Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Ile mozna wytrzymać
Autor Wiadomość
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 02:01   Ile mozna wytrzymać

Witam serdecznie
Jestem załamana. Mąż chce się ze mną rozwieźć. Mamy dwójkę dzieci, 16 i 19 lat. Syn zacznie w poniedziałek technikum, córka idzie na studia Dwa dnie temu obchodzilismy 20 rocznicę slubu. A on udawał, że jej nie ma. Nie ma rocznicy, więc nie złozył zyczeń. Pracuje w Warszawie. Przyjeżdza na weekendy. W grudniu był telefon od kolezanki zpracy w drugi dzień Świat o 22.30. Zapaliła mi sie lampka. Sądzę, że to trwa już pół roku, ale dopiero teraz mi powiedział, że chce rozwodu. ŻE mnie już nie kocha, żeby mi bardziej odebrać chęci do życia i resztki sił cytuję: zamieniłem Cię na lepszy, młodszy i sprawniejszy model" Nie wiem jak podołam. Na razie spać nie mogę. On się całkiem ode mnie odizolował, nie przytulał i nie rozmawiał. Nie chciał wcześniej powiedzieć, dopiero dziś dwa dni po rocznicy 20-ej zresztą mi to powiedział. I powiedział, że ja potrzebuję psychoterapeuty, bo nie potrafię zrozumieć, że małżeństwa się kończą. Jest zakochany, zmienił ciuchy, kupuje teraz same markowe, nigdy tego nie robił. Przyjechał dzisiaj z pracy i jak gdyby nigdy nic wręczył mi prezent, nawet nie otwierałam, wyrzuciłam przez okno. Całe życie nie pracowałam zawodowo, zajmowałam się dziećmi, bo mąż pracował miesiąć na miesiąc, czasami dłużej był poza domem. Najgorsze jest to , że on z 2,3 tygodnie temu rozmawiał z dziećmi poza moimi plecami, a o czym dowiedziałam się od dzieci o rozwodzie. Zapytał, z kim byście chciały być jak bym się rozwiódł z mamą. Dzieci zbaraniały, myslały, że on żartuje. Dopiero co wprowadziliśmy się do domu- mówi do niego córka, co ty tato mówisz. A on na to: ja już nie potępiam rozwodów, pierwsze małżeństwa się nie udają. Popatrzcie jaki Marek (kuzyn męża) jest szczęśliwy z drugą żoną." Koszmar, po prostu koszmar to dla mnie. On tak się zmienił, nic do niego nie przemawia. Mówię mu o przysiędzie to milczy, o Bogu, przecież 20 lat temu brał Boga na świadka. I tak po prostu teraz chce odejść. Co robić??? Jestem załamana. Dodam, że 9 lat temu zdradził mnie i nas zostawił. N a3 tygodnie. Wrocił skruszony, a ja mu wybaczyłam. Teraz mu nie wybaczę. Chyba nie dam rady. Jestem wściekła, spać nie mogę. Naprawdę co ja mam robic. Boli mnie całe ciało. Nogi, obojczyk z nerwów. Pozdrawiam wszystkich forumowiczów. Przepraszam za składnie. Piszę bardzo chaotycznie.
 
     
Blada
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 05:53   

aaanula...bardzo mi przykro...

postaraj się zachować spokój w działaniu (choć szaleją w Tobie emocje), jesteś w fazie szoku, nie masz teraz najmniejszego wpływu na męża, pamiętaj

w Twoim życiu zaczęło się tornado, które jeszcze potrwa, nie próbuj go powstrzymać, bo to się nie uda, ale broń się przed nim, ukryj się (swoje emocje)
czytaj forum, większość z nas to przechodziła, możesz zobaczyć, jak czas zmienia reakcje...

a przede wszystkim módl się, módl się i proś o siłę i prowadzenie Ducha św., sama nie dasz rady...
pomodlę się za Ciebie...
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 08:20   

Witaj,

większośc z nas tutaj przeszło taki koszmar, jak Ty masz teraz i bardzo Cię rozumiemy. Na męża nie masz wpływu, ale masz na siebie.

Pierwsze pytanie jakie tutaj na tym forum pada, to pytanie o relacje z Bogiem, jak one sie u Was układały.

Napisze cos, co moze dzis do Ciebie nie będzie przemawiac, ale to prawda: kazdy kryzys jest po coś. jeśli wykorzytsasz go na prace nad sobą, na budowanie relacji z Bogiem, na nawracanie swojego zycia- to przyjdzie taki moment ze podziekujesz z aten kryzys.

