Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
NIE MAM SILY JUZ WALCZYC ANI ZYC
Autor Wiadomość
darek155
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 02:31   NIE MAM SILY JUZ WALCZYC ANI ZYC

witam serdecznie wszystkich chcialbym opisac moja sytuacje od poczatku poznalem sie z moja zona jak bylem w innym zwiazku ona miala 16 lat wtedy a ja 27 rozstalem sie z moja partnerka i zostalem z nia pozniej popelnilismy najwieksza glupote naszego zycia zaszla w ciaze i usunelismy ja do dzisiaj ani ja ani ona nie mozemy sobie z tym poradzic ja po tej aborcii zachowalem sie jak ostatni szczeniak i wyjechalem za granice zostawiajac ja z tym wszystkim sama zaraz po tym poznalem inna kobiete ktora zaszla w ciaze tutaj i urodzil nam sie syn niestety okazalo sie ze nasze dziecko poslurzylo do wypelnienia luki po jej zmarlym bracie podczas trawania tego zwiazku caly czas myslami bylem przy mojej partnerce z ktora usunelismy ciaze nie moglem sie z tym pogodzic ona wyszla za maz nie wziela slubu koscielnego ja nigdy wczesniej nie bylem zonaty jej zwiazek sie rozpadal przypadkowo znowu zycie zlaczylo nasze drogi rozwiodla sie z mezem i przyjechala do mnie to byly najszczesliwsze lata mojego zycia po paru latach wzielismy slub koscielny to bylo najpiekniejsze co mogla mi dac bo kochalem ja od poczatku jak tylko sie poznalismy nie prowadzilismy idealnego zycia byl alkochol z obu stron nawet raz ja uderzylem byly wyzwiska z obu stron brak poszanowania i zrozumienia odeszla dobrze zrobila bo to mna wstrzasnelo zrozumialem ze nie chce i nie moge tak zyc zaczolem nad soba pracowac bo myslalem ze zaowarzy moja zmiane i mi wybaczy i ze sprobujemy po raz kolejny pomimo tych wszystkich trudnosci ktore juz byly za nami mieszkamy za granica od dwoch lat zona mieszka sama ale w tej samej malej miejscowosci co ja ba 20 metrow odemnie przez te dwa lata ktore nie mieszkamy razem czasami sie spotykalismy ale zawsze ten sam scenariusz trzy dni dobrze wesolo milo i pozniej jej ucieczka z niewiadomo jakiego powodu zakazywanie mi kontaktow jakichkolwiek nawet zglaszanie na policje bylo ostatnim razem spedzilismy ze soba pare dni w kwietniu tego roku a wczoraj mnie poinformowala ze ma kogos innego i ze niechce zebym jej przeszkadzal w zyciu ze nie chce zadnych kontaktow i ze wedlug niej jest kobieta wolna ja ja kocham nad zycie przysiegalem jej w kosciele na dobre i na zle w zdrowiu i chorobie nie wiem co teraz mam robic od wczoraj odechcialo mi sie wszystkiego przez te dwa lata caly czas liczylem ze bedzie lepiej ze spotkamy sie z wami ze pojdziemy do jakiejs poradni ze poprostu przewalczymy razem ten zly czas kategorycznie sie zaciela na wszelki dialog ja od wczoraj nie mam sily na nic olalem prace bylem u lekarza po tabletki na uspokojenie i sen bo jestem po dwoch zapasciach krazeniowych i boje sie ze bede mial trzecia poradzcie prosze co oprocz modlitwy mozna zrobic jako czlowiek?
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 11:23   

Witaj
Musiałem 3 razy przeczytać , zeby się połapać w tych "związkach" waszych .

Co masz robić ?
Chodzić do pracy - to na pewno !

Przyjąć jako punkt startu , że "jestem mocno niedojrzały" .
Wybacz , co facet 27 letni ma wspólnego z uczennicą 1 klasy szkoły sredniej ?
( no może max 2 )
Nie wspomnę jak to się skończyło .


Dalej twój następny "związek" .
Nie wciskaj , że winny jakiś zmarły brat tej kobiety .
Masz świadomość czym jest współżycie ?
Masz świadomość odpowiedzialności ?
Ty , jakby nie było , jesteś ojcem .

