Anonymous - 2015-02-22, 14:09 Temat postu: Czy łaska sakramentu spływa na ludzi nie gotowych? Sakrament to znak widzialny niewidzialnej łaski. Zastanawiam się czy Bóg udziela danej łaski gdy człowiek jest niegotowy, niedojrzaly lub nieświadomy tego w czym bierze udział. Chrzest jest udzielany malutkim dzieciom, nieswiadomym co się dzieje, a więc nie trzeba spełniać żadnych warunków aby otrzymać łaski płynące z tego sakramentu. A bierzmowanie- masa nastolatków przystępuje do niego owczym pędem, często nie rozumiejąc lub nawet nie wierząc. Czy mimo to otrzymują dary Ducha Świętego? A spowiedź, jeśli ktoś przystępuje do niej bez złych intencji ale nie przygotowany. Albo idzie bo potrzebuje karteczkę. Czy sakrament ma miejsce? I wreszcie małżeństwo. Wiem co kościół mówi o nieważności małżeństwa i wiem na jakich podstawach można to stwierdzić. Ale zastanawiam się czy nie jest tak, że Pan Bóg daje nam łaski płynące z sakramentu, tylko jeśli jesteśmy niegotowi, niedojrzali, nie spełniamy warunków koniecznych to nie potrafimy z tych łask korzystać. Boże dary jakby "wiszą" nad nami i czekają żeby spłynąć i działać. Co myślicie o tym? Co Kościół mówi na ten temat? Anonymous - 2015-02-22, 16:19 Kościół naukę o skuteczności sakramentów precyzuje w dwóch pojęciach: 1. Ex opere operato (łac. na podstawie dokonanej czynności) - obiektywna skuteczność działania sakramentu. Sakrament jest skuteczny przez sam fakt jego udzielenia, niezależnie od pobożności szafarza (przekaziciela, bo udzielającym jest ZAWSZE Bóg) oraz przyjmującego sakrament. 2. Ex opere operantis (łac. z dzieła działającego) - jeden z warunków przygotowania przed przyjęciem sakramentu. Wartość (owocność) sakramentu jest zależna od przygotowania się do przyjęcia łask, które ten sakrament przynosi. Mówi się więc o skuteczności i godziwości sakramentu. Oczywiście chodzi wyłącznie o sakrament WAŻNIE przyjęty/zawarty. Niegodziwość (brak stanu godności, łaski uświęcającej) przyjmującego czy przekazującego (człowieka), nie jest przeszkodą do skuteczności działania sakramentu (Bóg). Przykład: ważny jest sakrament pokuty w sytuacji zagrożenia śmiercią penitenta, gdy spowiednikiem jest kapłan pozbawiony możliwości wykonywania czynności kapłańskich; ważny jest tzw. chrzest z wody udzielony przez kogokolwiek (nawet niewierzącego) kto wypowie formułę chrzcielną, by dokonać chrztu umierającego noworodka; ważny jest sakrament namaszczenia chorych nawet, gdy chory jest nieprzytomny Niegodziwość przyjmującego jest jakby hamulcem dla działania łaski Bożej. Łaskę uświęcającą otrzymujemy przyjmując sakrament, bo jest to udział w świętości samego Boga. Im częściej przyjmujemy sakramenty, tym bardziej się uświęcamy. Bóg z samego aktu stworzenia obdarował człowieka łaską uczynkową, czyli dyspozycją do czynienia dobra (do dobrych uczynków). Z doświadczenia wiadomo, że brak łaski uświęcającej (stan grzechu ciężkiego, czyli zerwana więź z Bogiem) powoduje mniejszą chęć spełniania dobrych uczynków. Trzeba więc jak najwięcej modlić się o dar łaski uczynkowej dla siebie i dla innych, by nie zaniedbywać czynienia dobra, by wykorzystywać wszystkie okazje do dobra, które Bóg nam daje. Właściwie każdy dzień powinno się rozpoczynać modlitwą o dar łaski uczynkowej oraz o jej dobre wykorzystanie. I będzie tu reakcja zwrotna na łaskę uświęcającą, bo im więcej dobra, tym łatwiej o chęć i postawę szczerego nawrócenia. Im więcej dobrych, małych uczynków, tym łatwiej o dobre duże dzieła. |
||||||