Ja miałam podobny staż małżenski, jak Ty- 19 lat. Mąż nie jest z nami 2 lata, na poczatku szok, było ciężko, ale trafiłam na to forum, pomogli mi ludzie i przede wszyskim trzymałam się Boga, mówiłam różaniec, skupiłam się na swoim zyciu i dzis jestem szczesliwa. Nie patrze na meżą, bo on ma sowją drogę, modlę się o jego uzdrowienie, ale dziś fakt czy on jest z nami czy nie nie warunkuje mojego szczescia.

Zadbaj o siebie i dzieci (w sprawach majatkowych też), znajdz pracę (jak to sie stało, że nie pracujesz zawodowo????), rozwijaj siebie, to da Ci siłę do zycia. A mąż ma swoją drogę.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 08:27   

Dziekuje za odpowiedz Jak myslicie czy terapia malzenska cos pomoze Maz zgodzil sie isc Ciagle placze Maz odsunal sie ode mnie od 2 mcy emocjonalnie I uczuciowo Nie mowil juz ze kocha A wczoraj powiedzial ze nie kocha zabolalo mnie bardzo Dzis powiedzial zebysmy nie podejmowali pochopnych decyzji zapytalam co to znaczy to piwiedzial ze pojdziemy do terapeuty Wydaje mi sie jakby on jeszcze sie wahal nie wiedzial co zrobic Ale jesli sie naprawde zakochal to czy w ogole to malzenstwo ma send czy mozna drugi raz zaufac On z Nia spi To jest okropne a teraz mnie emochonalnie odtraca Nie wien co to za czlowiek Nie pitrafi dochowac wiernosci Prawdopodobnie spi z Nia od roku Wychidzi na to ze ma pidwijne zycie
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 09:26   

jeśli mąż chce isc na terapie to oczywiście idźcie, ale dobrze by było żeby znaleźć terapeutę o katolickich poglądach, wtedy można oprzec sie o Boże wartości

nie wiem po co rozmyślasz, czy mąż z nia śpi, czy nie, jak długo, i tak dalej....

macie kryzys- zajmij siędziałaniem, a nie rozmyslaniem

no i mega ważne- znajdź ognisko Sycharu w swojej okolicy i idź na spotkanie

powierz się Bogu, Matce Najsw. i do przodu :-)
łatwo nie jest.....
 
     
K_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 10:17   

Spokój i godność osobista.. Warto też znaleźć pracę. Samodzielność. To może być ciężkie na początku i może potrwać, ale warto.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 10:23   

Nie pracowałam bo zajmowałam sie domem i dziecmi, maż był ciagle w rozjazdach. Praca terenowa. W ciagu 20 lat pracowałam zawodowo 3 i teraz od 2 miesiecy mam nową pracę, i będę bardzo się jej trzymać. Jestem zależna finansowo od męża. Teraz muszę mysleć o wszystkim, nowa szkoła syna, studia córki, dom i nowa praca, na początku wiadomo jest ciężko. A teraz jeszcze to. Mąż jeszcze nie wie jak sobie to wszystko wyobraża, czy mam mu powiedzieć, żeby zdecydował sie albo ja albo ona, chociaż on już powiedział, rozwód, a do terapeuty po to , żebym zrozumiała, że niektóre małżeństwa się kończą, jak powiedziałam, że takie, które się nie kochają to powiedział: ja Cię nie kocham. Pierwszy raz to powiedział. Oszust i klamca. Nie rozumiem jak można po 20 latach. Powiem tak, poświęciłam swoje zycie rodzinie, dzieci były chorowite, trzeba było się nimi zajmować, mąż nie mógł, bo praca poza domem. Trzeba było wynająć opiekunke. Ale człowiek po szkodzie głupi. Dzisiaj bym przynajmniej miała staż wyższą pensję a tak to niewiele ponad tys zł pensji.
Powiedzcie gdzie jest odpowiedzialność takich ludzi. Jak sobie z tym poradzić.
Co do Boga chodzimy do kościoła. Mało się modlę. Ale pamiętam, że w 2005 r jak mąż nas opóścił odmawialismy z dziećmi różaniec i modlilismy się o jego powrót. Ksiądz powiedział, że dzieci mają względy u Pana Boga. Miał być rozwód, mąż nie mieszkał z nami tylko z nią. I nagle stał się cud. On wrócił, wtedy był bardzo dobry dla mnie, obsypywał mnie prezentami, kupował przez internet z pracy prezenty. Ale latwo po kryzysie nie było. Przyplaciłam to lękami. Bałam się wyjść z domu. To też był koszmar.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 10:27   

Jeszcze tak myslę, że on też chyba ma duży problem, tu dom wybudował, miesiąc temu się wprowadziliśmy, tu rodzina, tam kochanka, jak są zaangazowane sprawy nie wiem, ale czuję, że mocno, bo jej ze mną tydzień temu nie "zdradził" w łózku. A wczoraj dowiedziałam się oficjalnie, że chce być z kim innym, dlatego rozwód. Dziekuję, że jesteście.
 