Twoja żona , równie dojrzała jak ty sam .

Wybacz , ale tak to wyglada NA DZIŚ .


Jako człowiek możesz zrobić bardzooooo dużo .
Tyle , że nie wszystko na raz
i nie bez trudności .
To wyglada jak taki wielki supeł .
Musisz z cierpliwością , z trudem i przemyslanie
stopniowo rozplątywać
to twoje , wasze zycie .
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 12:18   Re: NIE MAM SILY JUZ WALCZYC ANI ZYC

darek155 napisał/a:

niechce zebym jej przeszkadzal w zyciu ze nie chce zadnych kontaktow


Sorry, ale tak po ludzku to już nieźle tej dziewczynie w życiu namieszałeś i może rzeczywiście jej dać spokój ? Wybacz, ale sytuacja, w której dorosły facet sypia z 16 latką to patologia, o zostawieniu dziewczyny (w sumie to dziecko jeszcze było) samej z ciąża nie wspomnę.

ps. do adminów - nie namawiam autora do rozwodu, tylko do przemyslenia, czy nie powinien
po prostu dziewczynie dać spokoj, aby jej nie krzywdzić.
Ostatnio zmieniony przez 2014-09-11, 14:56, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Kejsi
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 14:15   

Proponuję zapoznać się z tematem syndromu postaborcyjnego.

Moim skromnym zdaniem siedzi gdzieś w niej głębokie poczucie straty zw. z aborcją. Bardzo możliwe, że Ty się jej z tym smutnym wydarzeniem kojarzysz (jako ojciec nienarodzonego dziecka) i obwinia Ciebie. Może uważa, że to był Twój pomysł, lub ją do tego namówiłeś, stąd niechęć skierowana do Ciebie.
Są w kościołach specjalne grupy wsparcia dla kobiet po aborcji. Mogą uzyskać rozgrzeszenie i pomoc. Niestety wyrzuty sumienia i konsekwencje będą odczuwalne do końca życia.

Oboje wydajecie się być niedojrzali. Za dużo związków, komplikacji i zawiłości. I ta nieszczęsna aborcja.

Nie zapominaj też, że jesteś ojcem. Z tym się wiąże duża odpowiedzialność, którą musisz ponieść.
 
     
darek155
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 14:57   

ja juz nie wiem co mam robic ani myslec mam wielki metlik w glowie tymbardziej ze od kiedy zona sie wyprowadzila czyli od dwoch lat probowalem chyba wszystkiego spotykalismy sie wiele razy i bylo pare dni dobrze a pozniiej znowy milczenie z jej strony zakazy zastraszanie czytalem o tym syndromie proponowalem rowniez wspolna terapie u psychologa niestety wszystko zostalo odrzucone z jej strony proponowalem sychar spotkanie z ksiedzem wszystko mnie tez to bardzo meczy wrecz zabija powoli w kwietniu jeszcze spotkalismy sie razem i spedzilismy wspaniale trzy dni i noce zgodzila sie na psychologa a na nastepny dzien juz odmowila boje sie o nia bo przysiegalem jej na dobre i na zle wiem ze nie moge jej niczego narzucac nie wiem co robic biore leki nasenne i uspakajajace ale nie pomagaja od 36 godzin nie spie i nie jem moze taka ma byc moja pokuta
 
     
Kejsi
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 15:42   

Darku, ok, nie zmusisz jej, aczkolwiek ewidentnie potrzebuje pomocy psychologa. Aborcja jest ogromnym brzemieniem, zwłaszcza dla kobiety. Obecnie możesz się modlić za żonę.

Proponuję, byś skupił się na sobie. Ale powoli. Zacznij od rozmowy z księdzem, rachunku sumienia i spowiedzi. Zastanów się, co z Twojej strony mogłeś zrobić inaczej, lepiej. Jakie błędy popełniłeś i jak je naprawić. Przesłuchaj materiały zawarte na tym forum. Praca nad sobą. Później może 12 kroków? Może ksiądz podczas rozmowy coś doradzi, zaproponuje, np. rekolekcje, jakąś grupę wsparcia.

