyba .
Lwa podziwia się zza krat .


Dwaj "Starsi Panowie" :mrgreen:
powyżej , dali jakieś porady .
Całkiem dobre jak na sytuację , ale mega heppy
to raczej nie będzie .

Mnie bardziej zastanawia i zaciekawia , jak Pan Bóg rozwiąże ten problem w raju ?
( przyjąłem warunkowo opcję optymistyczną )
No bo jak nic nie zmieni , to się nic nie zmieni tam .
Te 365 dni x 20 lat powiedzmy tutaj można jakoś wytrzymać ( chyba )
ale wieczność ?


Nawiasem .
Ponoć Salomon był najmądrzejszym z ludzi .
Chyba nawet wiem dlaczego .
Jak się ma pod ręka , i to DOSŁOWNIE
1000 doradców
......... w tym 700 księżniczek ( zakładam , że niegłupich )
to i mądrością się nasiąka , również DOSŁOWNIE .
Pomyślcie Panowie :-P
ile on ciekawych konwersacji rozprawiał .
Mawia się , że od przybytku głowa nie boli .
Ale ja mam wątpliwosci , czy aby tego Salomona
głowa czasem jednak nie bolała . :mrgreen:
 
     
JakubekKaz
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-08, 23:37   

:mrgreen:
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-08, 23:59   

:mrgreen:
A tak idąc drogą logiki .
Panowie , czy "posiadanie" już tylko jednej żony
nie sprawiło że nabraliście mądrości ? :roll:
Więc posiadanie dwóch albo trzech ( nie koniecznie jednocześnie )
nie zwielokrotniło by "siły rażenia " tejże mądrości ? :mrgreen:
 
     
Dabo
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 01:26   

Ufff cięzki temat poruszacie Panowie..
Dochodze do wniosku że trzeba by jakąś koronke o uwolnienie świata od kobiet..
Przecież to takie niedobre, pyskate, przęmądrzałe, nie da dojść do głosu, próbuje rozkazywac, udaje mądrzejsze, wykorzystuje psychicznie i fizycznie.
Kiedy sie tak nad tym zastanawiałem w kościele, a tam tyle tego rozmaitego...... to usłyszałem wewnętrzny głos " daruj im bo nie wiedza co czynia" :mrgreen:
Ponoć to Adam źle sie z Bogiem dogadał..
Pierwsza oferta Boga do Adama za pełnię szczęścia na ziemi z super laską bez kłopotów, mała kosztować rekę, nogę, żebro, i wszystkiego po połowie.
Po czasie jak zaczeło mu doskwierać , Bóg mu powiedział "nie narzekaj, dałeś tylko żebro, coś ty chciał?"
 
     
13
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 08:16   

Jaki jest najniebezpieczniejszy pocisk świata?

Kobieta!

Wpada w oko, dryluje mózg, rani serce, dziurawi portfel i ... wychodzi bokiem.

:-D ;-)

Pozdrawiam.
 
     
Rubin
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 09:13   

Porównanie naszej sytuacji do samotności Adama w Raju jest fantastyczne. Powinienem zmienić tytuł wątku na:
"Facet sam w Raju - i co dalej?" :)
Adam miał wszystko łącznie z Bogiem tuż obok. A i tak nie był kompletny. Ponazywał zwierzaki, pojadł sobie owoce, poprzechadzał się z Bogiem. Jeżeli Bóg już wtedy w nim zawarł takie cechy jak radość z wyzwań, sprawdzania się i wiele innych dzisiaj zwanych męskimi to czy Adam umieszczony w tak doskonałym otoczeniu, bez niebezpieczeństw się nudził? Na jakie tęsknoty serca Adama odpowiedzią było stworzenie Ewy skoro sam Bóg(!), przechadzający się z Adamem stwierdził, że Adam jest sam (z Bogiem, a jednak sam?)!?

"Samotność Adama w Raju, czyli mężczyzna po amputacji kobiety"
Niezły tytuł na książkę? ;-)
Coraz bardziej podziwiam tych facetów którzy dają radę być sami i coraz bardziej rozumiem czemu jest ich tak niewielu. Nam brakuje wyzwań i niebezpieczeństw, a życie z kobietą jest ich pełne :mrgreen:

mare Ty trollu :P
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 09:58   

mare1966 napisał/a:
1000 doradców
......... w tym 700 księżniczek ( zakładam , że niegłupich )
to i mądrością się nasiąka , również DOSŁOWNIE .


Badzmy dosłowni: 700 żon i 300 kochanek,
ale w sumie kto bogatemu zabroni?
Nie tylko bogaty, ale mądry i jeszcze król.
 
     
Jacek-sychar
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 10:24   

Mare

Najpierw zdenerwowałem się za "starszych panów", ale przemyślałem i dziękuję za komplement.

