[Nirwanna]

Zgłoś się do Ogniska Sychar w Trójmieście, i jego liderki Mirakulum http://gdansk-barbary.sychar.org/

Zgłoś się do Ogniska Sychar w Trójmieście, i jego liderki Mirakulum http://gdansk-barbary.sychar.org/

[tereska]

Rozmawiałam o Tobie z liderką tego Ogniska, wtym tygodniu organizuje wakacje z Sycharem w Jastarni. Jak byś chciał przyjechać i pogadać to jest miejsce dla Ciebie. Jak jesteś tym zainteresowany to skontaktuj się ze mną na priv, podam potrzebne info.

Rozmawiałam o Tobie z liderką tego Ogniska, wtym tygodniu organizuje wakacje z Sycharem w Jastarni. Jak byś chciał przyjechać i pogadać to jest miejsce dla Ciebie. Jak jesteś tym zainteresowany to skontaktuj się ze mną na priv, podam potrzebne info.

[RozmyteSerce]

To super. Najpierw musze tez porozmawiac z zona, co i jak by moglo wygladac... Odezwe sie jeszcze.

To super. Najpierw musze tez porozmawiac z zona, co i jak by moglo wygladac... Odezwe sie jeszcze.

[tereska]

Informacje ogólne, są pod tym linkiem, reszta na priva
http://www.kryzys.org/viewtopic.php?t=10896

Informacje ogólne, są pod tym linkiem, reszta na priva
http://www.kryzys.org/viewtopic.php?t=10896

[kenya]

Cytat:

Chce pojechac do Polski, zeby pokazac mojej zonie, ze moze na mnie liczyc i spedzic czas przy niej. Wiem, ze zrobilem duzo zlego i chcialbym to naprawic, ale na odleglosc nie potrafie, ani w krotkim okresie dwoch tygodni tego tez nie naprawie.

RozmyteSerce, myślę że macie szanse i to duże.
Widzę w Tobie determinację, nagle zrozumiałeś że ceną stawiania na swoim, może być życie osobno i niepełna rodzina dla małego jeszcze dziecka, które zapewne kochasz bardzo.
Bez względu na to jaki ślub was połączył, macie jako rodzice zobowiązanie wobec waszego dziecka
i choćby tylko z tego powodu, należałoby podjąć próbę i proszę nie daj sobie wmówić że jest inaczej.


Moja koleżanka zwykła mawiać, że od dobrego chłopa kobieta nie odchodzi. To oczywiście ogromne uproszczenie ale coś w tym jest. Z moich obserwacji wynika, że poza przypadkami że kobieta ma kochanka lub że jest symbiotycznie związana z rodzicami, zwykle musi czuć się zupełnie bez wyjścia by posunąć się do spakowania manatek, zabrania dziecka i opuszczenia męża.
Kobiety potrzebują naprawdę dostać porządnie w kość, lub mieć uczucie zupełnej beznadziei żeby poważyć się na tak desperacki krok.
Zatem należałoby się zastanowić, jaki jest kaliber Twoich przewinień.
Piszesz: " Wiem, że zrobiłem dużo złego", choć brzmi to dość enigmatycznie to budzi nadzieję że przyszły jakieś refleksje, tylko czy wystarczające, takie jest pytanie.
Myślę, że żonie potrzebna jest Twoja skrucha, chęć wysłuchania jej, oczywista deklaracja współpracy i skupienia się na rodzinie.
Jej odjeście jest aktem desperacji, manifestacją mówiącą: patrz oto jestem i chcę coś powiedzieć!Wyraża także, że niewiele w niej nadziei lub nie ma jej wcale.

Piszesz o kłótniach, próbach rozmów, które ty przerywałeś nie doprowadzając do zrozumienia drugiej strony, nie wspomnę o dochodzeniu do konsensusu. Mogę sobie wyobrazić jak można się czuć chcąć coś wyjaśnić kiedy druga strona w pół przerywa lub pakuje się i opuszcza dom udając się do rodziny.
Zostawiłeś RS żonę z małym dzieckiem, w kraju w którym zapewne czuje się wciąż wyalienowana, nie wiem czy żona zna chociaż język niemiecki.
Tak więc widzę tu kompletny brak komunikacji między wami i i nad tym należałoby popracować.
Jeśli jednak masz dobrą wolę a taką widzę, a w żonie zatli się cień nadziei że Wam się uda, należy
próbować i wierzyć że ta próba ma szansę powodzenia.
Celem zmiany Twojej postawy jest wzniecić w niej ten płomyk nadziei a potem....jeśli się kochacie, przy obopólnej pracy nad sobą, wszystko jest możliwe. Rzecz w tym, że musisz ją przekonać, że ta zmiana w Tobie już się dokonuje.

