[Orsz]

Stanisławie nie zdadzam się z Tobą że małeństwo nie jest dla wszystkich. Jest dla wszystkich z wyjątkiem duchownych.
Czy znaczy że jest łatwe? Wręcz przeciwnie... jest wyjątkowo trudne. To co napisałeś o wszystkich koniecznych cechach waunkujących dobre małżeństwo to wszystko prawda. I z tego punktu widzenia może się wydawać wręcz niemożliwe. Nikt tego nie spełni. Niedościgniony ideał a zarazem konieczność.
Więc może małżeństwo jest dla nikogo? Pan Bóg zakpił z nas?

Nie prawda. Dał nam pomoce. I tu wymieniłbym
a) czystość
b) skromność wstydliwość
c) dobre maniery
d) miłość romantyczną
e) intymność
f) sakrament
g) poczucie godności, honoru
kolejnośc nie koniecznie odpowiednia

To nie jest tak, że do małżeństwa mamy być przygotowani. Odwrotnie... To małżeństwo ma nas uświęcać. I jeśli tylko nie zakpimy z tych pomocy... przyrodzonych nam instynktów które świat całkowicie wykpił, odrzucił to powinno być dobrze.

I tu tez pytanie do autorki wątku. Na ile to wszystko było obecne w jej życiu? Na ile obecna sytuacja jest konsekwencją. Leczenie objawowe nie ma sensu... trzeba sięgnąć przyczyn. A poza odwróceniem się od Boga to jest to właśnie. Moim zdaniem punkty a-g.


Zapomniałem o jeszcze jednym punkcie.. h. Choć może to powinien być punkt... a.
Szacunek i posłuszeńśtwo względem rodziców, starszych, wychowawców. Uznanie ich autorytetu. O ile oczywiście na ten autorytet zasługują. Bo jeśli nie to jest to problem zasadniczy.
No i jeszcze autorytet kościoła. Jak to wyglądało w naszym życiu?

Stanisławie nie zdadzam się z Tobą że małeństwo nie jest dla wszystkich. Jest dla wszystkich z wyjątkiem duchownych.
Czy znaczy że jest łatwe? Wręcz przeciwnie... jest wyjątkowo trudne. To co napisałeś o wszystkich koniecznych cechach waunkujących dobre małżeństwo to wszystko prawda. I z tego punktu widzenia może się wydawać wręcz niemożliwe. Nikt tego nie spełni. Niedościgniony ideał a zarazem konieczność.
Więc może małżeństwo jest dla nikogo? Pan Bóg zakpił z nas?

Nie prawda. Dał nam pomoce. I tu wymieniłbym
a) czystość
b) skromność wstydliwość
c) dobre maniery
d) miłość romantyczną
e) intymność
f) sakrament
g) poczucie godności, honoru
kolejnośc nie koniecznie odpowiednia

To nie jest tak, że do małżeństwa mamy być przygotowani. Odwrotnie... To małżeństwo ma nas uświęcać. I jeśli tylko nie zakpimy z tych pomocy... przyrodzonych nam instynktów które świat całkowicie wykpił, odrzucił to powinno być dobrze.

I tu tez pytanie do autorki wątku. Na ile to wszystko było obecne w jej życiu? Na ile obecna sytuacja jest konsekwencją. Leczenie objawowe nie ma sensu... trzeba sięgnąć przyczyn. A poza odwróceniem się od Boga to jest to właśnie. Moim zdaniem punkty a-g.


Zapomniałem o jeszcze jednym punkcie.. h. Choć może to powinien być punkt... a.
Szacunek i posłuszeńśtwo względem rodziców, starszych, wychowawców. Uznanie ich autorytetu. O ile oczywiście na ten autorytet zasługują. Bo jeśli nie to jest to problem zasadniczy.
No i jeszcze autorytet kościoła. Jak to wyglądało w naszym życiu?

