Anonymous - 2011-11-27, 19:09 Temat postu: Moje Świadectwo Mam na imię Krystyna , Jestem mężatka 40 lat , obecnie jestem z mężem w separacji nieformalnej, od ponad roku. Mąż żyje z inna kobietą . Było mi bardzo trudno pogodzić sie z tą sytuacją , szczególnie ze względu na nasz wiek. Jestem na emeryturze od 3 lat, i miałam nadzieje na spokojne przeżycie dalszych lat , na ile Bóg pozwoli, a tu niestety wielkie rozczarowanie mnie spotkało. Ja własnych dzieci nie mam , natomiast mąż ma syna 17 - nasto letniego z poza małżeństwa. Mogę śmiało powiedzieć że jeden kryzys mamy za sobą , i przez te lata dawaliśmy sobie świetnie radę. Syn męża odwiedzał nas regularnie , wakacje spędzaliśmy często razem. Ponad rok temu mąż uwikłał sie w kolejny romans , z tego powodu mieszkamy osobno. Przerabiałam już: załamania , szok, ból , lęk , złośc . Miałam też okazje przanalizować wspólne życie i napewno dużo błędów było też z mojej strony, przez te 40 lat. Ta sytuacja mnie poprostu przerosła, i świetnie się złożyło, że dość wcześnie spotkałam się z wspólnota " Sychar". Dzieki wspólnocie szybko pozbierałam sie i stanęłam na nogi, szybko zrozumiałam , że "żaden ból nie jest bez sensu , żadne cierpienie nie jest na próżno" , poprostu cierpienie nas uszlachetnia i kryzys to nie powód do kompletnego załamania się. Przez te przeżycia bardziej zbliżyłam, się do Boga , więcej sie modlę , czytam Pismo Święte. Doszłam do wniosku , że smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku " więc Panie Boże prowadż, bo sobie nie radzę !" Myślałam, że łatwiej zniosę sytuację "porzuconej" , ale gdyby nie pomoc ze strony rodziny i nowej rodziny " Sychar" to było by cienko. Każde nasze rekolekcje były bardzo pomocne, każde spotkania w Ognisku są budujące i pomagają mi trwać , codzienna modlitwa na skypie jest dużym wsparciem. Doświadczam na sobie jak wielką moc ma Sakrament Mażeństwa !!! i nikomu nie radzę sie rozwodzić !!! Zbuntowana totalnie, na początku kryzysu, zdjęłam obrączke , bo uważałam , że albo się ślubuje, albo sie odchodzi . Chciałam ten rozdział mojego życia zamknąć. myślałam o rozwodzie. W czasie spowiedzi kapłan powiedział - nie zamykaj sobie drogi, może mąż sie opamieta. Dało mi to dużo do myślenia. Kolejna spowiedz w Bojanie u ks Marcina , i tu dowiedziałam sie o wspólnocie. Obecnie uważam , że co Bóg złączył , to świeta rzecz i nie mamy prawa tego zmieniać. Noszę moją obraczkę i nie zdejmę jej nigdy. Od 8 miesiecy jestem sycharkiem , byłam na dwóch ogólnopolskich rekolekcjach , na wakacjach sycharowskich , na otwarciu ognisk w Płocku i Legnicy . Jestem dumna , że jestem Sycharkiem . Chwała Panu i Bogu niech będa dzięki - Alleluja Anonymous - 2011-11-27, 19:22 Krysiu wspaniałe świadectwo Pierwszy raz słyszałam je na otwarciu ogniska w Płocku. Krysiu jesteś wielka Chwała Panu Anonymous - 2011-11-27, 20:00 Krysiu, dziękuję, jesteś dla mnie cała świadectwem działania Pana Jezusa...a najbardziej Twoja Boża radość. 