Cytat:

Chce pojechac do Polski, zeby pokazac mojej zonie, ze moze na mnie liczyc i spedzic czas przy niej. Wiem, ze zrobilem duzo zlego i chcialbym to naprawic, ale na odleglosc nie potrafie, ani w krotkim okresie dwoch tygodni tego tez nie naprawie.

RozmyteSerce, myślę że macie szanse i to duże.
Widzę w Tobie determinację, nagle zrozumiałeś że ceną stawiania na swoim, może być życie osobno i niepełna rodzina dla małego jeszcze dziecka, które zapewne kochasz bardzo.
Bez względu na to jaki ślub was połączył, macie jako rodzice zobowiązanie wobec waszego dziecka
i choćby tylko z tego powodu, należałoby podjąć próbę i proszę nie daj sobie wmówić że jest inaczej.


Moja koleżanka zwykła mawiać, że od dobrego chłopa kobieta nie odchodzi. To oczywiście ogromne uproszczenie ale coś w tym jest. Z moich obserwacji wynika, że poza przypadkami że kobieta ma kochanka lub że jest symbiotycznie związana z rodzicami, zwykle musi czuć się zupełnie bez wyjścia by posunąć się do spakowania manatek, zabrania dziecka i opuszczenia męża.
Kobiety potrzebują naprawdę dostać porządnie w kość, lub mieć uczucie zupełnej beznadziei żeby poważyć się na tak desperacki krok.
Zatem należałoby się zastanowić, jaki jest kaliber Twoich przewinień.
Piszesz: " Wiem, że zrobiłem dużo złego", choć brzmi to dość enigmatycznie to budzi nadzieję że przyszły jakieś refleksje, tylko czy wystarczające, takie jest pytanie.
Myślę, że żonie potrzebna jest Twoja skrucha, chęć wysłuchania jej, oczywista deklaracja współpracy i skupienia się na rodzinie.
Jej odjeście jest aktem desperacji, manifestacją mówiącą: patrz oto jestem i chcę coś powiedzieć!Wyraża także, że niewiele w niej nadziei lub nie ma jej wcale.

Piszesz o kłótniach, próbach rozmów, które ty przerywałeś nie doprowadzając do zrozumienia drugiej strony, nie wspomnę o dochodzeniu do konsensusu. Mogę sobie wyobrazić jak można się czuć chcąć coś wyjaśnić kiedy druga strona w pół przerywa lub pakuje się i opuszcza dom udając się do rodziny.
Zostawiłeś RS żonę z małym dzieckiem, w kraju w którym zapewne czuje się wciąż wyalienowana, nie wiem czy żona zna chociaż język niemiecki.
Tak więc widzę tu kompletny brak komunikacji między wami i i nad tym należałoby popracować.
Jeśli jednak masz dobrą wolę a taką widzę, a w żonie zatli się cień nadziei że Wam się uda, należy
próbować i wierzyć że ta próba ma szansę powodzenia.
Celem zmiany Twojej postawy jest wzniecić w niej ten płomyk nadziei a potem....jeśli się kochacie, przy obopólnej pracy nad sobą, wszystko jest możliwe. Rzecz w tym, że musisz ją przekonać, że ta zmiana w Tobie już się dokonuje.

[tereska]

RS u nas się mówi, chory ratownik, nie uratuje nikogo. Jeżeli chcesz ratować swój związek, zacznij od uzdrawiania siebie samego.Nawet jak żona nie będzie chciała, warto, żebyś sam pojechał do Jastarni.

RS u nas się mówi, chory ratownik, nie uratuje nikogo. Jeżeli chcesz ratować swój związek, zacznij od uzdrawiania siebie samego.Nawet jak żona nie będzie chciała, warto, żebyś sam pojechał do Jastarni.

[RozmyteSerce]

Wlasnie wypelnilem wniosek na urlop na przyszly tydzien, i dopiero od soboty bede w Polsce.

Co do tego, co ja zrobilem to moge troche wiecej opisac:

Zona nigdy nie chciala wyjezdzac do Niemiec, gdyz po badaniach byla pewnosc, ze nigdy nie bedziemy mogli miec dzieci. Pozniej zdazyl sie ten cud, i zaszlismy w ciaze. Moja zona przed wyjazdem do Niemiec, powiedziala, ze wyjezdza do mnie, tylko z powodu dziecka. I tych slow nigdy nie cofnela.