[porzucona_33]

Nie zgadzam się z powyższym postem. Do małżeństwa właśnie trzeba być przygotowanym i im lepsze odbierze się przygotowanie z domu rodzinnego, tym lepiej człowiek się porusza we własnej rodzinie. Ok, w małżeństwie można się podciągnąć w pewnych sprawach. Ale nie na zasadzie, że małżeństwo leczy nasze braki z dzieciństwa, braki w systemie wartości, w poczuciu własnej wartości i własnego światopoglądu itd. Człowiek powinien być jakoś ukształtowany, wtedy może dawać coś od siebie drugiej osobie a jednocześnie być niezależny, jak pisałam wyżej. Jak tego nie ma, własnego fundamentu to jest otwarta droga do takiej relacji jak opisano w tym wątku. Ja uważam, że małżeństwo jest dla wszystkich, którzy dojrzeli do takiej relacji.

Nie zgadzam się z powyższym postem. Do małżeństwa właśnie trzeba być przygotowanym i im lepsze odbierze się przygotowanie z domu rodzinnego, tym lepiej człowiek się porusza we własnej rodzinie. Ok, w małżeństwie można się podciągnąć w pewnych sprawach. Ale nie na zasadzie, że małżeństwo leczy nasze braki z dzieciństwa, braki w systemie wartości, w poczuciu własnej wartości i własnego światopoglądu itd. Człowiek powinien być jakoś ukształtowany, wtedy może dawać coś od siebie drugiej osobie a jednocześnie być niezależny, jak pisałam wyżej. Jak tego nie ma, własnego fundamentu to jest otwarta droga do takiej relacji jak opisano w tym wątku. Ja uważam, że małżeństwo jest dla wszystkich, którzy dojrzeli do takiej relacji.

[grzegorz_]

Do małżeństwa to musi być jakieś uczucie.
Nie ma co prochu wymyślać, znana teoria Sternberga :
Pasja(namiętność) - Intymność - Zobowiązanie.
Jak ludzie mądrze żyją to przechodzą płynnie z jednej fazy do drugiej.
Jak przeskoczą z namiętności do zobowiązania bez intymności
to mnożą różne powody do tego, że warto razem być (religia, kredyt, dzieci) a i tak są nieszczęśliwi.
Choć to i tak lepsza sytuacja niż taka, gdy od razu wskakują w "zobowiązanie" (bo np dziecko w drodze, więc trzeba się żenić). Wtedy nawet wspominac nie mają co.

Do małżeństwa to musi być jakieś uczucie.
Nie ma co prochu wymyślać, znana teoria Sternberga :
Pasja(namiętność) - Intymność - Zobowiązanie.
Jak ludzie mądrze żyją to przechodzą płynnie z jednej fazy do drugiej.
Jak przeskoczą z namiętności do zobowiązania bez intymności
to mnożą różne powody do tego, że warto razem być (religia, kredyt, dzieci) a i tak są nieszczęśliwi.
Choć to i tak lepsza sytuacja niż taka, gdy od razu wskakują w "zobowiązanie" (bo np dziecko w drodze, więc trzeba się żenić). Wtedy nawet wspominac nie mają co.

[krasnobar]

[grzegorz_]

[K_]

Eh- nie widzę dylematu intymność, czy Biblia. To są zupełnie inne wymiary/płaszczyzny, które mogą współegzystować. Dla przykładu: wiele procesów psychicznych współwystępuje z chemicznymi procesami. Można o namiętności mówić fizjologicznie, chemicznie, a można od strony procesów poznawczych, itd. I co z tego? Po prostu mówicie o innej płaszczyźnie. O co się spierać?