     
Kari
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 15:09   

Przeczytaj koniecznie "Miłość wymaga stanowczości" Dobsona. Nie proś męża, nie błagaj co najwyżej informuj z godnością. Najpierw o wadze przysięgi przed Bogiem, potem o kryzysie wieku średniego, który pewnie dopadł Twojego męża, a który często wykorzystują kobiety, żeby oskubać z pieniędzy, wreszcie o alimentach, które będzie musiał płacić ( może rownież na Ciebie- skonsultuj to z prawnikiem) i o krzywdzie, którą robi wielu osobom. A tymczasem pokaż mu co traci. Z dziećmi porozmawiaj, muszą wiedzieć po której stronie jest prawda.
I dużo modlitwy. Poczytaj jak najwięcej historii tu na forum , posłuchaj konferencji, żebyś dała rady to wszystko przetrwać. I dołącz do spotkań sycharków.
Wydaje mi się też, że na ten moment nie gotuj mężowi, nie prasuj itd. Nie zgadzaj się na rozwód, co najwyżej na separację. A terapia jak najbardziej , ale po katolicku.
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 18:47   

A ja mam dla ciebie dwa ciekawe pytania...

Jakim człowiekiem jest twój mąż?
Co oznacza dla ciebie miłość (niekoniecznie do męża) i jak wyraża się ona w twojej postawie wobec męża?
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 19:22   

Trudne jest pierwsze pytanie, wiem jaki był, teraz nie wiem kim jest, nie znam tego człowieka, jest dla mnie obcy, bo go nie obchodze wcale, jest egoistą
Drugie pytanie: miłość to patrzenie w tym samym kierunku nie na siebie, a moja miłość obecnie do meza zmieniła się w płacz do poduszki kiedy nikt nie widzi i w żal, byłam dla niego zawsze pod reka, urozmaicone posiłki, ciepłe obiadki na stole i czekająca na powrót meza w domu zona, zawsze gotowa na rozmowę. Taka była moja miłość. Bo teraz go nienawidzę i się nim brzydzę. Szczerze.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 19:33   

Coś mi się przypomniało - w marcu (8go zreszta) maz powiedział, ze jak wybudujemy dom i znajde prace wtedy mnie zostawi. Obietnice zrealizował znakomicie.
To moze byc odpowiedzia jaki jest moj maz.
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 19:36   

Naprawdę myślisz, że się tak bardzo zmienił? Wcześniej nie był egoistą? Nie było mu z tobą... wygodnie? A może miałaś błędny jego obraz?

"Miłość to patrzenie w tym samym kierunku, nie na siebie" to taki slogan i ogólnik. Twoje postrzeganie w ten sposób byłoby jednak ok, gdybyś rzeczywiście realizowała to w swojej postawie... a nie wydaje mi się, żeby bycie na każde skinienie męża miało jakikolwiek kierunek.

Spróbuj przemyśleć te pytania dokładniej... bo odpowiedź na nie może dać ci bardzo, bardzo dużo.
 
     
Lonia
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-30, 21:21   

Witam Cię serdecznie, Ciebie ta trauma dopadła w 20 rocznicę ślubu, mnie w 25. Kryzys wieku sredniego męża, zmiany w zachowaniu, ubieraniu, jednym słowem "pozajaczkowalo"Uwierz mi ja też przeszlam wiele przez głupotę, zakochanie i amok męża. Walczylismy z jego ģłupotą wszyscy, ja , nasza trojka dzieci, moja mama, siostra i szwagier. Odchodził mówil dzieciom nie odchodzę od Was, odchodze od mamy. Było zle, bardzo źle, wydawalo się, że nic ni da się uratować. Egoista zakochal się, nie patrzył na to ze krzywdzi dzieci i mnie, cierpielismy bardzo, wtedy to trafiłam na to forum, ktore uratowalo mnie ......
Czerpalam wiedzę, korzystalam z porad, mowilam slowami tych którzy juz przez tą traume przeszli.Powierzylam nasze małżeństwo Panu Bogu, modliłam sie na okragło i dzieki BBogu funkcjonuje.Nie jest łatwo, ale może kiedys bedzie lzej a dodam, ze amok u mojego meza trwal bagatela 5 lat!.Przeszlam oj przeszlam i co? Dałam i daje radę.....
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8