Anonymous - 2014-09-09, 23:37 Eee ja od mojej słyszałem ze jak się pochoruje to i odwiedzi i pomoże, ale żyć ze mną nie ma zamiaru. One sobie misia do opieki i zarabiania szukają. Oz wredne te żony. Tylko czemu te oczka tak nam błądzą na ich widok? Anonymous - 2014-09-10, 07:20 DHL1 ,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,, Ciekawe pytanie , tylko jak obiektywnie to ocenić ? Życie w małżeństwie ( wieloletnie) przeplata- przenika nasze życia, postępowania, decyzje itd ... Łańcuszek różnych działań , obojga małżonków, powodują konsekwencje w przyszłości dobre lub złe ... Jak to teraz rozdzielić ?... i czy naprawdę jest to istotne szukanie osoby z większym procentem, większą częścią winy ? Anonymous - 2014-09-10, 10:47 helenast
Jeżeli chcą odbudowywać , budować to myslę że potrzebne jest jakieś rozliczenie przeszłości . Solidne rozprawienie się z nią i DOPIERO POTEM "kreska" . Inaczej wyjdzie "gruba kreska" , tak gruba że zajmie , zakryje parę kartek pisanych przyszłością . To taka pozorna oszczędność "kłopotów" . Ucieczka od prawdy , odpowiedzialności a czasem zwykłe oszustwo , niby w imię "pojednania" . Oboje muszą zauwazyć i uznać swoje winy . I i nie chodzi o to że ma być po równo . Na kłamstwie niczego trwałego się nie zbuduje . Anonymous - 2014-09-10, 11:50 Masz rację mare1966 , ale wiesz jak to wygląda w praktyce ? ... przepychanka słowna z obrzucaniem się kto , co , ile, kiedy i suma summarum jeszcze większe oddalenie się od siebie... Nie mówię o ucieczce od prawdy oraz odpowiedzialności ... to oczywiście jest potrzebne .. chodzi mi o zrzucanie win oraz personalne wytykanie ... Temat można załatwić przedstawiając cechy zachowań, które nam sprawiają przykrość, które nas zraniły, ranią, które doprowadziły do kryzysu .... oraz cechy zachowań , postawy , którą chcielibyśmy odczuć, doznawać, może przywrócić na nowo ... więc na pytanie , które zadał DHL1 ,, ... DHL1 ,,.... Ponosimy konsekwencje...hmmmm pytanie tylko czy własne i na pewno nasze??? ...,, z pełną odpowiedzialnością odpowiem ,że w moim małżeństwie są wspólne - moje i męża Anonymous - 2014-09-10, 12:43 Nie ma skutku bez przyczyny . Konsekwencje będą dla obojga , mogą być chwilowo niewidoczne , mogą przyjść a opóźnieniem , mogą być dopiero na sądzie ostatecznym ........ ale będą . Ja rozumiem rozczarowanie i niezgodę wewnętrzną DHL . Koszty czasem są naprawdę wielkie . Rezygnacja z największego marzenia , z potrzeb najbardziej podstawowych rodzi bunt i frustrację . Aby wytrwać należy w gruncie rzeczy zaprzeć się samego siebie . No i trzeba przyjąć jakieś DLACZEGO , w imię czego ,CZEGO , kogo lub Kogo "trwam" . Ja tu myślę , o przypadkach "najcięższych" nie o trudnych wynikających z nieporozumień , o takich gdzie jedno NIE CHCE , ma już "nowe zycie itp. Osoby które "zostają" . Ich sytuacja też może być ZASADNICZO różna . Czym innym jest trwać będąc jeszcze przed 30 , inny ciężar dla osób starszych . Inny dla osób spełnionych już jakoś w roli małżonków czy rodziców , choć sam wiek nie jest jedynym wyznacznikiem . To kwestia osobowosci , predyspozycji , bardzo indywidualna . Są pewnie osoby , które z upodobaniem bez poczucia wielkiej strady oddadza się osobistym pasjom , ba ...... poczują się wolne . Inne przeciwnie , poczują się jak w więzieniu którego klucze same noszą . Anonymous - 2014-09-10, 15:21
No widzisz Helenast bo zapewne jedziecie z mężem na tym samym wózku,zwanym związek. Ja w takim szczęściu i z euforia nie mogę powiedzieć że są wspólne- mimo ze wiele razy starałem się żonie wyjaśnić-jak ja to widziałem ,co mnie dotykało, gdzie pewnie też jakieś błędy popełniła. Ale wygląda to tak: jak człowiek chce coś zreperować, jak człowiek chce naprawiać relacje, jak człowiekowi zależy na związku-to się dogaduje i zastanawia. I chyba proste wnioski -jak nie ma zamiaru czegokolwiek zdziałać to szuka jeno winy w drugim. Po co ??? by zagłuszyć własne sumienie i zwolnić się z odpowiedzialności -a tym samy przerzucić konsekwencje. Dlatego zadałem pytanie ... czy na pewno moje i tylko moje.
Mare tu nawet nie idzie o rozczarowanie-choć w pewnym sensie jestem rozczarowany postawa żony( jak że inna od tej jaka pokazywała mi przez lata). Nie ukrywam że gdy zweryfikowałem -to co było mi okazywane latami z tym co jest teraz ,to tak jakbym widział kogoś innego. Czy niezgoda??? a na co mam się zgadzać lub nie-Ja podchodzę praktycznie do życia ,zatem trudno raczej tkwic w niezgodzie na cos co jest faktem. Mnie raczej dobiło to że od samego początku miało to wszystko inne brzmienie-dlatego tak łatwo na wszystko przystawałem co tylko oczekiwała żona -by tym pokazać jak istotne sa dla mnie relacje. I trafiło mnie to że żona od samego początku miała tylko swój cel zapomnieć o małżeństwie i żyć jak osoba wolna. pozdrawiam Anonymous - 2014-09-10, 15:29
Rozumiem to ... przeszłam i ten etap .... Anonymous - 2014-10-17, 18:24 Rozwód, gdy są dzieci jest troszkę bardziej skomplikowany. My nie mieliśmy i w połączeniu z separacją w sądzie usłyszałam, że nie ma żadnych przesłanek, by to małżeństwo ratować. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że najpierw jest decyzja, podjęta w oparciu o to jak wygląda wspólne życie, potem dokładne przygotowanie się do działania. Po drodze zagrały jeszcze emocje, głównie lęk i było kilka prób powrotu, ale takie tylko ciałem, bo duszą i myślami to już gdzieś indziej. Koledzy - sami rozwodnicy, koleżanki - radosne, zalotne, zupełnie inne niż zmęczona, sfrustrowana żona. One pełne współczucia i zrozumienia dla niego, pokusa - mógłby mieć każdą. Wszystko razem zbudowało taki mur, o który mogłam już tylko rozbijać nos. Powodów frustracji żony było milion, ale mąż nie pofatygował się o coś takiego jak empatia i zrozumienie. Uważał, że był mężem na medal, a ja zepsułabym to z każdym mężczyzną. Słusznie radzą ci, byś nie brał winy na siebie w rozmowach z żoną, ja ten błąd popełniłam i to dodało tylko mężowi pewności, że jego decyzja jest słuszna. Pół roku po rozwodzie usłyszałam od niego, że ja jestem zbyt słaba psychicznie, a kobieta powinna być pewna siebie, silna, niezależna i stanowcza. |
||||||||||||||