Rzeczywistość duchowa ma do siebie to, że potrafi uporządkować wszystkie inne w życiu. Relacje, ciało, wszystko przy okazji, tak jakby mimochodem, ustawia w najdoskonalszym miejscu. Mówię o duchowości, nie samej zewnętrznej religijności. Mówię o sercu (nie w sensie emocji)-tylko istoty jestestwa, "duszy naszej duszy", jak to nazwała C. de Hueck Doherty. W naszym sercu- głębi naszego istnienia spotykamy się z Bogiem. Jeżeli wchodzi się na tę tajemniczą i fascynującą ścieżkę - żyje się możliwie najpełniej, często prościej i nie da się tego pogodzić z relacjami pełnymi zależności, manipulacją. Zresztą relacja z Jezusem przestaje być środkiem do celu (np. utrzymania pełnej zależności relacji z współmałżonkiem). Ta relacja sprawia mimochodem, przy okazji, że umiemy stać się dobrym małżonkiem (także takim, który nie pozwala drugiej osobie na niszczące zachowania- bo małżonkowi to szkodzi w rozwoju;) Tak więc w ten sposób od znajomości Biblii może zależeć małżeństwo. Tylko do czytania Biblii przydają się "światłe oczy serca". Nie wiem, czy używam właściwie słów

Eh- nie widzę dylematu intymność, czy Biblia. To są zupełnie inne wymiary/płaszczyzny, które mogą współegzystować. Dla przykładu: wiele procesów psychicznych współwystępuje z chemicznymi procesami. Można o namiętności mówić fizjologicznie, chemicznie, a można od strony procesów poznawczych, itd. I co z tego? Po prostu mówicie o innej płaszczyźnie. O co się spierać?

Rzeczywistość duchowa ma do siebie to, że potrafi uporządkować wszystkie inne w życiu. Relacje, ciało, wszystko przy okazji, tak jakby mimochodem, ustawia w najdoskonalszym miejscu. Mówię o duchowości, nie samej zewnętrznej religijności. Mówię o sercu (nie w sensie emocji)-tylko istoty jestestwa, "duszy naszej duszy", jak to nazwała C. de Hueck Doherty. W naszym sercu- głębi naszego istnienia spotykamy się z Bogiem. Jeżeli wchodzi się na tę tajemniczą i fascynującą ścieżkę - żyje się możliwie najpełniej, często prościej i nie da się tego pogodzić z relacjami pełnymi zależności, manipulacją. Zresztą relacja z Jezusem przestaje być środkiem do celu (np. utrzymania pełnej zależności relacji z współmałżonkiem). Ta relacja sprawia mimochodem, przy okazji, że umiemy stać się dobrym małżonkiem (także takim, który nie pozwala drugiej osobie na niszczące zachowania- bo małżonkowi to szkodzi w rozwoju;) Tak więc w ten sposób od znajomości Biblii może zależeć małżeństwo. Tylko do czytania Biblii przydają się "światłe oczy serca". Nie wiem, czy używam właściwie słów

[MonikaMaria3]

[Orsz]

Porzucona, ja się z Tobą zgadzam. Problem tkwi w tym terminie przygotowany.
Otóż dla mnei przygotowywać to podjąć jakieś konkretne działania które pozwolą mi przygotować się do małżeństwa niczym do zdania egzaminu na prawo jazdy. Ot... zapisuję się na kurs i nie ważne kim jestem teraz... za rok wychodzi ze szkółki gotowy produkt odpowiednio przygotowany. I tak się nie da. Moim zdaniem żadne rekolekcje nie pomogą... nic nie pomoże... w tym przypadku w cuda nie wierzę.
Piszesz że przygotowywać się należy w domu rodzinnym... przpraszam ... co ja napisałem? Autorytety rodzicielskie to podstawa... być może nawet punkt a.
Mi chodziło o to że do małżeństwa nie trzeba nic nadzwyczajnego i nie trzeba się go uczyć niczego... ani relacji ... ani komunikacji ... ani różnic międzypłciowych ... ani płciowości... nic z tych rzeczy. Pulikowski mógłby być nie potrzebny. Pulikowski jest potrzebny inwalidom duchowym, emocjonalnym, psychicznym, seksuologicznym dzisiejszego świata... wypaczonym przez złe realcje we własnych rodzinach... złe towarzystwo ... ksiązki czasopisma młodzierzowe... telewizje .. radio ... interent ... modę i wiele innych złych rzeczy.