Od lipca 2013 rozmawilismy ze soba regularnie prawie o wszystkim. Niestety nie potrafilem sie jedynie tylko na niej skoncentrowac, bo mieszkalem do tamtej pory u rodzicow i nie raz mowilem rzeczy rodzicom, o ktorych moja zona dopiero wtedy sie dowiadywala. Od stycznia 2014 nasz stosunek sie pogorszyl, kloclismy sie doslownie o wszystko. Moja zona nie dostrzegala moich staran i byla zla na wszystko, nawet jak organizowalem Nam wycieczki czy do muzeum, czy do jakis parkow, czy do zoo.
Nie bylem dla mojej zony tak czuly, jakim bylem podczas naszego zwiazku na odleglosc, gdyz mialem ja na miejscu. Bylem bardziej oziebly, bo po pracy wyglupialem sie i dawalem czulosc naszej coreczce, a o zonie niestety zapominalem, ze i jej sie nalezy czulosc.
W pewnym momencie moja zona przestala sie mi zwierzac, a ja pozniej sie dowiedzialem, ze wszystko, co jej mowie, ona rozpowiada dalej. I od tego czasu nie mialem ochoty na zadne rozmowy, bo nie potrafilem jej ufac, jak wczesniej. Nigdy jej tego nie powiedzialem, ze mnie to krzywdzi, ze ktos za duzo wie. Pozniej ta osoba, ktorej moja zona sie zwierzala, obrazila mnie, a moja zona nie stawila sie za mna, tylko powiedziala, ze ma racje. Od tego czasu w ogole prawie juz nie rozmawialem z moja zona, gdyz czulem sie niepotrzebny w jej zyciu.
Moja zona chciala czasami ze mna rozmawiac, ale gdy jej mowilem o swoich uczuciach wtedy, lub potrzebach, to ona nie sluchala mojej strony, gdyz to ona sie czula przeze mnie pokrzywdzona. I od tamtego czasu wiedzac, ze ona chce tylko mowic, a nie rozmawiac i sluchac, konczylem wszelkie klotnie wspominajac o rozwodzie. Wiem, ze to glupie, ale bylem taki slaby, bo moglem tlumaczyc i mowic, a jedyne co moja zona robila, to gadala na mnie.

Na poczatku czerwca poklocilismy sie o pieniadze. Moja zona zabrala pewna sume pieniedzy, ktora odkladalem na slub/mieszkanie albo dom, w zaleznosci, co bysmy wybrali. Nie chciala mnie wowczas wysluchac, tylko mowila, ze tak musiala zrobic. Zaznacze, ze z powodu tego, ze mialem dlugi z czasow studiow, nie dalem mojej zonie karty do banku, dopoki nie bede mial ich splaconych. Moja zona zalozyla wlasne konto i zabrala tam pieniadze. Bylem glupi, ze nie dalem od razu jej karty do konta, chcialem to wszystko zrobic w pierwsza rocznice slubu, ale nie zdarzylem z tym, bo wszystko sie posypalo wczesniej.
Klotnia sie ta ciagnela pare dni, albo moja zona na mnie gadala, albo ja na nia. W koncu powiedzialem dosc, bo nie moge komus takiemu ufac, spakowalem sie i wyszedlem do moich rodzicow na noc, ale zabralem wszystkie rzeczy potrzebne do zycia, jakbym nie mial zamiaru wrocic.
W nocy jeszcze pisalismy ze soba, zona prosila zebym wrocil, a ja potrzebowalem czasu sie nad wszystkim zastanowic, pisalismy o tym, ze jezeli chodzi jej o pieniadze, to dam jej umowe malzenska z zabezpieczeniem ja przed wszystkim. Nie wiedzialem, ze powinienem od razu wrocic do domu. W klotni tyle zlego sobie powiedzielismy, a ona moje Kocham Cie juz nie doslyszala, tylko wtedy mowila, ze ma taki i taki numer konta i tam mam przelewc pieniadze na zycie, jak wyszedlem.
Wrocilem dopiero nastepnego dnia rano do mieszkania, gdzie juz nikogo nie zastalem.

Tak, zrobilem wiele zlego:
1. Nie bylem taki czuly, jak wczesniej.
2. Przestalem mowic jej o wszystkim, bo sie balem zaufac.
3. Konczylem dyskusje mowa o rozwodzie.
4. Wyszedlem z domu, co prawda 300 metrow dalej do rodzicow, ale opuscilem ja, razem z nasza coreczka.


