Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
pożycie intymne- zbliża czy rozdziela małżonków?
Autor Wiadomość
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 20:56   

Joozef
Wg Tiliany co nie powiesz bedziesz przegrany.
Powiesz : "chce sie kochać" - wyjdzie że się DOMAGASZ seksu.
Powiedz : "proszę , kochajny się" - wyjdzie że prosisz i zona cie nie bedzie szanować.
Zostaje czekać aż żona się domyśli....za rok
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:06   

Domaganie się, proszenie - na jedno wychodzi. Tak, to się naprawdę równa z utratą szacunku w oczach kobiety. Jak prosisz kobietę o seks, ona ma nad tobą władzę, może cię tym seksem szantażować - jak żona joozefa.

To nie jest tylko moja opinia - choćby ks. Pawlukiewicz mówi dokładnie to samo. A ja to bardzo mocno poczułam w ostatnich dniach, kiedy ja nie miałam ochoty na seks (chyba tak naprawdę pierwszy raz od kiedy jestem żoną mojego męża).
 
     
joozef
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:15   

Jak to świadczy o kobiecie, że potrzebuje i chce szantażować męża brakiem seksu? Dla mnie masakra. Przecież to znaczy, że brakuje już innych argumentów.
A tak wogóle, to nie uważacie, że nie powinno być wogóle pytań w stylu "będziesz się ze mną dziś kochać?" Jak obydwoje są "normalni" to sami to wyczują. I takie jest moje zdanie. Każdy inny stan to stan chorobowy
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:29   

Dlaczego więc pozwalasz na to swojej żonie?

Zgadzam się, że to chore. W idealnej sytuacji, mąż i żona pragną się ciągle, a nawet jak któreś z nich jest akurat zmęczone czy z innego powodu odmawia, to nie stanowi to żadnego problemu dla żadnej ze stron, nie powoduje żalu ani poczucia winy. Sytuacja, kiedy jedna ze stron musi prosić czy się domagać seksu, JEST patologiczna.

W sytuacji wzajemnego szacunku i miłości, nie ma takiej sytuacji, kiedy ktoś o seks prosi, bo to poniża obie strony.
 
     
joozef
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:40   

A działa to tak:
jeżeli facet wie, że jeżeli nie dziś to jutro, pojutrze albo za dni kilka nie musi prosić. Nie musi błagać i się starać, bo po prostu wie, że akurat dziś nie jest "ten dzień"
A jeżeli każdorazowo prosi to czuje się jak szmata. I to paradoksalnie facet jest wykorzystywany. Pierszy raz prośba - odmowa. Drugi - odmowa, trzeci - odmowa, ... n-ty - odmowa. I na końcu co? "jesteś uzależnony od seksu, bo chcesz się kochać codziennie!" I tak łatwo z męża zrobić seksoholika dlatego że nie odpuszcza i chce wykorzystywac każdą nadarzającą się okazję.
A gdyby wiedział, że prędzej czy później będzie to czego tak obydwoje chcą - nie byłoby wogóle problemu.
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:43   

I właśnie dlatego nie proś. Nie szmać się.

Sam przecież widzisz ten mechanizm.
 
     
joozef
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:48   

Niestety w mojej sytacji równa się to brakowi jakichkolwiek bliskości, nie tylko seksu. Myślę o dotyku, przytulaniu, pocałunkach. Ale może tak być musi. Zobaczymy ile wytrzymam.
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 21:55   

joozef napisał/a:
Pierszy raz prośba - odmowa. Drugi - odmowa, trzeci - odmowa, ... n-ty - odmowa. I na końcu co