Cytat:

Jak tego nie ma, własnego fundamentu to jest otwarta droga do takiej relacji jak opisano w tym wątku.

Ależ oczywiście.
Punkty a-h. Z tym że ... mała korekta... doświadczenie dowiodzi że miłość romantyczna nie jest konieczna. Małżeństwo z rozsądku też może być dobre. Tak mi się wydaje.

Cytat:

Ja uważam, że małżeństwo jest dla wszystkich, którzy dojrzeli do takiej relacji.

Ależ oczywiście. Punkty a-h. Do punktu g) dodałbym jeszcze odpowiedzialność. To też jest normalny instynkt u każdego normalnego człowieka.
Małżeństwo to takie coś co ma dać szczęście normalnym ludziom. Kiedyś zdaje się większość była normalna.. teraz jedynie nieliczni. I normalny człowiek niczego nie musi się uczyć, nie musi się przygotowywać. Jest przygotowany bo jest normalny.
czysty, skromny, kulturalny, wrażliwy na piękno, otwarty na drugiego człowieka, szczery, znający swoją wartość i wiedzący po co żyje.

Porzucona, ja się z Tobą zgadzam. Problem tkwi w tym terminie przygotowany.
Otóż dla mnei przygotowywać to podjąć jakieś konkretne działania które pozwolą mi przygotować się do małżeństwa niczym do zdania egzaminu na prawo jazdy. Ot... zapisuję się na kurs i nie ważne kim jestem teraz... za rok wychodzi ze szkółki gotowy produkt odpowiednio przygotowany. I tak się nie da. Moim zdaniem żadne rekolekcje nie pomogą... nic nie pomoże... w tym przypadku w cuda nie wierzę.
Piszesz że przygotowywać się należy w domu rodzinnym... przpraszam ... co ja napisałem? Autorytety rodzicielskie to podstawa... być może nawet punkt a.
Mi chodziło o to że do małżeństwa nie trzeba nic nadzwyczajnego i nie trzeba się go uczyć niczego... ani relacji ... ani komunikacji ... ani różnic międzypłciowych ... ani płciowości... nic z tych rzeczy. Pulikowski mógłby być nie potrzebny. Pulikowski jest potrzebny inwalidom duchowym, emocjonalnym, psychicznym, seksuologicznym dzisiejszego świata... wypaczonym przez złe realcje we własnych rodzinach... złe towarzystwo ... ksiązki czasopisma młodzierzowe... telewizje .. radio ... interent ... modę i wiele innych złych rzeczy.

Cytat:

Jak tego nie ma, własnego fundamentu to jest otwarta droga do takiej relacji jak opisano w tym wątku.

Ależ oczywiście.
Punkty a-h. Z tym że ... mała korekta... doświadczenie dowiodzi że miłość romantyczna nie jest konieczna. Małżeństwo z rozsądku też może być dobre. Tak mi się wydaje.

Cytat:

Ja uważam, że małżeństwo jest dla wszystkich, którzy dojrzeli do takiej relacji.

Ależ oczywiście. Punkty a-h. Do punktu g) dodałbym jeszcze odpowiedzialność. To też jest normalny instynkt u każdego normalnego człowieka.
Małżeństwo to takie coś co ma dać szczęście normalnym ludziom. Kiedyś zdaje się większość była normalna.. teraz jedynie nieliczni. I normalny człowiek niczego nie musi się uczyć, nie musi się przygotowywać. Jest przygotowany bo jest normalny.
czysty, skromny, kulturalny, wrażliwy na piękno, otwarty na drugiego człowieka, szczery, znający swoją wartość i wiedzący po co żyje.

[mare1966]

Orsz ,
zasadniczo nie ma
tak "normalnych ludzi"
jak to nakreśliłeś .
Nie ma ideałów , ludzi bez zranień itd.
i pewnie nigdy nie bywało .

Jest natomiast faktem , że dzisiejsza "kultura zachodnia"
postawiła na indywidualizm
i tym samym zostawiła jednostkę osamotnioną
wobec problemów .
Brakuje głębszych więzi , autorytetów itd.
Natłok informacji .