Nie wiem, co mialbym zrobic, aby udowodnic jej, ze mimo tego, jak sie zachowywalem, to wciaz ja kochalem i kocham nadal, taka jaka jest. Nie wypominam jej niczego z przeszlosci, a moglbym. Nie jestem zly na ta sytuacje, ani za klotnie, a dwoje sie do tego przysluzylismy. Kocham ja z wszystkimi wadami, jakie znam, i ze wszystkimi problemami, jakie znam, ale tez z wadami i problemami, ktore dopiero odkryje...

Tesknie za nia strasznie i temu chce do niej pojechac. Bylem juz dwa razy w Polsce na wysiagniecie reki dla niej, i nie wykorzystala tego. Teraz tez tylko chce byc obok, nie wazne, jaki tego bedzie final. Wazne jest dla mnie byc blisko niej, czy bedzie chciala rozmawiac, czy bedzie chciala byc ze mna tuztuz, tego nie wiem, ja chce wiedziec sam dla siebie, ze sie wciaz nie poddaje i chce o nia zawalczyc, chociazby bedac obok, nie odnoszac pozytywnych efektow.

Przykro mi z tego powodu, co sie stalo. Zebralo sie tyle wszystkiego w ten rok, ze wkoncu wybuchlo. Przeprosilem juz moja zone za wszystko, a ona nadal mi wylicza nie tylko aktualnie problemy i bledy, ale tez wszystko z przeszlosci. Chcialbym udowodnic jej, ze ja kocham, ale nie wiem jak i nie wiem, czy to konieczne. Ja naprawde szczerze kocham.

Wlasnie wypelnilem wniosek na urlop na przyszly tydzien, i dopiero od soboty bede w Polsce.

Co do tego, co ja zrobilem to moge troche wiecej opisac:

Zona nigdy nie chciala wyjezdzac do Niemiec, gdyz po badaniach byla pewnosc, ze nigdy nie bedziemy mogli miec dzieci. Pozniej zdazyl sie ten cud, i zaszlismy w ciaze. Moja zona przed wyjazdem do Niemiec, powiedziala, ze wyjezdza do mnie, tylko z powodu dziecka. I tych slow nigdy nie cofnela.

Od lipca 2013 rozmawilismy ze soba regularnie prawie o wszystkim. Niestety nie potrafilem sie jedynie tylko na niej skoncentrowac, bo mieszkalem do tamtej pory u rodzicow i nie raz mowilem rzeczy rodzicom, o ktorych moja zona dopiero wtedy sie dowiadywala. Od stycznia 2014 nasz stosunek sie pogorszyl, kloclismy sie doslownie o wszystko. Moja zona nie dostrzegala moich staran i byla zla na wszystko, nawet jak organizowalem Nam wycieczki czy do muzeum, czy do jakis parkow, czy do zoo.
Nie bylem dla mojej zony tak czuly, jakim bylem podczas naszego zwiazku na odleglosc, gdyz mialem ja na miejscu. Bylem bardziej oziebly, bo po pracy wyglupialem sie i dawalem czulosc naszej coreczce, a o zonie niestety zapominalem, ze i jej sie nalezy czulosc.
W pewnym momencie moja zona przestala sie mi zwierzac, a ja pozniej sie dowiedzialem, ze wszystko, co jej mowie, ona rozpowiada dalej. I od tego czasu nie mialem ochoty na zadne rozmowy, bo nie potrafilem jej ufac, jak wczesniej. Nigdy jej tego nie powiedzialem, ze mnie to krzywdzi, ze ktos za duzo wie. Pozniej ta osoba, ktorej moja zona sie zwierzala, obrazila mnie, a moja zona nie stawila sie za mna, tylko powiedziala, ze ma racje. Od tego czasu w ogole prawie juz nie rozmawialem z moja zona, gdyz czulem sie niepotrzebny w jej zyciu.
Moja zona chciala czasami ze mna rozmawiac, ale gdy jej mowilem o swoich uczuciach wtedy, lub potrzebach, to ona nie sluchala mojej strony, gdyz to ona sie czula przeze mnie pokrzywdzona. I od tamtego czasu wiedzac, ze ona chce tylko mowic, a nie rozmawiac i sluchac, konczylem wszelkie klotnie wspominajac o rozwodzie. Wiem, ze to glupie, ale bylem taki slaby, bo moglem tlumaczyc i mowic, a jedyne co moja zona robila, to gadala na mnie.

