Anonymous - 2015-08-22, 14:55 mam bardzo podobnie jak Ty, ciemność , upadam a potem jest kolejna prosta i jest dobrze, jest ten spokój w sercu choć wcale dookoła nie jest różowo a na dzisiaj kolejne piękne i jakże prawdziwe słowa http://marekcssr.blog.deo.../22/od-dzisiaj/ Anonymous - 2015-08-25, 14:24 Doszłam do etapu w którym po ludzku ludzie mówią stop, wystarczy i biorą rozwód. Nie chodzi o stan uczuć czy emocji. Raczej o rozumowe przyznanie się do błędu. Będąc niedojrzałą i kierując się emocjonalnymi brakami , wybrałam na męża osobę która mimo całej swojej wartości, jest niedojrzala , nie potrafi i nie chce tworzyć relacji. Ogarnelam się na tyle ze nie muszę już zabiegać o męża, trzymać się go kurczowo. Dosyć mam ponizania się. Czy chcę walczyć o małżeństwo? Nie. Chcę być wierna Bogu i tyle mnie interesuje. Anonymous - 2015-08-25, 16:27
Czy to ostatnie nie jest sprzeczne z poprzednimi dwoma zdaniami? (może z wyłączeniem poniżania się i trzymania kurczowo). Anonymous - 2015-08-25, 17:02 chyba nie jest sprzeczne, po prostu duzapanna zrobiła co mogła, co umiała i na co jej sił starczyło a teraz tak po ludzku po prostu odpuszcza i składa broń ja to tak rozumiem i wiem co czuje Anonymous - 2015-08-25, 18:29
jeżeli to prawda to dlaczego nie separacja ????? Anonymous - 2015-08-25, 19:38
Nie napisała że sama chce wziąć rozwód, tylko że inni ludzie zwykle w takich sytuacjach biorą rozwód. Anonymous - 2015-08-25, 19:57
Dokładnie to miałam na myśli . Nie napisałam ze chce brać rozwód. Anonymous - 2015-08-26, 00:11 Witaj, rozumiem Cię, wiem, co teraz przeżywasz. Jestem z modlitwą. Anonymous - 2015-08-26, 07:59 Ok 
Anonymous - 2015-08-26, 09:05 zrobiłaś 1 krok- ogłosiłaś kapitulację, bezsilność 
chwała Panu
Anonymous - 2015-08-26, 09:06 przed Tobą jeszcze 11 dalszych czy zapisałaś się na "12 kroków ku pełni zycia" ? na forum Anonymous - 2015-08-26, 09:09
Mam problem z rozmydlaniem wszystkiego. Lepiej się czuję w jasnych zasadach. Z jakichś powodów jest "do śmierci" a nie "do końca sił". Anonymous - 2015-08-26, 09:17
Anonymous - 2015-08-26, 20:02 Bety wiem że ruszają warsztaty od jesieni. Nawet myślałam o tym żeby się zapisać jak już będzie można. Ale nie podjęłam jeszcze decyzji. Mam narazie terapię w której intensywnie się rozwijam. Słucham też różnych wykładów, kazań, czuję się jak na rekolekcjach 24h ;) Nie chcę ciągnąć kilku srok za ogon więc zobaczymy. Ale rzeczywiście zaczynam widzieć swoj stan jako etap, krok jeden z wielu. Sama się sobie dziwię że mimo trudnych doświadczeń nie reaguję już jak kiedyś - przygnębieniem lub lękiem, dużo bardziej jednak spokojem i ciekawością co dalej. macko, to co napisałam nie znaczy że rezygnuję z małżeństwa czy że nie uważam go za ważne, czy że nie zamierzam nic robić. Zwyczajnie po ludzku widzę że nie ma już nic co mogłabym zrobić w tej chwili. Nawet nie to że nie mam sił. Przede wszystkim nie mam możliwości. No i czasem bardziej przeżywam tę swoją bezsilność. Czasem mylę ją z rezygnacją. Zresztą może w pewnym sensie to jest rezygnacja - z własnych metod i własnych rozwiązań. Zdaję się na Boga w 100% Jak On będzie chciał to pokaże co robić, wskaże rozwiązania. Na mój rozum rozwiązań nie ma. |
||||||||||||||||||||