Jasne , ze nauki przedmałżeńskie nie zagwarantują
dobrego małżeństwa
ale dobre nauki
mogą znacznie zwiększyć szanse .

Niestety , chyba tak się jakoś utarło ,
że do małżeństwa ( seksu ) przygotowuje sama natura .
+ do - i będzie grało .
Co innego kapłaństwo czy zakon .

Czas to zmienić
jeżeli na serio mówimy o SAKRAMENCIE .
No ......... chyba , że nie całkiem .
Moim zdaniem brak tu należytej świadomości samych księży .
W końcu oni się nie żenią .
A może jakby by tak sami popróbowali ( jak w prawosławiu )
to by zaostrzyli normy .

Tylko .......... znów z drugiej strony .
Mało kto by się nadawał do ożenku .
Może Bóg błogosławi "jak leci" , każdej parze ?

Orsz ,
zasadniczo nie ma
tak "normalnych ludzi"
jak to nakreśliłeś .
Nie ma ideałów , ludzi bez zranień itd.
i pewnie nigdy nie bywało .

Jest natomiast faktem , że dzisiejsza "kultura zachodnia"
postawiła na indywidualizm
i tym samym zostawiła jednostkę osamotnioną
wobec problemów .
Brakuje głębszych więzi , autorytetów itd.
Natłok informacji .

Jasne , ze nauki przedmałżeńskie nie zagwarantują
dobrego małżeństwa
ale dobre nauki
mogą znacznie zwiększyć szanse .

Niestety , chyba tak się jakoś utarło ,
że do małżeństwa ( seksu ) przygotowuje sama natura .
+ do - i będzie grało .
Co innego kapłaństwo czy zakon .

Czas to zmienić
jeżeli na serio mówimy o SAKRAMENCIE .
No ......... chyba , że nie całkiem .
Moim zdaniem brak tu należytej świadomości samych księży .
W końcu oni się nie żenią .
A może jakby by tak sami popróbowali ( jak w prawosławiu )
to by zaostrzyli normy .

Tylko .......... znów z drugiej strony .
Mało kto by się nadawał do ożenku .
Może Bóg błogosławi "jak leci" , każdej parze ?

[lena]

Cytat:

Załóżmy,że ona teraz przestaje gotować i prac dla męża. Nie daje mu pieniędzy i zarazem wymaga aby spora częśc jego wypłaty była przeznaczana na życie. Śpi osobno i żyje swoim zyciem nie zważając na męża i jego humory/szantaże/manipulacje. Wychodzi z pokoju za każdym razem kiedy zaczynają się wyzwiska mówiąc:"Nie będę rozmawiała z Toba w taki sposób". Ale co z koleżankami? Może powiedzieć: "jeszcze jedna miłostka i koniec z nami".

Tak...moim zdaniem to dokładnie powinna zrobic Monika.
Z tego co pisze....robi,stara się,tyle,że .....tylko....przez jakis czas.
Nie jest konsekwentna(i w tym problem),ale wcale sie jej nie dziwie....trudna sprawa.
Tego po prostu trzeba sie nauczyć.

Cytat:

Żeby uratować małżeństwo Moniki najpierw trzeba uratować Monikę.

....a o czym my tu cały czas mówimy?.....jak nie o ratowaniu Moniki.
Powyższe,tez temu słóży.
Moim zdaniem Monika potrzebuje terapii,aby nauczyć się być stanowczą i konsekwentną właśnie.

Małżeństwo
Orsz napisał.....