Na poczatku czerwca poklocilismy sie o pieniadze. Moja zona zabrala pewna sume pieniedzy, ktora odkladalem na slub/mieszkanie albo dom, w zaleznosci, co bysmy wybrali. Nie chciala mnie wowczas wysluchac, tylko mowila, ze tak musiala zrobic. Zaznacze, ze z powodu tego, ze mialem dlugi z czasow studiow, nie dalem mojej zonie karty do banku, dopoki nie bede mial ich splaconych. Moja zona zalozyla wlasne konto i zabrala tam pieniadze. Bylem glupi, ze nie dalem od razu jej karty do konta, chcialem to wszystko zrobic w pierwsza rocznice slubu, ale nie zdarzylem z tym, bo wszystko sie posypalo wczesniej.
Klotnia sie ta ciagnela pare dni, albo moja zona na mnie gadala, albo ja na nia. W koncu powiedzialem dosc, bo nie moge komus takiemu ufac, spakowalem sie i wyszedlem do moich rodzicow na noc, ale zabralem wszystkie rzeczy potrzebne do zycia, jakbym nie mial zamiaru wrocic.
W nocy jeszcze pisalismy ze soba, zona prosila zebym wrocil, a ja potrzebowalem czasu sie nad wszystkim zastanowic, pisalismy o tym, ze jezeli chodzi jej o pieniadze, to dam jej umowe malzenska z zabezpieczeniem ja przed wszystkim. Nie wiedzialem, ze powinienem od razu wrocic do domu. W klotni tyle zlego sobie powiedzielismy, a ona moje Kocham Cie juz nie doslyszala, tylko wtedy mowila, ze ma taki i taki numer konta i tam mam przelewc pieniadze na zycie, jak wyszedlem.
Wrocilem dopiero nastepnego dnia rano do mieszkania, gdzie juz nikogo nie zastalem.

Tak, zrobilem wiele zlego:
1. Nie bylem taki czuly, jak wczesniej.
2. Przestalem mowic jej o wszystkim, bo sie balem zaufac.
3. Konczylem dyskusje mowa o rozwodzie.
4. Wyszedlem z domu, co prawda 300 metrow dalej do rodzicow, ale opuscilem ja, razem z nasza coreczka.


Nie wiem, co mialbym zrobic, aby udowodnic jej, ze mimo tego, jak sie zachowywalem, to wciaz ja kochalem i kocham nadal, taka jaka jest. Nie wypominam jej niczego z przeszlosci, a moglbym. Nie jestem zly na ta sytuacje, ani za klotnie, a dwoje sie do tego przysluzylismy. Kocham ja z wszystkimi wadami, jakie znam, i ze wszystkimi problemami, jakie znam, ale tez z wadami i problemami, ktore dopiero odkryje...

Tesknie za nia strasznie i temu chce do niej pojechac. Bylem juz dwa razy w Polsce na wysiagniecie reki dla niej, i nie wykorzystala tego. Teraz tez tylko chce byc obok, nie wazne, jaki tego bedzie final. Wazne jest dla mnie byc blisko niej, czy bedzie chciala rozmawiac, czy bedzie chciala byc ze mna tuztuz, tego nie wiem, ja chce wiedziec sam dla siebie, ze sie wciaz nie poddaje i chce o nia zawalczyc, chociazby bedac obok, nie odnoszac pozytywnych efektow.

Przykro mi z tego powodu, co sie stalo. Zebralo sie tyle wszystkiego w ten rok, ze wkoncu wybuchlo. Przeprosilem juz moja zone za wszystko, a ona nadal mi wylicza nie tylko aktualnie problemy i bledy, ale tez wszystko z przeszlosci. Chcialbym udowodnic jej, ze ja kocham, ale nie wiem jak i nie wiem, czy to konieczne. Ja naprawde szczerze kocham.

[Samboja]

Rozmyte serce,

Bardzo mi przykro z powodu Twojej sytuacji. Zrozumiałe są emocje w takich chwilach.
Będzie dobrze, bo jesteś tu. A jak pojedziesz na spotkanie, to jeszcze lepiej.
Zanim tam dotrzesz posłuchaj tego:
http://adamszustak.pl/mil...ilosci-na-opak/

Rozmyte serce,

Bardzo mi przykro z powodu Twojej sytuacji. Zrozumiałe są emocje w takich chwilach.
Będzie dobrze, bo jesteś tu. A jak pojedziesz na spotkanie, to jeszcze lepiej.
Zanim tam dotrzesz posłuchaj tego:
http://adamszustak.pl/mil...ilosci-na-opak/

[porzucona_33]

Widać, że taki związek dobrze funkcjonował na odległość, a żyć razem nie dali rady. Tym bardziej, że żadne z nich nie chce opuszczać rodziny i swojego miejsca zamieszkania.