ktoś tu kiedyś napisał,że seks u kobiety zaczyna się od porannej kawy.................skoro pierwszy raz,drugi raz,trzeci coś nie gra,może czas zmienić metodę?może czas zwrócić się twarzą i sercem w kierunku kobiety i sprawdzić,czy aby na pewno nie robię czegoś nie tak?przypomnij sobie czas narzeczeństwa,swoje zaloty........starania............wystarczało Ci,że trzymałeś za dłoń swoją ukochaną,teraz -bo żona-to sięgasz po nią,kiedy masz ochotę,a to tak nie działa.................myślisz,że tyle kobiet musi się mylić?że te wszystkie kobiety,które odmawiają,odtrącają nas nachalnych się mylą?że wszystkie się uwzięły?ja też nie od razu,ale dość szybko załapałem,że jak będę szukał przyczyn po stronie żony,to nie uratuję swojego małżeństwa i tak zresztą też się stało..............................jeśli przez cały dzień żona nie otrzymała od Ciebie ani jednego ciepłego gestu,słowa,komplementu,które świadczyłyby o tym,że jest Ci bliska i droga NAWET jeśli nie ma to na celu wyłudzenie seksu,ot komplement,żeby jej bylo przyjemnie,bo JEST i to Ci wystarczy,to czemu się chłopie dziwisz?podstawowa sprawa-babeczki się różnią od nas facetów diametralnie w tej dziedzinie,w podejściu do tych spraw.................a że nam się nie chce,że chcemy podane na tacy,że żądamy,że może niektórzy(nie mówię o Tobie)są przywykli do pbrazków z porno,że tam zawsze chętne,namiętne,nawet zaraz po sprzątaniu,to potem oczekiwania co do pożycia są niewspółmierne do wysiłku...........żona nie oznacza terenu zdobytego,zaklepanego,o którego już adorować nie ma potrzeby...................one mają taką potrzebę i jeśli tę potrzebę im zapewnimy,seksu i bliskości będziemy mieli tyle,że sami będziemy się opędzać..........................nie neguj od razu....................najpierw sprawdź,przetestuj...............a potem możesz negować..................ci,co sprawdzili,nie żałują.................polecam Dobsona "Co każda żona chciałaby,aby jej mąż wiedział o kobietach" i Pulikowskiego "Ewa czuje inaczej" i "Krokodyl dla ukochanej"..............nie słuchaj facetów,którzy sami mają nieudane pożycie i będą Cię wspierać w nic-nierobieniu, a najlepiej w tym,byś przerabiał żonę,bo na pewno Twoje podejście jest super...........NIE JEST...............ich rady można włożyć w kieszeń,bo ich życie jakoś nie pokazuje,by to odniosło sukces..........................moje póki co pokazało,że ta droga doprowadziła do upadku mój związek............................pozdrawiam,Szymon.
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 22:04   

krasnobar ma rację, a to, co napisał, nasunęło mi jeszcze jedną myśl. Chcesz prawdziwego szacunku, podziwu i pożądania żony? ODMÓW seksu, kiedy ona będzie gotowa ci go zaproponować. Nie ze złośliwością, ale z ogromnym nabożeństwem dla jej kobiecości, z miłością. Pocałuj w rękę albo w czoło, i z czułością powiedz, że tobie to wystarczy. A wtedy żona sama zacznie zabiegać o seks.
 
     
joozef
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 22:07   

Trudno mi sobie wyobrazic taką sytuację.
A krasnobarowi wyjaśnie, że to nie tak, że nic nie robie. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat mojego małżeństwa polecam swój wątek http://www.kryzys.org/vie...der=asc&start=0

i żeby było jasne - znowu spłycasz temat. - nie sięgam po nią kiedy mam ochotę. Nie mam niewiadomo jakich obrazów z filmów przed oczami. I nie jestem leniem, który nic nie robi, tylko zrzuca winę na żone. Tak że trochę niecelny strzał
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-25, 22:19   