Cytat:

To nie jest tak, że do małżeństwa mamy być przygotowani. Mi chodziło o to że do małżeństwa nie trzeba nic nadzwyczajnego i nie trzeba się go uczyć niczego... ani relacji ... ani komunikacji ... ani różnic międzypłciowych ... ani płciowości... nic z tych rzeczy. Pulikowski mógłby być nie potrzebny. Pulikowski jest potrzebny inwalidom duchowym, emocjonalnym, psychicznym, seksuologicznym dzisiejszego świata... Moim zdaniem musimy byc przygotowani i to poprządnie,zwłaszcza w dzisiejszym świecie gdzie jak sam nadmieniłeś....złe realcje we własnych rodzinach... złe towarzystwo ... ksiązki czasopisma młodzierzowe... telewizje .. radio ... interent ... modę i wiele innych złych rzeczy.

Wobec powyższego świat pełen ....inwalidów duchowych,emocjonalnych,psychicznych i seksuologicznych....czyż nie?
Sama takim inwalidą byłam,choć skromna,wstydliwa,z dobrymi manierami itp.
Brak ptrzykładu,brak prawidłowych relacji i komunikacji w rodzinnym domu odbił się echem zarówno na mnie jak i na mężu.
Może gdyby ów przygotowanie(nauki przedślubne) były dłuższe i bardziej profesjonalne...było by inaczej?
...a może gdybyśmy my narzeczeni inaczej do nich podchodzili,a nie tylko jako "odbębnienie"...?
Pamiętam te śmiechy na naukach.
Niewiem,zastanawiam się....ale może faktycznie kilka miesiecy nauki i egzamin????
Ponad to....uważam,ze właśnie na tę różnicę w płciowości ,relacje i komunikację szczególna uwagę zwrócić trzeba,bo to najczęstrza przyczyna zdrad i rozwodów niestety....niezrozumienie.

Orsz....jak dla mnie to Ty w jakiejś bajce żyjesz.

Cytat:

Załóżmy,że ona teraz przestaje gotować i prac dla męża. Nie daje mu pieniędzy i zarazem wymaga aby spora częśc jego wypłaty była przeznaczana na życie. Śpi osobno i żyje swoim zyciem nie zważając na męża i jego humory/szantaże/manipulacje. Wychodzi z pokoju za każdym razem kiedy zaczynają się wyzwiska mówiąc:"Nie będę rozmawiała z Toba w taki sposób". Ale co z koleżankami? Może powiedzieć: "jeszcze jedna miłostka i koniec z nami".

Tak...moim zdaniem to dokładnie powinna zrobic Monika.
Z tego co pisze....robi,stara się,tyle,że .....tylko....przez jakis czas.
Nie jest konsekwentna(i w tym problem),ale wcale sie jej nie dziwie....trudna sprawa.
Tego po prostu trzeba sie nauczyć.

Cytat:

Żeby uratować małżeństwo Moniki najpierw trzeba uratować Monikę.

....a o czym my tu cały czas mówimy?.....jak nie o ratowaniu Moniki.
Powyższe,tez temu słóży.
Moim zdaniem Monika potrzebuje terapii,aby nauczyć się być stanowczą i konsekwentną właśnie.

Małżeństwo
Orsz napisał.....

Cytat:

To nie jest tak, że do małżeństwa mamy być przygotowani. Mi chodziło o to że do małżeństwa nie trzeba nic nadzwyczajnego i nie trzeba się go uczyć niczego... ani relacji ... ani komunikacji ... ani różnic międzypłciowych ... ani płciowości... nic z tych rzeczy. Pulikowski mógłby być nie potrzebny. Pulikowski jest potrzebny inwalidom duchowym, emocjonalnym, psychicznym, seksuologicznym dzisiejszego świata... Moim zdaniem musimy byc przygotowani i to poprządnie,zwłaszcza w dzisiejszym świecie gdzie jak sam nadmieniłeś....złe realcje we własnych rodzinach... złe towarzystwo ... ksiązki czasopisma młodzierzowe... telewizje .. radio ... interent ... modę i wiele innych złych rzeczy.