I najważniejsze: czas. Nie oczekuj cudów po 1 dniu.
 
     
sylwia1975
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 16:04   

to wyglada na toksyczna milosc,nie mozecie zyc z soba ani bez siebie ,do psychologa idz sam,bez obrazy ale ty go potzrebujesz ,na odtrucie ,zacznij zyc sam a potem bedzie potem mamy tylko dzis mi dzis jetsem tak szczesliwy jak tego chce :lol:
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 16:07   

Wyspać się ,
zresztą o to zadba sam organizm chyba .
Potem nie siedzieć w domu .
Zamknięta przestrzeń zamyka myśli .
Dystans łatwiej złapać jak się wyjdzie z domu .

Może po prostu TERAZ nic
nie możesz zrobić w temacie "razem" ?
Samo chcenie nie wystarczy .
Czasem tak bywa .
Teraz , a co bedzie potem
to już trochę zalezy od ciebie także .

Skup się na tym co możesz teraz zrobić , najpierw dla siebie .
Bo w takim stanie to zapewne niewiele .
 
     
darek155
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 17:34   

jestem tylko czlowiekiem zdaje sobie sprawe dokladnie z bledow jakie popelnilem jak bardzo ja skrzywdzilem w zyciu chcialem to naprawic z calego serca a jeszcze tylko to schrzanilem bardziej niz bylo nie moge sobie tego wybaczyc chcialem zebysmy mieli oboje normalna rodzine bo oboje pochodzimy z rozbitych rodzin chcialem dac jej to dziecko ktore jej odebralem chcialem dac jej wszystko ale pobladzilem teraz nie wiem dokad isc i po co wszystko co budowalem od 15 lat leglo w gruzach i stracilo jakikolwiek sens
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 19:48   

Większość na tym forum to ludzie .

Nie jesteś tylko człowiekiem
tylko aż człowiekiem , kimś stworzonym indywidualnie
przez samego Boga
i z zamiarem życia wiecznego w raju .
To chyba sporo , nie ?


No więc co znaczy wszystko straciło sens ?
Życie tu na Ziemi jest krótkie ,
na dodatek jak widzisz nie koniecznie szczęśliwe .
Tu jednak dokonujemy wyboru .
Z Bogiem , albo bez Niego .
Jak idzie bez Niego , to już się przekonałeś .
Znajdź sobie "kazania księdza piotra pawlukiewicza" .
Ma stronę .

A tak poza tym , to wydaje mi się , ze u obojgu chyba ,
ten seks nie jest dobrze rozumiany ,
zbyt lekkie podejście .
 
     
darek155
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 20:36   

to szczera prawda w naszym zyciu zabraklo Boga zabraklo zycia po bozemu nie chodzilismy do kosciola ja staralem sie to zmienic modle sie po swojemu tak jak potrafie wierze ze wszystko ma swoj sens moze mamy przejsc przez taka dziwna droge wierze tez ze moze tutaj na ziemii jestesmy obok ale tam bedziemy razem na wieki bo to musi miec jakis sens
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 20:55   

Sens jest taki , że życie tutaj to droga .
Bóg zamierzył dla nas drogę do Nieba ,
dał przykazania jak znaki na drodze ,
dał Jezusa
dał Biblię .
Ale ludzie idą własnymi prostszymi drogami
prosto w kierunku piekła .
No więc Bóg miesza im w tym planach .
Tobie , wam - też pomieszał .
To jest okazja , szansa i łaska .
Czy w innym wypadku zwrócił byś się do Boga ,
odwołał do wiary itd. ?
A drogi na szczyty idą pod górę
to chyba oczywiste .
 
     
ponury
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-11, 21:00   

Darku pomodliłem się za Ciebie.
nie oceniam Ciebie.
zacznij od generalnej spowiedzi i uwierz w Miłość Boga.ona cię uzdrowi
 
     
darek155
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-12, 06:29   

Boze daj mi ukojenie co noc widze jak jedzie do niego serce mi krwawi a mysli przynosza zle obrazy do glowy Boze daj spokoj moim mysla i ucisz moje serce
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,03 sekundy. Zapytań do SQL: 10