Anonymous - 2015-11-25, 13:51
STOPka, a może to właśnie Ty masz pokazać temu księdzu, że nie do końca ma rację? Może temu księdzu potrzebne jest więcej refleksji, zadumy nad tematem i to Ty masz być tym "zapalnikiem" w kierunku tych jego przemyśleń? Może Bóg postawił Ciebie na jego drodze w jakimś celu? Anonymous - 2015-11-25, 13:54
Nie STOPKa, tu wcale "coś nie gra", tu wszystko gra. Nie rozumiem dlaczego Dla Ciebie to jest tak niezrozumiałe. Na dzień dzisiejszy powrót jest niemożliwych...z takich czy innych względów, ale niemożliwy. Ale może za jakiś czas będzie możliwy. Nie przyszło Ci do głowy, że opieka duszpasterska ułatwia ludziom odnalezienie właśnie "tego momentu" kiedy to stanie się możliwe? Że daje im szansę na siłę, żeby wtedy wrócić, naprawić, poskładać...? Pozostawieni sami sobie może nigdy nie wpadną na to, że wogóle taki moment może przyjść. Nie znajdą siły ani odwagi, żeby z niego skorzystać. Nisko siedzimy - mało widzimy. Bóg siedzi wysoko i ma znacznie większe pole widzenia...widzi daleko. Anonymous - 2015-11-25, 13:59
Jola a Ty uwierzyłaś w to stwierdzenie mężowi?? Może po ludzku chciał Ci dokopać celując w czuły punkt? I przy okazji usprawiedliwić swoje postepowanie? I zgadzam się z grzegorzem w ocenie realnych wpływów wiary i praktyk na relacje małżeńskie. wiara i jej przezywanie to dystretna, delikatna sprawa. Anonymous - 2015-11-25, 14:09 lustro
monis
Anonymous - 2015-11-25, 14:18
jak widac - nie jest
i bardzo mądrze z jego strony czasem nie trzeba nic sugerować ani tłumaczyć...wystarczy w życzliwy sposób być a poza tym - skoro na te spotkania przychodzą ludzie żyjący niesakramentalnie, to znaczy, że czegoś szukają, że to miejsce jest im potrzebne, że czują niepokój serca... szukają Boga? pewnie tak... trzeba pozwolić im go znaleźć byłaś na takich spotkaniach duszpasterstwa dla ludzi ze związków niesakramentalnych? Anonymous - 2015-11-25, 14:21 Do WMN mogą należeć osoby szukające tam 'złagodzenia' dla swego grzechu i komfortu w nim trwania. A są pewnie i osoby które gdyby mogły cofnęły by czas i nie odeszły od małżonka sakramentalnego. W Piśmie Św. najpierw przychodzi Chrystus potem następuje przemiana człowieka - zobacz np historię celnika Zacheusza. Jeśli ktoś będzie tam prawdziwe szukał Boga to Go znajdzie i ON przemieni jego życie. Taka wspólnota może być dla niektórych pierwszym krokiem powrotu do Chrystusa- gdy Go prawdziwie odnajdą On ich poprowadzi. A jeśli nie - jeśli są tam dla komfortu to tym bardziej potrzebują modlitwy - w końcu dla nas wierzących najważniejsze jest nasze zbawienie i zbawienie naszych bliskich - jeśli to sobie poukładasz to ludziom tym nie będziesz zazdrościć ich 'ziemskiego szczęścia w nowym związku' tylko będziesz patrzeć z trwogą jak podążają ku swojej zgubie i tym usilniej się za nich modlić. Anonymous - 2015-11-25, 14:27 Stopka--------może lepiej nikomu nic nie sugerować tylko delikatnie, najlepiej swoim życiem naprowadzić na właściwą ścieżkę?? Albo choć trochę naprowadzić? Bez presji i nachalności..... Czyż ludzie żyjacy w niesakramentalnych związkach nie potrzebuja Boga?? Jego opieki? Modlitwy też potrzebują....wspólnoty....poczucia ze pomimo iż zgrzeszyli nie są wykluczeni na zawsze....jakoś napietnowani.... Anonymous - 2015-11-25, 15:03 lustro nie byłam na takich spotkaniach, bo ksiądz mi powiedział, że ma nadzieję, że ktoś kto chodzi na sychar nie przychodzi do WMN.
Anonymous - 2015-11-25, 15:35
A jeśli tego typu konfliktów nigdy nie było? A po latach usprawiedliwieniem dla odejścia staje się stwierdzenie, że to przez wiarę?? A podam Ci taki przykład: Mąż chce obejrzeć mecz w TV i wypić piwo, a żona marudzi...."chodź pogadaj ze mną", To jakie tutaj jest podłoże konfliktu i niemożność dogadania się w małżeństwie?? Czy w dalszym ciągu uważasz, że to wiara jest przyczyną konfliktu, a nie brak dobrej woli do kompromisów i wzajemnego szacunku dla siebie??? Anonymous - 2015-11-25, 15:39
A jak pogodzić potrzebę bycia z Bogiem z trwaniem w grzechu??? Moja koleżanka zerwała konkubinat po paru latach, tak jej ciążyło to, że żyje w grzechu i że może w nim umrzeć, że woli być sama. Anonymous - 2015-11-25, 15:42
Może, tego nie wiem, a może ucieka w ten sposób przed wyrzutami sumienia Ale wyznawał przez całe małżeństwo te same zasady, nigdy nie kwestionował roli Kościoła, bronił mnie w rozmowach, gdy atakowano mnie za to, że jestem wierząca i obciążano winą za czarną ospę i inkwizycję. A teraz okazuje się, że udawał, no i wreszcie może być sobą. Anonymous - 2015-11-25, 16:03
Jedno nie wyklucza drugiego
Anonymous - 2015-11-25, 16:54
"Różne motywy, takie jak brak wzajemnego zrozumienia, nieumiejętność otwarcia się na relacje międzyosobowe i inne, mogą w przykry sposób doprowadzić ważnie zawarte małżeństwo do rozłamu; często nie do naprawienia". "Niech wiedzą duszpasterze, że dla miłości prawdy mają obowiązek właściwego rozeznania sytuacji. Zachodzi bowiem różnica pomiędzy tymi, którzy szczerze usiłowali ocalić pierwsze małżeństwo i zostali całkiem niesprawiedliwie porzuceni, a tymi, którzy z własnej, ciężkiej winy zniszczyli ważne kanonicznie małżeństwo. Są wreszcie tacy, którzy zawarli nowy związek ze względu na wychowanie dzieci, często w sumieniu subiektywnie pewni, że poprzednie małżeństwo, zniszczone w sposób nieodwracalny, nigdy nie było ważne". Pkt. 83 i 84 Familiaris Consortio, Św. Jan Paweł II Czyli wszystko gra.
Anonymous - 2015-11-25, 18:23
no popatrz...sama sobie dopowiadasz i własnie, żeby odnaleźć "to" w sobie są takie duszpasterstwa i bardzo dobrze, że są |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