PS. Z tych postów wynika, że traktujesz przyjazd do Polski jak karę, poświęcenie z twojej strony:D nawet proponowałeś żonie żeby zamieszkać w innym kraju ale o Polsce nie było mowy. Kto ci daje prawo tak patrzeć na rodzinny kraj z góry i po co w takim układzie piszesz na polskim forum?

Widać, że taki związek dobrze funkcjonował na odległość, a żyć razem nie dali rady. Tym bardziej, że żadne z nich nie chce opuszczać rodziny i swojego miejsca zamieszkania.

PS. Z tych postów wynika, że traktujesz przyjazd do Polski jak karę, poświęcenie z twojej strony:D nawet proponowałeś żonie żeby zamieszkać w innym kraju ale o Polsce nie było mowy. Kto ci daje prawo tak patrzeć na rodzinny kraj z góry i po co w takim układzie piszesz na polskim forum?

[RozmyteSerce]

Jestem polakiem, jestem niemcem, jestem obojgiem, temu tutaj pisze.

Nie jest prawda, ze nie lubie Polski, nie jest prawda ze Niemcy sa achze cudowne, ale nie wyobrazam sobie zycia w Polsce, zylem tam 13 lat, wrocilem do Polski i po okresie 3 miesiecy znow wyemigrowalem. Nie chce sie bac o moja przyszlosc, o to, co bedzie, jak bede stary, chory i biedny. Nie chce zyc zmartwieniami, ktorych nie musze miec, jak moge dokonac wyboru.

Zawsze to mojej zonie tez tlumaczylem. Nie chce charowac od rana do wieczora, i nie miec czasu dla zony, dla corki. Chce wyjsc do pracy, wrocic i wiedziec, ze mam rodzine, czuc ja, czego niestety nie docenilem. Nie chce sie po prostu zamartwiac tym, jak bedzie wygladal nastepny dzien, czy przezyje czekajac w kolejce u lekarza, czy mojej coreczce niczego nie zabraknie. Nie chce zyc w strachu przed zyciem, przed staroscia, choroba, albo bieda.

Jestem polakiem, jestem niemcem, jestem obojgiem, temu tutaj pisze.

Nie jest prawda, ze nie lubie Polski, nie jest prawda ze Niemcy sa achze cudowne, ale nie wyobrazam sobie zycia w Polsce, zylem tam 13 lat, wrocilem do Polski i po okresie 3 miesiecy znow wyemigrowalem. Nie chce sie bac o moja przyszlosc, o to, co bedzie, jak bede stary, chory i biedny. Nie chce zyc zmartwieniami, ktorych nie musze miec, jak moge dokonac wyboru.

Zawsze to mojej zonie tez tlumaczylem. Nie chce charowac od rana do wieczora, i nie miec czasu dla zony, dla corki. Chce wyjsc do pracy, wrocic i wiedziec, ze mam rodzine, czuc ja, czego niestety nie docenilem. Nie chce sie po prostu zamartwiac tym, jak bedzie wygladal nastepny dzien, czy przezyje czekajac w kolejce u lekarza, czy mojej coreczce niczego nie zabraknie. Nie chce zyc w strachu przed zyciem, przed staroscia, choroba, albo bieda.

[Samboja]

Wielka i prawdziwa miłość, to taka jak ktoś do Ciebie strzela i prawie Cię zabija, a Ty idziesz do niego i mu wybaczasz i modlisz się o niego z całego serca, to miłość, gdy ktoś Cię zdradza, podepcze i zostawi a Ty wiernie czekasz na jego powrót, bo taką przysięgę składałeś, to taka, gdzie od ust odejmiesz, drugiemu oddasz, cenisz i chcesz dla niego jak najlepiej, nawet jeśli wymaga to odłożenie swoich pragnień i potrzeb na bok...wielka miłość to taka, jak z tej opowieści:

Myśliwy z zamiłowania pewnego dnia poznał kobietę marzeń, piękną i powabną, i bardzo wrażliwą. Była to dobra osoba, muchy by nie skrzywdziła, każde stworzenie było dla niej cudem natury. Zamiłowanie do przyrody ich połączyło. Myśliwy, z racji pasji od czasu do czasu musiał sięgnąć po broń i ustrzelić zwierzynę. Ale wiedział, że jego juz wtedy zona nie zniesie tego, że on zabija, tak bardzo współczuła i przezywała...po latach szczęśliwych wielu, gdy mężowi się zmarło, zona weszła do mężowej szopki...było tam bardzo dużo broni, strzelby rozmaite, obrazy polowań, atlasy ze zwierzętami oraz jej zdjęcie. Żona podeszła do broni, tej której tak nie lubiła...żadna z nich nie była użyta nigdy. Nie było ani głowy zwierzęcia na ścianie. Tylko miłość i szacunek przez całe ich długie życie...
bo miłość to wybór, to postawa...tym większa ile jest w stanie więcej znieść dla drugiego.
....wypływ myśli niekontrolowany ;)

Wielka i prawdziwa miłość, to taka jak ktoś do Ciebie strzela i prawie Cię zabija, a Ty idziesz do niego i mu wybaczasz i modlisz się o niego z całego serca, to miłość, gdy ktoś Cię zdradza, podepcze i zostawi a Ty wiernie czekasz na jego powrót, bo taką przysięgę składałeś, to taka, gdzie od ust odejmiesz, drugiemu oddasz, cenisz i chcesz dla niego jak najlepiej, nawet jeśli wymaga to odłożenie swoich pragnień i potrzeb na bok...wielka miłość to taka, jak z tej opowieści:

Myśliwy z zamiłowania pewnego dnia poznał kobietę marzeń, piękną i powabną, i bardzo wrażliwą. Była to dobra osoba, muchy by nie skrzywdziła, każde stworzenie było dla niej cudem natury. Zamiłowanie do przyrody ich połączyło. Myśliwy, z racji pasji od czasu do czasu musiał sięgnąć po broń i ustrzelić zwierzynę. Ale wiedział, że jego juz wtedy zona nie zniesie tego, że on zabija, tak bardzo współczuła i przezywała...po latach szczęśliwych wielu, gdy mężowi się zmarło, zona weszła do mężowej szopki...było tam bardzo dużo broni, strzelby rozmaite, obrazy polowań, atlasy ze zwierzętami oraz jej zdjęcie. Żona podeszła do broni, tej której tak nie lubiła...żadna z nich nie była użyta nigdy. Nie było ani głowy zwierzęcia na ścianie. Tylko miłość i szacunek przez całe ich długie życie...
bo miłość to wybór, to postawa...tym większa ile jest w stanie więcej znieść dla drugiego.
....wypływ myśli niekontrolowany ;)

[krasnobar]

[kenya]

Widzę, że wątek patriotyczny się niepostrzeżenie wkradł, a niepotrzebnie, bo nie ma to ŻADNEGO związku z omawianym wątkiem

Nie dziwię się autorowi, że preferuje do wspólnego życia miejsce, gdzie praca gwarantuje mu godziwą płacę i brak zmartwień przynajmniej na poziomie zwykłej egzystencji.
Poza tym, nie miejsce życia pary jest ważne, to jest sprawa absolutnie drugorzędna, tylko fakt, że dwoje dorosłych ludzi żadną miarą porozumieć się z jakichś powodów nie może i tu jest prawdziwa przyczyna ich problemów i nad tym należy się dogłębnie zastanowić.
W życiu bywa często tak, że jedno z małżonków wykonuje zawód który wymaga długich pobytów poza krajem rodzinnym a jednak porozumienie jest i życie rodzinne istnieje.
Idąc dalej widzę masę rodzin, których mąż czy żona lub oboje NIGDY nie wyściubili nosa poza miejsca swojego zamieszkania a jednak w ich przypadku bycie razem nie jest żadną gwarancją na udane wspólne życie.

Myślę, że naszą rolą jest przede wszystkim autora wątku nie zniechęcać lecz znaleźć jakieś istotne przesłanki ku temu by zachęcić go pracy nad sobą i nad związkiem, by rodzina mogła się ostatecznie scalić, szczególnie że autor deklaruje miłość do żony.

RS, lista Twoich przewinień jest zaiste imponująca - to oczywiście żart.
Masz/ macie sobie różne rzeczy do zarzucenia ale bez przesady, nie stało się NIC takiego co miałoby rzucić cień na wasze przyszłe życie, coś co stoi na przeszkodzie by je odbudować i cieszyć się razem.