czytałem,joozefie,ale wiesz,co-pisałem to kiedyś-kobiety mają jakieś radary.........ten radar jej powie to,czego Ty sam sobie nie uświadamiasz,mianowicie,że jeśli coś robisz miłego dla niej,to nie bezinteresownie............(a może sobie uświadamiasz,ale myślisz,że tak powinno być?)dlatego tak ważne jest,by w głowie,w sobie samym zmienić to myślenie i spojrzenie na żonę,jako osobę,osobowość,a nie tylko ciało(nie uważam,że traktujesz ją jak gumową lalkę,ale fakt,że tak kobiety tak odbierają, MUSIMY uznać za fakt,bo takie są ich odczucia,one nic na to nie poradzą,ale my możemy.....................da się to zmienić w myśleniu,skoro mnie się udało,który miał zafiksowanie na tym temacie i IDENTYCZNE podejście do tych spraw jak Ty,to i Tobie się uda............moje zmiany nastąpiły za późno........nie-żona już nie chciała sprawdzać moich zmian........w zamian za to związała się z gościem,który przez wiele,wiele miesięcy zwracał uwagę na to,na co ja nie zwracałem-na jej duszę,zainteresowania,kobiecość w tym intelektualnym znaczeniu,a nie cielesnym...............nie oszukujmy się,do seksu też doszło,ale nie seksu jej brakowało..............tylko czegoś,co teoretycznie nie jest z nim w ogóle związane............w Kościele przysięgamy miłość..............i nie sądzę,by chodziło o miłość do ciała..................tylko do duszy.............Bóg to super wymyślił,tam gdzie dusze się kochają,nie ma najmniejszych problemów z pożyciem.................od nas facetów zalezy,czy odwrócimy kolejność i zwrócimy się w kierunku duszy żony...............bądź wytrwały w tym,a sam się zadziwisz efektami.................ja nie zdązyłem.............za uparty byłem i głupiomądry..........miałem też doradców,którzy wieszali psay na mojej żonie,że jej odwaliło i że sama nie wie,czego chce..........no cóż...........człowiek zawsze chetniej słucha tego,co chce uslyszeć,a nie to,co powinien.........
ale to tylko moje sugestie.................uczynisz jak zechcesz,Twoja decyzja.............masz moją modlitwę,macie oboje............pozdrawiam,Szymon.
 
     
helenast
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-26, 07:27   

tiliana napisał/a:

Domaganie się, proszenie - na jedno wychodzi. Tak, to się naprawdę równa z utratą szacunku w oczach kobiety. Jak prosisz kobietę o seks, ona ma nad tobą władzę, może cię tym seksem szantażować - jak żona joozefa.

To nie jest tylko moja opinia - choćby ks. Pawlukiewicz mówi dokładnie to samo.


Hm ... wybaczcie, ale żaden ksiądz nie jest I nie będzie dla mnie autorytetem w sprawie pożycia intymnego w małżeństwie, a tym bardziej sexu i zachowań z tym związanych.... Tiliana proszę mów w swoim imieniu, a nie generalizuj wszystkie kobiety ... ja mam inne zdanie z tą utratą szacunku ....

Ja się jeszcze nie spotkałam z taką postawą ... postawą władzy nad mężczyzną/ kobietą, szantażu w sprawach współżycia... zgadzam się z Joozefem - co to świadczy o takim człowieku ?! ....

KAŻDA ... każda para jest inna, każde małżeństwo układa sobie własne pożycie jak chce i nie ma złotej rady dla wszystkich jednakowej...

Może po prostu , gdy coś się psuje należałoby usiąść, porozmawiać, wyjaśnić , powiedzieć o swoich pragnieniach, potrzebach, oczekiwaniach... Czy tak nie łatwiej ???

W rozmowie - szczerej rozmowie wyjdzie, czy zmiana zachowań męża/żony wynika z :
może choroby, złego samopoczucia, dołku, problemów, może okresu zmian hormonalnych, chęci zmiany - udoskonalenia- wprowadzenia czegoś nowego do współżycia seksualnego itd... itd.... czynników jest tak wiele i gdybanie, wymyślanie , szukanie na siłę nic nie da bez wypowiedzenia tego na głos ....

Jedyny środek/ lekarstwo to po prostu ... ROZMOWA ....
90 % konfliktów , nieporozumień, kryzysów wynika z braku komunikacji, braku rozmowy, braku otwartości, może i odwagi w wypowiedzeniu swoich oczekiwań, swojego niezadowolenia, bólu, nawet złości... Kiedyś miałam takie przekonanie,że mąż powinien się sam domyśleć - nic bardziej mylnego !!! Ja się złościłam i dąsałam ,że on się nie domyśla - on się złościł ,bo nie wiedział czego ja chcę ... teraz wiem ,że to był największy błąd i wypowiadając na głos co mnie gryzie, czego pragnę naprawdę jest lepiej ...
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-26, 07:52   

helenast napisał/a:
tiliana napisał/a:

Domaganie się, proszenie - na jedno wychodzi. Tak, to się naprawdę równa z utratą szacunku w oczach kobiety. Jak prosisz kobietę o seks, ona ma nad tobą władzę, może cię tym seksem szantażować - jak żona joozefa.

To nie jest tylko moja opinia - choćby ks. Pawlukiewicz mówi dokładnie to samo.