Anonymous - 2011-11-27, 20:23 Krysiu, dziękuje, jesteś wspaniałą kobietą, miło mi było Cię poznać w Legnicy. Pogody ducha kochana. Ania Anonymous - 2011-11-27, 20:52 Pieknie Krysiu CHWAŁA PANU !!! Anonymous - 2011-11-27, 21:13 Witam..... Piękne świadectwo..... Chciałam, podziękować Ci Krysiu, bo to świadectwo jest dla mnie nauką, widać tu pełnię życia, i mimo, że nie ma męża przy tobie, to jesteś szczęśliwa, szczęśliwa z Jezusem......nie zamknęłaś drzwi, a mogłaś, nie wzięłaś rozwodu, bo cóż Ci mogłoby zależeć, na życiu z mężem, który Cię zdradza, ale tego nie zrobiłaś, bo kochasz i to jest piękne..................... A więc można kochać, nie ufając współmałżonkowi i Twoja postawa jest tego dowodem....... W końcu rozumiem o co tu chodzi.................. 
Chwała Panu................ Anonymous - 2011-11-27, 21:37 Ściskam Krysia 
Anonymous - 2011-11-28, 10:06 Temat postu: Rozczarowanie Nie wiem co o tym wszystkim myśleć, odmawiam Nowennę Pompejańska skończyłam 27 dni i drugi dzień odmawiam tą część dziękczynną jednak dziwnie się czuje bo nic się nie wydarzyło nic o co sie modliłam a ja ma dziękować, wczoraj miałam szczególnego doła jeżeli chodzi o wiarę, stałam w Kościele i myślała sobie "ty frajerko na co ty liczysz co ci daje ten różaniec" po raz pierwszy w życiu pomyślałam nie ma Boga, a nawet jeżeli jest to i tak mam mnie gdzieś,wyszła z Kościoła zła i z przekonaniem że dam sobie spokój z wiarą i całą tą modlitwą. Gdy przyjechałam do domu postanowiła dokończyć tą nowennę tak jak sobie obiecałam chociaż nie widzę w tym już sensu. Anonymous - 2011-11-28, 10:28 Temat postu: świadectwa Krysiu dziękuję za Twoje świadectwo. Bóg z Tobą Anonymous - 2011-11-29, 19:58 Krysiu kochana dziękuję za piekne świadectwo i Twój puiekny uśmiech,ktory pamietam po kazdych rekolekcjach
Renata 23-to atak złego,odmawiaj nowennę,działanie modlitwy może byc nawet długo po odmówieniu całości.Bądź cierpliwa
Anonymous - 2011-11-30, 13:01 Krysiu dziękuję za twoje słowa otuchy oraz piękne świadectwo Anonymous - 2011-11-30, 20:23  Dziękuję.
Anonymous - 2011-12-01, 18:31 Do Renata23 - ja Cię chyba rozumiem... sama czasami myślę, w desperacji, że jesteśmy banda głupków. Cuda wianki wyczyniamy, żyjemy ułudą i im ktoś bardziej brnie tym bardziej go chwalimy: o jakie piękne świadectwo! A z drugiej strony często te nasze połówki żyją w najlepsze....a my coraz bardziej zasuszeni, przygarbieni, smętni, zmarszczeni w grymasie cierpienia... Coś tu jest nie tak! Nie godzę się z tym, że tego Pan Bóg chce! Takich zasuszonych skrzywdzonych, smutnych Swoich Świadków. Nie wierzę, że to tak ma być i że o to mu chodzi- to jakaś błędna interpretacja! U mnie na razie skończyło się to kłótnią z Panem Bogiem, i zamierzam " wygarnąć" jeszcze więcej i do tego wcale źle się z tym nie czuję- choć trochę dziwnie. I jakoś nie czuję się potępiona przez Niego... Może mam "czucie" już całkiem zaburzone, a może On tak woli? To tyle na razie. Anonymous - 2011-12-01, 18:51
To jest kwestia wyboru - mniej lub bardziej świadomego, ale jednak wyboru. A co do wygarnięcia Panu Bogu... Chwała Panu! Tak się rodzą relacje Ważne, by wygarnięcie Panu Bogu nie zakończyło się odcięciem od Niego.
|
||||||||