Nie było zdrady, nie było nieślubnych dzieci, nie było oszustw wielkiego kalibru, które tu na forum wielu ludziom nie stoją na przeszkodzie by mieć wiarę we wspólną przyszłość a w sytuacjach gdzie niemal ręce opadają zagrzewa się ich do ratowania małżeństwa.
Tak więc i ja Cię zagrzewam, kibicuję i nie odbieram nadziei.

Widzę, że wątek patriotyczny się niepostrzeżenie wkradł, a niepotrzebnie, bo nie ma to ŻADNEGO związku z omawianym wątkiem

Nie dziwię się autorowi, że preferuje do wspólnego życia miejsce, gdzie praca gwarantuje mu godziwą płacę i brak zmartwień przynajmniej na poziomie zwykłej egzystencji.
Poza tym, nie miejsce życia pary jest ważne, to jest sprawa absolutnie drugorzędna, tylko fakt, że dwoje dorosłych ludzi żadną miarą porozumieć się z jakichś powodów nie może i tu jest prawdziwa przyczyna ich problemów i nad tym należy się dogłębnie zastanowić.
W życiu bywa często tak, że jedno z małżonków wykonuje zawód który wymaga długich pobytów poza krajem rodzinnym a jednak porozumienie jest i życie rodzinne istnieje.
Idąc dalej widzę masę rodzin, których mąż czy żona lub oboje NIGDY nie wyściubili nosa poza miejsca swojego zamieszkania a jednak w ich przypadku bycie razem nie jest żadną gwarancją na udane wspólne życie.

Myślę, że naszą rolą jest przede wszystkim autora wątku nie zniechęcać lecz znaleźć jakieś istotne przesłanki ku temu by zachęcić go pracy nad sobą i nad związkiem, by rodzina mogła się ostatecznie scalić, szczególnie że autor deklaruje miłość do żony.

RS, lista Twoich przewinień jest zaiste imponująca - to oczywiście żart.
Masz/ macie sobie różne rzeczy do zarzucenia ale bez przesady, nie stało się NIC takiego co miałoby rzucić cień na wasze przyszłe życie, coś co stoi na przeszkodzie by je odbudować i cieszyć się razem.

Nie było zdrady, nie było nieślubnych dzieci, nie było oszustw wielkiego kalibru, które tu na forum wielu ludziom nie stoją na przeszkodzie by mieć wiarę we wspólną przyszłość a w sytuacjach gdzie niemal ręce opadają zagrzewa się ich do ratowania małżeństwa.
Tak więc i ja Cię zagrzewam, kibicuję i nie odbieram nadziei.

[macko]

RS - czy Twojej żonie odpowiadała sytuacja, w której TY odkładasz na dom czy ślub, w której ona ma dostęp do WASZYCH pieniędzy jeśli TY jej dasz kartę do konta, w której to TY organizujesz wycieczki do parku itd?
Jaka była rola Twojej żony w tym wszystkim i czy jej to odpowiadało?

Dosyć lekko zbyłeś to co napisał Krasnobar, a miało to charakter raczej trudno "zbywalny".
Można odnieść wrażenie (oby mylne), że nie jest łatwo z Tobą dyskutować, że nie dopuszczasz argumentów innych.

Czy Wy w ogóle dobrze się poznaliście? Znajomość na odległość, potem ciąża i ślub.
Powtarzasz, że 40 razy w ciągu 5 lat przyjechałeś żeby być z narzeczoną. Dla mnie to tylko 40 razy, to średnio zaledwie raz na 7 tygodni.
Jesteś pewny, że żona miała okazję poznać Cię takiego jakim jesteś naprawdę?

RS - czy Twojej żonie odpowiadała sytuacja, w której TY odkładasz na dom czy ślub, w której ona ma dostęp do WASZYCH pieniędzy jeśli TY jej dasz kartę do konta, w której to TY organizujesz wycieczki do parku itd?
Jaka była rola Twojej żony w tym wszystkim i czy jej to odpowiadało?

Dosyć lekko zbyłeś to co napisał Krasnobar, a miało to charakter raczej trudno "zbywalny".
Można odnieść wrażenie (oby mylne), że nie jest łatwo z Tobą dyskutować, że nie dopuszczasz argumentów innych.

Czy Wy w ogóle dobrze się poznaliście? Znajomość na odległość, potem ciąża i ślub.
Powtarzasz, że 40 razy w ciągu 5 lat przyjechałeś żeby być z narzeczoną. Dla mnie to tylko 40 razy, to średnio zaledwie raz na 7 tygodni.
Jesteś pewny, że żona miała okazję poznać Cię takiego jakim jesteś naprawdę?