Hm ... wybaczcie, ale żaden ksiądz nie jest I nie będzie dla mnie autorytetem w sprawie pożycia intymnego w małżeństwie, a tym bardziej sexu i zachowań z tym związanych.... Tiliana proszę mów w swoim imieniu, a nie generalizuj wszystkie kobiety ... ja mam inne zdanie z tą utratą szacunku ....

Ja się jeszcze nie spotkałam z taką postawą ... postawą władzy nad mężczyzną/ kobietą, szantażu w sprawach współżycia... zgadzam się z Joozefem - co to świadczy o takim człowieku ?! ....

KAŻDA ... każda para jest inna, każde małżeństwo układa sobie własne pożycie jak chce i nie ma złotej rady dla wszystkich jednakowej...

Może po prostu , gdy coś się psuje należałoby usiąść, porozmawiać, wyjaśnić , powiedzieć o swoich pragnieniach, potrzebach, oczekiwaniach... Czy tak nie łatwiej ???

W rozmowie - szczerej rozmowie wyjdzie, czy zmiana zachowań męża/żony wynika z :
może choroby, złego samopoczucia, dołku, problemów, może okresu zmian hormonalnych, chęci zmiany - udoskonalenia- wprowadzenia czegoś nowego do współżycia seksualnego itd... itd.... czynników jest tak wiele i gdybanie, wymyślanie , szukanie na siłę nic nie da bez wypowiedzenia tego na głos ....

Jedyny środek/ lekarstwo to po prostu ... ROZMOWA ....
90 % konfliktów , nieporozumień, kryzysów wynika z braku komunikacji, braku rozmowy, braku otwartości, może i odwagi w wypowiedzeniu swoich oczekiwań, swojego niezadowolenia, bólu, nawet złości... Kiedyś miałam takie przekonanie,że mąż powinien się sam domyśleć - nic bardziej mylnego !!! Ja się złościłam i dąsałam ,że on się nie domyśla - on się złościł ,bo nie wiedział czego ja chcę ... teraz wiem ,że to był największy błąd i wypowiadając na głos co mnie gryzie, czego pragnę naprawdę jest lepiej ...


Heleno - sama bym coś innego powiedziała jeszcze ze dwa tygodnie temu, bo nie miałam wcześniej takiego doświadczenia, żeby mnie mąż prosił o seks, kiedy ja tego nie chcę. Zawsze wcześniej chciałam. On nigdy wcześniej nie prosił. Ja tego nie wykorzystałam, jako środka szantażu - ale od tamtej pory rozumiem, jak jest to łatwe, jak bardzo możliwe.

Rozmowa? Super, zawsze tak to robiliśmy. Ale to działa wtedy, kiedy obie strony chcą rozmawiać, kiedy są otwarte na drugą stronę. W sytuacji kiedy do jednej ze stron nic nie dociera, bo jest skupiona tylko na sobie i swoich potrzebach, rozmowa do niczego nie prowadzi.
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-04-26, 08:05   

:mrgreen:
Generalnie wszyscy macie rację .
Krasnobar , Józef , Tiliana i helenast ,
ale to takie mądrości ogólne , ogólne zasady .
Ale już do konkretnej sytuacji trezba by indywidualnego podejścia .


Krasnobar ładnie pisze - i zgadza się .
Tylko , że takie małżeństwa to są niezwykle rzadkie .
Zwykle tak idealnie nie jest .
A juz na forum to same PRZYPADKI MAŁZEŃSTW W KRYZYSACH .
Dlatego trudno , niemożliwe czasem .
Helenast - czasem i rozmowa niemożliwa , nie da się kogoś zmusić do rozmowy .

A kobiety - świadomie lub mniej , tylko wyjatkowo lub zawsze
grają na seksie . Czasem niby nawet w żartach .
Wiadomo komu bardziej zwykle zależy
i wiadomo że MOCNO zależy .
Wiadomo rządź i dziel , udzielaj audiencji .
Oczywiście , że to podpada pod patologię , a w skrajnych przypadkach
to po prostu prostytucja małżeńska .
I często "petent" jest wykorzystywany .
A już to , że chce mu się codziennie ( zwłaszcza odliczając dni plodne )
nie nazwał bym seksoholizmem . :mrgreen:
Ale też Józef - to co mówi Krasnobar jest prawdą ,
choć ciut chyba nadymaną .
Trudno wciąż zdobywać tę samą górę .
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8