Wobec powyższego świat pełen ....inwalidów duchowych,emocjonalnych,psychicznych i seksuologicznych....czyż nie?
Sama takim inwalidą byłam,choć skromna,wstydliwa,z dobrymi manierami itp.
Brak ptrzykładu,brak prawidłowych relacji i komunikacji w rodzinnym domu odbił się echem zarówno na mnie jak i na mężu.
Może gdyby ów przygotowanie(nauki przedślubne) były dłuższe i bardziej profesjonalne...było by inaczej?
...a może gdybyśmy my narzeczeni inaczej do nich podchodzili,a nie tylko jako "odbębnienie"...?
Pamiętam te śmiechy na naukach.
Niewiem,zastanawiam się....ale może faktycznie kilka miesiecy nauki i egzamin????
Ponad to....uważam,ze właśnie na tę różnicę w płciowości ,relacje i komunikację szczególna uwagę zwrócić trzeba,bo to najczęstrza przyczyna zdrad i rozwodów niestety....niezrozumienie.

Orsz....jak dla mnie to Ty w jakiejś bajce żyjesz.

[mare1966]

Kapłaństwo i małżeństwo .
Tu i tam sakrament , podobne konsekwencje .
Gdzie gorzej ............ trudno powiedzieć .
W kapłaństwie możemy zawieść tylko my sami ,
w małżeństwie jeszcze ta druga strona ,
więc ryzyko większe i niezależne od nas .


Skoro do małżeństwa wystarczy kilka nauk ,
to dlaczego nie wystarczy do kapłaństwa ?
Byłem w życiu na wielu mszach , z kazaniem sobie poradzę
spowiadanie nie jest specjalnie trudne itd.
Poduczę się trochę i pójdę do biskupa na egzamin
a potem powiem TAK i zostanę "osobą duchowną" .
Do końca roku powinienem się uwinąć .
Bo niby dlaczego nie ?

Coś z traktowaniem obu tych sakramentów NIE TAK .



Jeszcze jeden obraz .
Stoi sobie kościółek na wysokim klifowym brzegu ( takim irlandzkim wrzosowisku ).
Przychodzą małżonkowie , dostają ślub
a potem skaczą razem do morza .
Nikt nie pyta czy umieją pływać
i nie sprawdza czy aby nie ma właśnie odpływu .

Kapłaństwo i małżeństwo .
Tu i tam sakrament , podobne konsekwencje .
Gdzie gorzej ............ trudno powiedzieć .
W kapłaństwie możemy zawieść tylko my sami ,
w małżeństwie jeszcze ta druga strona ,
więc ryzyko większe i niezależne od nas .


Skoro do małżeństwa wystarczy kilka nauk ,
to dlaczego nie wystarczy do kapłaństwa ?
Byłem w życiu na wielu mszach , z kazaniem sobie poradzę
spowiadanie nie jest specjalnie trudne itd.
Poduczę się trochę i pójdę do biskupa na egzamin
a potem powiem TAK i zostanę "osobą duchowną" .
Do końca roku powinienem się uwinąć .
Bo niby dlaczego nie ?

Coś z traktowaniem obu tych sakramentów NIE TAK .



Jeszcze jeden obraz .
Stoi sobie kościółek na wysokim klifowym brzegu ( takim irlandzkim wrzosowisku ).
Przychodzą małżonkowie , dostają ślub
a potem skaczą razem do morza .
Nikt nie pyta czy umieją pływać
i nie sprawdza czy aby nie ma właśnie odpływu .

[krasnobar]

[mare1966]

Nie widzę związku tematu z miłością Boga i wolnością .

Czy mam rozumieć , że Ty Krasnobar nauczyłeś się wcześniej "pływać" ?
Jakoś dziwnie brzmią te mentorskie słowa .

Nie widzę związku tematu z miłością Boga i wolnością .

Czy mam rozumieć , że Ty Krasnobar nauczyłeś się wcześniej "pływać" ?
Jakoś dziwnie brzmią te mentorskie słowa .

[Orsz]

Mare i po raz pierwszy z Tobą chyba się nie zgadzam... i to chyba kategorycznie się nie zgadzam.

Mare i po raz pierwszy z Tobą chyba się nie zgadzam... i to chyba kategorycznie się nie zgadzam.