A co się tyczy niebezpieczeństwa podczas życia z kobietą, to coś w tym jest.
W wojsku mieliśmy ćwiczenie, podczas którego trzeba się było rzucić pod transporter opancerzony i gdy przejechał, rzucić w niego ręcznym granatem przeciwpancernym. Rozwaliłem sobie przy tym łokieć i bolało mnie tydzień czasu. Po "kontuzji" odniesionej w kontakcie z kobietą, już ponad cztery lata dochodzę do siebie.
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 10:25   

Jest jednak zasadnicza różnica pomiedzy Adamem , a nami .
Adam był samotny PRZED poznaniem Ewy , a my już PO . :mrgreen:

Po prostu facet bez Ewy jest MOCNO NIEKOMPLETNY ,
jak buty bez podeszwy . :mrgreen:
( chyba bardziej obrazowo będzie : jak glany bez podeszwy ) :mrgreen:


Przy okazji ta rajska historia obala taki mit , jakoby sam Bóg "wystarczył" .


Rubin napisał/a:
Nam brakuje wyzwań i niebezpieczeństw, a życie z kobietą jest ich pełne


Przeciwnie , Ewa to dom , schronisko , pewność miejsca i osoby , stałość , ciepło , spokój , cisza
i odpoczynek
......... od tych wyzwań i niebezpieczeństw .


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A Wikipedii :
Cytat:
Objęcie tronu[edytuj | edytuj kod]
W ostatnich latach rządów Dawida spośród synów króla dwaj liczyli się w kwestii sukcesji. Byli to Adoniasz i Salomon; pierwszy miał poparcie dowódcy pospolitego ruszenia Joaba i arcykapłana Abiatara, drugiego zaś popierali: dowódca gwardii królewskiej Benajasz, kapłan Sadok, prorok Natan oraz bohaterowie Dawida. Dzięki staraniom swojej matki Batszeby, Salomon został na polecenie Dawida namaszczony przy źródle Gichon na króla przez Sadoka i Natana.
Po namaszczeniu na króla Salomon zapewnił swojego brata Adoniasza, że jeżeli będzie postępował wobec niego uczciwie, nie pozwoli go skrzywdzić. Na łożu śmierci Dawid zobowiązał Salomona do zabicia Joaba i Szimejego z Bachurim. Pierwszy miał zginąć za zabójstwo Abnera i Amasa syna Jetera; drugi za to, że gwałtownie przeklinał Dawida.
Krótko po objęciu rządów przez Salomona jego brat Adoniasz zwrócił się z prośbą o rękę Abiszag, należącej do haremu króla Dawida. W starożytności posiadanie żony króla dawało prawo do tronu, dlatego Salomon kazał zamordować brata. Kazał też – zgodnie z wolą ojca – zabić Joaba i Szimejego. Dodatkowo pozbawił Abiatara urzędu arcykapłana i przekazał go w ręce kapłana Sadoka.



:roll:
I o Dawidzie i Salomonie czytane są w kościele tylko te "pozytywne" rzeczy .


---------------------------------------------------------------------------------------------------

Dabo napisał/a:
Ponoć to Adam źle sie z Bogiem dogadał..

Pierwsza oferta Boga do Adama za pełnię szczęścia na ziemi z super laską bez kłopotów, mała kosztować rekę, nogę, żebro, i wszystkiego po połowie.

Po czasie jak zaczeło mu doskwierać , Bóg mu powiedział "nie narzekaj, dałeś tylko żebro, coś ty chciał?"



Dabo , to jest niezbity dowód na to , że Adam był Żydem . :mrgreen:
Ten handelek mu nie wyszedł .


13
A kawał z pociskiem bardzo dobry , choć można by modyfikować nieco którędy wychodzi ,
tj. "że awyru" , jak mawiają francuzi . ;-)


=================================================

Kabaret Starszych Panów - Kuplety Starszych Panów
 
     
Jacek-sychar
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 11:32   

Mare

Dziękuję za link do Kabaretu Starszych Panów.
Wszystko się zgadza, tyle że u mnie mniej siwizny a więcej "przecinki po wyrębie". Ale takie jest moje marzenie: Najpierw osiwieć (nie ma to nic wspólnego z Natalią Siwiec), potem wyłysieć. Nie wiem, czy zdążę...
 
     
Rubin
[Usunięty]

Wysłany: 2015-02-09, 12:10   

Mare - jeżeli chodzi o kobiety to obaj mamy rację, to taki pakiet niebezpieczeństw i radości :-)

Jacek, ja trochę po 30 i już siwieję. Za kilka lat będę robił za Wiedźmina.

Ale mieć 700 żon? Wyobrażacie sobie walentynki albo odwiedziny u teściów? I te kłótnie która jest lepsza? ;-) A jakby się wszystkie zmówiły i 700 fochów? To tylko Salomon mógł w tym lawirować.

Zaraz dojdziemy do Henryka VIII - on też sobie poradził :-P To jest ciekawa postać, tak się uparł dostać unieważnienie małżeństwa, że aż do rozłamu w Kościele doprowadził.

Cóż nam zostało? Pomarudźmy sobie jeszcze w męskim gronie o tym jak to dawniejszym królom się wiodło :-D
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,06 sekundy. Zapytań do SQL: 8